Tom Lanoye

Tom Lanoye
Tom Lanoye door Arthur Los
Tom Lanoye door Arthur Los
Algemene informatie
Volledige naam	Tom Emiel Gerardine Aloïs Lanoye
Geboren	27 augustus 1958, Sint-Niklaas
Land	België
Werk
Genre(s)	poëzie, romans, toneel, columns, kritieken, essays
Bekende werken	* Kartonnen dozen Het goddelijke monster Een slagerszoon met een brilletje
Uitgeverij(en)	Prometheus
Dbnl-profiel
Website

Tom Lanoye (uitspraak: /lɑ'nwa:/; Sint-Niklaas, 27 augustus 1958) is romancier, dichter, columnist, scenarist en theaterauteur. Hij woont en werkt in Antwerpen (België) en Kaapstad (Zuid-Afrika).

Biografie

Lanoye was de jongste zoon van een slager. Hij bezocht in Sint-Niklaas het Sint-Jozef-Klein-Seminarie College, toentertijd nog een jongenscollege. Hij studeerde Germaanse Filologie en sociologie aan de Universiteit Gent. In die jaren was hij ook actief lid van het vrijzinnige Taalminnend Studentengenootschap (TSG) 't Zal Wel Gaan. Lanoye studeerde af op een scriptie getiteld De poëzie van Hans Warren. Hij publiceerde zijn eerste werk in eigen beheer, naar eigen zeggen: ‘zoals alle punkbands toentertijd deden: uit onvrede met de bestaande structuren, en om het vak van binnenuit te leren’.

Hij komt vaak op zowel radio als televisie, niet alleen in België, maar ook in Nederland. Verder treedt hij op in theaters met avondvullende bewerkingen van eigen romans of toneelstukken. Zijn provocerende uitspraken bezorgen Lanoye regelmatig publieke belangstelling. Hij identificeert zichzelf als atheïst. Zijn literair werk is in meer dan vijftien talen gepubliceerd of opgevoerd. Sinds de vertaling van zijn roman Sprakeloos (La langue de ma mère, 2011) is hij ook doorgebroken in Franstalig België. Zes van zijn romans werden verfilmd, waarvan één, Het derde huwelijk, in het Frans (Troisièmes Noces).

Op 20 januari 1996 lieten Lanoye en zijn Nederlandse partner René Los, onder grote mediabelangstelling, als eerste homo’s hun samenleefcontract inschrijven op een gloednieuw stadsregister. Een symbolische actie, bedoeld om de discussie rond het homohuwelijk te versnellen. Vanwege conservatieve tegenstand vond de ondertekening niet plaats in het beroemde stadhuis van Antwerpen, maar in het kabinet van de schepen (wethouder) van Burgelijke Stand en Emancipatie. Nadat België in 2003 als tweede land ter wereld (na Nederland) het homohuwelijk bij wet toeliet, trouwden Los en Lanoye officieel. Zonder pers, in het stadhuis.

Op 26 augustus 2018, en als onderdeel van de Cultuurmarkt van Vlaanderen, werd voormalig stadsdichter Lanoye door harmonie De Toekomst begeleid van de Grote Markt van Antwerpen naar de Bourlaschouwburg aldaar, voor een vier uur lange mozaïeklezing uit zijn oeuvre, vertolkt door artistieke vrienden en collega’s als Jan Decleir, Els Dottermans, Josse de Pauw, Fikry El azzouzi, Connie Palmen, Tuur de Weert, Guy Mortier,… Op het eind kreeg de jarige het eerste exemplaar cadeau van een geïllustreerd overzichtsboek, Lanoye 60. Groepsportret met brilletje, bezorgd door vaste redactrice Anni Van Landeghem en vaste vormgever Dooreman. Twee weken later opende in de Gentse Bibliotheek De Krook een expo over zijn werk — titel: En het vlees werd woord. Tijdens het hele daaropvolgende theaterseizoen toerde de jarige in Nederland en Vlaanderen met een literaire feestshow, Jubilee Lanoye.

Literair werk

Vroege jaren

Vanaf 1981 tot 1982 vormde Tom Lanoye samen met James Bordello (pseudoniem van Peter Roose) een duo dat optrad als ‘de Twee Laatste Grote Poëtische Beloften Van Net Voor De Derde Wereldoorlog’. Ze traden op in Gentse studentencafés. Een jaar later nam het duo deel aan de Nacht van de Poëzie in Utrecht. Ook schreef Lanoye polemische stukken voor de tijdschriften De Zwijger, Propria Cures, Humo en ‘T Zwarte Gat — een studentenblad waarvan hij de hoofdredacteur was en dat maar vier nummers uitbracht.

In 1985 verscheen zijn prozadebuut, de deels autobiografische verhalenbundel Een slagerszoon met een brilletje. Na een televisieoptreden in hetzelfde jaar bij Sonja Barend werd hij een bekende Vlaming. Op zijn debuut volgde de prozawerken Alles moet weg (1988) en Kartonnen dozen (1991). Deze drie werken vormen samen De Wase Trilogie.

In de statuten van de in 1992 opgerichte n.v. L.A.N.O.Y.E., het eenmansbedrijf van de schrijver, omschrijft hij zijn werk als 'alle vormen van teksten en schriftuur, zowel voor boeken, kranten, tijdschriften en andere drukwerken als voor toneelopvoeringen, cabaret- en zangvoorstellingen, dit alles onder eender welke vorm en in de meest ruime zin van het woord'.

Shakespeare en de Monstertrilogie

In het buitenland werd Lanoye opgemerkt als hedendaags dramaturg met zijn twaalf uur lange bewerking in verzen van acht stukken van Shakespeare, Ten Oorlog (1997). Ze ging in Duitse vertaling (Schlachten!) in première op de Salzburger Festspiele. In 2015 werd deze legendarische marathonvoorstelling verkozen tot het meest belangwekkende toneelstuk in de Nederlandstalige theaterliteratuur.

In 1997 verscheen Het Goddelijke Monster, het eerste deel van De Monster Trilogie. Later volgden Zwarte Tranen en Boze Tongen. De trilogie werd in 2001 tot een televisieserie gemaakt.

Een gevestigde naam

Naast Ten oorlog volgden andere bewerkingen van klassieke toneelstukken: Mamma Medea (vrij naar Euripides), Mefisto for ever (vrij naar Klaus Mann) en Atropa. De wraak van de vrede (vrij naar Euripides, Aeschylus, George W. Bush, Donald Rumsfeld en Curzio Malaparte). Die laatste twee stukken vormen begin en slot van De triptiek van de macht van regisseur Guy Cassiers. Ze werden in diens enscenering beide uitgenodigd op het Festival d’Avignon, dat in 2011 het duo opnieuw uitnodigde. Bloed en rozen, hun historische stuk over Jeanne d’Arc en Gilles de Rais stond vijf avonden in de prestigieuze Cour d’Honneur van het Palais des Papes, voor in totaal 10.000 toeschouwers.

Van 2003 tot 2005 was Lanoye stadsdichter van Antwerpen, de eerste Belgische stad die een dergelijke functie openstelde. In deze functie schreef hij een gedicht dat geprint op een groot banier aan de zogenaamde Boerentoren, ‘Europa’s eerste wolkenkrabber', werd gehangen. Het gedicht is een liefdesverklaring van die toren aan middeleeuwse toren van de O.-L.-Vrouwenkathedraal. Later schreef Lanoye als 'respons' van de kathedraaltoren een klankgedicht dat werd ingezongen door de volkszangeres La Esterella, met wie hij vaker samenwerkte. (Op haar uitvaart in 2011 sprak hij in diezelfde kathedraal een begrafenisrede voor haar uit).

In 2007 werd Lanoye in Nederland als eerste Belg bekroond met de Gouden Ganzenveer voor zijn oeuvre en kreeg hij een eredoctoraat van de Universiteit Antwerpen.

Eind 2009 verscheen zijn roman Sprakeloos, die handelt over de dood van zijn moeder - een amateuractrice die, na een beroerte, haar spraak verliest. De roman werd één van meest geprezen werken: het verscheen op de shortlists van de Gouden Uil, de Libris Literatuur Prijs, de AKO Literatuurprijs en won het de Gouden Uil Publieksprijs weg. In 2011 wordt het boek andermaal genomineerd, ditmaal voor de Boek-Delenprijs, die 'het Leesclub-boek van het Jaar' bekroont. Sprakeloos wordt dat jaar bekroond met de Henriette Roland Holst-prijs. In 2012, drie jaar na verschijning, eindigt Sprakeloos op de derde plaats bij een verkiezing van de meest populaire Vlaamse klassieker, na Louis Paul Boons De Kapellekensbaan (1953) en Van den vos Reynaerde (13e-eeuws epos).

Op verzoek van de Stichting CPNB schreef Tom Lanoye in 2012 de novelle Heldere hemel als Boekenweekgeschenk(oplage 833.000 exemplaren). Tom Lanoye was de vierde Belgische auteur van het Boekenweekgeschenk, Hubert Lampo (1969), Marnix Gijsen (1978) en Hugo Claus (1989) gingen hem voor. Het was de eerste maal dat een Boekenweekgeschenk ook in Vlaanderen werd verspreid.

Opnieuw op verzoek van de Stichting CPNB — en met de steun van Turing Foundation (Amsterdam), Poetry International (Rotterdam) en Poëziecentrum (Gent) — schreef Lanoye ook het Poëzieweekgeschenk,ter gelegenheid van de Poëzieweek 2019. Zijn voorgangers waren o.a. Anna Enquist, Ilja Leonard Pfeijffer, Stefan Hertmans en Peter Verhelst. Het opgelegde thema was ‘vrijheid’, de titel van het geschenk Vrij — wij?

Verfilmingen, Bloednoot, en polemieken

Begin 2016 bundelt en bewerkt Lanoye zijn meest spraakmakende speeches en polemieken in de bundel Revue Lanoye. Filippica. Het boek bevat onder andere de artikelen die Lanoye wijdde aan een sindsdien beruchte zaak van Antwerps politiegeweld: de zaak-Jonathan Jacob. Op een twee weken durend festival in Oostende, waarbij diverse liefhebbergroepen aan de slag gaan met toneelstukken van hem, stelt Lanoye in mei ook zijn eigen muziekgroep voor: Bloednoot ©, een ‘impro-jazz-lit-trio’ met bassist Nicolas Rombouts en percussionist Teun Verbruggen. Hun enige spelregel luidt: ‘Wij repeteren nooit’.

In 2017 kwam de verfilming van Sprakeloos uit in Vlaanderen en Nederland, geregisseerd door Hilde Van Mieghem en met als hoofdacteurs Stany Crets en Viviane De Muynck. Ook de Nederlanders Halina Reijn en Hans Kestings spelen een bescheiden rol. Stany Crets speelde eerder ook al een hoofdrol, toen aan de zijde van Peter Van Den Begin, in de allereerste Lanoye-verfilming Alles moet weg (1996), in een regie van Jan Verheyen en gebaseerd op Lanoyes gelijknamige romandebuut. Sprakeloos, de film wint op het Filmfestival van Oostende de Telenet Publieksprijs (2017).

In 2017 koopt het Luikse productiehuis Frakas de filmrechten voor een Franstalige verfilming van Het derde huwelijk. Troisièmes Noces wordt uitgebracht in 2018, geregisseerd door David Lambert en met o.a. Bouli Lanners en Rachel Mwanza in de hoofdrollen.

Theater

Het theaterwerk van Lanoye bestaat uit meer dan twee dozijn stukken. Meestal gaat het om typische ensemblestukken, voor meer dan zes, in sommige gevallen meer dan vijftien acteurs. Het kan gaan om oorspronkelijke stukken, zoals het absurde De Jossen, waarin alle personages ‘Jos’ heten, of om adaptaties zoals De Russen: een zes uur durende Tsjechov-bewerking die Lanoye schreef op vraag van Ivo van Hove (Toneelgroep Amsterdam) en waarin hij twee jeugdwerken van Tsjechov (Ivanov en Platonov) in elkaar schrijft, met inbegrip van vele nieuwe scènes.

In de lente van 2015 voerde Lanoye een heuse theatertrilogie ten tonele. Eerst een bewerking van Shakespeares King Lear, voor Toneelgroep Amsterdam en regisseur Eric de Vroedt: Koningin Lear, met de Vlaamse Frieda Pittoors in de hoofdrol. Daarnaast een muziektheaterscript à la Bertold Brecht voor regisseur en hoofdrolspeler Josse de Pauw — een coproductie van KVS (Brussel), NTGent, Théâtre National (Bruxelles) en de Flat Earth Society (Gent) van componist Peter Vermeersch. De tekst verscheen gratis bij de krant De Standaard, in een oplage van vele tienduizenden. Tot slot het al gemelde GAZ

In de herfst van 2017 ging bij Zuidpool (Antwerpen) Lanoyes bewerking van Christopher Marlowes Edward II in première, in een regie van Jorgen Cassier. Het stuk geldt als het eerste koningsdrama uit de Angelsaksische literatuur en handelt over de homoseksuele vorst Erward II en diens favoriet Gaveston. Lanoye schreef de bewerking op vraag van Zuidpool en gaf ze de langste titel uit zijn oeuvre mee: De felomstreden kroon en deerniswekkende dood van koning Edward II & zijn favoriet jonkheer Gaveston, onder wiens betovering hij zich afkeerde van zijn koningin en kroonprins, tot steeds grotere woede van de verzamelde adel en het voor de rest onwetende gewone volk (vrij naar Chr. Marlowe). De voorstelling toerde rond in Nederland en Vlaanderen, in dezelfde periode als waarin Lanoye tourde met zijn bijna twee uur durende bewerking van Ten oorlog (genaamd Solo Ten Oorlog), exact twintig jaar nadat Ten Oorlog in première was gegaan te Gent, in regie van co-bewerker Luk Perceval en gespeeld door de legendarische Blauwe Maandag Compagnie (Jan Decleir, Els Dottermans, Wim Opbrouck, Vic De Wachter, Jacob Beks, …)

Tot het theaterwerk van Lanoye behoren ook zijn solo’s: geënsceneerde teksten van hemzelf, opgezet als toneelproducties, met licht- en klankregie, en meestal gespeeld in theaters in België en Nederland. Hij leest daarbij voor uit zijn werk. Het optreden kan echter niet worden gezien als een lezing, maar eerder als een literaire onemanshow. Van Sprakeloos op de planken maakte Lanoye een tweetalige Frans-Nederlandse productie, fifty-fifty in de beide talen, en telkens met boventiteling van de gesproken tekst in de andere taal. Na vijf uitverkochte voorstellingen in Théâtre National (Bruxelles) tourde de voorstelling in de herfst van 2013 door Franstalig België.

In datzelfde Théâtre National, en i.s.m. Théâtre Royal de Namur, ging op 8 januari 2019 La Reine Lear in première, de Franstalige versie van de Shakespeare-bewerking die Lanoye schreef voor Toneelgroep Amsterdam (2015) en die eerder in Frankfurt Schauspiel (2016) speelde, en kort daarop (maart 2019) ook tijdens de Klein Karoo Nationale Kunstefees in Oudtshoorn, in respectievelijk Duits en Afrikaans. In april 2019 werd de radicale Shakespeare-bewerking in Kaapstad bekroond met maar liefst acht Kanna's, de Zuid-Afrikaanse 'Oscars voor theater'. De voorstelling verzilverde alle categorieën waarvoor ze was genomineerd. In Vlaanderen werd het stuk voorlopig alleen gespeeld door het liefhebbergezelschap Altoos Doende uit Leffinge.

Tijdens het culturele seizoen 2018-2019 toerde Lanoye rond in Vlaanderen en Nederland met de voorstelling Jubilee Lanoye. De voorstelling bestaat uit twee delen. Voor de pauze brengt de jarige op verzoek van het publiek fragmenten uit zijn hele oeuvre. In het tweede deel van treedt ©Bloednoot aan, een grensverleggend ‘impro-jazz-lit-combo’ waarbij contrabassist Nicolas Rombouts (o.a. Dez Mona) en drummer Teun Verbruggen (o.a. Flat Earth Society) ter plekke ‘woordkabaal en taalmuziek’ bedenken bij teksten van Lanoye.

In mei 2019 schreef Tom Lanoye Verloren vader voor Theater Na de Dam. Elf Nederlandse stadsgezelschappen presenteren tegelijkertijd de tekst op de avond van de Nationale Dodenherdenking (4 mei). De tekst gaat over een oud-strijder die door zijn voortschrijdende dementie steeds minder zeker wordt van zijn herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog.

De bekendste solo's van Lanoye op een rij:

• Jamboree (1982-1984)
• Een slagerszoon met een brilletje (1986)
• In de piste (1988-1989)
• Kartonnen dozen (1992)
• Gespleten en bescheten (1997-1999)
• The very best of the artist formely known as a young man (1998)
• Ten oorlog - De solo (2000)
• Veldslag voor een man alleen (2003-2004)
• Geletterde Mensen (2006), samen met de Zuid-Afrikaanse dichteres Antjie Krog
• Woest (2008) 50 jaar Lanoye
• Sprakeloos (2011-2012). Tijdens de Nederlandse Boekenweek van 2012 werd deze voorstelling ook opgevoerd voor een uitverkocht Carré in Amsterdam.
• Solo Ten Oorlog (2017-2018)
• Jubilee Lanoye & guest act Bloednoot (2018-2019)

Bibliografie

Tom Lanoye voor een replica van het Atomium door Johan Jacobs

Tom Lanoye voor een replica van het Atomium door Johan Jacobs

• 1982 - Gent-Wevelgem (poëzie)
• 1983 - De nagelaten gedichten (poëzie)
• 1983 - De glazen klomp (poëzie)
• 1983 - Rozegeur en Maneschijn (essays)
• 1984 - In de piste (poëzie)
• 1984 - Bagger (poëzie)
• 1985 - Een slagerszoon met een brilletje (verhalen)
• 1986 - Het cirkus van de slechte smaak (kritieken)
• 1988 - Alles moet weg (roman)
• 1989 - Vroeger was ik beter (essays)
• 1989 - De Canadese Muur (toneel, samen met Herman Brusselmans)
• 1989 - Gespleten en bescheten (kritieken)
• 1990 - Hanestaart (poëzie)
• 1991 - Kartonnen dozen (roman)
• 1991 - Blankenberge (toneel)
• 1991 - Bij Jules en Alice (toneel)
• 1992 - Doén! (columns/essays)
• 1993 - Celibaat (toneel, naar Gerard Walschap)
• 1993 - De schoonheid van een total loss (toneel, bevat Blankenberge, Bij Jules en Alice en Celibaat
• 1994 - Spek en bonen (verhalen)
• 1994 - Maten en gewichten (kritieken)
• 1997 - Het goddelijke monster (roman)
• 1997 - Ten oorlog (samen met Luk Perceval, naar The Wars of the Roses van Shakespeare.
• 1999 - Zwarte Tranen (roman, publieksprijs Gouden Uil 2000)
• 2001 - Tekst & uitleg/Woorden met vleugels (kritieken)
• 2001 - Mamma Medea (toneel, naar Euripides en Apollonios van Rhodos)
• 2002 - Niemands Land Gedichten uit de Groote Oorlog, Prometheus, Amsterdam (met o.a. een vrije vertaling van Dulce et decorum est uit 1917 van Wilfred Owen)
• 2002 - Boze Tongen (roman, Gouden Uil, publieksprijs de Gouden Uil 2003 en De Inktaap 2005)
• 2004 - Diplodocus Deks (toneel)
• 2004 - De Jossen (toneel)
• 2004 - Overkant (poëzie)
• 2004 - Het vroegste vitriool (kritieken)
• 2004 - Vitriool voor gevorderden (kritieken)
• 2005 - Stadsgedichten (poëzie; bevat de gedichten en speeches die hij schreef als eerste Stadsdichter van Antwerpen, van 2003 tot 2004)
• 2005 - De meeste gedichten (poëzie)
• 2005 - Fort Europa (toneel)
• 2006 - Mijn vriend Laarmans door Tom Lanoye / Mijn vriend Boorman door Arnon Grunberg (twee brieven)
• 2006 - Het derde huwelijk (roman)
• 2006 - Mefisto for ever (toneel, vrij naar de roman Mephisto van Klaus Mann)
• 2007 - Schermutseling (kritieken)
• 2008 - Atropa. De wraak van de vrede (toneel, vrij naar Euripides, George Bush, Donald Rumsfeld en Curzio Malaparte)
• 2008 - Alles eender (ganzenpas) (toneel, niet gepubliceerd; i.o.v. toneelgroep STAN)
• 2009 - Sprakeloos (roman)
• 2011 - Bloed en Rozen (toneel)
• 2011 - De Russen! Ivanov meets Platonov (toneel, vrij naar Anton Tsjechov)
• 2012 - Heldere hemel (gebaseerd op het vliegtuigongeluk bij Kortrijk)
• 2013 - Gelukkige slaven (roman)
• 2014 - Hamlet versus Hamlet (toneel, naar Shakespeare) (Abke Haring ontving de Theo d’Or voor beste vrouwelijke hoofdrol)
• 2015 - Koningin Lear (toneel, naar Shakespeare)
• 2015 - Revue Ravage. Dood van een politicus (toneel)
• 2015 - Gaz. Pleidooi van een gedoemde moeder (novelle/monoloog)
• 2016 - Revue Lanoye. Filippica (polemische replieken)
• 2017 - Zuivering (roman)
• 2017 - De felomstreden kroon en deerniswekkende dood van koning Edward II & zijn favoriet jonkheer Gaveston, onder wiens betovering hij zich afkeerde van zijn koningin en kroonprins, tot steeds grotere woede van de verzamelde adel en het voor de rest onwetende gewone volk (vrij naar Chr. Marlowe)
• 2018 - Lanoye 60. Groepsportret met brilletje (scrapbook)
• 2019 - Vrij - wij? (Poëzieweekgeschenk)
• 2019 - Verloren vader (toneel, in het kader van Theater Na de Dam)
• 2019 - Wie is bang (toneel)

Belangrijkste bekroningen

• 1992 - Humo's Gouden Bladwijzer voor Kartonnen dozen
• 1994 - Toneelprijs van de provincie Antwerpen voor Blankenberge
• 1995 - Arkprijs van het Vrije Woord voor Maten en gewichten
• 1998 - Océ Podium Prijs voor Ten oorlog
• 1998 - Prosceniumprijs voor Ten oorlog
• 1999 - Thaliaprijs voor Ten oorlog
• 1998 - Humo's Gouden Bladwijzer voor Het goddelijke monster
• 2000 - Driejaarlijkse Vlaamse Gemeenschapsprijs voor Toneelletterkunde voor Ten oorlog
• 2000 - Innovationspreis Theatertreffen Berlin voor Schlachten! (Ten oorlog)
• 2000 - Gouden Uil Publieksprijs voor Zwarte Tranen
• 2000 - Humo's Gouden Bladwijzer voor Zwarte Tranen
• 2001 - Johnny van Doornprijs voor de Gesproken Letteren
• 2003 - Gouden Uil Literatuurprijs voor Boze Tongen
• 2003 - Gouden Uil Publieksprijs voor Boze Tongen
• 2004 - De Inktaap voor Boze tongen
• 2007 - De Gouden Ganzenveer voor zijn oeuvre
• 2007 - Eredoctoraat Universiteit Antwerpen (UA)
• 2010 - Gouden Uil Publieksprijs voor Sprakeloos
• 2011 - De Henriette Roland Holst-prijs voor Sprakeloos
• 2012 - De vijfjaarlijkse prijs voor podiumteksten van De Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde voor Atropa. De wraak van de vrede
• 2013 - De Constantijn Huygens-prijs voor zijn hele oeuvre
• 2015 - Ten Oorlog meest belangwekkende toneelstuk in de Nederlandstalige theaterliteratuur
• 2016 - Cutting Edge Award voor Revue ravage. Dood van een politicus
• 2018 - Groenman-taalprijs

Secundaire bekroningen (via het werk van Tom Lanoye)

Acteurs

• 1998 - Lucas Van den Eynde wint de Arlecchino (prijs) (beste mannelijke bijrol) voor King Edwaar in Ten oorlog (Blauwe Maandag Compagnie)
• 2007 - Dirk Roofthooft wint de Louis d’Or (beste mannelijke hoofdrol) voor Kurt Köpler in Mefisto for ever (Toneelhuis)
• 2011 - Claire Bodson gagne le Prix de la Critique Francophone (Meilleure Comédienne) pour Médée dans Mamma Medea (Théâtre Le Rideau)
• 2012 - Frieda Pittoors wint de Colombina (prijs) (beste vrouwelijke bijrol) voor Zinaida Lebedjeva in De Russen! (Toneelgroep Amsterdam)
• 2014 - Abke Haring wint de Theo d’Or (beste vrouwelijke hoofdrol) voor Hamlet in Hamlet versus Hamlet (Toneelhuis/Toneelgroep Amsterdam)
• 2019 - Antoinette Kellermann wint de Kanna Award (beste vrouwelijke hoofdrol) voor Elizabeth Lear in Koningin Lear (Kunste Onbeperk)
• 2019 - Anna-Mart van der Merwe wint de Kanna Award (beste vrouwelijke bijrol) in Koningin Lear (Kunste Onbeperk)
• 2019 - Edwin van der Walt wint de Kanna Award (beste mannelijke bijrol) in Koningin Lear (Kunste Onbeperk)

Theatervoorstelling (algemeen)

• 2019 - Koningin Lear wint de Kanna Award ('beste theaterstuk' en 'beste debuut') (Kunste Onbeperk)

Regie & scenografie

• 2019 - Marthinus Basson wint de Kanna Award ('beste regisseur' en 'beste scenografie') voor Koninging Lear (Kunste Onbeperk)

Vertalers

• 2014 - Alain van Crugten gagne le Prix des Phares du Nord (beste Franse vertaling van een Nederlandstalig werk) pour La Langue de ma mère (Sprakeloos) (Editions de la Différence)
• 2014 - Daniel Hugo win die Suid-Afrikaanse Akademieprijs vir vertaalde werk vir Sprakeloos (Sprakeloos) (Protea Boekhuis)
• 2019 - Antjie Krog wint de Kanna Award (meest bijzondere literaire bijdrage) voor Koningin Lear (Protea Boekhuis)

Audio-visueel

• 2013 - Regisseur Hans Herbots wint met Het goddelijke monster (de serie) op het Internationale TV-festival van Sichuan (China) de Gouden Panda voor ‘Beste regisseur van een serie'
• 2017 - Regisseur Hilde Van Mieghem wint met Sprakeloos (de film) de Telenet Publieksprijs tijdens de uitreiking van de Ensors op het Filmfestival van Oostende

Externe links

Mediabestanden

• Officiële website

Biografieën, werken en teksten bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl)

• Schrijversprofiel op NRC Boeken
• Ten Oorlog meest belangwekkende toneelstuk in de Nederlandse theaterliteratuur
• Vlaams Fonds voor de Letteren (VFL) over Speechless (Sprakeloos)
• Extract from Speechless (Sprakeloos)
• Vlaams Fonds voor de Letteren (VFL) over Cleansing (Zuivering)
• Extract from Cleansing (Zuivering)
• 'Koninging Lear maak skoonskip by Kanna-toekennings'

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties