Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

PATSY

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

PATSY, later Beweging voor Sociale Vernieuwing (BSV), was een Belgische politieke partij rond stichtster en voorzitster Patsy Sörensen. Medeoprichter was John Kenis.[1]

Geschiedenis

De beweging vindt haar oorsprong in De Rode Wig, een groep linkse militanten binnen de SP die zich hadden gegroepeerd binnen de moederpartij in de aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen van 1994. Tot deze groep hoorde ook Patsy Sörensen. Niet veel later verliet Sörensen echter de partij en bijgevolg ook De Rode Wig.

Nog datzelfde jaar richtte ze haar eigen beweging op: de BSV. De partijtop van deze beweging besloot deel te nemen aan de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen van dat jaar als kartel met Agalev, in de operatie "Arm in arm" te Antwerpen. De kandidaten stonden als lijstduwer en-bloc onderaan de lijst. Dit bleek een geslaagde keuze want het aantal zetels van de groene partij vermeerderde erdoor van 4 naar 7 in de Antwerpse gemeenteraad. Patsy Sörensen, Nadine Peeters en Peter Veltmans werden verkozen voor de BSV en Sörensen zelf schopte het tot schepen. Voor de provincieraadsverkiezingen kwamen de BSV onafhankelijk op onder de naam PATSY en behaalden 1,09%, wat resulteerde in één zetel. Ze waren opgekomen in de kantons Antwerpen, Boom, Brecht, Kapellen, Kontich en Zandhoven.[2]

Door deze deelname aan het gemeentebestuur raakte de BSV intern verdeeld. De militantste leden, zoals de "vergadertijgers" van de SAP (die deel uitmaakte van BSV) meenden dat deelname aan het schepencollege onverenigbaar met de missie en stelden dat de BSV verder moest werken aan een "alternatief van onderop". Er volgde een ledenreferendum en 70% van de leden volgde de piste Sörensen. De twee andere BSV-raadsleden onderschreven het college-akkoord echter niet[3].

In 1994 stond Sörensen op de Agalev-lijst voor de Europese verkiezingen en werd ze verkozen. Ze wisselde haar zitje in de Antwerpse gemeenteraad voor een in het Europees Parlement, verkozen. In 2000 loopt de samenwerking tussen de BSV en Agalev spaak op een discussie over de lijstplaatsen van de BSV-kandidaten. Agalev van zijn kant reageerde verbaasd te zijn en schermde ermee dat ze BSV-kandidaten Louis Wijns een 10de en René Los een 7de plaats had aangeboden, maar beide heren twee weken later hun BSV-lidkaart hadden ingeleverd. Vervolgens groeide het conflict verder uit en splitste de beweging zich opnieuw af.[4][5] In de nasleep van het conflict wilde de Agalev-top haar haar Europees mandaat ontnemen, maar Sörensen weigert.

Op eigen kracht achtte de partij zich niet in staat haar zetelaantal in de Antwerpse gemeenteraad te handhaven en er werd besloten opnieuw in kartel naar de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober 2000 te trekken, ditmaal met het progressief liberale Vivant van miljonair Roland Duchâtelet.[6] In 2002 volgde er gesprekken tussen boegbeeld Patsy Sörensen en de sp.a, De overige BSV-leden repten zich echter en benadrukten in een perscommuniqué dat deze gesprekken ten persoonlijke titel waren. Hierbij benadrukte de beweging dat ze ook leden had die lid waren van andere politieke partijen.[7]

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow