Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Filip van België
| Filip van België | ||
| Zevende koning der Belgen | ||
| Koning Filip in september 2013 | ||
| Koning Filip in september 2013 | ||
| Regeerperiode | 2013-heden | |
| Kroning | 21 juli 2013 | |
| Volledige naam | Filips (Filip) Leopold Lodewijk Maria | |
| Geloof | rooms-katholiek | |
| Geboortedatum | 15 april 1960 | |
| Brussel | ||
| Vader | Albert II | |
| Moeder | Paola Ruffo di Calabria | |
| Voorganger | Albert II | |
| Echtgenote | Mathilde d'Udekem d'Acoz | |
| Dynastie | België | |
Filip[1] Leopold Lodewijk Maria (Brussel, 15 april 1960) is sinds 21 juli 2013 de zevende koning der Belgen. Hij is de oudste zoon van koning Albert II en koningin Paola.
Biografie
Koning Filip werd geboren als oudste zoon van prins Albert en prinses Paola op 15 april 1960 om 9:40 uur. Zijn peetouders waren koning Leopold III en prinses Ruffo di Calabria geboren gravin Luisa Gazelli di Rossana. Aan het einde van de jaren 60, toen duidelijk werd dat het huwelijk van zijn oom koning Boudewijn kinderloos zou blijven, werd prins Filip steeds nadrukkelijker als troonopvolger naar voren geschoven.
Filip was de eerste kroonprins van België die geen privé-onderwijs kreeg. Hij volgde de humaniora in een gewone school. Tot zijn vijftiende ging hij naar het Franstalige jezuïetencollege Saint-Michel in Brussel. Hierna ging hij naar de Nederlandstalige abdijschool van Zevenkerken in Sint-Andries (West-Vlaanderen).
Hij volgde onderwijs op universitair niveau aan de Koninklijke Militaire School. Daar maakte hij deel uit van de 118e Promotie "Alle Wapens" van 1978 tot 1981. Daarna had hij een korte carrière in het leger.
Vervolgens studeerde hij in 1988 aan Trinity College van de Universiteit van Oxford, en ging hij naar de Stanford-universiteit in de Verenigde Staten waar hij de graad van 'Master of Arts in Political Science' behaalde.
Hij had al sinds lang een passie voor techniek en vooral voor jachtvliegtuigen en begon een opleiding als gevechtspiloot. Hij vloog op Alpha Jet, Mirage V en F-16. Hij maakte ook 30 solovluchten, en bezat een eigen helikopter.
Vanaf 1992 beschikte Filip over een eigen 'huis' en ontving hij een jaarlijkse dotatie. Na de dood van koning Boudewijn in 1993 en de eedaflegging van zijn vader, koning Albert II, ontving hij de titel 'Hertog van Brabant', een titel die gewoonlijk aan de kroonprins gegeven wordt. Vanaf dan sprak men van het 'Huis van de Hertog van Brabant' en nam de prins veel meer officiële taken op zich. Na zijn huwelijk werd het 'Huis van de Hertog en de Hertogin van Brabant'.
Naar aanleiding van zijn 50e verjaardag en ook later gingen stemmen op in de kranten over een grondwettelijke herziening van het koninklijk statuut naar een meer ceremoniële of protocollaire invulling, volgens het voorbeeld van de Scandinavische landen. In politieke kringen is hierover nooit overeenstemming bereikt en bijgevolg geen gevolg aan gegeven.
Koning der Belgen
Nadat koning Albert II op 3 juli 2013 bekendgemaakt had dat hij vanwege zijn leeftijd en gezondheid zou aftreden ten gunste van Filip, legde deze op 21 juli 2013, de nationale feestdag van België, de eed af als zevende koning der Belgen. Zijn dochter prinses Elisabeth, hertogin van Brabant, werd de eerste in rij voor de troonopvolging.
Filip is de eerste Belgische koning die ook Belgische voorouders heeft, een van zijn voorvaderen langst moederskant is graaf Jacques Coghen. Langs dezelfde kant komen ook de voorouders van de koning uit Italië en Nederland.
In september-oktober 2013 deed Filip samen met zijn vrouw Mathilde de Blijde intredes in de provinciehoofdsteden. De spits werd afgebeten in Leuven.
Zijn eerste buitenlandse reis als koning maakte hij met koningin Mathilde op 8 november 2013 naar Nederland. Hij werd op Paleis Noordeinde ontvangen door koning Willem-Alexander en koningin Máxima en bracht als eerste Belgische koning in de geschiedenis een bezoek aan de Staten-Generaal, het parlement van Nederland.
De koning verwelkomde verschillende buitenlandse staatshoofden, waaronder de president Xi Jinping van China in 2014, de Amerikaanse presidenten Barack Obama in 2014 (twee maal) en Donald Trump in 2017 en ook de koning Abdoellah II van Jordanië in 2016. Na de terroristische aanslagen in Brussel en Zaventem van 22 maart 2016 sprak hij alle Belgen toe op de nationale media. Tijdens de herdenking in het koninklijke paleis drukte hij opnieuw zijn afschuw uit.
Huwelijk en kinderen
Filip verloofde zich op 10 september 1999[2] met jonkvrouw Mathilde d'Udekem d'Acoz (20 januari 1973). Op 4 december 1999 trouwden zij in Brussel. Zij hebben vier kinderen:
- prinses Elisabeth (25 oktober 2001), hertogin van Brabant
- prins Gabriël (20 augustus 2003)
- prins Emmanuel (4 oktober 2005)
- prinses Eléonore (16 april 2008)
Maatschappelijke taken
Filip is, na zijn vader, voorzitter geworden van de Belgische Dienst voor de Buitenlandse Handel. In die hoedanigheid leidde hij elk jaar een viertal economische missies ter bevordering van de Belgische export. In totaal leidde hij een tachtigtal zendingen. Ook al organiseren de verschillende gewesten hun eigen economische missies, zijn de federale, geleid door de prins, de meest opvallende en de meest door de media gevolgde. Naast het bedrijfsleven, nemen ook de gewestelijke overheden er actief aan deel.
In 1998 richtte de prins, in het kader van de Koning Boudewijnstichting, het Prins Filipfonds op, met als doel de gemeenschappen in België dichter bij elkaar te brengen. Zijn motto is "Wat ons bindt is zoveel sterker dan wat ons scheidt, het is een troef die we in handen hebben". Ook wil hij graag een 'bruggenbouwer' worden genoemd.
In 2002 ontving hij een eredoctoraat van de Katholieke Universiteit Leuven. Deze toekenning werd door sommigen betwist.[3]
Koning Filip is erelid van de Club van Rome en erevoorzitter van de Belgische afdeling. Hij was ook aanwezig op bijeenkomsten van de Bilderberggroep.
Kritiek
Filip is een paar keer in aanvaring gekomen met de politiek en de pers. Hij deed een uitval naar de partij Vlaams Belang, ondertekende een document van de werkgeversvereniging VBO en berispte begin 2007 de redacteuren van twee Vlaamse kranten.[4] De prins werd hiervoor door eerste minister Guy Verhofstadt terechtgewezen.[5] Sommigen drukten de vrees uit dat Filip een actieve politieke rol zou willen spelen zodra hij de troon besteeg.
Filip werd ook ongewild betrokken in een dispuut tussen de Vlaamse Gemeenschap en de Koninklijke Collectie die ter beschikking staat van de koninklijke familie om de residenties te bemeubelen, over het eigendomsrecht van meubelen die afkomstig waren uit het Paleis op de Meir in Antwerpen. Sommige daarvan dienden om de vleugel te bemeubelen die de prins bewoonde in het Koninklijk Paleis in Brussel. Op 3 september 2008 werd een akkoord bereikt over teruggave aan de Vlaamse overheid en nog voor de inhuldiging van het gerestaureerde paleis in 2010 stonden de meubels weer op hun oorspronkelijke plek.[6]
Eretekens
Grootmeesterschap
- Grootmeester van de Orde van Leopold II
- Grootmeester van de Belgische Leopoldsorde
- Grootmeester van de Kroonorde
- Grootmeester van de Orde van de Afrikaanse Ster
- Grootmeester van de Orde van de Leeuw
Ridderorden
In hoeveel ordes Koning Filip is opgenomen is niet exact geweten, maar bij belangrijke diplomatieke contacten krijgt hij deze vaak aangeboden.
Argentinië: Grootkruis in de Orde van de Bevrijder San Martin (Republiek Argentinië) sedert 6 mei 1994
Bolivia: Grootkruis in de Orde van de Condor van de Andes (Republiek Bolivia) sedert 9 september 1996
Denemarken: Ridder in de Orde van de Olifant (Koninkrijk Denemarken) sedert 28 mei 2002
Duitsland: Grootkruis in de Orde van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland (Bondsrepubliek Duitsland) sedert 13 juli 1998
Griekenland: Grootkruis in de Orde van de Eer (Republiek Griekenland) sedert 1 februari 2005
Hongarije: Grootkruis van de Hongaarse Republiek sedert 18 april 2008
Japan: Grootlint in de Opperste Chrysanthemumorde (Keizerrijk Japan) sedert 26 mei 1994
Jordanië: Jordanie: Keten in de Orde van Hoessein ibn Ali, sedert mei 2016.
Polen: Grootkruis in de Orde van Verdienste van de Poolse Republiek (Republiek Polen) sedert 18 oktober 2004
Finland: Grootkruis in de Orde van de Witte Roos (Republiek Finland) sedert 30 maart 2004
Noorwegen: Grootkruis in de Orde van Sint-Olaf (Koninkrijk Noorwegen) sedert 20 mei 2003
Portugal: Grootkruis in de Christusorde (Republiek Portugal) sedert oktober 2005- Portugal: Grootkruis in de Militaire Orde van Aviz (Republiek Portugal) sedert 7 oktober 1997
Spanje: Grootkruis in de Orde van Isabella de Katholieke (Koninkrijk Spanje) sedert 16 mei 2000
Luxemburg: Ridder in de Orde van de Gouden Leeuw van Nassau (Groothertogdom Luxemburg) sedert 15 maart 1999
Nederland: Grootkruis in de Orde van Oranje-Nassau (Koninkrijk der Nederlanden) sedert 6 mei 1993
Zweden: Ridder in de Orde van de Serafijnen (Koninkrijk Zweden) sedert 7 mei 2001
.svg){kind=link}
Andere Orden
- Grootkruis ridder in de Orde van het Heilig Graf van Jeruzalem (19 oktober 1995)
- Grootkruis van Eer en Devotie in de Orde van Malta (Souvereine Militaire Hospitaal Orde van Sint Jan van Jeruzalem, van Rhodos en van Malta) (26 oktober 1998)
- Ridder in de Orde van het Gulden Vlies (29 november 2008)
Overige
- Mandaten:
- Generaal (admiraal) van het Belgische leger sedert 21 juli 2013
- Viersterrengeneraal bij de landmacht, opperbevelhebber van het Belgisch leger
- Eredoctoraten:
- Eredoctoraat van de Katholieke Universiteit Leuven sedert 4 februari 2002
- Eredoctoraat van de universiteit van Wuhan sedert 22 juni 2015[7]
Erefuncties
- Erevoorzitter van het Agentschap voor Buitenlandse Handel sedert 1993
- Voorzitter van de Nationale Raad voor Duurzame Ontwikkeling 1993-1997
- Erevoorzitter van de Federale Raad voor Duurzame Ontwikkeling sedert 1997
- Stichter van het Prins Filipfonds in 1998
- Erevoorzitter van de Belgische Investeringsmaatschappij voor Ontwikkelingslanden sedert 2001
- Erevoorzitter van het Europese Afdeling van de Club van Rome sedert 2004
- Erevoorzitter van de International Polar Foundation sedert 2004
Voorouders
Zie ook
Literatuur
- Manu ADRIAENS, Van u, prins, geen kwaad: Brief aan Filip, Antwerpen, Hadewijch, 1990, ISBN 9789052400556
- Jean BASTIAENSEN, Prins Filip en prinses Mathilde: Twee families met geschiedenis, Leuven, Van Halewyck, 1999, ISBN 9789056172626
- Robert SENELLE, Miel CLEMENT & Edgar VAN DE VELDE, Handboek voor de koning, Tielt, Lannoo, 2004, ISBN 9789020953800
- Barend LEYTS, Brigitte BALFOORT & Marc VAN DEN WIJNGAERT, Kroonprins Filip, Zele, Centraal Boekhuis, ISBN 9789052409863
- Erik WELLENS, Prins Filip: Koning op wacht, Antwerpen, Manteau, 2010, ISBN 9789022324158
Noten
Externe links |
.png){kind=small} | Koningen der Belgen | |
|---|
|
Leopold I · Leopold II · Albert I · Leopold III · Boudewijn · Albert II · Filip |
| Regerende vorsten van de wereld |
|---|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Philippe of Belgium op Wikimedia Commons.