Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Schots-Engels
_Islands.png){kind=small}
.png)
Schots-Engels (Engels: Scottish English; Schots-Gaelisch: Beurla Albannach) verwijst naar de variëteiten van het Engels die in Schotland worden gesproken. Het omvat een scala aan dialecten en is onderscheidend ten opzichte van het Schots, dat door sommige taalkundigen als een aparte taal wordt beschouwd vanwege zijn historische en linguïstische wortels.
Kenmerken
Variëteiten
Schots-Engels omvat Schots-Standaardengels (SSE), dat de gestandaardiseerde vorm is die in formele settings wordt gebruikt, en bredere dialecten die elementen van Schots kunnen bevatten.
Fonetiek
Schots-Engels is voornamelijk rhotisch, wat betekent dat de "r"-klank in alle posities wordt uitgesproken. Er zijn ook opmerkelijke klinkeronderscheidingen, zoals het verschil tussen "fern," "fir," en "fur," die vaak samengevoegd zijn in andere Engelse dialecten.
Woordenschat
De woordenschat van Schots-Engels bevat termen die specifiek zijn voor Schotse instellingen, zoals de Kerk van Schotland en de lokale overheid, die mogelijk geen directe equivalenten hebben in andere vormen van het Engels.
Taalcontact
De ontwikkeling van Schots-Engels is beïnvloed door contact met Schots en het Standaardengels van Engeland, vooral na de 17e eeuw. Dit heeft geleid tot unieke fonologische en lexicale kenmerken.
Historische Context
Schots-Engels is geëvolueerd uit het Engels dat in Schotland werd gesproken, wat rond de 16e eeuw begon te divergeren van andere vormen van het Engels. De invloed van het Engels van Engeland nam aanzienlijk toe na de Acts of Union in 1707, wat leidde tot een afname van het gebruik van Schots als literaire taal.
De taal is gevormd door verschillende historische gebeurtenissen, waaronder de Reformatie en de introductie van de drukpers, die de verspreiding van Engelse teksten in Schotland vergemakkelijkte.
Sociale Dynamiek
Er is een continuüm tussen Schots en Schots-Standaardengels, waarbij sprekers vaak tussen de twee schakelen afhankelijk van de sociale context. Over het algemeen wordt Schots-Standaardengels gebruikt in formele situaties, terwijl Schots vaker voorkomt in informele settings.
De perceptie van Schots en Schots-Engels varieert, waarbij sommigen Schots beschouwen als een dialect van het Engels en anderen als een aparte taal. Deze discussie weerspiegelt bredere kwesties van identiteit en cultureel erfgoed in Schotland.