Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Frans Backx
Frans Jan Gerard Backx (Antwerpen 25 maart 1915 - ?) was een Belgisch collaborateur tijdens de Tweede Wereldoorlog.[1]
Levensloop
BAck werd in Antwerpen geboren uit Nederlandse ouders. Hij werkte als handelsvertegenwoordiger bij de Firme belgo-danoise. Zijn echtgenote was Duits.
Het is niet duidelijk wanneer hij juist voor de Duitsers begon te werken, mogelijk had hij reeds contacten voor de start van de Tweede Wereldoorlog. In september 1940; amper 3 maanden na de inval van de Duitsers was hij lid van Hercules, een sabotagegroep van de Duitse abwehr. In operatie Wespennest nam hij deel aan een operatie om een spoorwegverbinding tussen Frankrijk en het neutrale Zwitserland op te blazen.
In oktober 1940 ging hij in Duitsland wonen, waar hij in november reeds de Duitse nationaliteit kreeg, naar eigen zeggen liet hij zich naturaliseren om de paparessaserij van zijn huwelijk (december 1943) te vergemakkelijken. Hij was net zoals latere collega Pieter Ganses, onder meer aan het Reichssicherheitshauptamt in Berlijn verbonden.
In september 1943 werd hij naar de Sipo-SD Antwerpen als Dolmetscher (min of meer te vertalen als tolk) overgeplaatst, als opvolger van Raymond Plovy. Zijn eerste opdracht was bij SIPO Afdeling Y, zijn chef was Ernst Laïs, vanaf juli 1944 (amper weken voor de bevrijding van Antwerpen) werkte hij voor Erich Holm. Ex-SIPO SD lid Jan Schuermans omschreef Backx in naoorlogse verklaringen als “een zeer overtuigd nazi” en “een zeer gevaarlijk persoon”. Andere getuigen verklaarden dat Backx zich als tolk schuldig maakte aan mishandeling van de gevangenen. Hij lijkt echter weinig als tolk te hebben gehandeld en was een van de weinig Belgische personeelseden van de SIPO die beschikten over een "roter Ausweis" waardoor hij zelfstandig Joden mocht arresteren. Hun juwelen drukte hij zelf achterover.
Backx werd na de oorlog tot 15 jaar cel veroordeeld.[2]
| Bronnen, noten en/of referenties
|