Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
België op het Eurovisiesongfestival
 België
| ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Eerste deelname | 1956 | |
| Aantal deelnames | 53 | |
| Gewonnen | 1 | |
| Zender | RTBF en VRT | |
| Statistieken | ||
| Hoogste positie | 1ste (1986) | |
| Laagste positie | laatste (1961, 1962, 1965, 1973, 1979, 1985, 1993, 2000) | |
België neemt sinds de eerste editie, in 1956, deel aan het Eurovisiesongfestival. Het land won tot nu toe één maal, in 1986, met Sandra Kim en haar liedje J'aime la vie. Daarnaast haalde het land ook nog enkele ereplaatsen. België heeft inmiddels 53 maal deelgenomen aan het liedjesfestijn. Enkel Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk deden nog vaker mee.
Overzicht
Omdat België een land is waar zowel Nederlands als Frans gesproken wordt, wordt de kandidaat elk jaar afwisselend gekozen door de VRT en de RTBF. BRF, de kleine Duitstalige zender van België, is geen lid van de EBU, en kiest dus ook geen kandidaat. Vandaar dat België in de beginjaren afwisselend in het Frans en in het Nederlands vertegenwoordigd werd.
De Vlamingen doen het meestal minder goed dan de Walen in het Eurovisiesongfestival. De hoogste plaats in het festival behaald door een Vlaamse inzending, was de zesde plaats door Tom Dice met het liedje Me and my guitar in 2010. De tot nu toe enige winnende inzending was dan ook een Franstalige inzending. In 1986 wist Sandra Kim België de eerste overwinning te schenken, ondanks dat ze eigenlijk door haar te jonge leeftijd niet gerechtigd was om mee te doen, later bleek dat ze bij de inschrijving had gelogen over haar leeftijd. In Bergen won ze met een straatlengte voorsprong, en tevens met het grootste puntenaantal tot dan toe (176 punten). België was het laatste van de stichtende landen dat het festival won. Daarnaast legde België twee maal bestek op de tweede plaats. Deze inzendingen waren Jean Vallée met L'amour ça fait chanter la vie in 1978 en Urban Trad met Sanomi in 2003.
In 1993 werd er een nieuw reglement ingevoerd, waardoor slecht presterende landen afgewisseld zouden worden met nieuwkomers, voornamelijk uit Oost-Europa. Omwille van een te lage score in 1993 mocht België niet meedoen in 1994. Dit werd als een grote schok ervaren, aangezien België samen met Duitsland en Zwitserland (dat trouwens ook moest thuisblijven in 1994) het enige land was dat aan elk festival had deelgenomen. Hetzelfde gebeurde in 1997 door te lage scores in de vijf voorafgaande jaren, en dit was opnieuw het geval in 2001. In 2004 werd het systeem vervangen door het systeem van de halve finales. Aan de eerste halve finale, tijdens het festival in Istanboel hoefde België niet deel te nemen. Dankzij de tweede plaats het jaar voordien mocht het land rechtstreeks naar de finale. Sindsdien werd het land telkens in de halve finales uitgeschakeld, tot grote frustratie van de Belgen. Pas in 2010 bereikte België de finale weer.
In Vlaanderen wordt de kandidaat meestal aangeduid door de wedstrijd Eurosong, waarvan de laatste edities telkens meerdere voorrondes kenden, en gepresenteerd werden door Bart Peeters. In 2010 koos de VRT er echter voor om intern een kandidaat te kiezen. De show bleef echter wel verder bestaan, maar dan als show om de intern gekozen act te presenteren aan het grote publiek. De RTBF kent doorgaans geen vaste selectieformule, maar staat erom bekend vaak intern te kiezen.
Na de overwinning in 1986 mocht België het festival in 1987 zelf organiseren. Het was echter onduidelijk welke omroep het festival mocht organiseren. Na een urenlang durend debat in het Belgische parlement werd besloten dat, omdat de RTBF verantwoordelijk was geweest voor de overwinning, deze het festival mocht organiseren, terwijl de toenmalige BRT de Belgische inzending voor dat jaar mocht verzorgen. Het festival werd gehouden in het Eeuwfeestpaleis in Brussel en gepresenteerd door zangeres Viktor Lazlo.
Sinds de invoering van televoting in 1998 ontvangt België meer dan gemiddeld veel punten van Nederland. Ook enigszins verrassend Spanje en Polen hebben vaak meer punten over voor België dan andere landen. In het jurytijdperk was Nederland België over het algemeen ook vrij goed gezind, al heeft Nederland slechts eenmaal in de geschiedenis zijn 12 punten aan België gegeven, namelijk in 1977, toen er trouwens ook Nederlanders op het podium stonden.
Dankzij de VRT gebruikt de EBU tegenwoordig de 1 tot 7-methode tijdens de puntentelling. Door de toevloed aan landen sedert 2004 werd de puntentelling alleen maar langer. Daarom werd ervoor gekozen om vanaf 2005 de eerste zeven punten onmiddellijk op het scorebord te tonen, om vervolgens enkel de acht, tien en twaalf punten te laten omroepen.
Deelnames
Commentatoren
Traditiegetrouw wordt het Eurovisiesongfestival elk jaar uitgezonden door zowel de RTBF als de VRT. Ook in 1994, 1997 en 2001, toen België niet mocht deelnemen, zonden de twee Belgische openbare omroepen het festival uit. De presentatoren van dienst sedert 1956 zijn:
Puntengevers
De punten van de nationale juries worden steeds verkondigd door middel van één persoon. Tot 1993 gebeurde dit per telefoon. Sinds 1994 worden de punten per communicatiesatelliet doorgegeven. De woordvoerders worden sindsdien ook in beeld gebracht. De personen die namens de Belgische juries en televoters de punten hebben voorgelezen sinds 1968, zijn als volgt:
Dirigenten
Tot en met het songfestival van 1998 werden de liedjes live met een orkest ten gehore gebracht. Elk land bracht traditiegetrouw steeds zijn eigen dirigent mee. De dirigenten bij de Belgische inzendingen waren:
|
|
De West-Duitse dirigent Willy Berking dirigeerde in 1957 de inzendingen van België, Luxemburg en Zwitserland, omdat deze landen geen eigen dirigent naar Frankfurt am Main afgevaardigd hadden. Een jaar daarna deed Dolf van der Linden in Hilversum hetzelfde voor Luxemburg, Zweden, België en West-Duitsland. Ook bij het Eurovisiesongfestival 1985 in Göteborg werd geen aparte dirigent voor België afgevaardigd en had de Zweedse huisdirigent Curt-Eric Holmquist de leiding over het orkest. Bij de nummers Euro-vision van Telex in 1980 en Dis oui van Mélanie Cohl in 1998 werd geen gebruik gemaakt van het orkest en dus geen dirigent ingezet.
Gegeven en gekregen punten
|
Meeste punten gekregen van:
|
Meeste punten gegeven aan:
|
Festivals in België
| Jaar | Plaats | Zaal | Presentatrice |
|---|---|---|---|
| 1987 | .png){kind=small} Brussel
|
Eeuwfeestpaleis | Viktor Lazlo |
| België op het Eurovisiesongfestival |
|---|
|
1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · |
}}
 Landen in het Eurovisiesongfestival |
|---|
|
