Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Elio Di Rupo
| Elio Di Rupo | ||
| Regio |  Wallonië
| |
| Land | .png){kind=small} België
| |
| 9de minister-president van Wallonië | ||
| Aangetreden | 15 juli 1999 | |
| Einde termijn | 4 april 2000 | |
| Regering | Di Rupo I | |
| Voorganger | Robert Collignon | |
| Opvolger | Jean-Claude Van Cauwenberghe | |
| 12de minister-president van Wallonië | ||
| Aangetreden | 6 oktober 2005 | |
| Einde termijn | 20 juli 2007 | |
| Regering | Di Rupo II | |
| Voorganger | André Antoine (ad interim) | |
| Opvolger | Rudy Demotte | |
| Functies | ||
| 1994 | Franse Gemeenschapsminister van Onderwijs en het Audiovisuele | |
| 1993-1994 | Franse Gemeenschapsminister van Onderwijs, het Audiovisuele en Ambtenarenzaken | |
| 1992-1993 | Franse Gemeenschapsminister van Onderwijs | |
Elio Di Rupo (Morlanwelz, 18 juli 1951) is een Belgische politicus van de Parti Socialiste (PS). Van 6 december 2011 tot 11 oktober 2014 was hij premier van België.
Achtergrond, opleiding en eerste politieke stappen
Di Rupo is de jongste zoon van Italiaanse immigranten. Zijn ouders zijn afkomstig uit San Valentino in Abruzzo Citeriore in de regio Abruzzen. Elio is de enige van het gezin die in België geboren is; zijn broers en zussen werden allen in Italië geboren. Toen hij een jaar oud was, overleed zijn vader en moest zijn moeder alleen voor de zeven kinderen zorgen. Om financiële redenen werden drie kinderen in een nabijgelegen weeshuis geplaatst. Zijn jeugd bracht Di Rupo door in Morlanwelz.
Hij kwam voor het eerst in contact met de socialistische beweging tijdens zijn studies in Bergen, waar hij eerst een licentiaatsdiploma en vervolgens (in 1978) een doctoraat in de scheikunde behaalde, met als titel De studie van het reactieve sinteren van zirkonium- en aluminiumoxide-alfa. Hij trok naar de Universiteit van Leeds (Verenigd Koninkrijk), waar hij werkte van 1977 tot 1978.[1]
In 1977 werd hij lid van de jongerenafdeling van de PS. Zijn eerste politiek mandaat kwam er in 1982, toen hij gemeenteraadslid van Bergen verkozen werd. In 1986 werd hij in die stad schepen voor Gezondheid, Stadsvernieuwing en Sociale zaken en bleef dit tot in 1987. Op professioneel vlak werd Di Rupo intussen kabinetsmedewerker en vervolgens adjunct-kabinetschef van toenmalig minister van het Waals Gewest van Begroting en Energie Philippe Busquin (1981-1985) en hoofdinspecteur bij de energie-inspectie van het ministerie van het Waals Gewest. Rond die periode werkte Di Rupo ook op het kabinet van Jean-Maurice Dehousse.
In 2015 kreeg hij een eredoctoraat in de internationale politieke en administratieve wetenschappen aan de universiteit van het Italiaanse Teramo.[2]
Politieke carrière
In 1987 kwam zijn nationale politieke doorbraak. Hij werd verkozen als lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, om twee jaar later over te stappen naar het Europees Parlement.
In 1988 haalde Di Rupo het meeste aantal voorkeurstemmen in Bergen. Desondanks werd niet hij, maar zijn partijgenoot Maurice Lafosse burgemeester van de stad. In 2000 volgde hij Lafosse op als burgemeester.[3]
In 1991 werd Di Rupo tot senator verkozen, maar kort daarna nam hij begin 1992 in de regering van de Franse Gemeenschap zijn eerste ministerfunctie op met Onderwijs en later ook Media onder zijn bevoegdheid. Na het ontslag van Guy Coëme, die in het Agustaschandaal werd genoemd, stapte Di Rupo in 1994 over naar de federale regering als vicepremier en minister van Verkeer en Overheidsbedrijven als opvolger van Guy Coëme. Na de verkiezingen van 1995 bleef hij vicepremier en werd hij minister van Economie en Telecommunicatie. Van 1995 tot 2001, van 2003 tot 2009 en sinds 2010 zetelt hij in de Kamer van Volksvertegenwoordigers, maar dit mandaat werd tijdens zijn ministerschappen van 1995 tot 2000, van 2005 tot 2007 en van 2011 tot 2014 onderbroken. Van 2009 tot 2010 zetelde hij in het Waals Parlement en in het Parlement van de Franse Gemeenschap.
In de nasleep van de zaak-Dutroux werd Di Rupo valselijk beschuldigd van pedoseksualiteit door Olivier Trusgnach.[4] Toenmalig premier Jean-Luc Dehaene zou hem dan gevraagd hebben af te treden.[5] De beschuldiging bleek later verzonnen.
Partijvoorzitter
Na de federale en regionale verkiezingen van juni 1999, waarbij mede door de dioxinecrisis de christendemocraten zware verliezen leden, voerde Di Rupo mee de onderhandelingen met de Vlaamse socialisten van de sp.a, de liberalen en de groenen voor de vorming van een "paarsgroene" coalitie. Zelf nam hij de functie van minister-president van het Waals Gewest op, maar reeds in oktober van dat jaar verkozen de partijleden hem tot partijvoorzitter als opvolger van Philippe Busquin en in april 2000 nam hij ontslag als minister-president ten voordele van Jean-Claude Van Cauwenberghe. In 2002 kreeg Di Rupo de eretitel Minister van Staat. Ook is hij ridder in de Leopoldsorde.
Als pas verkozen partijvoorzitter was Di Rupo genoodzaakt bij de PS een generatiewissel door te voeren en een nieuwe koers te zoeken. Bij de federale en regionale verkiezingen van 1995 en 1999 kreeg de PS zware klappen, onder meer door de corruptieschandalen van de jaren 90 zoals het Agustaschandaal en de UNIOP-affaire waarbij vooraanstaande PS-politici betrokken waren. De PS was sinds 1988 onafgebroken aan de macht (zowel regionaal als federaal), maar de liberale PRL (nu MR) werd bij de verkiezingen in 1999 ongeveer even groot. Daarnaast groeide Ecolo tot een belangrijke politieke formatie uit. Di Rupo besefte dat drastische actie nodig was om de positie van de PS te herstellen. Onder meer met zijn "Toekomstcontract voor Wallonië" en een nieuwe generatie partijkopstukken waaronder Marie Arena probeerde hij de linkse krachten in Wallonië rond zich te verenigen. Met succes, want in de federale verkiezingen van 2003 bereikte de PS opnieuw het electorale niveau van 1991 en liet ze de MR ver achter zich. Bij de regionale verkiezingen van 2004 werd ze bovendien ook in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest opnieuw de grootste partij.
Di Rupo wisselde na 2004 de liberale coalitiepartner in voor de christendemocraten, zowel in het het Waals Gewest, de Franse Gemeenschap als het Brussels Hoofdstedelijk Gewest (in Brussel uitgebreid met Ecolo). Daardoor ontstonden coalities die afweken van de zittende federale coalitie die toen bestond uit liberalen en socialisten.
In oktober 2005 werd Di Rupo opnieuw minister-president van het Waals gewest, nadat Jean-Claude Van Cauwenberghe ontslag nam onder druk van beschuldigingen in een zaak van belangenverstrengeling. De combinatie van een ministerambt met het partijvoorzitterschap was en is in de Belgische politiek ongebruikelijk en een bijzondere machtsconcentratie, aangezien partijvoorzitters in de praktijk een invloedrijke rol spelen op zowel het regionale als het federale politieke niveau. Bij zijn aantreden beklemtoonde Di Rupo werk te zullen maken van het wegwerken van politieke normvervaging en corruptie, die de partij opnieuw teisterde.
Omdat een combinatie van het burgemeesterschap met een ministerfunctie wettelijk verboden is, liet Di Rupo zich vervangen als burgemeester van de stad Bergen. Voorts nam hij ook ontslag uit de raad van bestuur van Dexia en Ethias. De tantièmes en het presentiegeld voor de bestuurdersmandaten bij Dexia werden rechtstreeks aan de stichting van openbaar nut "Franz Aubry" gestort.
In juli 2007 nam Di Rupo ontslag als minister-president na zijn herverkiezing als partijvoorzitter en na een zware verkiezingsnederlaag voor de PS. De Waalse politicus Rudy Demotte volgde hem op als minister-president van het Waalse Gewest.
Eerste minister
In juni 2010 won de PS overtuigend de federale verkiezingen in Wallonië en in juli 2010 werd Di Rupo door de koning tot preformateur benoemd. Hij slaagde er niet in om een akkoord te bereiken en gaf na de zomer zijn opdracht terug aan de koning. Bij de aanslepende regeringsonderhandelingen werd hij op 16 mei 2011 door Koning Albert II tot formateur benoemd met de opdracht elk initiatief te nemen om een federale regering te vormen. Nadat N-VA afhaakte, lukte het hem om een meerderheid te vormen voor een programma voor een nieuwe federale regering. Naar zijn steevast gedragen vlinderdas wordt de overeenkomst die Di Rupo na anderhalf jaar onderhandelen eind november wist te sluiten het vlinderakkoord genoemd. Op 5 december 2011 werd hij premier van België in opvolging van Yves Leterme. Het nieuwe kabinet werd op 6 december beëdigd.
Als Franstalige nam Elio Di Rupo lessen Nederlands, maar desondanks was zijn kennis van de taal vaak onderwerp van kritiek.[6]
Na het premierschap
Nadat de regering-Michel in oktober 2014 de eed aflegde, nam Di Rupo zijn functies als burgemeester van Bergen en partijvoorzitter opnieuw op.
Persoonlijk
Als een van de eerste hoge Belgische politici is Di Rupo open over zijn homoseksualiteit. Elio Di Rupo is vrijmetselaar en Rome-kenner. Zijn favoriete Romeinse figuur is keizer Hadrianus.[bron?]
Zie ook
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: Guy Coëme |
Federaal vice-eersteminister 1994-1999 |
Opvolger: Laurette Onkelinx |
| Voorganger: Guy Coëme |
Federaal minister van Verkeer en Overheidsbedrijven 1994-1995 |
Opvolger: Michel Daerden |
| Voorganger: Melchior Wathelet |
Federaal minister van Economische Zaken 1995-1999 |
Opvolger: Rudy Demotte |
| Voorganger: Philippe Maystadt |
Federaal minister van Buitenlandse Handel 1998-1999 |
Opvolger: Pierre Chevalier |
| Voorganger: Elio Di Rupo |
Federaal minister van Telecommunicatie 1995-1999 |
Opvolger: Rik Daems |
| Voorganger: Philippe Busquin |
Partijvoorzitter van de PS 1999-2011 |
Opvolger: Thierry Giet (ad interim) |
| Voorganger: Robert Collignon |
Waals minister-president 1999-2000 |
Opvolger: Jean-Claude Van Cauwenberghe |
| Voorganger: Maurice Lafosse |
Burgemeester van Bergen 2001- |
|
| Voorganger: Jean-Claude Van Cauwenberghe |
Waals minister-president 2005-2007 |
Opvolger: Rudy Demotte |
| Voorganger: Yves Leterme |
Premier van België 2011-2014 |
Opvolger: Charles Michel |
| Voorganger: Paul Magnette |
Partijvoorzitter van de PS 2014-heden |
Opvolger: - |
| Premiers van België |
|---|
|
de Gerlache · Lebeau · de Mûelenaere · Goblet d'Alviella · de Theux de Meylandt · Lebeau · Nothomb · Van de Weyer · de Theux de Meylandt · Rogier · Henri de Brouckère · de Decker · Rogier · Frère-Orban · d'Anethan · de Theux de Meylandt · Malou · Frère-Orban · Malou · Beernaert · de Burlet · de Smet de Naeyer · Vandenpeereboom · de Smet de Naeyer · de Trooz · Schollaert · de Broqueville · Cooreman · Delacroix · Carton de Wiart · Theunis · Van de Vyvere · Poullet · Jaspar · Renkin · de Broqueville · Theunis · van Zeeland · Janson · Spaak · Pierlot · Van Acker · Spaak · Van Acker · Huysmans · Spaak · Eyskens · Duvieusart · Pholien · Van Houtte · Van Acker · Eyskens · Lefèvre · Harmel · Vanden Boeynants · Eyskens · Leburton · Tindemans · Vanden Boeynants · Martens · Eyskens · Martens · Dehaene · Verhofstadt · Leterme · Van Rompuy · Leterme · Di Rupo · Michel |
Sociaal-Democratische Bond / Socialistenbond (1881-1900) · Sociaal Democratische Arbeiders Partij (1894-1946) · Sociaal-Democratische Partij / Communistische Partij Holland / Communistische Partij Nederland (1909-1991) · Socialistische Partij (1918-1928) · Revolutionair-Socialistische Partij (1929-1935) · Onafhankelijke Socialistische Partij (1932-1935) · Revolutionair-Socialistische Arbeiderspartij (1935-1940) · Pacifistisch Socialistische Partij (1957-1991) · Democratisch Socialisten '70 (1970-1983)
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Elio Di Rupo op Wikimedia Commons.
- Pagina's met onjuiste bestandskoppelingen
- Wikisage:Pagina's met uitspraken zonder bronvermelding
- Partijvoorzitter van de PS (België)
- Schepen van Bergen
- Burgemeester van Bergen (België)
- Waals Parlementslid
- Waals minister-president
- Volksvertegenwoordiger van de Franse Gemeenschap
- Minister in de Franse Gemeenschapsregering
- Belgisch volksvertegenwoordiger
- Belgisch senator
- Belgisch minister van Buitenlandse Handel
- Belgisch minister van Economische Zaken
- Belgisch minister van Staat
- Belgisch minister van Verkeerswezen
- Premier van België
- Belgisch Europarlementariër
- Belgisch scheikundige
- Belgisch vrijmetselaar
- Geboren in 1951