Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Sicherheitspolizei und SD

Uit Wikisage
(Doorverwezen vanaf SIPO)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De Sicherheitspolizei und SD was het apparaat van de Duitse politieke recherche (Sicherheitspolizei of Sipo) en de geheime inlichtingendienst (Sicherheitsdienst of SD), die vanaf het begin nauw met elkaar verbonden waren[1] en in alle door Nazi-Duitsland veroverde landen tijdens de Tweede Wereldoorlog hun intrede deden.

Geschiedenis

In 1939 waren de Sipo en SD door Heinrich Himmler samengevoegd in een nieuwe organisatie, het in Berlijn gevestigde Reichssicherheitshauptamt, een dependance van het ministerie van Binnenlandse Zaken die aanvankelijk geleid werd door de Chef der Sicherheitspolizei und des SD Reinhard Heydrich.[2]

Nederland

In Nederland werd de Sicherheitspolizei und SD meestal "de SD" genoemd, wat verklaard kan worden uit het feit dat alle functionarissen van de Sicherheitspolizei de letters SD op hun linkermouw droegen.[1]

De Sicherheitspolizei en Sicherheitsdienst stonden onder bevel van een Befehlshaber der Sicherheitspolizei und des SD (BdS),[3] die in Nederland zetelde in Den Haag en onder wie zes plaatselijke afdelingen (Außenstellen) ressorteerden: Amsterdam, Rotterdam, Groningen, Arnhem, Den Bosch en Maastricht.[4] De kampen in Schoorl en Amersfoort vielen onder deze bevelhebber.[5] In Nederland waren dat achtereenvolgens:

  1. Hans Nockemann (24 mei - eind juni 1940)
  2. Wilhelm Harster (juli 1940 - september 1943)
  3. Erich Naumann (september 1943 - juni 1944)
  4. Karl Georg Eberhard Schöngarth (vanaf 1 juni 1944 tot aan de aftocht in 1945)

In de zomer van 1944 bestond de Sicherheitspolizei und SD in Nederland uit ongeveer zevenhonderd arbeidskrachten, onder wie zo’n vierhonderd Duitsers.[6]

België

Gekopieerd op de centrale organisatie in Berlijn, bestond de Sipo/SD voor België en de Noord-Franse departementen Nord en Pas de Calais, uit zes afdelingen:

  1. Personeelszaken.
  2. Administratie.
  3. Lebensgebiete of Sicherheitsdienst (SD), met als opdracht het verzamelen van politieke informatie, gegevens over de gebeurtenissen en opinies betreffende het openbaar leven in het bezette gebied. De leiding ervan berustte vanaf 1943 bij SS-Obersturmbannführer Heinz Hummitzsch (1910-1975). De afdeling Volkstum of Referat B bekommerde zich om de politieke collaboratie. Ze werd geleid door SS-Obersturmführer Kläss. SS-Oberscharführer Friedrich Eggert maakte er de hele oorlog deel van uit.
  4. Gestapo of Geheime Staatspolizei, de strijd tegen de vijanden van het Duitse Rijk. De dienst was onderverdeeld in vier secties: communisten en marxisten – kerken en sekten, vrijmetselaars en joden – migranten en vreemdelingen – verzetsorganisaties. Gedurende de hele bezettingstijd werd de Gestapo in België geleid door Franz Straub (Bergrothenfels, 25 februari 1889 – Rothenfels, 1977). Van eind 1941 tot 1944 was Kurt Asche er de Judenreferent, die de deportatie organiseerde van de in België wonende Joden naar Auschwitz. Een ander kopstuk was Haupt-V-Mann Emiel Van Thielen.
  5. Kriminalpolizei (Kripo), de strijd tegen Duitsers die strafbare feiten pleegden en tegen de zwarte markt.
  6. Nachrichtenwesen of spionage, in concurrentie met de Abwehr.

Naast de centrale dienst in Brussel, waren er Aussendienststelle in Antwerpen, Gent, Luik, Charleroi en Rijsel. Er werden in de loop van de oorlog ook Nebenstellen opgericht, onder meer in Leuven, Dinant, Aarlen, Hasselt, Brugge, Douai.

Van juni 1940 tot in september 1941 was deze Sipo/SD hiërarchisch ondergeschikt aan een algemene leider voor Frankrijk en België, SS-Brigadeführer Max Thomas (1891-1945). Nadien was er rechtreekse ondergeschiktheid aan Berlijn.

De Dienststelleleiters in België, met de officiële naam Befehlshaber der Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienstes (BdS) waren:

  • Karl Haselbacher (Dieringhausen, 7 oktober 1904 – Kamerijk/Cambrai, 13 september 1940; auto-ongeval) (augustus-september 1940). Hij gaf het bevel tot inrichten van het Concentratiekamp Breendonk.
  • Karl Constantin Canaris (Duisburg, 8 november 1906 – 29 december 1983) (31 oktober 1940 – 31 oktober 1941)
  • Ernst Boje Ehlers (Pinneberg, 16 oktober 1909 – 4 oktober 1980, zelfmoord) (november 1941 – februari 1944)
  • Karl Constantin Canaris (februari-september 1944)

De Sipo-SD begon met een twintigtal medewerkers in 1940 en had tegen het einde van de bezetting een effectief rond de 500. Dat was niet bijzonder veel voor een politiemacht. De organisatie concentreerde zich voornamelijk op de vervolging van Joden en de repressie van het verzet.

Afdelingen in Vlaanderen

SIPO SD Gent

Na de oorlog voerde de krijgsraad in Gent een proces tegen volgende collaborateurs die met/voor SIPO/SD werkten:

Na de oorlog werden volgende straffen uitgesproken tegen de collaborateurs:[8]

  • doodstraf: Marcel Opdebeeck, Firmin Van Laere, Gaston Delbeke, Jules Verbesselt, Alfons Verbeke, Gustaaf Horemans, Karel Lorrez, Jozef Keyl, Marcel Peskens, Albrecht Maene, François De Moor, Kamiel Wauters, Robert Francq. Louis Schilfer, Emiel De Gendt en Joris De Houdt.
  • 20 jaar gevangenisstraf: Willem Lauwaert
  • 10 jaar gevangenisstraf: Florimond Lauwaert
  • 3 jaar gevangenisstraf: Helena De Vynck, Yvonne Premereur
  • 2 jaar gevangenisstraf: Maria De Backer

Op 29 mei 1948 werden Van Laere, Lorrez, Keyl, Opdebeeck, Delbeke, Verbesselt, en Verbeke gefusilleerd.[9]

SIPO SD Antwerpen

SIPO SD Leuven

rel=nofollow

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ 1,0 1,1 L. de Jong, deel 8 eerste helft, p. 11.
  2. º N.K.C.A. in ’t Veld, De SS en Nederland, ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff, 1976, deel I. ISBN 90-247-1671-3.
  3. º L. de Jong, deel 10b eerste helft, p. 340.
  4. º L. de Jong, deel 4 eerste helft, p. 86.
  5. º L. de Jong, deel 8 tweede helft, p. 579.
  6. º L. de Jong, deel 10a eerste helft, p. 54.
  7. º Vuige verraders die medehielpen aan de aanhouding van talrijke weerstanders staan terecht, Vooruit, 17 december 1946
  8. º Vooruit, 15 mei 1947
  9. º Vooruit, 30 mei 1948
rel=nofollow
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Sicherheitspolizei_und_SD&oldid=333159"