Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Stephen Emmer: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stephen_Emmer&action=edit&oldid=43673713 21 mrt 2015)
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stephen_Emmer&oldid=46266002 9 mrt 2016 Maartenbousie)
Regel 16: Regel 16:
| zangstem            =  
| zangstem            =  
| invloed              =  
| invloed              =  
| label                =  
| label                = Electric Fairytale Recordings
| acts                =  
| acts                =  
| gerelateerd          =  
| gerelateerd          =  
| bekende instrumenten =  
| bekende instrumenten =  
| portaal              =  
| portaal              =  
| website              =  
| website              = http://www.stephenemmer.com
| imdb                = 0256492
| imdb                = 0256492
| allmusic            =  
| allmusic            =  
| myspace              =  
| myspace              =  
| lastfm              =  
| lastfm              =  
}}'''Stephen Emmer''' ([[Amsterdam]], [[28 januari]] [[1958]]) is een [[Nederland]]s [[componist]]. Stephen Emmer is de zoon van voormalige [[NOS Journaal]]-nieuwslezer [[Fred Emmer]].
}}


Hij speelde in diverse Engelse bands maar verdient zijn geld met het maken van muziek voor onder andere reclames en documentaires.  
Stephen Emmer is een onafhankelijk [[Nederland]]s [[componist]]/[[artiest]]/[[arrangeur]] en is de zoon van voormalige [[NOS Journaal]] nieuwslezer [[Fred Emmer]] en balletdanseres/actrice Roekie Aronds.  


Emmer begon in het begin van de jaren zeventig met avantgarde-muziek en daarna ging hij zich richten op het door hem opgerichte bedrijf eStation. Hij is initiatiefnemer van de Nederlandse Muziek- en Sounddesign Award. Hij maakte de leadermuziek voor onder andere [[RTL Boulevard]], het [[RTL Nieuws]] en de [[Nederlandse Omroep Stichting|NOS]]-leaders van midden jaren negentig.
Begin jaren zeventig begon hij met het maken van avant-garde muziek en en speelde hij in diverse Engelse bands. Hij is bij het grote publiek bekend als componist van muziek voor documentaires, tv stations en omroep organisaties. In laatstgenoemde hoedanigheid maakte hij de leader muziek voor onder andere RTL Latenight, [[RTL Boulevard]], het [[RTL Nieuws]], het [[NOS Journaal]], Radio2, Nederland 2, [[RTL4]], [[RTL5]], [[RTL7]], [[RTL8]], [[RTLZ]], [[RTL Lounge]], [[Omroep Max]] (Radio) en de [[NOS]] ([[Nederlandse Omroep Stichting]]) leaders van midden jaren negentig.  


==Biografie==
Naast initiatiefnemer van de Nederlandse Muziek- en Sounddesign Award was hij tevens initiatiefnemer en oprichter van het Buma Music In Motion congres, waarmee Emmer wedijverde voor meer erkenning voor de beroepsgroep van mediamuziek componisten, o.a. middels een aanmoedigingsprijs voor beste nieuwkomers in het genre.  
Stephen Emmer is geboren in Amsterdam. Zijn ouders scheiden begin jaren ’60 en Stephen woont voor een groot deel bij zijn moeder, die hem eind jaren 60, begin jaren 70 in verband met haar werk meeneemt naar India, Aruba en Suriname. In deze periode leert Stephen klassiek gitaar spelen en krijgt hij percussieles in Suriname. In 1973 keren moeder en Stephen terug naar Nederland.


In Amsterdam speelt Stephen Emmer als tiener in verschillende schoolbands: Barnstorm en Orange Blues op het [[Amsterdams Lyceum]] waar hij op het [[Voorbereidend wetenschappelijk onderwijs|VWO]] zit. Eind jaren ’70 speelt Emmer, samen met [[Mathilde Santing]] en [[Dennis Duchhart]], in de bands Hopper en Blase. Ook speelt hij in een freejazzformatie met [[Reinout Eleveld]] en [[Chris Frankemoller]], het Chris Frankemoller Trio.
Daarnaast schreef hij voor en met grote artiesten als [[Lou Reed]], [[Midge Ure]], [[Julian Lennon]], Glenn Gregory, Billy MacKenzie, Mary Griffin, Peter Coyle, [[Claudia Brucken]], Martha Ladley en werkte hij al samen met legendarische producers als [[Tony Visconti]], [[Flood]], [[Trevor Horn]], Steve Power, [[Martin Hannett]], Bob Power en Nigel Gray.


Emmer maakt in 1979 deel uit van de eerste belangrijke bezetting van de [[Minny Pops]], een groep met een aanzienlijke cultstatus. Emmer speelt hier gitaar, Wally van Middendorp neemt de vocalen voor zijn rekening. De bezetting bestaat verder uit Dennis Duchhart op gitaar en Frans Hagenaars op basgitaar. Ze maken avantgardistische popmuziek door elektrische gitaren te combineren met een [[ritmebox]], [[synthesizer]] en effect-apparatuur. De bezetting wisselt echter voortdurend. Emmer is alleen te horen op de eerste plaat (''Drastic Measures, Drastic Movement''), en op een in Engeland opgenomen 7'-single ''Goddess/Dolphin Spurt'' (die mede door hem is gecomponeerd).


In 1980 is Emmer mede-oprichter en hoofdredacteur van muziektijdschrift ''Vinyl''. Tevens is hij presentator en samensteller van het [[VPRO]]-radioprogramma ''[[Radionome]]'' (later ''[[Spleen (radioprogramma)|Spleen]]'' en ''Villa 65''). In 1982 verschijnt er van dit programma een compilatie-lp, ''RadioNome'', op het VPRO-label onder eindredactie van [[Han Reiziger]] met een muzikale bijdrage, ''You See You'', van Emmer.
==De Vroege Jaren==


Emmer voelt zich in 1982 steeds minder thuis in de popjournalistiek en besluit na wat freelance publicaties in [[Het Parool]], [[Muziekkrant OOR]] en een aantal vakbladen weer uitsluitend voor de actieve beoefening van muziek te kiezen. Zijn eerste solo-album ''Vogue Estate'' verschijnt als onderdeel van de WEA/Idiot Records-serie van mini-albums. Het album bevat instrumentale, filmische muziek die Emmer zelf omschrijft als "Soundtrack with a Movie" en wordt geproduceerd door [[Flood]] (echte naam [[Mark Ellis]]), die later onder andere [[Nick Cave]], [[U2 (band)|U2]], [[Depeche Mode]] en [[Smashing Pumpkins]] zal produceren en bevat gastvocalen van [[Billy Mackenzie]] en [[Martha Ladley]] ([[Martha & the Muffins]]). Datzelfde jaar voegt Emmer zich in Engeland bij The Associates uit Schotland, de band van zanger Billy Mackenzie. Verdere leden zijn [[Alan Rankine]], [[Michael Dempsey]] (ex-[[The Cure|Cure]]) en [[Steve Goulding]] (ex-[[Elvis Costello]]).
Stephen woont voor een groot deel bij zijn moeder, die hem in verband met haar werk eind jaren 60 meeneemt naar India, Aruba en Suriname. In een ashram in India leert hij een lokaal wind instrument bespelen. Hierna vertrekken ze richting het Caribisch gebied, alwaar hij voodoo percussie en klassiek gitaar leert spelen.
In 1973 keren moeder en zoon terug naar Nederland. Op het [[VWO]] van het [[Amsterdams Lyceum]] speelt hij als tiener in diverse schoolbands, o.a.; Barnstorm en Orange Blues


In 1984 speelt Stephen Emmer inmiddels, samen met Dempsey, bij de Lotus Eaters uit Liverpool. Met dezelfde Dempsey zal Emmer nog in andere Engelse en Nederlandse bands spelen waaronder Act, een band met [[Claudia Brucken]] (ex-[[Propaganda (band)|Propaganda]]) en [[Thomas Leer]], en [[Continental Cast]] uit Amsterdam. Daarnaast werkt hij samen met Nederlandse zangeressen als [[Lils Mckintosh]], [[Diana van Laar]], [[Nurlaila]] en [[Ruth Jacott]]. Emmer is als gitarist te horen op het redelijk succesvolle [[Richenel]]-album ''Deep As Blue''. In deze zelfde periode volgt hij tevens met Dempsey een zomeropleiding Scoring For Television op het [[Royal College Of Music]] in Londen.
Eind jaren ’70 speelt Emmer, samen met [[Mathilde Santing]] en Dennis Duchhart in de bands Hopper en Blase, en is hij daarnaast samen met Reinout Eleveld en Chris Frankemoller onderdeel van de free-jazzformatie het Chris Frankemoller Trio.


Vanaf 1985 gaat hij zich meer en meer toeleggen op het componeren van muziek voor films, documentaires, bioscoopcommercials, tv-commercials, zender-huisstijlen en leaders voor tv-programma's. Zijn eerste opdracht is voor het programma ''Kwartslag'' van het [[Humanistisch Verbond (Nederland)|Humanistisch Verbond]]. Enkele bekende voorbeelden van zijn werk in de jaren ‘80 zijn: de tunes van tv-programma's als het [[NOS Journaal]], [[Van Gewest tot Gewest]], [[Per Seconde Wijzer]], [[Radio 1 Journaal]], [[Waku Waku]], en de stationcalls van omroepen of zenders als [[Katholieke Radio Omroep|KRO]], [[Nederlandse Christelijke Radio Vereniging|NCRV]], [[Nederland 1]], [[Radio 2 (Nederland)|Radio 2]] en [[Nederlandse Omroep Stichting|NOS]]. RTV-commercials als [[Camel Trophy]], [[Rabobank]], [[AMEV]], [[Verenigde Verzekeraars]] en [[Oerbrood]] voorziet hij van muziek, maar ook maakt hij soundtracks voor documentaires en de debuutfilm van [[Eddy Terstall]], ''[[Transit (film)|Transit]]'', in samenwerking met [[Ronald Abrahams]]. Met beeldend kunstenaar [[Wim den Hertog]] doet hij mee aan de [[Prix de Rome]] in 1988 resulterend in een basisprijs.


Het specifieke opdrachtwerk voor radio en met name televisie neemt meteen een dermate grote vlucht dat Emmer hier al snel zijn tijd aan besteedt en daarmee in feite de eerste fulltime ‘tunes-componist’ wordt van Nederland. Waar voorgangers als [[Jerry van Rooyen|Jerry van Rooijen]], [[Ruud Bos (componist)|Ruud Bos]] en [[Joop Stokkermans]] deze werkzaamheden vaak hebben gecombineerd met ander opdracht- en vrij werk, legt Emmer zich volledig op toe op de tunes en verheft hiermee het vak van mediacomponist tot hoofdvak in Nederland. Hij doet dit door niet alleen creatief te produceren, maar ook door een duidelijke visie te ontwikkelen over wat er bij dit 'nieuwe' beroep allemaal komt kijken. Deze kennis, opgedaan in de praktijk, zal later als uitgangspunt dienen voor zijn lezingen, workshops en gastcolleges op diverse instituten, die pas veel later een officiële opleiding hiervoor ontwikkelden.
==Minny Pops==


Emmer voert meestal zijn eigen werk uit op diverse instrumenten als [[gitaar]], [[Basgitaar|bas]], [[piano (instrument)|piano]] en [[Slaginstrument|percussie]]. Vanaf begin jaren 80 speelt hij als een van de eersten in Nederland op een zogenaamd [[samplingkeyboard]]. Hij doet met zijn projekten ook ervaring op met het laten uitvoeren van zijn eigen werk door anderen als the [[Royal Philharmonic Orchestra]] uit Londen voor de KRO-stationcalls en een sessie-orkest samengesteld uit leden van het London Symphony Orchestra voor de Journaalmuziek van respectievelijk 1989 en 1995. Het [[Metropole Orkest]] voert onder gastdirigentschap van [[David Bedford]] de tunes uit voor de huisstijl van Nederland 1 begin jaren 90. Met bekende Nederlandse instrumentale solisten als [[Iman Soeteman]], [[Esther Apituley]], [[Jan Insinger]], [[Ruud Breuls]] en [[Benjamin Herman]] werkt Emmer aan diverse radio- en televisieprojecten.
In 1979 maakt hij deel uit van de eerste belangrijke bezetting van cult band de [[Minny Pops]]. Hij speelt hierin gitaar. Wally van Middendorp neemt de vocalen voor zijn rekening en de bezetting bestaat verder uit Dennis Duchhart op gitaar en Frans Hagenaars op basgitaar. Ze maken avantgardistische popmuziek door elektrische gitaren te combineren met een [[ritmebox]], [[synthesizer]] en effect-apparatuur. De band kent een voortdurend wisselende bezetting. Emmer is alleen te horen op de eerste plaat (''Drastic Measures, Drastic Movement''), en op een in Engeland opgenomen en mede door hem gecomponeerde 7”-single, ''Goddess/Dolphin Spurt''.


Emmer houdt zich vanaf 1996 meer en meer bezig met interactieve producties, onder meer voor [[MediaPlaza]], [[Efteling|De Efteling]], de [[Koninklijke Landmacht|Landmacht]], [[AVRO]], [[Nederlandse Programma Stichting|NPS]] en [[VPRO]]. Een hoogtepunt is de liveuitvoering tijdens het Nieuwjaarsconcert 1996 in het [[Concertgebouw (Amsterdam)|Concertgebouw in Amsterdam]] van ''Van Zaandam Tot Zaire'', geschreven door Emmer in samenwerking met [[David Bedford]] en uitgevoerd door het [[Nederlands Blazers Ensemble]]. Een wereldprimeur hierbij is dat Emmer in samenwerking met regisseur [[Frank Alsema]] en met een groot team van technische medewerkers het voor elkaar krijgt om een 3D computergegenereerd visueel karakter real-time aan te kunnen sturen door middel van klankparameters als volume, toonhoogte en tempo tijdens de live tv-uitzending. Op dat moment in tijd staat het zogenaamde vj-en internationaal nog min of meer in de kinderschoenen. Met regisseur [[Frank Scheffer]] werkte Emmer samen om het optreden van de New Yorkse groep [[Bang On A Can]] op Schiphol visueel te ondersteunen door een artistieke beeld-interpretatie te maken van de muziekcompositie ''Music For Airports'' van componist [[Brian Eno]] ten behoeve van het [[Holland Festival]] in 1999. Geïnspireerd door deze activiteiten is Emmer tevens adviseur voor het vj-programma [[Xpose]] van de Belgische firma Arkaos en werkt hij mee aan diverse experimentele projekten en trajekten van het [[Nederlands Omroepproduktie Bedrijf|NOB]] als auditief conceptontwikkelaar in Europees verband. In 1997 is een muzikale bijdrage van Emmer te horen op de [[Jiskefet]]-cd ''Bull'' door een arrangement en gastspel op toetsen voor [[Tampert]].


Emmer richt in 2002 het bedrijf eStation op, een onafhankelijke studio voor (interactieve) mediaproducties voor televisie, radio, internet, computerspelletjes, evenementen, mobiele telefoons en dvd. eStation is onder meer verantwoordelijk voor muziek en/of sounddesign voor televisieprogramma's als [[RTL Nieuws]], [[Het Journaal|Journaal]], [[RTL Boulevard]], het klankontwerp en muziekcreatie voor diverse museale exposities als Van Gogh-Gauguin voor het [[Van Gogh Museum]], Muziek tijdens Oorlog en Vrede voor het [[Legermuseum]], Monsieur Bing voor het Van Gogh Museum evenals Beestachtig Mooi. In 2006 levert eStation het klankontwerp en de muziek voor vrijwel alle interactieve installaties en de huisstijl van de experience van [[Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid|Beeld en Geluid]] in Hilversum. Voor de mediagroep van [[Luchthaven Schiphol|Schiphol]] produceert eStation vele outdoor-schermcommercials en voor [[Euronext]] een dvd over het verdwijnen van de beursvloer. De eerste polyfone ringtone van Nederland in opdracht van [[Vodafone]] komt ook uit de koker van eStation.
==Vinyl & Radio==


In 2003 krijgt Emmer een eigen radioprogramma op de [[Concertzender]] genaamd Synsation, een primitieve voorloper van Visual Radio. Het programma loopt tot januari 2004.
In 1980 is hij mede-oprichter en hoofdredacteur van muziektijdschrift ''Vinyl''. Daarnaast is hij presentator en samensteller van het [[VPRO]]-radioprogramma ''[[Radionome]]’’, later ''[[Spleen (radioprogramma)|Spleen]]'' en ''Villa 65''). In 1982 verschijnt er van dit programma een compilatie-lp, ''RadioNome'', op het VPRO-label onder eindredactie van [[Han Reiziger]] met een muzikale bijdrage van Emmer, ''You See You'' genaamd. In 2003 krijgt Emmer een eigen radioprogramma op de [[Concertzender]] genaamd Synsation, een primitieve voorloper van Visual Radio. Daarnaast was hij met Arno Peters samensteller van het programma NPS Blackbox op Radio 4 en heeft hij enige tijd O.S.T. op KX Radio gepresenteerd, een programma over filmmuziek.  
In 2004 neemt Emmer in samenwerking met [[Broadcast Magazine]] het initiatief tot de Nederlandse Muziek- en Sounddesign Award, een jaarlijkse vakprijs voor de beste tunes op tv, radio en in reclames.


In 2006 begint het bij Emmer te kriebelen om buiten of naast zijn opdrachtwerk weer een vrij muziekwerk te maken. Hij begint hierdoor aan het ''Recitement''-cd-project en neemt daarbij als uitgangspunt historische geluidsopnames van literaire werken voorgedragen door de schrijvers zelf of door acteurs en hij nodigt tevens acteurs, sprekers of zangers uit om speciaal voor deze gelegenheid de door Emmer hiervoor geselecteerde werken voor te dragen. Wat begint als een zolderkamerproject, groeit al snel uit tot een internationaal samenwerkingsverband van musici, acteurs en technici. Uiteindelijk resulteert een en ander in 17 composities in 7 verschillende talen en evenzovele muzikale stijlen.


Emmer geeft in de loop der jaren diverse seminars, lezingen en workshops over de relatie tussen beeld en geluid en de geschiedenis en toekomst van deze koppeling van disciplines op gebieden van toepassing als film, televisie en multimedia. Deze vinden plaats bij instellingen als de Media Academie, HKU Beeld & Media Faculteit, Kunstacademie Groningen, Kunstacademie Arnhem, Conservatorium Groningen, HEAO Den Haag en voor een korte periode in het zelf opgerichte eStation Training Centre in samenwerking met de Media Academie in Hilversum.
==Vogue Estate==


In het buitenland is Emmer spreker op diverse congressen van Promax BDA en Eyes and Ears from Europe in Baltimore, Orlando, Rome, Sevilla en Keulen. In Nederland heeft hij een vaste column in het vaktijdschrift Audio& Video Report en is hij juryvoorzitter van de [[Gouden Beelden]] categorie Beste Geluid namens Broadcast Magazine. Hiernaast is hij nog korte tijd freelance conceptontwikkelaar voor de interactieve afdeling van reclamebureau Publicis.
Medio 1982 voelt hij zich steeds minder thuis in de popjournalistiek en besluit na wat freelance publicaties in [[Het Parool]], [[Muziekkrant OOR]] en enkele andere vakbladen weer uitsluitend voor de actieve beoefening van muziek te kiezen. Zijn eerste solo-album ''Vogue Estate'' verschijnt als onderdeel van de WEA/Idiot Records-serie van mini-albums. Het album bevat instrumentale, filmische muziek die Emmer zelf treffend omschrijft als "Soundtrack without a Movie”. Het album wordt geproduceerd door [[Flood]] (echte naam Mark Ellis), die later onder andere [[Nick Cave]], [[U2 (band)|U2]], [[Depeche Mode]] en [[Smashing Pumpkins]] zal produceren en bevat gastvocalen van Billy Mackenzie en Martha Ladley (Martha & the Muffins).
Door onder meer de komst van dag- en nacht-tv in Nederland is Emmer, mede ingegeven door het feit dat hij op de belangrijkste publieke en commerciële zenders de nieuwsmuziek verzorgt, vanaf 2005 zo ongeveer de meest beluisterde componist van het land, doordat ongeveer elke 7 minuten zijn muziek wel ergens te horen is op de televisie in Nederland.
 
 
==The Associates==
 
Datzelfde jaar voegt Emmer zich in Engeland bij The Associates uit Schotland, de band van zanger Billy Mackenzie. Andere band leden zijn Alan Rankine, [[Michael Dempsey]] (voormalig bassist van [[The Cure]]) en Steve Goulding (ex drummer van o.a. [[Elvis Costello]]).
 
 
==Lotus Eaters==
 
In 1984 voegt Stephen Emmer zich met Dempsey bij de Lotus Eaters uit Liverpool. Met dezelfde Dempsey zal Emmer nog in andere Engelse en Nederlandse bands spelen waaronder Act, een band met [[Claudia Brucken]] (ex-[[Propaganda]]) en Thomas Leer, maar ook Continental Cast uit Amsterdam. Daarnaast werkt hij samen met Nederlandse zangeressen als Lils Mckintosh, Diana van Laar, Nurlaila en [[Ruth Jacott]]. Emmer is als gitarist te horen op het redelijk succesvolle [[Richenel]]-album ''Deep As Blue''. In dezelfde periode volgt hij samen met Dempsey een zomeropleiding Scoring For Television op het Royal College Of Music in Londen.
 
 
==Prix de Rome==
 
Met beeldend kunstenaar Wim den Hertog wint hij in 1988 een prijs bij de prestigieuze [[Prix de Rome]].
 
 
==Van Zaandam tot Zaïre==
 
Emmer houdt zich vanaf 1996 meer en meer bezig met interactieve producties. Hij doet dit onder meer voor MediaPlaza, de [[Efteling]], de [[Koninklijke Landmacht]], de [[AVRO]], de [[NPS]] en de [[VPRO]].
Eén van de hoogtepunten is de live uitvoering van ''Van Zaandam Tot Zaire'' tijdens het Nieuwjaarsconcert van 1996 in het Concertgebouw te Amsterdam. Het stuk werd geschreven door Emmer en [[David Bedford]] en uitgevoerd door het [[Nederlands Blazers Ensemble]]. Een wereldprimeur waarbij Emmer het in samenwerking met regisseur Frank Alsema en een groot team van technische medewerkers voor elkaar krijgt om een door een computer gegenereerd visueel 3D karakter in een live show real-time aan te sturen. Het aansturen hiervan gebeurt op basis van klankparameters als volume, toonhoogte en tempo. Een absolute wereldprimeur daar het zogenaamde vj-en op dat moment zowel nationaal als internationaal nog min of meer in de kinderschoenen staat.
 
Met regisseur [[Frank Scheffer]] werkte Emmer samen aan het optreden van de New Yorkse groep [[Bang On A Can]]  ten behoeve van het [[Holland Festival]] in 1999. Zij slagen erin om het optreden op Schiphol visueel te ondersteunen middels het maken van een artistieke beeld-interpretatie van de muziekcompositie 'Music For Airports' van niemand minder dan componist [[Brian Eno]]
 
Geïnspireerd door deze activiteiten wordt Emmer adviseur voor het vj-programma Xpose van de Belgische firma Arkaos. Als auditief conceptontwikkelaar werkt hij in Europees verband vervolgens mee aan diverse experimentele projecten en trajecten van het [[NOB]]. In 1997 levert hij een muzikale bijdrage in de vorm van een arrangement en gastspel op toetsen voor Tampert, welke te horen is op de [[Jiskefet]]-cd ''Bull''.
 
 
==Recitement==
 
In 2006 begint de drang tot het maken van vrij werk bij Emmer weer dusdanig te kriebelen dat hij besluit aan het nieuwe ’’Recitement'' project te beginnen. Aan dit album liggen historische geluidsopnames van literaire werken
ten grondslag. Hij nodigt zowel schrijvers, acteurs, sprekers als zangers uit om door hem geselecteerde werken voor te dragen. Wat vrij onschuldig begint als een zolderkamer project groeit al snel uit tot een intrigerend album met internationale allure. Het resultaat is een spoken word album wat bestaat uit niet minder dan 17 composities in 7 verschillende talen en minstens evenzoveel muzikale stijlen. De lijst met namen van degenen die elk op hun eigen wijze een bijdrage hebben geleverd mag indrukwekkend genoemd worden.
Zo zijn onder meer de stemmen te horen van [[Lou Reed]], Kazu Makino, [[Richard Burton]], Maja Roodvelt, Andrea Piovan, [[Sylvia Kristel]], Ken Nordine, Michael Parkinson (aka Shyrock), [[Jorge Luis Borges]], [[Sacha de Boer]], [[Tony Visconti]], Alan Ginsberg, [[Michael Lonsdale]], [[Carlos Drummond de Andrade]], Berend Dubbe, [[Sonja van Hamel]], Sylvina Ocampo en [[Kurt Schwitters]]. Daarnaast zijn er tekstuele bijdragen van onder andere [[Yoko Ono]], [[Jorge Luis Borges]], [[Remco Campert]], [[Hugo Claus]] en zelfs [[Vincent van Gogh]].
Enkele werken van ‘Recitement’ werden tijdens het literaire crossover festival [[Crossing Border]] live uitgevoerd met een gastoptreden van niemand minder dan de legendarische actrice [[Sylvia Kristel]].
 
 
==International Blue==
 
Enkele jaren na de release van ‘Recitement’ begint de drang naar het uitbrengen van vrij werk bij Emmer wederom op te spelen. Wat begint als een plan tot het uitbrengen van een nieuwe EP resulteert al snel in zoveel nieuwe schetsen voor liedjes dat hem niets anders rest dan te besluiten om toch weer een compleet nieuw album uit te brengen. De idee achter 'International Blue' is het brengen van een ode in een modern jasje aan de grote ‘pop-crooners’ van weleer, zoals Burt Bacharach, Scott Walker, Nick Cave en David Bowie.
 
De naam van het album is mede geïnspireerd op de zoektocht van de Franse schilder [[Yves Klein]] naar de ultieme kleur blauw. Een zoektocht die uiteindelijk resulteert in zijn internationaal gepatenteerde ultramarijn pigment, [[International Klein Blue]] genaamd.
 
De ultieme zoektocht van Emmer naar de perfecte hedendaagse baritonstemmen voor dit album brengt hem uiteindelijk in contact met niemand minder dan Glenn Gregory ([[Heaven 17]]}, Midge Ure ([[Ultravox]]), Liam McKahey ([[Cousteau]]} en Neil Crossley (Furlined). Ook voor dit album weet hij wederom [[Tony Visconti]] te strikken voor de productie. Visconti is de grote man achter o.a. [[Iggy Pop]], [[Morrissey]] en [[David Bowie]]. De productie vindt onder meer plaats in legendarische studios als [[Avatar Studios]] in New York en [[Abbey Road Studios]] in London.
 
International Blue wordt uitermate goed ontvangen en mag zich verheugen op lovende kritieken. Zo wordt het album in de [[The Times]] omschreven als ‘as classy as a gleaming vintage Rolls’ en omschrijft [[Mojo]] Magazine het als volgt ‘International Blue is about its instantly timeless songs’, naast lovende recensies in toonaangevende bladen als Q Magazine, [[Der Spiegel]] en Classic Pop Magazine. Het album wordt in Nederland door [[De Telegraaf]] uitgeroepen tot het #2 album van 2014 en door hen tevens omschreven als “Het mooiste georkestreerde, gearrangeerde en gecomponeerde album van het jaar.”
 
Het album kwam medio 2014 in eerste instantie digitaal uit op zijn eigen Electric Fairytale Recordings. Op verzoek van vele fans en na een succesvolle crowdfunding campagne werd het album later dat jaar ook uitgebracht op CD en Blauw Vinyl.
 
 
==Holiday On Ice==
 
Begin 2012 wordt hij door [[Stage Entertainment]] gevraagd om als Music Director voor het internationaal vermaarde Holiday On Ice aan de slag te gaan. Dit resulteerde in de uitermate succesvolle opvoering van zijn eerste HOI show, 'Speed' genaamd. De samenwerking is dermate succesvol dat hij al snel wordt gevraagd voor de volgende show. Hij neemt vervolgens de supervisie over de muzikale soundtrack voor zowel 'Platinum’ (2013) als ’Passion’ (2015) op zich. Inmiddels, vier jaar later, heeft hij ook zijn 4e Holiday On Ice show ‘Believe’ (2016) bij mogen schrijven op zijn indrukwekkende palmarès als Music Director.
 
 
==Discografie==
 
===Albums===
 
*Vogue Estate (2015 Remastered) (2015), Electric Fairytale Recordings
*International Blue (2014), Electric Fairytale Recordings
*Time To Face The Music (2009), eStation
*Recitement (2008), Supertracks
*Vogue Estate (1982), WEA / Idiot Records
*Minny Pops ‘Drastic Measures’ (1979), Plurex Records
 
===Singles===
 
*Sleep For England ft [[Julian Lennon]] (2014), Electric Fairytale Recordings
*Let The Silence Hold You ft Glenn Gregory (2014), Electric Fairytale Recordings
*Taking Back My Time ft [[Midge Ure]] (2014), Electric Fairytale Recordings
*Untouchable ft Glenn Gregory (2014), Electric Fairytale Recordings
*Passengers ft [[Lou Reed]] (2007), Supertracks
*Continental Cast ‘End Of The Affair’ (1985), Epic / Sony
*Lotus Eaters ‘Endless’ (1984), Sylvan Records
*Pedalenproza ft Richard Zijlstra (1982), Vinyl/Sonopresse
*Never Share ft Martha Ladley (1982), WEA/Idiot Records
*Minny Pops ‘Dolphin’s Spurt’ (1981), Factory
 
===Collabs===
 
*Det Wiehl ‘Brave Voeten’ (1992), Staalplaat
*Det Wiehl ‘Blonde Caravelle’ (1992), Staalplaat
*Richened ‘Don’t step on my heart’ (1989), CBS
 
===Music Director===
 
*Holiday On Ice ’Believe’ (2016)
*Holiday On Ice ’Passion’ (2015)
*Holiday On Ice ’Platinum’ (2013)
*Holiday On Ice ’Speed’ (2012)
 
==Media Muziek & Sound Design==
 
Vanaf 1985 gaat hij zich meer en meer toeleggen op het componeren van muziek voor films, documentaires, bioscoopcommercials, tv-commercials, zender-huisstijlen en leaders voor tv-programma's. Zijn eerste opdracht is voor het programma ''Kwartslag'' van het [[Humanistisch Verbond]].
 
Enkele bekende voorbeelden van zijn werk in de jaren ‘80 zijn: de tunes van tv-programma's als het [[NOS Journaal]], [[Van Gewest tot Gewest]], [[Per Seconde Wijzer]], [[Radio 1 Journaal]], [[Waku Waku]], en de station-calls van omroepen of zenders als de [[KRO]], de [[NCRV]], [[Nederland 1]], [[Radio 2]] en de [[NOS]].
 
Ook componeert hij in deze periode de muziek van RTV-commercials en/of audiologo’s van o.a. de Camel Trophy, [[ASML]], TempoTeam, [[Opel]], [[VW]] (Das Auto), de [[Gouden Gids]], [[LOI]], Politiebericht, de [[Rabobank]], AMEV, Verenigde Verzekeraars, en Oerbrood. Daarnaast maakt hij muziek voor de filmtrailers van [[IDFA]] (International Documentary Festival Amsterdam) en FFR (Film Festival Rotterdam) en soundtracks voor verschillende documentaires. In samenwerking met Ronald Abrahams is hij verantwoordelijk voor de soundtrack voor ''[[Transit (film)|Transit]]’’, de debuut film van [[Eddy Terstall]].
 
Het specifieke opdrachtwerk voor radio en met name televisie neemt meteen een dermate grote vlucht dat Emmer hier al snel zijn tijd aan besteedt en daarmee in feite de eerste fulltime ‘tunes-componist’ wordt van Nederland. Waar voorgangers als [[Jerry van Rooyen|Jerry van Rooijen]], [[Ruud Bos (componist)|Ruud Bos]] en [[Joop Stokkermans]] deze werkzaamheden vaak hebben gecombineerd met ander opdracht- en vrij werk, legt Emmer zich volledig toe op de tunes en verheft hiermee het vak van mediacomponist tot hoofdvak in Nederland. Hij doet dit door niet alleen creatief te produceren, maar ook door een duidelijke visie te ontwikkelen over wat er bij dit 'nieuwe' beroep allemaal komt kijken. Deze kennis, opgedaan in de praktijk, zal later als uitgangspunt dienen voor zijn lezingen, workshops en gastcolleges op diverse instituten, die pas veel later een officiële opleiding hiervoor ontwikkelden.
 
Emmer voert meestal zijn eigen werk uit op diverse instrumenten als [[gitaar]], [[Basgitaar|bas]], [[piano (instrument)|piano]] en [[Slaginstrument|percussie]]. Vanaf begin jaren 80 speelt hij als een van de eersten in Nederland op een zogenaamd sampling keyboard. Hij doet met zijn projecten ook ervaring op met het laten uitvoeren van zijn eigen werk door anderen, zoals the [[Royal Philharmonic Orchestra]] uit Londen voor de KRO-station-calls en een sessie-orkest samengesteld uit leden van het London Symphony Orchestra voor de Journaalmuziek van respectievelijk 1989 en 1995. Het [[Metropole Orkest]] voert begin jaren 90 onder gastdirigentschap van [[David Bedford]] de door Emmer gecomponeerde tunes uit voor de muziekstijl van Nederland 1. Met bekende Nederlandse instrumentale solisten als Iman Soeteman, [[Esther Apituley]], Jan Insinger, Ruud Breuls en [[Benjamin Herman]] werkt Emmer aan diverse radio- en televisieprojecten.
 
In samenwerking met onder meer dj [[Joost van Bellen]], [[Mathilde Santing]] en multitalent [[Fay Lovsky]] maakte hij ook de soundtrack voor twee modeshows van [[Marlies Dekkers]].
 
 
==eStation==
 
Medio 2002 richt hij eStation op, een media muziek en sound design boutique shop voor (interactieve) mediaproducties voor televisie, radio, internet, computerspelletjes, evenementen, mobiele telefoons en dvd.
 
eStation is door de jaren heen onder meer verantwoordelijk voor muziek en sounddesign voor televisieprogramma's als RTL Latenight, het [[RTL Nieuws]], het [[NOS Journaal]] en [[RTL Boulevard]]. Daarnaast maakte Emmer klankontwerpen en muziekcreaties voor diverse museale exposities, zoals Van Gogh-Gauguin en Monsieur Bing voor het [[Van Gogh Museum]], Muziek tijdens Oorlog en Vrede voor het [[Legermuseum]] en voor Beestachtig Mooi.
 
In 2003 krijgt hij zijn eigen radioprogramma Synsation op de [[Concertzender]], een primitieve voorloper van Visual Radio. In samenwerking met Broadcast Magazine neemt hij in 2004 het initiatief tot de Nederlandse Muziek- en Sounddesign Award, een jaarlijkse vakprijs voor de beste tunes op tv, radio en in reclames.
 
In 2006 volgt het klankontwerp als de muziek voor vrijwel alle interactieve installaties  van de experience alsook de huisstijl van het [[Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid]] in Hilversum. Ook outdoor schermcommercials voor de mediagroep van [[Luchthaven Schiphol]] alsmede een DVD voor [[Euronext]] over het verdwijnen van de beursvloer rollen vervolgens uit de eStation koker. In opdracht van [[Vodafone]] was Emmer met eStation verantwoordelijk voor de productie van de eerste polyfone ringtone van Nederland.
 
 
==Beeld & Geluid==
 
Emmer geeft door de jaren heen uiteenlopende seminars, lezingen en workshops over de relatie tussen beeld en geluid, de geschiedenis en toekomst van deze relatie, alsmede de toepasbaarheid bij zowel film als televisie en multimedia. Hij doet dit niet alleen op uiteenlopende locaties, zoals o.a. de Media Academie, de Beeld & Media Faculteit van de [[HKU]], de Kunstacademie Groningen, de Kunstacademie Arnhem en het Conservatorium te Groningen maar richt hiertoe in samenwerking met de Media Academie te Hilversum zelfs het eStation Training Centre op.
 
In het buitenland is hij spreker op diverse congressen van Promax BDA en Eyes and Ears from Europe in Baltimore, Orlando, Rome, Sevilla en Keulen. In Nederland heeft hij een vaste column in het vaktijdschrift Audio & Video Report en is hij juryvoorzitter van de [[Gouden Beelden]] categorie Beste Geluid namens Broadcast Magazine. Hiernaast is hij nog korte tijd freelance conceptontwikkelaar voor de interactieve afdeling van reclamebureau Publicis.
 
Door onder meer de komst van dag- en nacht-tv in Nederland is Emmer, mede ingegeven door het feit dat hij op de belangrijkste publieke en commerciële zenders de nieuwsmuziek verzorgt, vanaf 2005 zo ongeveer de meest beluisterde componist van het land. In die tijd is elke 7 minuten zijn muziek wel ergens te horen op de Nederlandse televisie. Mede op basis hiervan mag Emmer zich met eStation met recht kwalitatief marktleider van Nederland noemen.
 
 
== Social Media ==
 
'''Stephen Emmer'''
 
*[http://www.stephenemmer.com/ Website]
 
*[https://www.facebook.com/stephenemmer?fref=ts/ Facebook]
 
*[https://www.instagram.com/stephenemmer/ Instagram]
 
*[https://www.facebook.com/International-Blue-Official-1429791140626992/?ref=hl/ International Blue]
 
*[https://www.linkedin.com/in/stephenemmer?authType=NAME_SEARCH&authToken=_wQU&locale=en_US&trk=tyah&trkInfo=clickedVertical%3Amynetwork%2CclickedEntityId%3A3373147%2CauthType%3ANAME_SEARCH%2Cidx%3A1-1-1%2CtarId%3A1455366655386%2Ctas%3Astephen%20emmer/ Linked In]
 
*[https://www.flickr.com/photos/stephenemmer// Photostream]
 
*[https://soundcloud.com/stephenemmer/ Soundcloud]
 
*[https://open.spotify.com/artist/7hUY94hsPdJ53culfn417K/ Spotify]
 
*[https://twitter.com/stephenemmer/ Twitter]
 
*[https://stephenemmer.bandcamp.com/ Webshop]
 
 
'''eStation'''
 
*[http://www.estation-central.com/ Website]
 
*[https://www.facebook.com/Estation-a-mediamusic-sounddesign-boutique-company-103361943331939/?ref=hl/ Facebook]
 
*[https://www.instagram.com/estationmusic/ Instagram]
 
*[https://www.linkedin.com/company/estation?trk=mini-profile/ Linked In]
 
*[https://soundcloud.com/estation/ Soundcloud]
 
*[https://twitter.com/estationmusic/ Twitter]
 
*[https://estation.bandcamp.com/ Webshop]


== Externe links ==
*[http://www.estation-central.com/ eStation]
*[http://www.popinstituut.nl/biografie/stephen_emmer.3856.html Biografie op www.popinstituut.nl]


{{DEFAULTSORT:Emmer, Stephen}}
{{DEFAULTSORT:Emmer, Stephen}}
[[Categorie:Nederlands componist]]
[[Categorie:Nederlands componist]]

Versie van 29 sep 2017 00:32

rel=nofollow

Stephen Emmer is een onafhankelijk Nederlands componist/artiest/arrangeur en is de zoon van voormalige NOS Journaal nieuwslezer Fred Emmer en balletdanseres/actrice Roekie Aronds.

Begin jaren zeventig begon hij met het maken van avant-garde muziek en en speelde hij in diverse Engelse bands. Hij is bij het grote publiek bekend als componist van muziek voor documentaires, tv stations en omroep organisaties. In laatstgenoemde hoedanigheid maakte hij de leader muziek voor onder andere RTL Latenight, RTL Boulevard, het RTL Nieuws, het NOS Journaal, Radio2, Nederland 2, RTL4, RTL5, RTL7, RTL8, RTLZ, RTL Lounge, Omroep Max (Radio) en de NOS (Nederlandse Omroep Stichting) leaders van midden jaren negentig.

Naast initiatiefnemer van de Nederlandse Muziek- en Sounddesign Award was hij tevens initiatiefnemer en oprichter van het Buma Music In Motion congres, waarmee Emmer wedijverde voor meer erkenning voor de beroepsgroep van mediamuziek componisten, o.a. middels een aanmoedigingsprijs voor beste nieuwkomers in het genre.

Daarnaast schreef hij voor en met grote artiesten als Lou Reed, Midge Ure, Julian Lennon, Glenn Gregory, Billy MacKenzie, Mary Griffin, Peter Coyle, Claudia Brucken, Martha Ladley en werkte hij al samen met legendarische producers als Tony Visconti, Flood, Trevor Horn, Steve Power, Martin Hannett, Bob Power en Nigel Gray.


De Vroege Jaren

Stephen woont voor een groot deel bij zijn moeder, die hem in verband met haar werk eind jaren 60 meeneemt naar India, Aruba en Suriname. In een ashram in India leert hij een lokaal wind instrument bespelen. Hierna vertrekken ze richting het Caribisch gebied, alwaar hij voodoo percussie en klassiek gitaar leert spelen. In 1973 keren moeder en zoon terug naar Nederland. Op het VWO van het Amsterdams Lyceum speelt hij als tiener in diverse schoolbands, o.a.; Barnstorm en Orange Blues

Eind jaren ’70 speelt Emmer, samen met Mathilde Santing en Dennis Duchhart in de bands Hopper en Blase, en is hij daarnaast samen met Reinout Eleveld en Chris Frankemoller onderdeel van de free-jazzformatie het Chris Frankemoller Trio.


Minny Pops

In 1979 maakt hij deel uit van de eerste belangrijke bezetting van cult band de Minny Pops. Hij speelt hierin gitaar. Wally van Middendorp neemt de vocalen voor zijn rekening en de bezetting bestaat verder uit Dennis Duchhart op gitaar en Frans Hagenaars op basgitaar. Ze maken avantgardistische popmuziek door elektrische gitaren te combineren met een ritmebox, synthesizer en effect-apparatuur. De band kent een voortdurend wisselende bezetting. Emmer is alleen te horen op de eerste plaat (Drastic Measures, Drastic Movement), en op een in Engeland opgenomen en mede door hem gecomponeerde 7”-single, Goddess/Dolphin Spurt.


Vinyl & Radio

In 1980 is hij mede-oprichter en hoofdredacteur van muziektijdschrift Vinyl. Daarnaast is hij presentator en samensteller van het VPRO-radioprogramma Radionome’’, later Spleen en Villa 65). In 1982 verschijnt er van dit programma een compilatie-lp, RadioNome, op het VPRO-label onder eindredactie van Han Reiziger met een muzikale bijdrage van Emmer, You See You genaamd. In 2003 krijgt Emmer een eigen radioprogramma op de Concertzender genaamd Synsation, een primitieve voorloper van Visual Radio. Daarnaast was hij met Arno Peters samensteller van het programma NPS Blackbox op Radio 4 en heeft hij enige tijd O.S.T. op KX Radio gepresenteerd, een programma over filmmuziek.


Vogue Estate

Medio 1982 voelt hij zich steeds minder thuis in de popjournalistiek en besluit na wat freelance publicaties in Het Parool, Muziekkrant OOR en enkele andere vakbladen weer uitsluitend voor de actieve beoefening van muziek te kiezen. Zijn eerste solo-album Vogue Estate verschijnt als onderdeel van de WEA/Idiot Records-serie van mini-albums. Het album bevat instrumentale, filmische muziek die Emmer zelf treffend omschrijft als "Soundtrack without a Movie”. Het album wordt geproduceerd door Flood (echte naam Mark Ellis), die later onder andere Nick Cave, U2, Depeche Mode en Smashing Pumpkins zal produceren en bevat gastvocalen van Billy Mackenzie en Martha Ladley (Martha & the Muffins).


The Associates

Datzelfde jaar voegt Emmer zich in Engeland bij The Associates uit Schotland, de band van zanger Billy Mackenzie. Andere band leden zijn Alan Rankine, Michael Dempsey (voormalig bassist van The Cure) en Steve Goulding (ex drummer van o.a. Elvis Costello).


Lotus Eaters

In 1984 voegt Stephen Emmer zich met Dempsey bij de Lotus Eaters uit Liverpool. Met dezelfde Dempsey zal Emmer nog in andere Engelse en Nederlandse bands spelen waaronder Act, een band met Claudia Brucken (ex-Propaganda) en Thomas Leer, maar ook Continental Cast uit Amsterdam. Daarnaast werkt hij samen met Nederlandse zangeressen als Lils Mckintosh, Diana van Laar, Nurlaila en Ruth Jacott. Emmer is als gitarist te horen op het redelijk succesvolle Richenel-album Deep As Blue. In dezelfde periode volgt hij samen met Dempsey een zomeropleiding Scoring For Television op het Royal College Of Music in Londen.


Prix de Rome

Met beeldend kunstenaar Wim den Hertog wint hij in 1988 een prijs bij de prestigieuze Prix de Rome.


Van Zaandam tot Zaïre

Emmer houdt zich vanaf 1996 meer en meer bezig met interactieve producties. Hij doet dit onder meer voor MediaPlaza, de Efteling, de Koninklijke Landmacht, de AVRO, de NPS en de VPRO. Eén van de hoogtepunten is de live uitvoering van Van Zaandam Tot Zaire tijdens het Nieuwjaarsconcert van 1996 in het Concertgebouw te Amsterdam. Het stuk werd geschreven door Emmer en David Bedford en uitgevoerd door het Nederlands Blazers Ensemble. Een wereldprimeur waarbij Emmer het in samenwerking met regisseur Frank Alsema en een groot team van technische medewerkers voor elkaar krijgt om een door een computer gegenereerd visueel 3D karakter in een live show real-time aan te sturen. Het aansturen hiervan gebeurt op basis van klankparameters als volume, toonhoogte en tempo. Een absolute wereldprimeur daar het zogenaamde vj-en op dat moment zowel nationaal als internationaal nog min of meer in de kinderschoenen staat.

Met regisseur Frank Scheffer werkte Emmer samen aan het optreden van de New Yorkse groep Bang On A Can ten behoeve van het Holland Festival in 1999. Zij slagen erin om het optreden op Schiphol visueel te ondersteunen middels het maken van een artistieke beeld-interpretatie van de muziekcompositie 'Music For Airports' van niemand minder dan componist Brian Eno

Geïnspireerd door deze activiteiten wordt Emmer adviseur voor het vj-programma Xpose van de Belgische firma Arkaos. Als auditief conceptontwikkelaar werkt hij in Europees verband vervolgens mee aan diverse experimentele projecten en trajecten van het NOB. In 1997 levert hij een muzikale bijdrage in de vorm van een arrangement en gastspel op toetsen voor Tampert, welke te horen is op de Jiskefet-cd Bull.


Recitement

In 2006 begint de drang tot het maken van vrij werk bij Emmer weer dusdanig te kriebelen dat hij besluit aan het nieuwe ’’Recitement project te beginnen. Aan dit album liggen historische geluidsopnames van literaire werken ten grondslag. Hij nodigt zowel schrijvers, acteurs, sprekers als zangers uit om door hem geselecteerde werken voor te dragen. Wat vrij onschuldig begint als een zolderkamer project groeit al snel uit tot een intrigerend album met internationale allure. Het resultaat is een spoken word album wat bestaat uit niet minder dan 17 composities in 7 verschillende talen en minstens evenzoveel muzikale stijlen. De lijst met namen van degenen die elk op hun eigen wijze een bijdrage hebben geleverd mag indrukwekkend genoemd worden. Zo zijn onder meer de stemmen te horen van Lou Reed, Kazu Makino, Richard Burton, Maja Roodvelt, Andrea Piovan, Sylvia Kristel, Ken Nordine, Michael Parkinson (aka Shyrock), Jorge Luis Borges, Sacha de Boer, Tony Visconti, Alan Ginsberg, Michael Lonsdale, Carlos Drummond de Andrade, Berend Dubbe, Sonja van Hamel, Sylvina Ocampo en Kurt Schwitters. Daarnaast zijn er tekstuele bijdragen van onder andere Yoko Ono, Jorge Luis Borges, Remco Campert, Hugo Claus en zelfs Vincent van Gogh. Enkele werken van ‘Recitement’ werden tijdens het literaire crossover festival Crossing Border live uitgevoerd met een gastoptreden van niemand minder dan de legendarische actrice Sylvia Kristel.


International Blue

Enkele jaren na de release van ‘Recitement’ begint de drang naar het uitbrengen van vrij werk bij Emmer wederom op te spelen. Wat begint als een plan tot het uitbrengen van een nieuwe EP resulteert al snel in zoveel nieuwe schetsen voor liedjes dat hem niets anders rest dan te besluiten om toch weer een compleet nieuw album uit te brengen. De idee achter 'International Blue' is het brengen van een ode in een modern jasje aan de grote ‘pop-crooners’ van weleer, zoals Burt Bacharach, Scott Walker, Nick Cave en David Bowie.

De naam van het album is mede geïnspireerd op de zoektocht van de Franse schilder Yves Klein naar de ultieme kleur blauw. Een zoektocht die uiteindelijk resulteert in zijn internationaal gepatenteerde ultramarijn pigment, International Klein Blue genaamd.

De ultieme zoektocht van Emmer naar de perfecte hedendaagse baritonstemmen voor dit album brengt hem uiteindelijk in contact met niemand minder dan Glenn Gregory (Heaven 17}, Midge Ure (Ultravox), Liam McKahey (Cousteau} en Neil Crossley (Furlined). Ook voor dit album weet hij wederom Tony Visconti te strikken voor de productie. Visconti is de grote man achter o.a. Iggy Pop, Morrissey en David Bowie. De productie vindt onder meer plaats in legendarische studios als Avatar Studios in New York en Abbey Road Studios in London.

International Blue wordt uitermate goed ontvangen en mag zich verheugen op lovende kritieken. Zo wordt het album in de The Times omschreven als ‘as classy as a gleaming vintage Rolls’ en omschrijft Mojo Magazine het als volgt ‘International Blue is about its instantly timeless songs’, naast lovende recensies in toonaangevende bladen als Q Magazine, Der Spiegel en Classic Pop Magazine. Het album wordt in Nederland door De Telegraaf uitgeroepen tot het #2 album van 2014 en door hen tevens omschreven als “Het mooiste georkestreerde, gearrangeerde en gecomponeerde album van het jaar.”

Het album kwam medio 2014 in eerste instantie digitaal uit op zijn eigen Electric Fairytale Recordings. Op verzoek van vele fans en na een succesvolle crowdfunding campagne werd het album later dat jaar ook uitgebracht op CD en Blauw Vinyl.


Holiday On Ice

Begin 2012 wordt hij door Stage Entertainment gevraagd om als Music Director voor het internationaal vermaarde Holiday On Ice aan de slag te gaan. Dit resulteerde in de uitermate succesvolle opvoering van zijn eerste HOI show, 'Speed' genaamd. De samenwerking is dermate succesvol dat hij al snel wordt gevraagd voor de volgende show. Hij neemt vervolgens de supervisie over de muzikale soundtrack voor zowel 'Platinum’ (2013) als ’Passion’ (2015) op zich. Inmiddels, vier jaar later, heeft hij ook zijn 4e Holiday On Ice show ‘Believe’ (2016) bij mogen schrijven op zijn indrukwekkende palmarès als Music Director.


Discografie

Albums

  • Vogue Estate (2015 Remastered) (2015), Electric Fairytale Recordings
  • International Blue (2014), Electric Fairytale Recordings
  • Time To Face The Music (2009), eStation
  • Recitement (2008), Supertracks
  • Vogue Estate (1982), WEA / Idiot Records
  • Minny Pops ‘Drastic Measures’ (1979), Plurex Records

Singles

  • Sleep For England ft Julian Lennon (2014), Electric Fairytale Recordings
  • Let The Silence Hold You ft Glenn Gregory (2014), Electric Fairytale Recordings
  • Taking Back My Time ft Midge Ure (2014), Electric Fairytale Recordings
  • Untouchable ft Glenn Gregory (2014), Electric Fairytale Recordings
  • Passengers ft Lou Reed (2007), Supertracks
  • Continental Cast ‘End Of The Affair’ (1985), Epic / Sony
  • Lotus Eaters ‘Endless’ (1984), Sylvan Records
  • Pedalenproza ft Richard Zijlstra (1982), Vinyl/Sonopresse
  • Never Share ft Martha Ladley (1982), WEA/Idiot Records
  • Minny Pops ‘Dolphin’s Spurt’ (1981), Factory

Collabs

  • Det Wiehl ‘Brave Voeten’ (1992), Staalplaat
  • Det Wiehl ‘Blonde Caravelle’ (1992), Staalplaat
  • Richened ‘Don’t step on my heart’ (1989), CBS

Music Director

  • Holiday On Ice ’Believe’ (2016)
  • Holiday On Ice ’Passion’ (2015)
  • Holiday On Ice ’Platinum’ (2013)
  • Holiday On Ice ’Speed’ (2012)

Media Muziek & Sound Design

Vanaf 1985 gaat hij zich meer en meer toeleggen op het componeren van muziek voor films, documentaires, bioscoopcommercials, tv-commercials, zender-huisstijlen en leaders voor tv-programma's. Zijn eerste opdracht is voor het programma Kwartslag van het Humanistisch Verbond.

Enkele bekende voorbeelden van zijn werk in de jaren ‘80 zijn: de tunes van tv-programma's als het NOS Journaal, Van Gewest tot Gewest, Per Seconde Wijzer, Radio 1 Journaal, Waku Waku, en de station-calls van omroepen of zenders als de KRO, de NCRV, Nederland 1, Radio 2 en de NOS.

Ook componeert hij in deze periode de muziek van RTV-commercials en/of audiologo’s van o.a. de Camel Trophy, ASML, TempoTeam, Opel, VW (Das Auto), de Gouden Gids, LOI, Politiebericht, de Rabobank, AMEV, Verenigde Verzekeraars, en Oerbrood. Daarnaast maakt hij muziek voor de filmtrailers van IDFA (International Documentary Festival Amsterdam) en FFR (Film Festival Rotterdam) en soundtracks voor verschillende documentaires. In samenwerking met Ronald Abrahams is hij verantwoordelijk voor de soundtrack voor Transit’’, de debuut film van Eddy Terstall.

Het specifieke opdrachtwerk voor radio en met name televisie neemt meteen een dermate grote vlucht dat Emmer hier al snel zijn tijd aan besteedt en daarmee in feite de eerste fulltime ‘tunes-componist’ wordt van Nederland. Waar voorgangers als Jerry van Rooijen, Ruud Bos en Joop Stokkermans deze werkzaamheden vaak hebben gecombineerd met ander opdracht- en vrij werk, legt Emmer zich volledig toe op de tunes en verheft hiermee het vak van mediacomponist tot hoofdvak in Nederland. Hij doet dit door niet alleen creatief te produceren, maar ook door een duidelijke visie te ontwikkelen over wat er bij dit 'nieuwe' beroep allemaal komt kijken. Deze kennis, opgedaan in de praktijk, zal later als uitgangspunt dienen voor zijn lezingen, workshops en gastcolleges op diverse instituten, die pas veel later een officiële opleiding hiervoor ontwikkelden.

Emmer voert meestal zijn eigen werk uit op diverse instrumenten als gitaar, bas, piano en percussie. Vanaf begin jaren 80 speelt hij als een van de eersten in Nederland op een zogenaamd sampling keyboard. Hij doet met zijn projecten ook ervaring op met het laten uitvoeren van zijn eigen werk door anderen, zoals the Royal Philharmonic Orchestra uit Londen voor de KRO-station-calls en een sessie-orkest samengesteld uit leden van het London Symphony Orchestra voor de Journaalmuziek van respectievelijk 1989 en 1995. Het Metropole Orkest voert begin jaren 90 onder gastdirigentschap van David Bedford de door Emmer gecomponeerde tunes uit voor de muziekstijl van Nederland 1. Met bekende Nederlandse instrumentale solisten als Iman Soeteman, Esther Apituley, Jan Insinger, Ruud Breuls en Benjamin Herman werkt Emmer aan diverse radio- en televisieprojecten.

In samenwerking met onder meer dj Joost van Bellen, Mathilde Santing en multitalent Fay Lovsky maakte hij ook de soundtrack voor twee modeshows van Marlies Dekkers.


eStation

Medio 2002 richt hij eStation op, een media muziek en sound design boutique shop voor (interactieve) mediaproducties voor televisie, radio, internet, computerspelletjes, evenementen, mobiele telefoons en dvd.

eStation is door de jaren heen onder meer verantwoordelijk voor muziek en sounddesign voor televisieprogramma's als RTL Latenight, het RTL Nieuws, het NOS Journaal en RTL Boulevard. Daarnaast maakte Emmer klankontwerpen en muziekcreaties voor diverse museale exposities, zoals Van Gogh-Gauguin en Monsieur Bing voor het Van Gogh Museum, Muziek tijdens Oorlog en Vrede voor het Legermuseum en voor Beestachtig Mooi.

In 2003 krijgt hij zijn eigen radioprogramma Synsation op de Concertzender, een primitieve voorloper van Visual Radio. In samenwerking met Broadcast Magazine neemt hij in 2004 het initiatief tot de Nederlandse Muziek- en Sounddesign Award, een jaarlijkse vakprijs voor de beste tunes op tv, radio en in reclames.

In 2006 volgt het klankontwerp als de muziek voor vrijwel alle interactieve installaties van de experience alsook de huisstijl van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid in Hilversum. Ook outdoor schermcommercials voor de mediagroep van Luchthaven Schiphol alsmede een DVD voor Euronext over het verdwijnen van de beursvloer rollen vervolgens uit de eStation koker. In opdracht van Vodafone was Emmer met eStation verantwoordelijk voor de productie van de eerste polyfone ringtone van Nederland.


Beeld & Geluid

Emmer geeft door de jaren heen uiteenlopende seminars, lezingen en workshops over de relatie tussen beeld en geluid, de geschiedenis en toekomst van deze relatie, alsmede de toepasbaarheid bij zowel film als televisie en multimedia. Hij doet dit niet alleen op uiteenlopende locaties, zoals o.a. de Media Academie, de Beeld & Media Faculteit van de HKU, de Kunstacademie Groningen, de Kunstacademie Arnhem en het Conservatorium te Groningen maar richt hiertoe in samenwerking met de Media Academie te Hilversum zelfs het eStation Training Centre op.

In het buitenland is hij spreker op diverse congressen van Promax BDA en Eyes and Ears from Europe in Baltimore, Orlando, Rome, Sevilla en Keulen. In Nederland heeft hij een vaste column in het vaktijdschrift Audio & Video Report en is hij juryvoorzitter van de Gouden Beelden categorie Beste Geluid namens Broadcast Magazine. Hiernaast is hij nog korte tijd freelance conceptontwikkelaar voor de interactieve afdeling van reclamebureau Publicis.

Door onder meer de komst van dag- en nacht-tv in Nederland is Emmer, mede ingegeven door het feit dat hij op de belangrijkste publieke en commerciële zenders de nieuwsmuziek verzorgt, vanaf 2005 zo ongeveer de meest beluisterde componist van het land. In die tijd is elke 7 minuten zijn muziek wel ergens te horen op de Nederlandse televisie. Mede op basis hiervan mag Emmer zich met eStation met recht kwalitatief marktleider van Nederland noemen.


Social Media

Stephen Emmer


eStation