Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Marsilio Ficino: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 49: | Regel 49: | ||
|overlijdensdag = 1 oktober | |overlijdensdag = 1 oktober | ||
|overlijdensjaar = 1499 | |overlijdensjaar = 1499 | ||
}} was één van de meest invloedrijke [[Renaissance-humanisme|humanistische]] [[filosoof|filosofen]] van de vroege [[Italiaanse | }} was één van de meest invloedrijke [[Renaissance-humanisme|humanistische]] [[filosoof|filosofen]] van de vroege [[Italiaanse renaissance]] en [[Westerse astrologie|astroloog]]. Hij stond mede aan de basis van de heropleving van het [[neoplatonisme]] in de westerse wereld en onderhield contacten met nagenoeg iedere vooraanstaande [[Universiteit|academicus]] en [[schrijver]] uit zijn tijd. | ||
Gedurende de zittingen van het [[Concilie van Ferrara-Florence]] te [[Florence (stad)|Florence]] in [[1439]], tijdens welke gepoogd werd het [[schisma]] tussen de Latijnse en de Griekse [[Kerk (geloofsgemeenschap)|kerken]] te herstellen, maakten [[Cosimo de' Medici de Oude]] en zijn intellectuele gevolg kennis met de neoplatonistische filosoof [[George Gemistos Plethon]], wiens verhandelingen over [[ | Gedurende de zittingen van het [[Concilie van Ferrara-Florence]] te [[Florence (stad)|Florence]] in [[1439]], tijdens welke gepoogd werd het [[schisma]] tussen de Latijnse en de Griekse [[Kerk (geloofsgemeenschap)|kerken]] te herstellen, maakten [[Cosimo de' Medici de Oude]] en zijn intellectuele gevolg kennis met de neoplatonistische filosoof [[George Gemistos Plethon]], wiens verhandelingen over [[Plato]] en de [[Alexandrië|Alexandrijnse]] [[mystiek|mystici]] de geleerde kringen van Florence dusdanig fascineerden dat hij wel de tweede Plato genoemd werd. In [[1459]] werd Ficino leerling van [[Johannes Agyropoulos]], die te Florence [[Grieks]]e [[taal]] en [[literatuur]] [[Docent|doceerde]]. Toen Cosimo de’ Medici besloot Plato’s ''[[Akademeia|Academie]]'' in Florence te herstichten, koos hij Ficino als leider, daar deze laatste verantwoordelijk was voor de klassieke vertaling van Plato in het Latijn (uitgegeven in [[1482]]), naast de vertaling van het [[hellenisme|hellenistische]] [[Corpus Hermeticum]] en de geschriften van vele neoplatonisten zoals [[Porphyrius]], [[Iamblichus (filosoof)|Iamblichus]] en [[Plotinus]]. In navolging van suggesties van de kant van Gemistos Plethon probeerde Ficino het [[christendom]] en het [[platonisme]] te [[synthese (filosofie)|synthetiseren]]. | ||
Marsilio Ficino’s belangrijkste werk was zijn verhandeling over de [[onsterfelijkheid]] van de [[Ziel (filosofie)|ziel]], ''Theologia Platonica de immortalitate animae''. Door zijn enthousiasme voor herontdekkingen uit de [[klassieke oudheid]] ontwikkelde hij een grote belangstelling voor [[astrologie]], hetgeen hem in [[Conflict (onenigheid)|conflict]] bracht met de [[Rooms-Katholieke Kerk]]. In [[1489]] werd hij voor [[paus]] [[Innocentius VIII]] beschuldigd van [[magie]] en er was een goed onderbouwde verdediging nodig om hem een veroordeling wegens [[ketterij]] te doen ontlopen. | Marsilio Ficino’s belangrijkste werk was zijn verhandeling over de [[onsterfelijkheid]] van de [[Ziel (filosofie)|ziel]], ''Theologia Platonica de immortalitate animae''. Door zijn enthousiasme voor herontdekkingen uit de [[klassieke oudheid]] ontwikkelde hij een grote belangstelling voor [[astrologie]], hetgeen hem in [[Conflict (onenigheid)|conflict]] bracht met de [[Rooms-Katholieke Kerk]]. In [[1489]] werd hij voor [[paus]] [[Innocentius VIII]] beschuldigd van [[magie]] en er was een goed onderbouwde verdediging nodig om hem een veroordeling wegens [[ketterij]] te doen ontlopen. | ||
Huidige versie van 1 mei 2022 om 18:16
| Marsilius Ficinus | ||
| Persoonsgegevens | ||
| Naam | Marsilio Ficino | |
| Geboren | 19 oktober 1433 Figline Valdarno, Florence (provincie), Toscane | |
| Overleden | 1 oktober 1499 Careggi, Florence (provincie), Toscane | |
| Land |  Italië
| |
| Oriënterende gegevens | ||
| Tijdperk | Italiaanse Renaissance | |
| Stroming | Renaissance-humanisme | |
Marsilio Ficino, ofwel gelatiniseerd tot Marsilius Ficinus, (Figline Valdarno, Toscane, 19 oktober 1433 – Careggi, Toscane, 1 oktober 1499) was één van de meest invloedrijke humanistische filosofen van de vroege Italiaanse renaissance en astroloog. Hij stond mede aan de basis van de heropleving van het neoplatonisme in de westerse wereld en onderhield contacten met nagenoeg iedere vooraanstaande academicus en schrijver uit zijn tijd.
Gedurende de zittingen van het Concilie van Ferrara-Florence te Florence in 1439, tijdens welke gepoogd werd het schisma tussen de Latijnse en de Griekse kerken te herstellen, maakten Cosimo de' Medici de Oude en zijn intellectuele gevolg kennis met de neoplatonistische filosoof George Gemistos Plethon, wiens verhandelingen over Plato en de Alexandrijnse mystici de geleerde kringen van Florence dusdanig fascineerden dat hij wel de tweede Plato genoemd werd. In 1459 werd Ficino leerling van Johannes Agyropoulos, die te Florence Griekse taal en literatuur doceerde. Toen Cosimo de’ Medici besloot Plato’s Academie in Florence te herstichten, koos hij Ficino als leider, daar deze laatste verantwoordelijk was voor de klassieke vertaling van Plato in het Latijn (uitgegeven in 1482), naast de vertaling van het hellenistische Corpus Hermeticum en de geschriften van vele neoplatonisten zoals Porphyrius, Iamblichus en Plotinus. In navolging van suggesties van de kant van Gemistos Plethon probeerde Ficino het christendom en het platonisme te synthetiseren.
Marsilio Ficino’s belangrijkste werk was zijn verhandeling over de onsterfelijkheid van de ziel, Theologia Platonica de immortalitate animae. Door zijn enthousiasme voor herontdekkingen uit de klassieke oudheid ontwikkelde hij een grote belangstelling voor astrologie, hetgeen hem in conflict bracht met de Rooms-Katholieke Kerk. In 1489 werd hij voor paus Innocentius VIII beschuldigd van magie en er was een goed onderbouwde verdediging nodig om hem een veroordeling wegens ketterij te doen ontlopen.
Ficino’s vader was een arts die Cosimo de’ Medici als beschermheer had. Deze laatste nam Ficino op in zijn hofhouding en werd ook Ficino’s levenslange beschermheer. De’ Medici benoemde Ficino als privé-leraar voor zijn kleinzoon Lorenzo de' Medici. Daarnaast waren ook Giovanni Pico della Mirandola en Angelo Poliziano leerlingen van Ficino.
In 1492 verkondigde Ficino
| Deze eeuw, als was het een gouden tijdperk, heeft de vrije kunsten, die welhaast uitgestorven waren, hersteld: letterkunde, dichtkunst, retoriek, schilderkunst, beeldhouwkunst, architectuur, muziek … deze eeuw schijnt de astrologie vervolmaakt te hebben. |
Ficino’s brieven uit de periode van 1474 tot en met 1494 bestaan nog en zijn gepubliceerd; hij was ook de auteur van De Amore.
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Marsilio Ficino op Wikimedia Commons.
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- Yates, Frances A., Giordano Bruno and the Hermetic Tradition (London: Routledge & Kegan Paul, 1964).vv
| Filosofen uit de Middeleeuwen en de Renaissance |
|---|