Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Humo

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Humo is de naam van een Vlaams populair weekblad. Het voert als ondertitel onafhankelijk weekblad voor radio en televisie. 'Humo' is afgeleid van 'Humoradio', wat een samentrekking van 'humor' en 'radio' was. Sanoma Magazines Belgium heeft een belang van 51% over Humo, de overige 49% is in handen van de NV De Vijver (de holding die ook Woestijnvis beheert). Woestijnvis heeft ook de leiding over het blad.

Geschiedenis

Het blad verscheen voor het eerst als Humoradio in 1936 als Nederlandstalige tegenhanger van Le Moustique bij de uitgeverij Dupuis uit Charleroi. Tussen 1940 en 1944, de oorlogsjaren, verscheen het niet. In 1958, toen de televisie het grote publiek begon te bereiken, werd het blad omgedoopt tot kortweg Humo.

Humo heeft een wekelijkse oplage van 271.408 exemplaren (in 2005). Sinds de jaren zestig was Guy Mortier de hoofdredacteur, tot hij in 2003 met pensioen ging en daarna betrokken blijft als redactioneel adviseur. De huidige hoofdredacteur en uitgever is Jörgen Oosterwaal. Mortier gaf het blad een persoonlijke stempel en een kenmerkend satirisch karakter, onder meer door de schrijfstijl, de ironische voorpagina en de libertijnse columns en cartoons. Humo werd zo de spreekbuis van de progressieve generatie na 1968 in Vlaanderen op cultureel en politiek gebied.

Guido Van Liefferinge, die het blad Dag Allemaal uitbouwde tot de grote tegenspeler van Humo, hekelde dit als sensatiejournalistiek. De afkeer was wederzijds.

Het weekblad HUMO is naast in België ook in de grotere tijdschriftenwinkels in Nederland te koop. Tevens bestaat sinds het midden van de jaren negentig voor Nederlanders de mogelijkheid zich op het blad te abonneren.

Naast interviews en lichtvoetige reportages brengt Humo af en toe ook onderzoeksjournalistiek. Zo moest de Belgische minister Leo Delcroix in december 1994 ontslag nemen toen Humo berichtte over zijn in het zwart gebouwde villa in Zuid-Frankrijk. Een andere ophefmakende reportagereeks (die uiteindelijk de bal bleek misgeslagen te hebben) verscheen in 1986: Notaris X ging over seksueel misbruik van kinderen. In 2008 bracht Humo een dossier over de bouw van de Lange Wapperbrug in Antwerpen: als gevolg van die artikels kwam het hele Lange Wapper-project ter discussie.

Op 23 september 2008 stuntten de uitgeverij Contact en het weekblad Humo met de verdeling van Dimitri Verhulsts nieuwe roman Godverdomse dagen op een godverdomse bol voor de prijs van een Humo-magazine (€ 2,30). Het boek, dat gedrukt was met een oplage van 320.000 exemplaren, kreeg je op die dag immers gratis bij het blad.

Op 4 november 2008 verscheen er in de satirische rubriek Het Gat van de Wereld in het blad een fotomontage waarin twee vrouwen fellatio toepassen op Fernand Koekelberg, een politiecommissaris die ervan verdacht werd twee agentes, Sylvie Ricour en Anja Savonet, ten onrechte een superpromotie te hebben bezorgd (zie: Zaak Koekelberg). De advocaten van Koekelberg en Ricour dienden prompt een klacht in en de rechter besloot in kort geding dat het blad onmiddellijk uit de rekken diende te worden gehaald. Humo volgde het rechterlijk bevel, maar diende wel op haar beurt een klacht in tegen de censuur en inbreuk op het recht op vrije meningsuiting.

In 2010 verkocht Sanoma 49% van haar belang in Humo aan de NV De Vijver (de holding die Woestijnvis beheert).[1] Woestijnvis heeft sindsdien de leiding over het weekblad. De merknaam Humo met ondertitel onafhankelijk weekblad bleef behouden. De redactieploeg van Humo stapte over naar het nieuwe bedrijf en werkt sindsdien vanuit de vestiging van Woestijnvis in Vilvoorde. Naar eigen zeggen willen Woestijnvis en Humo in het snel veranderende medialandschap een toonaangevende rol blijven spelen en zijn ervan overtuigd dat ze elkaar kunnen versterken. Men wil het creatieve talent in Vlaanderen nog meer bundelen. Die bundeling moet in het nieuwe crossmediale landschap vuurwerk geven. [2] [3]

Bekende (ex-)medewerkers

Hoofdredacteurs

Bekende huidige journalisten en fotografen

Bekende ex-Humo-journalisten

Columnisten

Cartoonisten en striptekenaars

Rubrieken

Vaste rubrieken

  • Open Venster: lezersbrieven
  • Humo sprak met...: interviews met politici, sportlui, mensen uit de amusementssector
  • Uitgebreid radio- en televisieprogrammaoverzicht
  • Dwarskijker: televisiekritiek. Aanvankelijk geschreven door Willy Courteaux, later door Rudy Vandendaele
  • Beau Monde: humoristische roddel- en showbizzrubriek van Kenny De Groot
  • Week Tartaar: komisch weekoverzicht van (pdw)
  • Filmrubriek, door Erik Stockman
  • Boekenbal: boekenrubriek
  • The Wild Site: internetrubriek
  • Linke Boel: grappige en opmerkelijke internetlinks
  • TTT: (staat voor Tieners, Toppers, Treffers) uitgebreide muziekrubriek. In het verleden maakten onder andere Guy Mortier, Marc Didden, Marc Mijlemans, Rudy Vandendaele en (pdw) deel uit van Humo's TTT-redactie. Momenteel zijn Serge Simonart, Jurgen Beckers, Geert Op de Beeck en Charlie Poel de bekendste medewerkers.
  • Columns door Jan Mulder, Hugo Matthysen, Herman Brusselmans, Arnon Grunberg, Tom Lanoye en Kees van Kooten
  • Strips en cartoons door Kamagurka, alleen (Kamagurkistan, Bert en Bobje, ... ) of samen met Herr Seele (Cowboy Henk), Jeroom (Reetman, Tettenman, Ridder Bauknecht en Jos, het debiele ei), Gummbah en Jonas Geirnaert (Kabouter Wesley)
  • Het Wordt Te Veel Voor Corneel, commentaren door Guido Van Meir: de (fictieve) bejaarde Cornelius Bracke vertelt over zijn dagelijkse avonturen, die zich dikwijls afspelen in zijn stamcafé De Kroon
  • Kruiswoordraadsel
  • Uitlaat: rubriek waarbij mensen (anoniem naar eigen keuze) hun mening over de media kunnen uiten, vaak van komisch antwoord voorzien door de Uitlaatcommentator. De vraag wie achter de Uitlaatcommentator schuilgaat is een populair onderdeel van Uitlaat.
  • Het Gat van de Wereld (aanvankelijk afgewisseld door Het Holst van de Leeuw): fictieve en ludieke "reportages" waarin vooral veel met Bekende Vlamingen gelachen wordt. Deze rubriek ontstond in 2006 en lijkt sterk op soortgelijke pagina's in het inmiddels ter ziele gegane blad Deng.
  • James van de Games: elke week worden twee recente computerspelletjes kort voorgesteld.

Jaarlijks en tweejaarlijks

  • Humo's Prijs van de Kijker: lezers kiezen het beste televisieprogramma dat het afgelopen jaar op de Vlaamse zenders te zien was
  • De Eindejaarsvraagjes: bekende Vlamingen vertellen wat zij de markantste gebeurtenis, het beste boek, de beste film van het afgelopen jaar vonden
  • De Pop Poll: lezers kiezen de Man Van Het Jaar, de Vrouw Van Het Jaar, de Lul (m/v) Van Het Jaar, ...
  • Humo's gouden stud: de meest sexy voetballer van het jaar
  • Humo's Rock Rally: tweejaarlijkse talentenjacht sinds 1978 voor rockmuzikanten.
  • De HA! van Humo: prijs voor het beste tv-programma van het jaar
  • Humo's Comedy Cup: tweejaarlijkse talentenjacht voor comedians.

Externe links

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

rel=nofollow
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Humo&oldid=61425"