Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Leidse Vertaling
| Leidse Vertaling | |
| Titel | |
| Leidsche Vertaling | |
| Afkorting | LEI, LV |
| Taal | Nederlands |
| Uitgiftedatums: | |
| OT | 1900/1901 |
| NT | 1912 |
| Volledig | 1914 |
| Herziene uitgave(n) | |
| 1942, 1994 | |
| Vertaler(s) | Isaäc Hooykaas, Abraham Kuenen, Willem Hendrik Kosters en Henricus Oort |
| Tekstuele basis | |
| Grieks | Novum Testamentum Graece en Tischendorf |
| Hebreeuws | masoretische tekst, met tekstkritisch gebruik van oude vertalingen, voornamelijk de Septuaginta. |
| Type vertaling | formeel-equivalent |
| Strekking | vrijzinnig protestants |
De Leidse Vertaling[1] is een Nederlandstalige Bijbelvertaling uit het begin van de 20e eeuw.
Nadat de hervormde Synode had voorgesteld om een nieuwe Bijbelvertaling te maken, werd hieraan jarenlang gewerkt, tot men in 1873 besloot dat het niet mogelijk was om een vertaling te maken die zowel wetenschappelijk verantwoord was alsook door alle richtingen binnen de hervormde kerk aanvaardbaar zou zijn. Het vertaalproject werd stopgezet.
Overtuigd van de noodzaak van een nieuwe vertaling vatte de remonstrantse predikant Isaäc Hooykaas (1834–1894) het plan op om ondanks de mislukking van de vertaling door de Synode, zelf aan een vertaling te beginnen. Hij slaagde er in een aantal anderen te motiveren voor dit plan: Abraham Kuenen (1828–1891), Willem Hendrik Kosters (1843–1897) en Henricus Oort (1836–1927). Het was aanvankelijk de bedoeling om enkel het Oude Testament te vertalen.
In 1885 gingen de vertalers aan de slag. Om te beantwoorden aan de eisen van de Bijbelse tekstkritiek, maakten zij naast de Hebreeuwse masoretische tekst ook gebruik van oude vertalingen zoals de Septuaginta, en overwogen wat in sommige gevallen de originele tekst zou zijn geweest. Vanaf 1897 verscheen de vertaling van het Oude Testament in afleveringen. Deze was klaar in 1900/1901.
Vervolgens verscheen in 1912 de vertaling van het Nieuwe Testament. Zij kozen hiervoor niet de zogenaamde Textus Receptus maar het Novum Testamentum Graece en de Griekse tekst van Tischendorf als basis hadden gekozen. De definitieve uitgave was klaar in 1914.
De vertalers hadden een begrijpelijke vertaling als doel gesteld en werkten volgens het formeel-equivalente vertaalprincipe. De vertaling was inderdaad gemakkelijk leesbaar en homogeen. Ze bevatte inleidingen op de bijbelboeken en aantekeningen.
De vertaling vormde een radicale breuk met de tekst zoals men deze gewoon was uit de Statenvertaling. De streng-gereformeerden en rooms-katholieken waren niet mals in hun uitingen over deze nieuwe vertaling.
Weblink
- º Soms wordt hiernaar nog verwezen wordt in de oude spelling Leidsche Vertaling
| Tekstuitgaven en vertalingen van de Bijbel |
|---|