Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Laurentius (tegenpaus): verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
k (Mendelo heeft pagina Laurentius van Rome hernoemd naar Laurentius (tegenpaus): met Laurentius van Rome bedoelt men gewoonlijk de heilig verklaarde diaken, overleden in 258)
 
(5 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
'''Laurentius''' (waarschijnlijk Caelius) bekleedde van 22 november 498 tot februari 499 en van 501 tot 506 de functie van bisschop van Rome naast [[Symmachus (paus)|Symmachus]]. Hij wordt in de Rooms-Katholieke Kerk als tegenpaus gerekend.
{{Infobox paus
| afbeelding =
| naam = Laurentius
| echte naam = waarschijnlijk Caelius
| geboren = ?
| overleden = 508
| periode = november [[498]] – februari [[499]]<br />[[501]] – [[506]]
| gelijktijdig = [[Symmachus]]
}}
'''Laurentius''' (waarschijnlijk Caelius) bekleedde van 22 november 498 tot februari 499 en van 501 tot 506 de functie van bisschop van Rome naast [[Symmachus (paus)|Symmachus]]. Hij wordt in de [[Rooms-Katholieke Kerk]] als tegenpaus gerekend.


Laurentius was de hoofdpriester van de kerk van Santa Prassede. Na het overlijden van paus [[Anastasius II]] op 19 november 498, werd Laurentius evenals [[Symmachus (paus)|Symmachus]], op 22 november 498 tot bisschop van Rome verkozen, na een omstreden verkiezing die gekenmerkt was door corruptie. Laurentius werd ondersteund door de keizer Anastasius in Constantinopel.
==Kerkelijke loopbaan==
Laurentius was de hoofdpriester van de kerk van Santa Prassede. Na het overlijden van paus [[Anastasius II]] op 19 november 498, werden op 22 november 498 zowel Laurentius als [[Symmachus (paus)|Symmachus]] tot bisschop van Rome verkozen, na een omstreden verkiezing die gekenmerkt was door corruptie. Laurentius had weliswaar een minderheid aan zijn zijde, maar werd ondersteund door keizer [[Anastasius I Dicorus|Anastasius van Byzantium]], en door de Romeinse senaat en adel. Met de steun van de Oostgotische koning [[Theoderik de Grote]], werd hij als bisschop van Rome geïnstalleerd in het Lateraanse Paleis.


Met de steun van de Oostgotische koning Theoderik de Grote, werd hij als bisschop van Rome geïnstalleerd in het Lateraanse Paleis, gedurende een periode van vier jaar die ook bekend staat als het laurentiaanse schisma.
Laurentius wou een oplossing voor het [[acaciaanse schisma]] dat reeds sinds 484 aan de gang was, en stond tegemoetkomend tegenover [[Constantinopel]]. Symmachus daarentegen deed geen enkele toegeving tegenover Constantinopel. Omdat de beide standpunten tegenstrijdig waren, riepen beide kandidaat-bisschoppen van Rome de hulp in van de [[arianisme|ariaanse]] koning [[Theoderik I|Theoderik]].


Laurentius wou een oplossing voor het [[acaciaanse schisma]] en stond tegemoetkomend tegenover [[Constantinopel]]. Symmachus daarentegen deed geen enkele toegeving tegenover Constantinopel. Omdat de beide standpunten tegenstrijdig waren, riepen zij de hulp in van de ariaanse koning Theoderik.
Aangezien Theoderik niet wenste dat de invloed van de Byzantijnse keizer zich in Rome zou uitbreiden, trok hij zijn steun aan Laurentius terug en liet Symmachus in 499 als enige bisschop van Rome erkennen. Laurentius werd uit Rome verwijderd en kreeg als alternatief het bisdom Nuceria (Noukerias) in Campania aangeboden. Volgens het [[Liber Pontificalis]] gaf Symmachus deze bisschopszetel aan Laurentius uit welwillendheid. Een andere tekst, bekend als het ''laurentiaans fragment'', stelt het zo voor dat Laurentius onder ernstige bedreigingen met geweld naar Nuceria werd uitgewezen. Hoe dan ook blijkt uit het feit dat Aprilis in 502 bisschop van Nuceria was, dat Laurentius ofwel nooit de bisschopszetel had aangenomen ofwel spoedig was afgezet.


Omdat Theoderik niet wenste dat de invloed van de Byzantijnse keizer zich in Rome zou uitbreiden, trok hij zijn steun aan Laurentius terug en verwijderde hem uit Rome. Symmachus werd in 499 als enige bisschop van Rome erkend. Laurentius kreeg als alternatief het bisdom Noukerias in Campania aangeboden, maar aanhangers van Laurentius, onder wie de senator Festus, hielden het schisma in stand. Symmachus’ naam werd in schandalen verwikkeld, waardoor hij weer een tijd door Laurentius werd vervangen, maar op 23 oktober en 6 november verklaarde het concilie dat Symmachus onschuldig was. Laurentius trok zich terug naar zijn landhuis buiten Rome, waar hij in 506 overleed.
Aanhangers van Laurentius, onder wie de senator Festus, hielden het [[schisma]] in stand. Symmachus’ naam werd in schandalen verwikkeld, mogelijk door een lastercampagne, op touw gezet door Festus. Via de diaken Hepidius, de persoonlijke arts van de koning, kon men koning Theoderik aanzetten om een uitspraak te doen in deze kwestie.  


Theoderik benoemde Altinus, bisschop van Venetië, als regent, om het probleem in 502 door een synode op te lossen. De synode onder Altinus besliste in het voordeel van Laurentius, die daarop zijn functie als bisschop van Rome uitoefende gedurende een periode van vier jaar die ook bekend staat als het laurentiaanse schisma.
Vanaf 502 tot 506 kwam het regelmatig tot relletjes tussen de voorstanders van Symmachus en van Laurentius.
Dankzij de steun van vele bisschoppen en de interventie van de diaken [[Dioscurus]] van Alexandrië bij Theoderik, verklaarde een concilie op 23 oktober en 6 november dat Symmachus onschuldig was. Enkel Symmachus werd door Theoderik erkend.
Laurentius trok zich terug naar een landhuis buiten Rome, eigendom van senator Festus, waar hij in 506 overleed.
{{authority control|TYPE=p| GND=118778935 | VIAF=2823822 |Wikidata=Q295509}}
{{navigatie pausen}}
{{navigatie pausen}}
{{wiu}}
[[Categorie: Tegenpaus]]
[[Categorie: Tegenpaus]]
[[Categorie: Bisschop van Rome]]

Huidige versie van 15 feb 2023 om 00:49

rel=nofollow

Laurentius (waarschijnlijk Caelius) bekleedde van 22 november 498 tot februari 499 en van 501 tot 506 de functie van bisschop van Rome naast Symmachus. Hij wordt in de Rooms-Katholieke Kerk als tegenpaus gerekend.

Kerkelijke loopbaan

Laurentius was de hoofdpriester van de kerk van Santa Prassede. Na het overlijden van paus Anastasius II op 19 november 498, werden op 22 november 498 zowel Laurentius als Symmachus tot bisschop van Rome verkozen, na een omstreden verkiezing die gekenmerkt was door corruptie. Laurentius had weliswaar een minderheid aan zijn zijde, maar werd ondersteund door keizer Anastasius van Byzantium, en door de Romeinse senaat en adel. Met de steun van de Oostgotische koning Theoderik de Grote, werd hij als bisschop van Rome geïnstalleerd in het Lateraanse Paleis.

Laurentius wou een oplossing voor het acaciaanse schisma dat reeds sinds 484 aan de gang was, en stond tegemoetkomend tegenover Constantinopel. Symmachus daarentegen deed geen enkele toegeving tegenover Constantinopel. Omdat de beide standpunten tegenstrijdig waren, riepen beide kandidaat-bisschoppen van Rome de hulp in van de ariaanse koning Theoderik.

Aangezien Theoderik niet wenste dat de invloed van de Byzantijnse keizer zich in Rome zou uitbreiden, trok hij zijn steun aan Laurentius terug en liet Symmachus in 499 als enige bisschop van Rome erkennen. Laurentius werd uit Rome verwijderd en kreeg als alternatief het bisdom Nuceria (Noukerias) in Campania aangeboden. Volgens het Liber Pontificalis gaf Symmachus deze bisschopszetel aan Laurentius uit welwillendheid. Een andere tekst, bekend als het laurentiaans fragment, stelt het zo voor dat Laurentius onder ernstige bedreigingen met geweld naar Nuceria werd uitgewezen. Hoe dan ook blijkt uit het feit dat Aprilis in 502 bisschop van Nuceria was, dat Laurentius ofwel nooit de bisschopszetel had aangenomen ofwel spoedig was afgezet.

Aanhangers van Laurentius, onder wie de senator Festus, hielden het schisma in stand. Symmachus’ naam werd in schandalen verwikkeld, mogelijk door een lastercampagne, op touw gezet door Festus. Via de diaken Hepidius, de persoonlijke arts van de koning, kon men koning Theoderik aanzetten om een uitspraak te doen in deze kwestie.

Theoderik benoemde Altinus, bisschop van Venetië, als regent, om het probleem in 502 door een synode op te lossen. De synode onder Altinus besliste in het voordeel van Laurentius, die daarop zijn functie als bisschop van Rome uitoefende gedurende een periode van vier jaar die ook bekend staat als het laurentiaanse schisma. Vanaf 502 tot 506 kwam het regelmatig tot relletjes tussen de voorstanders van Symmachus en van Laurentius.

Dankzij de steun van vele bisschoppen en de interventie van de diaken Dioscurus van Alexandrië bij Theoderik, verklaarde een concilie op 23 oktober en 6 november dat Symmachus onschuldig was. Enkel Symmachus werd door Theoderik erkend.

Laurentius trok zich terug naar een landhuis buiten Rome, eigendom van senator Festus, waar hij in 506 overleed.

rel=nofollow
Officiële Pausenlijst van de Katholieke Kerk

Namen van de in het „Annuario Pontifico” als tegenpaus genoemde pausen staan cursief tussen haakjes.
PetrusLinusAnacletus IClemens IEvaristusAlexander ISixtus ITelesforusHyginusPius IAnicetusSoterEleutherusVictor IZefyrinusCalixtus I(Hippolytus)Urbanus IPontianusAnterusFabianusCornelius(Novatianus)Lucius IStefanus ISixtus IIDionysiusFelix IEutychianusCajusMarcellinusMarcellus IEusebiusMiltiadesSilvester IMarcusJulius ILiberius(Felix (II))Damasus I(Ursinus)SiriciusAnastasius IInnocentius IZosimusBonifatius I(Eulalius)Celestinus ISixtus IIILeo IHilariusSimpliciusFelix IIGelasius IAnastasius IISymmachus(Laurentius)HormisdasJohannes IFelix IIIBonifatius II(Dioscurus)Johannes IIAgapetus ISilveriusVigiliusPelagius IJohannes IIIBenedictus IPelagius IIGregorius ISabinianusBonifatius IIIBonifatius IVDeusdedit (Adeodatus I)Bonifatius VHonorius ISeverinusJohannes IVTheodorus IMartinus I(Eugenius I)Eugenius IVitalianusAdeodatus IIDonusAgathoLeo IIBenedictus IIJohannes VConon(Theodorus (II))(Paschalis (I))Sergius IJohannes VIJohannes VIISisinniusConstantinus IGregorius IIGregorius IIIZachariasStefanus (II)Stefanus II (III)Paulus I(Constantinus II)(Filippus)Stefanus III (IV)Hadrianus ILeo IIIStefanus IV (V)Paschalis IEugenius IIValentinusGregorius IV(Johannes (VIII))Sergius IILeo IVBenedictus III(Anastasius (III))Nicolaas IHadrianus IIJohannes VIIIMarinus IHadrianus IIIStefanus V (VI)FormosusBonifatius VIStefanus VI (VII)RomanusTheodorus IIJohannes IXBenedictus IVLeo V(Christoforus)(Sergius III)Sergius IIIAnastasius IIILandoJohannes XLeo VIStefanus VII (VIII)Johannes XILeo VIIStefanus VIII (IX)Marinus IIAgapetus IIJohannes XIILeo VIII(Benedictus V)Johannes XIIIBenedictus VI(Bonifatius VII)Benedictus VIIJohannes XIVJohannes XVGregorius V(Johannes XVI)Silvester IIJohannes XVIIJohannes XVIIISergius IVBenedictus VIII(Gregorius (VI))Johannes XIXBenedictus IXSilvester IIIBenedictus IXGregorius VIClemens IIBenedictus IXDamasus IILeo IXVictor IIStefanus IX(Benedictus X)Nicolaas IIAlexander II(Honorius II)Gregorius VII(Clemens (III))Victor IIIUrbanus IIPaschalis II(Theodoricus)(Albertus)(Silvester (IV))Gelasius II(Gregorius (VIII))Calixtus IIHonorius II(Celestinus (II))Innocentius II(Anacletus II)(Victor (IV) (Gregorius))Celestinus IILucius IIEugenius IIIAnastasius IVHadrianus IVAlexander III(Victor (IV) (Octavianus))(Paschalis (III))(Calixtus (III))(Innocentius (III))Lucius IIIUrbanus IIIGregorius VIIIClemens IIICelestinus IIIInnocentius IIIHonorius IIIGregorius IXCelestinus IVInnocentius IVAlexander IVUrbanus IVClemens IVGregorius XInnocentius VHadrianus VJohannes XXINicolaas IIIMartinus IVHonorius IVNicolaas IVCelestinus VBonifatius VIIIBenedictus XIClemens VJohannes XXII(Nicolaas (V))Benedictus XIIClemens VIInnocentius VIUrbanus VGregorius XIUrbanus VI(Clemens VII van Avignon)Bonifatius IX(Benedictus XIII van Avignon)Innocentius VIIGregorius XII(Alexander V)(Johannes (XXIII))Martinus V(Clemens VIII van Avignon)(Benedictus XIV van Avignon)Eugenius IV(Felix V)Nicolaas VCalixtus IIIPius IIPaulus IISixtus IVInnocentius VIIIAlexander VIPius IIIJulius IILeo XHadrianus VIClemens VIIPaulus IIIJulius IIIMarcellus IIPaulus IVPius IVPius VGregorius XIIISixtus VUrbanus VIIGregorius XIVInnocentius IXClemens VIIILeo XIPaulus VGregorius XVUrbanus VIIIInnocentius XAlexander VIIClemens IXClemens XInnocentius XIAlexander VIIIInnocentius XIIClemens XIInnocentius XIIIBenedictus XIIIClemens XIIBenedictus XIVClemens XIIIClemens XIVPius VIPius VIILeo XIIPius VIIIGregorius XVIPius IXLeo XIIIPius XBenedictus XVPius XIPius XIIJohannes XXIIIPaulus VIJohannes Paulus IJohannes Paulus IIBenedictus XVIFranciscus I