Herman De Croo

Herman De Croo
Herman De Croo bij hem thuis in Michelbeke (2009).
Herman De Croo bij hem thuis in Michelbeke (2009).
Volledige naam	Herman Francies Joseph De Croo
Geboren	Opbrakel, 12 augustus 1937
Kieskring	Oost-Vlaanderen
Regio	Vlaanderen
Land	België
Partij	PVV / VLD / Open Vld
Functies
1964-1982	Gemeenteraadslid Brakel
1964-1971	Burgemeester Michelbeke
1968-1991	Volksvertegenwoordiger
1971-1980	Lid Cultuurraad
1974-1977	Minister van Nationale Opvoeding
1977-1982	Schepen Brakel
1980-1995	Lid Vlaamse Raad
1980	Minister van Pensioenen en PTT
1981-1985	Minister van PTT
1981-1988	Minister van Verkeerswezen
1985-1988	Minister van Buitenlandse Handel
1991-1995	Senator
1994-2012	Gemeenteraadslid Brakel
1994-2000	Schepen Brakel
1995-1997	Partijvoorzitter van de VLD
1995-2014	Volksvertegenwoordiger
1999-2007	Kamervoorzitter
2001-2012	Burgemeester Brakel
2007-2009	Ondervoorzitter Kamer van Volksvertegenwoordigers
2010-2011	Fractievoorzitter Kamer van Volksvertegenwoordigers
2014-heden	Vlaams volksvertegenwoordiger

Herman Francies Joseph De Croo (Opbrakel, 12 augustus 1937) is een Belgisch liberaal politicus voor Open Vld.

Levensloop

Verschillende voorouders van De Croo waren politiek actief. Zo was zijn vader burgemeester.

Herman volgde de klassieke humaniora in het Sint-Stanislascollege van de jezuïeten in Bergen en studeerde er af in 1956. Hij promoveerde tot kandidaat in de politieke wetenschappen (1960) en tot doctor in de Rechten (1961) aan de Université Libre de Bruxelles (ULB). Met een Fulbrightbeurs studeerde hij aan de University of Chicago Law School (United States) (1961‑1962).

Hij vestigde zich als advocaat aan de balie van Oudenaarde.

Lokaal bestuur

Hij werd bij de lokale verkiezingen van 1964 verkozen tot PVV-gemeenteraadslid in Michelbeke en werd onmiddellijk burgemeester. In 1971 werd dit dorp een deelgemeente van Brakel ten gevolge van de fusie van Belgische gemeenten en werd hij politiek actief in de fusiegemeente Brakel.

Na een bestuursperiode in de oppositie, werd hij in 1977 schepen in Brakel en oefende deze functie uit tot einde 1982. In 1994 werd hij opnieuw schepen in zijn thuisgemeente en in 2001 werd hij burgemeester.

Bij de lokale verkiezingen van 2012 was hij lijstduwer voor zowel de gemeenteraadsverkiezingen in Brakel als de provincieraadsverkiezingen voor Oost-Vlaanderen in het Provinciedistrict Oudenaarde. Om de vernieuwing op de lokale lijst te steunen, zette Herman De Croo een stap opzij ten voordele van zijn zoon Alexander, die lijsttrekker was en kandidaat-burgemeester. Aangezien familieleden niet gelijktijdig in de gemeenteraad mogen zetelen, verliet Herman De Croo na 48 jaar de Brakelse politiek.

Parlement en regering

Herman De Croo werd verkozen tot volksvertegenwoordiger in 1968 en werd bij elke wetgevende verkiezing opnieuw verkozen. Van 1991 tot 1995 verliet hij tijdelijk de Kamer en werd verkozen als senator.

In de periode december 1971-oktober 1980 zetelde hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook in de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, die op 7 december 1971 werd geïnstalleerd. Tussen februari 1973 en maart 1974 zat hij er de PVV-fractie voor. Vanaf 21 oktober 1980 tot mei 1995 was hij lid van de Vlaamse Raad, de opvolger van de Cultuurraad en de voorloper van het huidige Vlaams Parlement. Na de verkiezingen van 25 mei 2014 verhuisde hij naar het Vlaams Parlement. Op 25 april 2018 werd hij in het Vlaams Parlement tijdens een speciale zitting gehuldigd voor 50 jaar ononderbroken parlementair mandaat.

Van 1974 tot 1988 was hij bijna ononderbroken minister. De eerste maal als Minister van Nationale Opvoeding in de regering-Tindemans I. Na dit ministerschap volgden andere posten in diverse regeringen:

• Pensioenen;
• PTT;
• Verkeerswezen;
• Buitenlandse Handel.

Eind jaren 80 verzeilde de PVV op nationaal niveau naar de oppositie en stelde zich op tegen de regeringen Dehaene I en II.

De partij onderging een metamorfose tot VLD. In 1995 werd De Croo verkozen tot partijvoorzitter. In deze functie volgde hij Guy Verhofstadt op, die hem op zijn beurt opnieuw opvolgde in 1997.

Op 3 juni 1998 werd De Croo benoemd tot minister van Staat. Toen zijn partij in de federale verkiezingen van 1999 vooruitgang boekte en een paarse coalitie gesloten werd, werd De Croo op 1 juli 1999 Kamervoorzitter. Hij oefende deze functie uit tot 11 juli 2007, waarna hij ondervoorzitter werd. Hij was ook voorzitter van het Federaal Adviescomité voor Europese Aangelegenheden, tot 2010.

De Croo werd in de aanloop van de regeringsvorming in 2010 aangesteld als koninklijk bemiddelaar, met de opdracht de impasse in de regeringsformatie (te trachten) op te lossen.

Hoogleraar

In 1961 werd hij docent en in 1973 buitengewoon hoogleraar aan de rechtsfaculteit van de Vrije Universiteit Brussel (VUB).

In 1986 werd hij hoogleraar aan dezelfde faculteit.

Varia

In april 2007 stelde hij in een interview met De Morgen dat Vlaams-nationalisten een mentale handicap hebben.

In 2009 werd De Croo behandeld voor een beginnende kanker aan de rechterstemband. De ziekte bleek niet uitgezaaid en hij werd in oktober van dat jaar genezen verklaard.

Op 2 september 2009 deed De Croo opnieuw een uitval naar de Vlaams-nationalisten. In Het Laatste Nieuws poneerde hij: "Geert Bourgeois en co mogen het gerust weten: hun zware bottines zijn nostalgie." Dit naar aanleiding van kritiek van Bourgeois op de Clouseau-single Leve België.

Anno 2012 was hij voorzitter van de 'Bijzondere commissie belast met het onderzoek naar de financiële crisis'. Daarnaast was hij:

• stichtend voorzitter en bezieler van 'Autoworld';
• leidinggevend bij het European Transport en Security Council (ETSC);
• voorzitter van de cardiologische stichting Prinses Lilian;
• voorzitter van ECA-CREAC, het Belgisch referentiecentrum voor de expertise over Centraal-Afrika.

Herman De Croo is getrouwd met advocate Françoise Desguin en ze hebben twee kinderen. Hij woont in Michelbeke, een deelgemeente van Brakel. Zijn zoon, Alexander De Croo, is eveneens actief binnen Open Vld.

Onderscheidingen

•  België: Minister van Staat
•  België: Grootofficier in de Leopoldsorde
•  België: Grootkruis in de Kroonorde
•  België: Burgerlijk kruis 1ste klasse
•  Nederland: Ridder-Grootkruis in de Orde van Oranje-Nassau
•  Luxemburg: Grootkruis in de Orde van de Eikenkroon
•  Denemarken: Grootkruis in de Orde van de Dannebrog
•  Zweden: Grootkruis Orde van de Poolster
•  Noorwegen: Grootkruis Orde van Verdienste
•  Frankrijk: Ridder in het Legioen van Eer
•  Comoren: Grootofficier Orde van de Groene Halve Maan
•  Mexico: Grootkruis van de Orde van de Azteekse Adelaar
•  Italië: Ridder in de Orde van Verdienste
•  Zuid-Korea: Gwanghua Medal Diplomatic Merit
•  Portugal: Grootkruis in de Orde van de Infant Dom Henrique
•  Finland: Commandeur in de Orde van de Witte Roos
•  Polen: Grootkruis in de Orde van Verdienste
•  Griekenland: Grootkruis in de Orde van Verdienste
• Europaprijs 2005

Publicaties

• Het Nederlandstalig onderwijs: realisaties, problematiek en vooruitzichten, twee jaar beleid, Brussel, Inbel, 1976
• Emancipatie ook in de school, Brussel, Belgisch instituut voor voorlichting en documentatie, 1975
• België barst ? : vragen aan de separatisten, Tielt, Lannoo, 2008
• De wereld volgens Herman De Croo, Antwerpen, Icarus, 1999

Literatuur

• Karel CAMBIEN, De Croo met twee nullen: 1001 Decrooïsmen, Roeselare, Roularta Books, 2009

Trivia

• Herman de Croo dook in de stripreeks Nero van Marc Sleen op in het album "Het Kasteel der Zuchten" (1980). Hij staat in strook 111-112 tussen andere regeringsleden.
• In het album "Het Spook uit de Zandstraat" (1995) is hij in strook 80 op een "Gezocht"-affiche te zien in een politiebureau, samen met overigens Willy Claes.
• De Croo werd gepersifleerd in de satirische strip Pest in 't Paleis (1983) door Guido van Meir en Jan Bosschaert. Hij speelt er de rol van een Spaanse edelman (Don Hernàn de Croodobes) die als voogd optreedt voor de kleine Gwij Verafstoot (Guy Verhofstadt).
• De Croo is lid van het erecomité van het Olivaint Genootschap van België

Citaten

• Als de kiezer dat wil, blijf ik Kamerlid tot aan mijn dood. Daarna verhuis ik naar de Senaat. (De Croo bij zijn 40ste jaar als parlementslid op 31 maart 2008)
• De Croo staat bekend voor zijn inventief taalgebruik en uitvinder van nieuwe woorden of spreuken, die men 'decrooïsmen' noemt.
• Hij werd lange tijd beschouwd, samen met Mark Eyskens, als de meest spirituele en meertalige tafelredenaar van het land.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties

Voorganger: Willy Calewaert	Minister van Nationale Opvoeding 1974-1977	Opvolger: Jef Ramaekers
Voorganger: Alfred Califice	Minister van Pensioenen 1980	Opvolger: Pierre Mainil
Voorganger: André Baudson	Minister van PTT 1980	Opvolger: Freddy Willockx
Voorganger: Valmy Féaux	Minister van Verkeerswezen 1981-1988	Opvolger: Jean-Luc Dehaene
Voorganger: Freddy Willockx	Minister van PTT 1981-1985	Opvolger: Paula D'Hondt
Voorganger: Jean Gol	Minister van Buitenlandse Handel 1985-1988	Opvolger: Robert Urbain
Voorganger: Guy Verhofstadt	Partijvoorzitter van de VLD 1995-1997	Opvolger: Guy Verhofstadt
Voorganger: Raymond Langendries	Voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers 1999-2007	Opvolger: Herman Van Rompuy
Voorganger: ?	Burgemeester van Michelbeke 1964-1971	Opvolger: geen
Voorganger: Marnix De Groote	Burgemeester van Brakel 2001-2012	Opvolger: Alexander De Croo

  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Herman De Croo op Wikimedia Commons.

Open Vld