Edmond Leburton

Edmond Leburton
Geboren	18 april 1915 Lantremange, België
Gestorven	15 juni 1997 Borgworm, België
Premier van België
Aangetreden	26 januari 1973
Einde termijn	25 april 1974
Voorganger	Gaston Eyskens
Opvolger	Leo Tindemans

Edmond Jules Isidore Leburton (Lantremange, 18 april 1915 – Borgworm, 15 juni 1997) was een Belgisch politicus voor de PSB.

Levensloop

Edmond Leburton was licentiaat in de politieke en sociale wetenschappen en werd leraar in het middelbaar onderwijs.

Hij nam deel aan de Achttiendaagse Veldtocht in mei 1940 en trad toe tot het Verzet, als commandant van de groep 'Refuge-Otarie' binnen het Geheim Leger.

Na de Tweede Wereldoorlog was Leburton van 1947 tot 1948 de kabinetschef van toenmalig minister Léon-Eli Troclet. Intussen was hij sinds 1946 ook tot gemeenteraadslid van Borgworm en in januari 1947 werd hij burgemeester van de gemeente. Hij vervulde deze mandaten tot in 1988. Tevens was hij van 1946 tot 1981 lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, waarvan hij van 1977 tot 1979 de voorzitter van was.

In 1947 werd hij lid van het bureau van de PSB. Voor deze partij vervulde Leburton in de jaren 50, 60 en 70 verschillende ministerposten. Van 1971 tot 1973 was hij co-voorzitter van de PSB, waarna hij van 1973 tot 1974 eerste minister was. In 1971 werd hij benoemd tot minister van Staat.

Hij was eerste minister in de regeringen Leburton I en II, die geplaagd werden door betogingen zoals de staking van de dokwerkers, de manifestaties van de scholieren tegen de hervorming van het leger, de manifestaties tegen abortus, tegen de herziening van het Schoolpact. Verder was er nog de petroleumcrisis en schandalen (het RTT-schandaal, de Ibramco-affaire). Leburton had daarbij het nadeel dat hij geen Nederlands sprak. Volgens Rik Van Cauwelaert las hij af en toe een speech in het Nederlands voor, die fonetisch voor hem was uitgeschreven en waarvan hij de inhoud niet begreep.

Voorts is Leburton zelf ook een aantal keren persoonlijk in opspraak gekomen. Voormalige eerste minister Wilfried Martens noemde hem in zijn memoires "berucht om zijn drankverbruik, zijn voorkeur voor volslanke dames en zijn bevreemdende sympathie voor sterke leiders van totalitaire regimes". Leburton was inderdaad persoonlijk bevriend met president Mobutu Sese Seko van Zaïre: via journalist Pierre Davister ontving hij twintig miljoen Belgische Franken van het bevriend staatshoofd.

Na hem zou Wallonië pas 40 jaar later opnieuw een Waalse premier leveren aan België.

In Borgworm is er een Centre Sportif Edmond Leburton.

Politieke loopbaan

• 1946-1988: gemeenteraadslid en burgemeester van Borgworm
• 1946-1981: volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Hoei-Borgworm
• 1954-1958: minister van Volksgezondheid en van het Gezin
• 1961-1965: minister van Sociale Voorzorg
• 1965-1966: minister-ondervoorzitter van de Raad belast met de Coördinatie van het Infrastructuurbeleid
• 1969-1972: minister van Economische Zaken
• 1971-1973: voorzitter van de Belgische Socialistische Partij (BSP-PSB)
• 1971: minister van Staat.
• januari 1973 - april 1974: eerste minister
• 7 juni 1977-1979: voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers

Hij was van 1959 tot 1985 tevens algemeen voorzitter van de Socialistische Mutualiteiten.

Eretekens

Deze lijst met eretekens werd gedrukt op de rouwbrief.

•  België: Grootkruis Leopoldsorde
•  België: Grootkruis Orde van Leopold II
•  Duitsland
  
  : Grootkruis Orde voor Verdienste
•  Nederland: Grootkruis Orde van Oranje Nassau
•  Luxemburg: Grootkruis Orde van de Eiken Kroon
•  Spanje: Ridder Grootkruis van Isabella de Katholieke
•  Frankrijk: Grootofficier Erelegioen
• Orde van de Ster met Gouden Kroon
• Orde van Koning Abdul-Aziz, Saoedi-Arabië
• Grootlint Nationale Orde, Burundi
• Grootkruis Nationale Orde, Nigeria
• Grootkruis Orde van de Azteekse Adelaar
• Grootkruis Orde voor Verdienste, Oostenrijk
• Grootkruis Orde voor Verdienste, Chili
• Tudor Vladimirescu Orde, Klasse 1
• Commandeur Orde van het Luipaard
•  Italië: Grootofficier Orde voor Verdienste van Italië

Literatuur

• Pol VANDROMME, Le Socialisme moderne et Edmond Leburton, Éditions Labor, Brussel, 1970
• Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties

Voorganger: Gaston Eyskens

Belgische premiers Leburton I en II (1973 - 1974)

Opvolger: Leo Tindemans

Voorganger: Alfred de Taeye	Minister van Volksgezondheid en Gezin 1954 - 1958	Opvolger: Robert Houben
Voorganger: Léon Servais	Minister van Sociale Voorzorg 1961 - 1965	Opvolger: Hervé Brouhon
Voorganger: Joseph-Jean Merlot	Minister van Economische Zaken 1969 - 1972	Opvolger: Henri Simonet
Voorganger: Léo Collard	Franstalig partijvoorzitter van de PSB 1971 - 1973	Opvolger: André Cools
Voorganger: André Dequae	Voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers 1977 - 1979	Opvolger: Charles-Ferdinand Nothomb

Premiers van België