Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Amaat Hullebroeck
Amaat Hullebroeck (Boom, 21 oktober 1932), was Belgisch journalist, redacteur, hoofdredacteur van verschillende bladen en beeldhouwer.
Opleiding en dienstplicht
Na de lagere school in het Sint-Pieterscollege in Jette voltooide hij er de volledige cyclus van de wetenschappelijke (humaniora) in 1951. Waarna hij werk vond op de redactie van De Bouwkroniek.[1]
Hij werd opgeroepen voor zijn dienstplicht in het Belgisch Leger. Hij verkoos de opleiding tot reserveofficier aan de Luchtdoelartillerieschool in Lombardsijde en zwaaide in 1954 af als onderluitenant.
Journalist
De Bouwkroniek
Na zijn legerdienst hervatte hij zijn werk bij De Bouwkroniek. Eerst onder supervisie van Leo Van Hoorick senior.[2] Om zich beter te infomeren over zijn beroep en te kunnen meepraten met de technici in de bouw behaalde hij nog een diploma bouwkundig technicus aan het Sint-Lucasinstituut in Schaarbeek. Hij schreef talrijke interviews en commentaarstukken, meestal onder de schuilnaam van Observator, die werden niet steeds in dank aangenomen zoals door de Waalse ministers André Damseaux, Valmy Féaux, en Louis Olivier.[3]
Als journalist bezocht hij ook grote bouwprojecten in het buitenland o.a. de Grote Sint-Bernhardtunnel in Zwitserland en de Itaipudam in Brazilië.
Lid adviescommissie voor de toekenning van de perskaart van de periodieke pers
Amaat Hullebroeck was gedurende tien jaar lid van de vijfkoppige commissie, onder voorzitterschap van een beroepsmagistraat, die de minister van Binnenlandse zaken adviseerde.
De Brusselse Post
Amaat Hullebroeck werd in 1959 de opvolger van de afscheidnemende hoofdredacteur Prosper Van Herreweghen.[4] De Brusselse Post[2] was eveneens door Leo Van Hoorick senior gesticht in 1950. Het blad fungeerde als „Orgaan van het Comité ter Bevordering van het Vlaams Leven in Brussel en elders”. Amaat Hullebroeck werkte samen met de opeenvolgende voorzitters: Edgard Van Cauwelaert, Albert De Cuyper,[5] Herman Verlinden, Etienne Wieme en André Monteyne. Leo Lindemans had een vaste rubriek evenals Willem Van Eeghem, Gijs Garré,[6] Jef Vrancken en anderen. Amaat Hullebroeck schreef in de rubriek ’Praten met’ indringende interviews met prominenten uit heel Vlaanderen zoals Julien Kuypers, Frans Van Mechelen, Paul Daels,[7] Hugo Weckx, Hendrik Fayat, Aloïs Gerlo, Lode Craeybeckx, Hugo Schiltz, Jan Verroken, Lode Claes, Carlo Heyman, Clem De Ridder, René De Feyter, Leo Cappuyns,[8] Marc Galle, Wim Jorissen, Guido van Gheluwe, Filip Vergels, Frans Minnaert,[9] Dries Wieme, André Demedts, Henri Simonet. In alle artikels verdedigde hij de positie van de Vlamingen in Brussel.
Om het niet steeds al te ernstig te maken sprak Amaat Hullebroeck Pol De Valck aan, meer bekend als de cartoonist Brasser, die de opdracht kreeg om maandelijks een tekening te maken bij een of ander artikel in het blad in verband met de politieke actualiteit.
ANV-Visser Neerlandiaprijs
In 1977 werd De Brusselse Post gelauwerd met de ANV-Visser Neerlandiaprijs voor Cultuur, voor een kwart eeuw werk in het belang van het Vlaamse cultureel leven en onderwijs in Brussel. Amaat Hullebroeck had hiervoor een gedetailleerd dossier opgesteld.
Lokale inzet
In 1968 ging hij in Schepdaal wonen en raakte betrokken bij plaatselijke culturele en sociale activiteiten. Zo werd hij de eerste voorzitter van Volleybal Schepdaal, en stichter van de veteranen-volleybalclub. Hij was eveneens lid van de Cultuurraad, het Groencomité, het bestuur van de Sporthal Caerenbergveld en van de kunstenaarskring Eikoon.
Kunstenaar
Opleiding
Amaat Hullebroeck tekende graag en schreef zich op zijn veertigste in aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten van Anderlecht (ABKA) voor de richting schilderkunst, maar toenmalig directeur Frans Minnaert draineerde hem naar de beeldhouwkunst met als docenten Jo De Blieck (vorming en steen), Aloïs Van Gool (restauratie), en Roland Monteyne (brons).
Stijl
De diverse critici en inleiders bij tentoonstellingen (onder meer Gijs Garré, Herman Vandormael, Annemie Neyts, Geert van Istendael, Diane Vander Aa) zijn unaniem om de beelden als abstraherend/figuratief te omschrijven. Hij laat overtollige details weg om onderhuidse gevoelens zichtbaar te maken.
Centraal thema is de vrouw die hij ziet als het prachtigste wezen, waarbij hij tracht de vloeiende vormen en lijnen van het vrouwelijk lichaam te vatten.
Citaten
- De beeldhouwkunst van Amaat is, behalve sensueel, ook intellectueel geladen. Zijn beelden zijn als een versteende jubel; ze ademen rust uit omdat ze onze blik aantrekken en vasthouden en zich inprenten in wat de Engelsen zo mooi noemen: onze ’minds eye’, op onze geest die er zich geestelijk en visueel kan aan blijven laven. (Annemie Neyts)
- Is zijn werk abstract? Daarvoor is het te herkenbaar. Is zijn werk figuratief? Daarvoor toont het te weinig details. Bestudeer ze maar: je zult ze niet vinden. En toch is er bij ieder beeld een groot herkennen. Is zijn werk sensueel. Kan steen, kan brons sensueel zijn? Leg er je hand op en het voelt koud aan En toch zijn de beelden van Amaat Hullebroeck warm. (Geert van Istendael)
- Amaat Hullebroeck als beeldhouwer definiëren is in de grond niet moeilijk: hij zoekt gewoon de mooie vorm, de lijn, het volume, zonder zich af te vragen of dat werk nu figuratief of abstract is. Het resultaat is altijd af, gaaf, elegant, zacht, een beetje zoals hij als mens is. Daar vindt men wellicht ook de reden waarom zijn werk iedereen aanspreekt. Het is echt, nooit geforceerd, nooit de vorm ’omwille van’ (Herman Vandormael).
Tentoonstellingen
Persoonlijke tentoonstellingen
- 1985: Atelier Geo Sempels, Vilvoorde
- 1988: Universitair Ziekenhuis Brussell VUB, Jette (uitnodiging ASLK)
- 1988: Cultureel Centrum, Strombeek-Bever (uitnodiging culturele kring ’Alleman’)
- 1988: Auditorium Hamoir, Ukkel (uitnodiging BASF Belgium)
- 1989; 1993 – 1994: Caerenbergveld, Schepdaal
- 1991: Baljuwhuis, Galmaarden
- 1992 – 2002: Kasteel van Gaasbeek
- 1992: Westrand (cultuurcentrum), Dilbeek
- 1993: Pro Arte Christiani, Abdij Vaalbeek
- 1994: Cultureel Centrum Strombeek-Bever (uitnodiging culturele kring ’Alleman’)
- 1997: Oude Pastorie (Nieuwenrode)
- 1999: SD Worx - Vlaams Economisch Verbond, Antwerpen
- 2000: Baljuwhuis, Galmaarden
- 2003: De Oude Pastorie, Nieuwenrode
- 2005: Onze-Lieve-Vrouwekerk (Laken), Brussel
- 2008: galerie Ontdekking van de Hemel, Halle
- 2016: Hof van Lierde (samen met schilder Pierre Claes), Dilbeek
Groepstentoonstellingen
- 1988: Thematentoonstelling ’Naakt’, georganiseerd door Frans Minnaert, Kasteel van Nederloo – Vlezenbeek
- 1988: Thematentoonstelling ’Venus II’, georganiseerd door Frans Minnaert, Kasteel van Nederloo – Vlezenbeek
- 1989: groep CSV Pajottenland – Hulst (Nederland)
- 1989: Fifty-One, Dilbeek
- 1990: Thematentoonstelling ’Extase’, georganiseerd door Frans Minnaert, Kasteel van Nederloo – Vlezenbeek
- 1990: Selectie Brabantse beeldhouwers, Baljuwhuis – Galmaarden
- 1992: Groep Eikoon,[10] Westrand – Dilbeek
- 1995: Sint-Pieters-Leeuw gemeentehuis, Cultureel Centrum Itterbeek en Abdij Affligem
- 2000: Culturele kring Hernia – Herne
- 2001: Groep Eikoon, Westrand – Dilbeek
- 2001: Internationale tentoonstelling ’Figuratieve bronssculpturen’ – Galerie Verkest – Tielt
- 2001: Elishout – Anderlecht
- 2002: Culturele kring Hernia – Herne
- 2002: Elishout – Anderlecht
- 2003: Culturele kring Hernia – Herne
- 2004: Culturele kring Hernia – Herne
Enkele werken
- Werken bevinden zich bij grote bedrijven, bij het provinciebestuur van Vlaams-Brabant, bij particulieren in België en in verschillende buurlanden.
- Het beeld ’Harmonisch koppel’ werd in 2000 aangekocht door het ’Fonds voor Vakopleiding in de Bouw’ (FVB) als geschenk aan het prinsenpaar Filip en Mathilde bij hun officieel bezoek aan Oostende.
- Voor hetzelfde FVB ontwierp hij het beeldje ’Handen bouwen de stad’ dat gedurende enkele jaren op Batibouw werd toegekend aan de ’beste bouwvakschool’ in Vlaanderen en Wallonië .
Huwelijk
Op 30 december 1953 trouwde Amaat Hullebroeck met met Marie-Louise De Leener.
Uitwendige links
- Academie Beeldende Kunsten Anderlecht (ABKA) ([1]
- De Bouwkroniek. [2]
- Leo Cappuyns, vice-gouverneur van Brabant Cappuyns, Leo, in de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Lannoo, Tielt, 1998. Herwerkte uitgave 2023.
- André Monteyne, Brussels politicus wikipedia:fr:André Monteyne
- Willem Van Eeghem, auteur [3]
- Volleyclub Schepdaal.[4]
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- Marx, M. & Engelen C. (2002) Beeldhouwkunst in België vanaf 1830, Brussel Algemeen Rijksarchief
- Pas, W. & G. (2000), Biografisch lexicon plastische kunst in België : schilders, beeldhouwers, grafici 1830-2000, Antwerpen De Gulden Roos, ISBN 9076138028
- Piron, P. (1999-2000), De Belgische beeldende kunstenaars uit de 19de en 20ste eeuw, Brussel Art Belgium, ISBN 9076676011
- Van Campenhout, F.(2014). Dilbeekse Figuren 2, Dilbeek Van Campenhout, p. 77-86
- Van Rhode G. (Gijs Garré), Beelden van Amaat Hullebroeck, in: De Brusselse Post, nov. 1984
- An. (Frans De Craen), Amaat Hullebroeck meester in vrouwelijke vormgeving, in: Gazet van Antwerpen, 27 oktober 1994
- º De Bouwkroniek, weekblad dat informatie brengt uit de bouwsector en de toeleveringsindustrie
- ↑ 2,0 2,1 Leo Van Hoorick (1887-1965) een liberale Vlaming, oprichter van de uitgeverij Simon Stevin te Brussel die het vakblad De Bouwkroniek en het Vlaamsgezinde maandblad De Brusselse Post verzorgde. (Ludo Simons, Het boek in Vlaanderen sinds 1880, Lannoo-Meulenhoff, 2013)
- º Frans Van Campenhout, Dilbeekse Figuren 2, p. 81, 2014
- º Prosper Van Herreweghen, de jongere broer van Hubert Van Herreweghen, werd leraar Nederlands aan het Technisch Instituut de La Salle te Sint-Jans-Molenbeek
- º Jaarlijks rijkt het Vlaams Komitee voor Brussel een gouden erepenning ’Albert De Cuyper’ uit aan mensen die zich op een bijzondere manier hebben ingezet voor de Brusselse Vlamingen of voor de positie van de Vlamingen in Brussel
- º Gijs Garré was van 1968 tot 2002 directeur van het Vlaams onderwijscentrum Brussel, bron De Standaard 14 juli 2004
- º Notaris Paul Daels (1921-1988) was voorzitter van het IJzerbedevaartcomité (1981-1988)
- º vice-gouverneur van Brabant
- º Rijksacademie voor Beeldende Kunsten van Anderlecht
- º Vlaanderen. Jaargang 42, Kunstkring Eikoon-Dilbeek
