Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
The Bible in Living English
| The Bible in Living English | |
| |
| Titel | |
| The Bible in Living English | |
| Taal | Engels |
| Uitgiftedatums: | |
| Volledig | 1972 |
| Auteur(s) | Steven T. Byington |
| Uitgever | Wachttoren-, Bijbel- en Traktaatgenootschap |
| Land | Verenigde Staten van Amerika |
| Pagina’s | 1600 |
| Oplage | ruim 262.500 (1992) |
The Bible in Living English is een vertaling door Steven Tracy Byington, een congregationalist. Hij vertaalde de Bijbel in zijn eentje in een periode van ongeveer 42 jaar (1898-1940).
De vertaler
Toen Steven T. Byington dertien was, besloot hij reeds de Bijbel in modern Engels zou vertalen, en ging hij lessen volgen in de Bijbelse talen aan de Union Theological School. Hij begon al wat stukjes te vertalen voor hij naar college ging.
Rond 1898 begon hij serieus aan het vertalen van de Bijbel vanuit de originele talen. Het vertalen nam vanaf toen bijna veertig jaar in beslag. (Ofwel zestig jaar indien men de vroeger had vertaald stukjes meerekent die hij vroeger reeds had vertaald.) Het meeste vertaalwerk deed Byington terwijl hij met de trein naar zijn werk in Boston heen en weer pendelde. Hij maakte op de trein gebruik van een draagbare typmachine.
Vanaf 1906 had hij gedurende zes dagen van de week 45 minuten tijd voor het eigenlijke vertaalwerk. Andere vrije tijd gebruikte hij om de tekst in de originele taal te bestuderen als voorbereiding voor wat hij van plan was om in de de komende dagen te vertalen. Hij hield dit schema aan tot hij in 1940 op pensioen ging. De volgende drie jaar kon hij de hele werkdag aan het vertalen spenderen en zo de vertaling voleindigen.
 Steven T. Byington |
Achtergrond
Toen hij aan zijn vertaling begon, dacht hij dat hij een inleiding zou moeten schrijven over waarom een nieuwe vertaling van de Bijbel nodig was. Toen de vertaling klaar was, waren intussen al verschillende andere Bijbelvertalingen uitgegeven, zodat hij in de inleiding vooral beschreef waarin deze vertaling zich van de andere toen bestaande vertalingen onderscheidde.[1]
In het voorwoord van vele andere vertalingen stond destijds dat deze vertalingen slechts voor een bepaald doel moest worden gebruikt, en in de meeste situaties geen vervanging waren van de oude versie, (de King James-vertaling). Byington vond echter dat het tijd was om er van af te stappen ’de oude versie’ als standaardversie te gebruiken.[2] „Iemand heeft het recht om van de taal van de oude versie te houden omdat hij ermee vertrouwd is of wegens een persoonlijke voorkeur voor archaïsmen, maar dit rechtvaardigt hem niet om de oude versie op te dringen aan hen die door het archaïsche Engels worden vertraagd in hun begrip.”[3]
Levend taalgebruik
Aangezien de bijbelboeken in het Hebreeuws en Grieks niet in archaïsche taal waren geschreven, maar in ’levende taal’, vond Byington dat de Bijbel ook in ’levend Engels’ (’living English’) moest worden vertaald.[4]
Wanneer goed Amerikaans Engels en goed Brits Engels niet overeenstemden, koos Byington voor het Amerikaans, niet omdat hij dit geschikter vond als standaardvariant van de Engelse taal, maar omdat hij daar beter mee bekend was, en omdat een poging om Brits Engels te volgen van zijn kant zou neerkomen in een lappendeken (patchwork).[5]
Gods naam
Een aspect van deze vertaling is het gebruik van „Jehovah” als Gods naam. Byington zegt hierover:
Hij schreef: „Ik zie dat het Hebreeuws een persoonlijke naam gebruikt, en het basisprincipe van mijn vertaling is het Engels net dat te laten zeggen wat het Hebreeuws zei, net op de manier zoals het Hebreeuws het zei, zo nauwkeurig als men het Engels dit kan laten doen.”
Uitgave
In 1951 kwam het Wachttorengenootschap in bezit van het niet gepubliceerde manuscript van de Bijbelvertaling. Na Byingtons dood in 1957 verwierf het genootschap in 1961 ook de exclusieve uitgeversrechten. In 1972 werd de vertaling voor het eerst uitgegeven.[7]
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- (en) Voorwoord van The Bible in Living English
- (en) blz. 1597 van The Bible in Living English: The Translator, door de uitgevers.
- (en) holybible.com Enkele bijbels die door Jehovah’s getuigen werden gedrukt
- (en) Ballard Vale Church, Biografische informatie.
- º Steven T. Byington, The Bible in Living English, Translator’s Preface, blz. 5.
- º —, blz. 7.
- º —, blz. 7.
- º —, blz. 5.
- º —, blz. 6.
- º —, blz. 6; geciteerd in het artikel: (en) [http://watch002.securesites.net/e/na/article_05.htm <---------
oude link: http://www.watchtower.org/e/na/article_05.htm
archieflink: archive.org
>God’s Name and Bible Translators] uit de brochure The Divine Name That Will Last Forever, op de officiële website van Jehovah's Getuigen. Verklarende toevoeging tussen [haakjes]. Nederlandse vertaling van het citaat uit de brochure De goddelijke naam die eeuwig zal blijven bestaan, - Wachttoren-, Bijbel- en Traktaatgenootschap - (uitgave 2006) p. 22: Gods naam en de bijbelvertalers. - º (en) Paul, William. 2003. “Byington, Steven T.” English Language Bible Translators, p. 42. Jefferson, NC and London: McFarland and Company.
| Tekstuitgaven en vertalingen van de Bijbel |
|---|