Jehovah's Getuigen

Jehovah's Getuigen, ook wel gespeld als Jehovah's getuigen of Jehovagetuigen, is een eindtijdbeweging, dat wil zeggen: zij geloven dat de mensheid zich in de "eindtijd" bevindt, de laatste fase voor het ingrijpen door God met als doel de aarde te zuiveren van alle onrechtvaardige mensen.

Jehovah's Getuigen zijn bekend vanwege hun manier van evangeliseren, waarbij de leden van de beweging hun religieuze boodschap, aan de hand van de Nieuwe-Wereldvertaling (een eigen vertaling van de Bijbel), van-huis-tot-huis verkondigen.

De organisatie wordt geleid door een Besturend Lichaam, dat voorziet in geestelijke leiding. De Bijbelse basis voor een besturend lichaam zien Jehovah's Getuigen in het verslag in het boek Handelingen van de Apostelen, hoofdstuk 15, waar beschreven wordt dat "de apostelen en oudere mannen" van Jeruzalem een belangrijke beslissing namen die voor de hele christelijke gemeente (of 'kerk') geldig was. Jehovah's Getuigen gebruiken, afhankelijk van de wettelijke regelingen in de landen waarin zij actief zijn, ook wettelijke corporaties, zoals het Wachttoren-, Bijbel- en Traktaatgenootschap (vaak verkort aangeduid als Wachttorengenootschap). In Nederland is dit het kerkgenootschap van Jehovah's Getuigen. In België heet hun wettelijke corporatie "Christelijke gemeente van Jehovah's Getuigen — Association des Témoins de Jéhovah".

De beweging groeide uit een Bijbelstudiegroep op het einde van de 19e eeuw in de Verenigde Staten, en stond voorheen bekend als de Internationale Bijbelonderzoekersvereniging. Charles Taze Russell speelde hierin een belangrijke rol.

De doelstelling van Russell en de Bijbelstudiegroep waar hij deel van uitmaakte was om een onderwerp te bespreken, opzoekwerk te verrichten, al het materiaal te verifiëren met de Bijbel en de voorhanden zijnde bronnen,

Toen het tijdschrift De Wachttoren was opgericht, werden de resultaten van de Bijbelstudie waarvoor er een consensus gevonden was, hierin gepubliceerd. Regelmatig werden bij deze besprekingen nieuwe bronnen en ideeën besproken. Nieuwe inzichten werden dan als Nieuw licht, gepresenteerd, en door de beweging overgenomen. Voorbeelden hiervan zijn, verjaardagen, roken, kerstmis, etc. Deze manier wordt heden ten dagen nog steeds door het Besturend Lichaam toegepast.

Verschillen met andere christelijke stromingen

Één almachtige God

Jehovah's getuigen geloven in één almachtige God en zij stellen: "De titel „God” is noch een eigennaam noch stelt hij de identiteit van de drager ervan vast". Volgens Jehovah's getuigen is het gebruik van de naam "Jehovah" voor de christelijke God daarom zo belangrijk, "[o]mdat zijn naam de persoon vertegenwoordigt die hij is. ... Zo verzekert de naam Jehovah ons dat God volkomen in staat is zijn wil te volvoeren tot zegen van allen die hem dienen, wat er ook gebeurt."

Drie-eenheid

Jehovah's getuigen geloven niet in de Drie-eenheid. Ze geloven dat de heilige geest "een kracht is door middel waarvan God zijn wil volbrengt. ... Kort gezegd is de heilige geest Gods aangewende kracht, zijn kracht zoals hij die werkzaam laat zijn." Hoewel Jehovah's getuigen geloven dat de Trooster slaat op de heilige geest, geloven zij niet dat de Heilige Geest een persoon is.

Jezus Christus

Jehovah's getuigen geloven dat Jehovah de schepper van het hele universum is, waarbij hij eerst zijn "eniggeboren" en "eerstgeboren" zoon Jezus (in zijn voormenselijke gedaante) schiep, waarna de rest van de schepping tot stand kwam door bemiddeling van Jezus als Gods "meesterwerker".

Jezus Christus is Gods zoon, maar maakt geen deel uit van een Drie-eenheid. Hij is het hoogste schepsel en wordt beschouwd als dezelfde persoon als de aartsengel Michaël. "Hij is de op één na hoogste persoon in het universum." Ze geloven "dat hij een voormenselijk bestaan heeft gehad en dat zijn leven vanuit de hemel werd overgebracht naar de schoot van een maagd, Maria". "Deze Zoon is door Jehovah naar de aarde gezonden om zijn leven als losprijs voor de mensheid te geven en aldus de weg tot eeuwig leven te openen voor diegenen van Adams nageslacht die geloof zouden oefenen." Zij geloven daarnaast dat hij aan een martelpaal of boom is gestorven in plaats van aan het Kruis. "Deze zelfde Zoon, die weer tot hemelse heerlijkheid is verhoogd, regeert thans als Koning," "met de autoriteit die God hem sinds 1914 gegeven heeft", "om alle goddelozen te vernietigen en zijn Vaders oorspronkelijke voornemen met betrekking tot de aarde te verwezenlijken."

Bijbel

Jehovah's Getuigen geloven dat de Bijbel het onfeilbare Woord van God is. De manier waarop God zijn woord, de Bijbel, gegeven heeft, wordt vergeleken met een zakenman die een brief aan een secretaresse dicteert: zij heeft de brief weliswaar geschreven, maar toch zijn het de ideeën van de directeur die in de brief staan. Zij beschouwen de 66 boeken van de protestantse canon als door God geïnspireerd en als absolute waarheid. Bij interpretatie ervan hanteren zij het principe: letterlijk waar mogelijk, symbolisch waar het niet anders kan.

Jehovah's getuigen geloven in een vrij letterlijke versie van het scheppingsverhaal in Genesis, maar zij beschouwen de "dagen" van de schepping niet als letterlijke dagen maar meer als perioden die wel duizenden jaren kunnen omvatten. Op basis hiervan kunnen ze worden geclassificeerd als Oude-aardecreationisten. Ook de wonderen in de Bijbel beschouwen ze als historische feiten. "De historiciteit ervan in twijfel trekken, betekent alle wonderen uit de bijbel in twijfel trekken, met inbegrip van de opstanding van Jezus Christus zelf. En de opstanding van Jezus loochenen, betekent het christelijke geloof in zijn totaliteit loochenen". Jehovah's getuigen beschouwen de historisch-kritische methode (de "hogere Bijbelkritiek"), waarbij bijbelboeken worden uiteengeplukt en aan verschillende auteurs worden toegewezen, zoals in "Deutero-Jesaja" en zelfs "Trito-Jesaja", als onjuist, daar dit niet uit God is.

Nieuwe-Wereldvertaling

Jehovah's Getuigen hebben verscheidene bijbeluitgaven en -vertalingen gedrukt, zoals de King James Version, de American Standard Version van 1901, de Living Bible van Stephen Byington, en andere. Maar het was hun wens om een nauwkeurige bijbel te bezitten, die niet door allerlei traditionele religieuze dogma's zou zijn beïnvloed. In de tweede helft van de twintigste eeuw werd daarom de Nieuwe-Wereldvertaling van de Heilige Schrift uitgegeven waarin onder andere de naam Jehovah terugkeerde op plaatsen waar het in de voorgaande eeuwen in vele vertalingen werd geschrapt en vertaald met GOD of HEERE.

Enige juiste religie

Jehovah's getuigen geloven dat zij de enige "ware" of juiste religie aanhangen. Ze verwijzen naar hun doctrinaire corpus als "de waarheid" en noemen lidmaatschap van de beweging "in de waarheid zijn". Ze geloven dat "de waarheid" door Jezus is gedelegeerd aan de "getrouwe en beleidvolle slaaf", die wordt vertegenwoordigd door het Besturend Lichaam - het hoofdbestuur van Jehovah's getuigen dat in Brooklyn (New York) zetelt.

144.000

Jehovah's getuigen geloven dat een letterlijk aantal van 144.000 "gezalfde" christenen met Christus vanuit de hemel over de aarde zullen regeren gedurende een periode van 1000 jaar. De getuigen van Jehovah geloven dat vanaf pinksteren in het jaar 33 tot nu toe 144.000 gezalfden gekozen worden uit de ware christenen die samen met de zoon van God, Jezus Christus, als koningen zullen regeren in een koninkrijk dat in 1914 opgericht zou zijn.

Heilsgeschiedenis

Een centraal thema in de leer van Jehovah's getuigen is de strijdvraag. Deze strijdvraag betreft het recht van Jehovah God op aanbidding, en werd opgeworpen bij de zondeval of rebellie van het eerste mensenpaar. Satan de Duivel (een gevallen engel) betwistte Gods recht op aanbidding. Had Jehovah God echt het beste met de mensen voor? Zijn mensen beter af wanneer zij God gehoorzamen of wanneer zij zelf bepalen wat goed en kwaad is? Een verdere strijdvraag komt te voorschijn in het boek Job, waar Satan claimde dat niemand van geen mens (of bij uitbreiding ook geen geestelijk schepsel) Jehovah God aanbidding gaf zonder enig eigenbelang.

Hoewel het oorspronkelijke voornemen van Jehovah God was dat alle mensen op een paradijselijke aarde zouden wonen, verloren Adam en Eva dit paradijs toen zij de kant van Satan kozen en zondigden. Bijgevolg werden zij onvolmaakt; deze onvolmaaktheid hebben vervolgens alle mensen van hen geërfd. In plaats van hen onmiddellijk te doden, stond God Adam en Eva wegens de opgeworpen strijdvraag toe te proberen of zij er beter van werden zelf te bepalen wat goed en kwaad is. Tevens konden engelen en mensen tonen of zij God uit vrije wil zouden aanbidden.

Aangezien een volmaakt leven door Adam was verloren gegaan, was de enige mogelijkheid om dit terug in balans te brengen, dat een volmaakte mens zonder zonde zijn leven hiervoor in de plaats zou geven. Dit offer werd gebracht door Jezus, de tweede Adam. Na zijn opstanding moest Jezus lange tijd "wachten aan Gods rechterhand", maar uiteindelijk werd hij in 1914 aangesteld als Koning van het in dat jaar in de hemel opgerichte Koninkrijk Gods.

In 1914 begon Jezus zijn regeerperiode met een oorlogvoering tegen Satan, die hij toen uit de hemel wierp. Omdat Satan en zijn engelen, de demonen, uit de hemel geworpen werden, naar de aarde, werd vanaf 1914 hun invloed op aarde merkbaarder: de "tijd van het einde" begon. Deze periode van grote ellende zal culmineren in "Armageddon" (ook wel Harmagedon genoemd), de beslissende oorlog die Jezus zal voeren tegen Satan en zijn aanhangers, zowel zichtbaar als onzichtbaar. Dan zullen Satan en zijn demonen voor 1000 jaar worden geketend en alle personen die door Jehovah God als onrechtvaardig worden geoordeeld zullen worden vernietigd in die strijd, waardoor paradijselijke omstandigheden zullen terugkeren op aarde.

Gedurende 1000 jaar (het Millennium) zal Jezus de doden opwekken en de mensheid terugvoeren tot volmaaktheid. Na die tijd worden Satan en zijn demonen nog éénmaal, als een ultieme test, losgelaten op de mensheid. Vervolgens zullen zij en hun menselijke aanhangers voor eeuwig vernietigd worden, draagt Jezus zijn Koninkrijk over aan Jehovah God en begint een eeuwigdurende periode van geluk.

1914

Jehovah's getuigen geloven de "tijd van het einde" in 1914 begon. Zij baseren dit onder andere op een interpretatie van het Bijbelboek Daniël hoofdstuk 4, waarin over "zeven tijden" wordt gesproken. Deze "zeven tijden" worden (naar analogie van Openbaring 12:6 en 14) als zeven jaar opgevat van elk 360 dagen ofwel in totaal 2520 dagen. Deze 2520 dagen worden vervolgens omgezet in 2520 jaar op basis van een soortgelijke omzetting in Numeri 14:34 en Ezechiël 4:6.

Vervolgens hanteren Jehovah's getuigen 607 v.Chr. als jaar waarin Jeruzalem werd verwoest door koning Nebukadnezar van Babylon. Zij geloven dat de "zeven tijden" uit Daniël 4 in dat jaar begonnen en (2520 jaar later) eindigden in 1914. "In dat jaar begon er met de Eerste Wereldoorlog een tot op onze tijd voortdurende periode van verschrikkelijke moeilijkheden. Dit betekent dat Jezus Christus in 1914 als Koning van Gods hemelse regering begon te regeren".

Jarenlang leerden Jehovah's getuigen (op basis van Matteüs 24:34) dat "Armageddon" zou uitbreken binnen één mensengeslacht vanaf 1914. De toepassing van dit mensengeslacht is met het verstrijken van de tijd sinds 1914 een aantal keren opnieuw geïnterpreteerd. Toen de maximale "rek" in de interpretatie ervan (namelijk dat ook degenen die waren geboren in 1914 behoorden tot "het geslacht") begon te naderen, werd een alternatieve interpretatie geïntroduceerd in De Wachttoren. Hierbij werd uitgelegd: "Maar in werkelijkheid heeft een geslacht meer te maken met mensen en gebeurtenissen dan met een vastgesteld aantal jaren." Maar ruim 10 jaar later, toen "Armageddon" nog altijd niet was uitgebroken, werd in De Wachttoren definitief korte metten gemaakt met de gedachte dat men eenvoudig 70 à 80 jaar kon optellen bij het jaar 1914. De meest recente herinterpretatie stelt dat deze passage betekent dat er nog "gezalfde" Jehovah's getuigen op aarde zullen zijn als de "grote verdrukking" uitbreekt: "[Jezus] bedoelde kennelijk dat de levens van de gezalfden die in 1914 het begin van het teken zagen, de levens zouden overlappen van andere gezalfden die het begin van de grote verdrukking zouden zien."

Een belangrijke controverse richt zich op de 1914-doctrine. Dat begon met de voorspelling van Russell, die ruim een eeuw geleden profeteerde dat het einde van de wereld zich in 1914 zou voltrekken (ssII:99). Toen het voorzegde einde uitbleef, werd de betekenis van het jaartal geherinterpreteerd tot de huidige exegese: Jezus begon in 1914 zijn regering over het koninkrijk en het aftellen tot de uiteindelijke Apocalyps ving toen aan. ... Afgezien van deze leerstellige mutaties, kleeft er tevens een fundamenteel probleem aan de berekening die aan '1914' ten grondslag ligt. Niet alleen is de constructie van de 2520 jaren op basis van uiteenlopende bijbelse fragmenten - een overigens gangbare calculus in het Amerikaanse millennistische milieu (zie Boyer 1992:88) - uitermate arbitrair, de werkelijk zwakke plek is de aanname van de verwoesting van Jeruzalem in 607 v.Chr.. De veronderstelde gebeurtenissen in dat jaar, uitgangsdatum voor de 2520 jaar, vinden namelijk onder godsdiensthistorici en archeologen geen enkele bevestiging".

Een behandeling van archeologisch materiaal inzake 607 versus 587/586 v.Chr. als jaar van de vernietiging van Jeruzalem kan worden gevonden in de studie van Carl Olof Jonsson: The Gentile Times Reconsidered. Een behandeling die de moeilijkheden toont van de traditionele of "algemeen aanvaarde" chronologie, kan gevonden worden in het tweedelige werk van Rolf Furuli. Bijvoorbeeld worden de vele gedateerde kleitabletten die niet in de "algemeen aanvaarde" chronologie passen, opnieuw bekeken.

Ziel, opstanding en dood

Jehovah's getuigen geloven niet dat de mens een onsterfelijke ziel heeft die voortleeft na de dood. Uit het gebruik van de oorspronkelijke termen in het Hebreeuws en Grieks voor ziel maken Jehovah's getuigen op "dat de ziel een persoon of een dier is of het leven dat een persoon of dier bezit". Zij beschouwen de opvatting als zou de ziel iets onstoffelijks zijn als on-Bijbels.

Volgens Jehovah's getuigen houdt een persoon op te bestaan bij de dood, er is geen leven na de dood, totdat een (eventuele) wederopstanding de persoon weer tot leven brengt. Hierin onderscheiden zij twee soorten:

• een hemelse opstanding voor 144.000 gezalfde christenen en
• een aardse opstanding voor de rest van de gestorven mensheid.

Ze geloven dat de hemelse opstanding heeft plaatsgevonden sinds 1918 en de aardse opstanding nog in de toekomst ligt, namelijk wanneer Jezus het Paradijs op aarde herstelt.

Hel

Jehovah's getuigen geloven niet in een hel in de gedachte van hitte of pijniging. Wanneer de Bijbel de Griekse term Hades of het Hebreeuwse Sjeool gebruikt, wordt dit woord, om verwarring te vermijden met theologisch geladen begrippen als "hel", "vagevuur" of "onderwereld", onvertaald gelaten (d.w.z. in het Nederlands als "Sjeool" of "Hades" weergegeven. Jehovah's getuigen geloven dat de overledenen vanuit deze figuurlijke plaats een opstanding krijgen. Van een ander deel van de mensheid geloven Jehovah's getuigen dat zij geen opstanding krijgt, waarbij aan verstokte kwaaddoeners moet worden gedacht zoals Judas Iskariot. Deze bevinden zich in 'Gehenna' vanuit waar geen opstanding mogelijk is, omdat zij direct tegen de heilige geest hebben gezondigd. Jehovah's Getuigen leggen uit dat ook de Israëlieten die door God werden gedood bij hun opstand tegen god, geen opstanding zullen krijgen. Zij zijn reeds in Gehenna geworpen, wat betekend dat ze grondig vernietigd zijn.

Evangelisatie

Jehovah's getuigen staan vooral bekend om hun predikingsactiviteit, waarbij ze proberen om met anderen over de Bijbel te spreken of op de Bijbel gebaseerde lectuur aan te bieden. Het spreekwoordelijke "de voet tussen de deur zetten" passen zij daarbij niet toe, maar het "langs de deuren gaan" op zich wekt bij een aantal mensen ergernis op.

Deze evangelisatiearbeid vormt het meest essentiële onderdeel van hun godsdienstige identiteit. Jehovah's getuigen beschouwen dit hun christelijke plicht, die hen door zowel Jezus Christus als door Paulus werd opgelegd (Matth. 24:14, 2 Tim. 4:2). Hoewel ze het enerzijds als een plicht beschouwen, nemen ze deze plicht vrijwillig op zich bij hun doop. Wie niet predikt, getuigt niet van Jehovah, en kan dus niet letterlijk een Getuige van Jehovah zijn, aldus de logische consequentie van de eerder genoemde definitie die ze van zichzelf geven. Een inactief lid, iemand die de vergaderingen niet bezoekt, en niet predikt, zondert zich daarmee van de organisatie af en 'heeft Christus niet lief', want: Geloof zonder werken (activiteit) is dood. Toch wordt ook een inactieve persoon nog steeds als een 'broeder' of 'zuster' beschouwd, die in liefde opgevangen en geholpen dient te worden.

Op bijeenkomsten en in publicaties wordt voortdurend aangespoord tot het nastreven van een carrière als volle-tijdsevangelist (ook pionier genoemd).

Het verkondigen van het 'Goede Nieuws' vindt hoofdzakelijk plaats via huis-aan-huis prediking, de zogenaamde velddienst.}} Jehovah's getuigen noemen hun evangelisatie "velddienst", "getuigeniswerk" of "(van-huis-tot-huis)prediking" en vinden dat het terecht als hun handelsmerk wordt beschouwd. Het doel van deze evangelisatie is tweeledig: het is een poging anderen te bekeren tot de beweging om zo voor redding in aanmerking te komen (het overleven van Armageddon waarin zeer binnenkort goddelozen zullen worden vernietigd), maar Jehovah's Getuigen vinden een nog belangrijker reden dat de activiteit wordt beschouwd als "een slachtoffer van lof" voor God.

In het tijdschrift De Wachttoren wordt het van-huis-tot-huis werk "de apostolische methode" genoemd waarvoor "geen vervanging" is. Dit is gebaseerd op Handelingen 5:42 waar staat: En zij bleven zonder ophouden elke dag in de tempel en van huis tot huis onderwijzen en het goede nieuws over de Christus, Jezus, bekendmaken. Volgens sommigen wijst geen geen enkel verslag in de Bijbel erop dat Jezus of een apostel van deur tot deur gingen ter evangelisatie, maar wel van spreken in tempels, op openbare pleinen en in particuliere huizen van mede-christenen. Jehovah's getuigen gebruiken ook andere manieren om hun boodschap te verkondigen, zoals bijvoorbeeld: "straatwerk" (mensen op straat aanspreken).

Disciplinair beleid

Jehovah's getuigen passen een strikte kerkelijke tucht toe met betrekking tot wat ze, onder leiding van hun Besturend Lichaam, beschouwen als Bijbelse verboden en geboden. De beweging kent een actieve vorm van excommunicatie, die zij "uitsluiting" noemen. Indien een lid wordt uitgesloten, is het andere leden van de beweging niet toegestaan met de uitgeslotene te spreken of zelfs maar een groet tot hem te richten, op straffe zelf uitgesloten te worden. Dit geldt ook voor familieleden; alleen voor nog bij elkaar wonende gezinsleden en zeer dringende aangelegenheden waarbij contact onvermijdelijk is, wordt een uitzondering gemaakt.

Het artikel Jehovah's getuigen en disciplinering behandelt verdere informatie over het disciplinair beleid van de Jehovah's getuigen

Seksualiteit

Seksuele handelingen met iemand anders dan de huwelijkspartner zijn een grond voor disciplinaire maatregelen. Een huwelijk kan alleen "schriftuurlijk" worden ontbonden als er van één van de partners seksuele handelingen heeft verricht met een ander dan zijn of haar huwelijkspartner; hiermee wordt bedoeld dat de niet-"schuldige" partner alleen dan vrij is om te hertrouwen. Hoewel anale en orale seks theoretisch een grond vormen voor disciplinaire maatregelen, zegt De Wachttoren: "Het staat niet aan de ouderlingen zich te mengen in het intieme leven van gehuwde christenen." Hoewel Jehovah's getuigen de mogelijkheid erkennen dat genen en hormonen een rol kunnen spelen bij homoseksualiteit, is het "praktizeren" ervan grond voor disciplinaire maatregelen.

Feestdagen en gebruiken

Jehovah's getuigen erkennen het Avondmaal en de doop. Zij bezien dit echter niet als sacramenten zoals vele protestantse denominaties en bewegingen dit doen.

• Het Avondmaal is de enige religieuze feestdag die Jehovah's getuigen collectief vieren en zij noemen dit ook wel "de Gedachtenisviering". Net als de quartodecimanen uit de Oudheid, willen zij deze viering houden op de avond van de 14e Nisan volgens de eerste-eeuwse Joodse maankalender. (De berekening wijkt enigszins af van de nu gebruikelijke Joodse kalender, aangezien deze omstreeks de vierde eeuw werd gestandaardiseerd met behulp van de cyclus van Meton.) In de praktijk ligt dit dus gewoonlijk op of omstreeks de avond van de eerste volle maan na 21 maart. De viering is eenvoudig. Het ongezuurd brood en de rode wijn zijn symbolen voor het lichaam en bloed van Jezus Christus.
• Jehovah's getuigen hanteren de volwassenendoop door onderdompeling.

Jehovah's getuigen vieren geen kerkelijke feestdagen omdat deze als van heidense oorsprong worden beschouwd. Ook de meeste andere feestdagen vieren ze niet. Zo vieren ze geen Kerstmis vanwege de relatie met de saturnaliën en het Joelfeest, het Paasfeest vanwege de oorsprong als feest voor de godin Ostara (godin) en de nog steeds gebruikte vruchtbaarheidssymbolen als hazen en eieren, Halloween en Oud en Nieuw vanwege het feit dat het feest oorspronkelijk was om boze geesten te verdrijven, enz. Sinds 1920 vieren ze ook geen verjaardagen meer. De reden die destijds aangevoerd werd om geen verjaardagen te vieren, was dat dit een overbodig nadruk op het individu legde. Inmiddels is dit uitgebreid met verwijzingen naar de in de Bijbel vermelde onthoofdingen op verjaardagen. Bruiloften en huwelijksjubileums of (huwelijksverjaardagen) worden wel gevierd, met de reden dat Jezus zelf ook deel nam aan zulke feesten.

Roken, drugsgebruik en dronkenschap zijn een grondslag voor uitsluiting. Op matig gebruik van alcohol, koffie en dergelijke (licht) verslavende middelen staan geen sancties.

Bloedtransfusies en vaccinaties

Jehovah's getuigen weigeren bloedtransfusie. Hierbij beroepen zij zich onder andere op de passage in Handelingen 15:28, 29: "In overeenstemming met de heilige Geest hebben wij namelijk besloten u geen andere verplichtingen op te leggen dan wat strikt noodzakelijk is: onthoud u van offervlees dat bij de afgodendienst is gebruikt, van bloed, van vlees waar nog bloed in zit, en van ontucht. Als u zich hier aan houdt, doet u wat juist is. Het ga u goed." Hoewel Jehovah's getuigen bloedtransfusie weigeren, accepteren zij behandelmethoden zonder bloed. Het Wachttorengenootschap schrijft voor dat transfusies van vol bloed en bepaalde bestanddelen van bloed (plasma, erytrocyten, leukocyten, trombocyten) niet acceptabel zijn (op straffe van uitsluiting). Op het accepteren van andere bestanddelen (zoals albumine) is geen sanctie van toepassing. Om de individuele Getuigen te helpen bij het nemen van een persoonlijke beslissing er is een lijst van de bestanddelen die een Jehovah's getuige mag accepteren zonder dat sancties volgen.

Vanwege de risico's die dit standpunt zou kunnen opleveren, heeft de Hoge Raad bepaald dat Jehovah's getuigen niet in aanmerking komen als adoptieouder.

Rond 1931 was het accepteren van een vaccinatie een reden voor excommunicatie. In 1952 schreef het Besturend Lichaam dat het Wachttorengenootschap niet aansprakelijk kon worden gesteld voor de gevolgen van het weigeren van vaccinaties. In 1961 schreven ze dat het accepteren van vaccinaties geen grond meer was voor uitsluiting. In het tijdschrift Ontwaakt! van 1993 bevestigde het Besturend Lichaam het reeds decennia lang aangehouden standpunt dat vaccinaties een kwestie van het geweten zijn.

Het verbod op bloedtransfusies, vooral wanneer het kinderen betreft die zelf nog geen keuze kunnen maken, is een onderwerp waarop dikwijls emotioneel wordt gereageerd. Zo wordt de leer inhoudelijk bekritiseerd, maar ook de inconsistenties ervan. Als een voorbeeld van een inconsistentie noemt men soms het standpunt tegenover bloedplasma: bloedplasma bestaat voor ongeveer 92 procent uit water; de rest bestaat uit kleine bloedbestanddelen zoals globulines, fibrogenen en albumine. Elk van deze bestanddelen afzonderlijk wordt beschouwd als een zaak van het persoonlijke geweten van de getuige, maar een transfusie van deze componenten in samengevoegde vorm (dus als bloedplasma) is een grondslag voor excommunicatie (uitsluiting). Critici wijzen vaak op het in hun ogen arbitraire karakter van de samenstelling van categorieën van verboden en toegestane bestanddelen: witte en rode bloedcellen zijn verboden, maar andere bloedbestanddelen niet.

In deze oppervlakkige kritiek wordt een en ander over het hoofd gezien. De hoofdbestanddelen van bloed, namelijk het plasma, de rode- en witte bloedcellen en de bloedplaatjes, zijn relatief gemakkelijk van elkaar te scheiden door filtering of centrifuge. Worden ze opnieuw gemengd, dan is dit mengsel opnieuw bloed. Wat de kleinere bestanddelen betreft: wanneer bloedfracties eenmaal van elkaar gescheiden zijn door o.a. chemische procedures, verkrijgt niet opnieuw bloed door ze terug samen te voegen.

Mede dankzij het standpunt van Jehovah's Getuigen heeft de medische wereld nieuwe behandelingsmethoden ontwikkeld die de behandeling met bloed kunnen vervangen. Dit heeft in veel situaties een verbeterde behandeling opgeleverd, daar er minder complicaties optreden. Toch blijft de de publieke opinie tegenover het standpunt van de getuigen dikwijls negatief.

Houding tegenover de wereld

Jehovah's getuigen gehoorzamen de overheid zolang hun geboden niet in strijd zijn met wat zij als Gods wetten. Hoewel Jehovah's getuigen zich onderwerpen aan de overheid, beschouwen zij deze autoriteiten als en zullen zij niet gaan stemmen en niet actief deelnemen aan door de overheid opgezette programma's, bijvoorbeeld ter verbetering van een wijk of iets dergelijks. Ook weigeren ze de vlag te groeten en militaire dienst te verrichten. Dit heeft hen regelmatig in conflict gebracht met autoriteiten.

Door hun dienstweigering werden Jehovah's getuigen in Nederland bijvoorbeeld tot de jaren 70 in de gevangenis geplaatst, omdat ze ook vervangende dienst weigerden. Sinds een wijziging van inzicht in 1996 wordt vervangende dienst gezien als een vorm van belasting. In de voorgaande jaren werden Jehovah's getuigen die wel vervangende dienst accepteerden uitgesloten. In sommige landen werden Jehovah's getuigen die vervangende dienst weigerden langdurig gevangengezet. In het Besturend Lichaam van Jehovah's getuigen was een meerderheid al sinds eind jaren 1970 vóór afschaffing van sancties op het accepteren van vervangende dienst, maar bleef dit door gehandhaafd tot 1996 omdat de benodigde tweederdemeerderheid die noodzakelijk is om een doctrinaire wijziging door te voeren met één stem niet werd gehaald. Het Besturend Lichaam heeft op geen enkele wijze excuses aangeboden aan degenen die hierdoor werden getroffen.

Conflicten met totalitaire regimes waren vaak grimmig van aard, inclusief veroordelingen tot concentratiekampen en executies in nazi-Duitsland en communistische regimes. In april 1933 werden de Bibelforscher (zoals Jehovah's getuigen op dat moment heetten in Duitsland) verboden door de nazi's. Snel hierna werden de eerste Jehovah's getuigen gevangenen genomen en overgebracht naar kampen. Daar kregen ze een paarse driehoek, wat hen moest onderscheiden van andere gevangenen. Jehovah's getuigen behoorden daarmee samen met de Joden tot de eerste vervolgden van de nazi's.

De kwestie van de vlaggengroet heeft in de Verenigde Staten geleid tot rechtszaken voor het Hooggerechtshof; deze zijn uiteindelijk gewonnen door de Jehovah's getuigen, zodat zij (en anderen) vrijgesteld zijn van de vlaggengroet.

Omdat het Besturend Lichaam regelmatig ontraadt om een "wereldse carrière" op te bouwen, volgen relatief weinig Jehovah's getuigen hogere opleidingen (HBO of universiteit).

Organisatiestructuur

Het wereldwijde bestuur van Jehovah's getuigen zetelt in New York (VS) en wordt het Besturend Lichaam genoemd. Het bestaat uit op dit moment uit zeven oudgediende mannen. Selectie voor het Besturend Lichaam vindt plaats op basis van coöptatie. De Jehovah's getuigen geloven dat Jehovah God de leden van het Besturend Lichaam kiest. Het Besturend Lichaam houdt kantoor op het hoofdkantoor van het Wachttorengenootschap. Voorheen waren de leden van het Besturend Lichaam ook de directieleden van het Wachttorengenootschap, maar dit is tegen het einde van de twintigste eeuw losgelaten.

Don Alden Adams is president van de Watch Tower Bible en Tract Society of Pennsylvania.

Regionale en lokale regelingen

Jehovah's getuigen zijn allen toegewezen aan een gemeente, de lokale groep getuigen. Deze bestaat doorsnee genomen uit 50 tot 125 verkondigers (Jehovah's getuigen die van deur-tot-deur evangeliseren). Het bestuur van een gemeente is in handen van ouderlingen. Voor meer praktische zaken maakt men gebruik van dienaren in de bediening. Alleen mannelijke verkondigers kunnen officiële functies bekleden in de regelingen van het Wachttorengenootschap.

Een gemeente komt tweemaal per week collectief samen. Tijdens deze vergaderingen worden daarvoor aangewezen publicaties van het Wachttorengenootschap besproken. De belangrijkste publicatie is De Wachttoren, waarmee de wekelijkse bestudering van een artikel daaruit de belangrijkste bijeenkomst betreft. De plaats voor een bijeenkomst heet Koninkrijkszaal.

Een groep gemeenten vormt een kring, die onder toezicht staat van een kringopziener, een regionaal inspecteur van het Wachttorengenootschap. Hij bezoekt tweemaal per jaar elke gemeente in het aan hem toegewezen gebied, waarbij hij de boekhouding en de algemene (geestelijke) status en activiteiten van de gemeente controleert. Tijdens zijn bezoeken aan een gemeente stelt hij (op basis van voorstellen van de plaatselijke ouderlingen) de ouderlingen en dienaren in de bediening aan. Op kringniveau komen de getuigen tweemaal per jaar samen, tijdens de tweedaagse kringvergadering en een eendaagse speciale dagvergadering.

Een groep kringen vormt een district dat onder toezicht staat van een districtsopziener. Deze ziet toe op de werkzaamheden van de kringopzieners. Iedere week bezoekt de districtsopziener een volgende kring, samen met de daaraan toegewezen kringopziener. Dit is de week waarin die betreffende kring de kringvergadering heeft, die gedurende de laatste twee dagen van die week plaatsvindt. Op bovenregionaal niveau (meerdere kringen, maar niet noodzakelijkerwijs exact een district) vindt éénmaal per jaar een grote vergadering van Jehovah's getuigen plaats: een meerdaags congres (dit duurt meestal drie dagen).

Kritiek

Van vele kanten is het WTG [Wachttorengenootschap] aangevallen op een aantal omstreden doctrines en de consequenties van de organisatorische structuur op de individuele volgeling. Ook dit is verre van een unieke eigenschap in de totale reeks van kenmerken van talloze hiërarchisch geleide fundamentalistische religieuze bewegingen. De controverse wordt mede veroorzaakt door het feit dat de doctrines soms aangepast worden. Wie kennis neemt van het ideeëngoed van stichter Russell ten tijde van de eeuwwisseling, zal maar weinig herkennen van de huidige leerstellingen.

Sociaal isolement

Sociale contacten buiten de groep worden afgeraden en waar ze wel plaatsvinden, vooral gezien als mogelijkheden tot prediking. Dit maakt de leden sociaal erg afhankelijk van de lokale groep. Wanneer een lid wordt uitgesloten valt de groep weg (Jehovah's getuigen spreken niet met de uitgeslotenen) en daarmee vaak het volledige sociale netwerk. Deze regels zijn ook van toepassing op familieleden. Volgens critici en sommige ex-leden is dit een machtig wapen: zij wijzen erop dat het ook als dreigmiddel zou kunnen worden gebruikt. Op diegenen die vrijwillig en officieel uit de organisatie stappen (vroeger "teruggetrokkenen" genoemd), zijn dezelfde regels van toepassing als op uitgeslotenen. Met het oog op de sociale consequenties, vinden sommigen dat die stap bijzonder moeilijk wordt gemaakt. Hiermee wordt niet iemand bedoeld die door een periode van zwakte, ontmoediging of twijfel twijfel gaat. Zo iemand valt niet automatisch in de status van een "uitgeslotene", maar wordt nog steeds als een geloofsgenoot bezien, en er worden pogingen ondernomen om hem te helpen.

Valse profetieën

Jehovah's getuigen hebben verschillende keren profetische verwachtingen gepubliceerd die niet zijn uitgekomen. Russell geloofde aanvankelijk dat in 1874 Jezus' onzichtbare tegenwoordigheid zou zijn begonnen en dat dit het begin van de oorlog van Armageddon markeerde. Later wijzigde hij dit naar 1878 en weer later in 1881 en tenslotte in 1914. Tot aan zijn dood in 1916 hield hij vol dat de Eerste Wereldoorlog zou culmineren in Armageddon.

Rutherford verwachtte dat het herstel tot het aardse Paradijs zou starten in 1925, gemarkeerd door de opstanding van "oude getrouwe" "vorsten" als Abraham, Jozef en David. Om een waardige huisvesting te verschaffen aan de uit de doden herrezen aartsvaders, de "vorsten" van de "Nieuwe Wereld", zamelden de Bijbelonderzoekers geld in om te San Diego, Californië een huis voor dit doel te laten bouwen: Beth Sarim ("Huis van de Vorsten"). In de periode ter overbrugging totdat de "vorsten" waren opgestaan, bewoonde Joseph Franklin Rutherford, die toen de Wachttorengenootschap was, het in de winter. Volgens het Wachttorengenootschap om gezondheidsredenen. Rutherford verbleef een groot deel van zijn laatste jaren in dit huis in San Diego en overleed er ook.

Een recenter voorbeeld is de verwachting dat Armageddon in 1975 zou komen. Hoewel de formulering in dat geval veel minder stellig was dan eerdere voorspellingen, was het effect gelijk aan dat van 1925.

Externe links

• Jehovah's Getuigen Officiële site van het Wachttoren-, Bijbel- en Traktaatgenootschap
• (en) Jehovah's Witnesses media site Officiële nieuws- en informatiesite van het Wachttoren-, Bijbel- en Traktaatgenootschap

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties: