Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Bart De Wever
| Bart De Wever | ||
| De Wever in 2014 | ||
| De Wever in 2014 | ||
| Volledige naam | Bart Albert Liliane De Wever | |
| Geboren | Mortsel, 21 december 1970 | |
| Kieskring |  Antwerpen
| |
| Regio |  Vlaanderen
| |
| Land | .png){kind=small} België
| |
| Functie | Politicus | |
| Partij | ? - 2001 VU 2001 - heden N-VA | |
| Functies | ||
| 1996 - 1997 | Districtsraadslid Berchem | |
| 2004 - heden | Partijvoorzitter N-VA | |
| 2004 - 2007 | Vlaams Parlementslid | |
| 2004 | Fractievoorzitter Vlaams Parlement | |
| 2007 - heden | Gemeenteraadslid Antwerpen | |
| 2007 - 2009 | Volksvertegenwoordiger | |
| 2009 - 2014 | Vlaams Parlementslid[1] | |
| 2010 - 2013 | Gemeenschapssenator[2] | |
| 2013 - heden | Burgemeester Antwerpen | |
| 2014 - heden | Volksvertegenwoordiger[3] | |
Bart Albert Liliane De Wever (Mortsel, 21 december 1970) is een Belgisch Vlaams-nationalistisch politicus. Hij is sinds 2004 partijvoorzitter van de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA). Sinds 1 januari 2013 is Bart De Wever burgemeester van Antwerpen.
Biografie
De Wever behaalde een licentiaat in de geschiedenis aan de KU Leuven en UFSIA en het aggregaat aan de KU Leuven. Hij heeft eerst twee jaar rechten geprobeerd, maar zonder succes.[4][5]
Bart De Wever stamt uit een Vlaams-nationalistische familie. Zijn grootvader was lid van de Vlaams-nationalistische partij VNV.[6] Als middelbaar scholier liep hij school in het Onze-Lieve-Vrouw-van-Lourdescollege in Edegem[7] en was hij lid van het Vlaams Nationaal Jeugdverbond (VNJ) waar zijn vader een kaderfunctie vervulde.[8][9] Tot 1980 woonde hij in Kontich, waarna hij verhuisde naar Mortsel.[10] De Wever studeerde eerst rechten aan de universiteit van Antwerpen, maar haakte af om vervolgens geschiedenis te studeren aan de universiteit van Leuven. Als student was Bart De Wever lid van het Liberaal Vlaams Studentenverbond (LVSV), KVHV Antwerpen en KVHV Leuven en hij is oud-hoofdredacteur van Tegenstroom en Ons Leven. Hij was een tijd verbonden aan de K.U.Leuven als wetenschappelijk medewerker en werkte daar mee aan de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging. Hij schreef toen ook als doctorandus een bijdrage over de controversiële politieke figuur Joris Van Severen voor het in 2001 uitgegeven jaarboek van de Stichting Joris Van Severen. Aan de K.U.Leuven was hij begonnen aan een proefschrift over de naoorlogse Vlaams-nationale partijvorming, toen hij besloot zich volledig aan de politiek te wijden. Na zijn studies vestigde hij zich in Antwerpen (Berchem) waar hij voor het eerst politiek verkozen geraakte als districtsraadslid.
Bruno De Wever, zijn tien jaar oudere broer, is eveneens historicus en doceert aan de Universiteit Gent. De Wever is gehuwd, heeft vier kinderen en woont in Deurne.
Politieke carrière
De Wever werd lid van de Volksunie (VU). Voor deze partij nam hij deel aan de gemeenteraadsverkiezingen te Antwerpen in 1994 en stond op de kartellijst Antwerpen 94 van CVP en VU. Na het uiteenvallen van de VU ging De Wever naar de N-VA, waarvan hij een van de medeoprichters was.
De Wever is lid van het Dagelijks Bestuur, partijbestuurslid en partijraadslid van de N-VA. In 1996 werd hij verkozen als districtsraadslid van Berchem, een functie die hij tot in 1997 uitoefende. Bij de derde rechtstreekse Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004 werd hij verkozen in de kieskring Antwerpen. Hij bleef Vlaams volksvertegenwoordiger tot eind juni 2007, waarna hij na de federale verkiezingen van juni 2007 de overstap maakte naar de Kamer van Volksvertegenwoordigers. In het Vlaams Parlement werd hij begin juli 2007 opgevolgd door Dirk de Kort. Van eind juli tot midden november 2004 zat hij de N-VA-fractie van het Vlaams Parlement voor.
Na een partijcongres werd hij in 2004 als enige kandidaat tot voorzitter verkozen met 95% van de stemmen. In maart 2008 werd De Wever herkozen met 98,89% van de stemmen. Dit mandaat werd in 2011 verlengd na een score van 99,35%. Op 15 november 2014 werd hij voor een vierde termijn verkozen met 90,76% van de stemmen. In september 2017 kreeg hij van de partijraad van de N-VA de toestemming om zich kandidaat te stellen voor een vijfde termijn.[11] Nochtans is het aantal opeenvolgende mandaten als voorzitter door de N-VA-statuten beperkt tot twee (artikel 4.2).[12]
De Wever kwam eind 2006 onder vuur te liggen toen hij Jean-Marie Dedecker eerst binnenhaalde als nieuw N-VA-lid, maar vervolgens toch koos om het kartel met de CD&V te herstellen, terwijl de CD&V niet meer met Dedecker te maken wilde hebben en het kartel met de N-VA verbrak. Later werd het vertrouwen in De Wever door alle provinciale afdelingen van de partij opnieuw bevestigd. De Wever was, als voorzitter van de N-VA en kartelpartner van de CD&V, een van de deelnemers aan de moeizaam verlopende onderhandelingen in 2007 voor de vorming van de nieuwe federale regering.
Bij de Vlaamse verkiezingen op 7 juni 2009 leidde De Wever zijn partij naar een verkiezingsoverwinning met 13% van de stemmen. Zijn partij kreeg er 10 zetels in het Vlaams Parlement bij en kwam in totaal op 16 zetels. Hijzelf haalde een persoonlijke score met 123.155 voorkeurstemmen. Na deze Vlaamse verkiezingen van 7 juni 2009 keerde hij terug naar het Vlaams Parlement en bleef hij Vlaams volksvertegenwoordiger tot mei 2014. Tussen juli 2010 en januari 2013 werd hij door het Vlaams Parlement aangewezen als gemeenschapssenator.
Bij de federale verkiezingen 2010 op 13 juni 2010 won De Wever met N-VA de verkiezingen, met voor zijn partij 31.7% van de stemmen van het Nederlands kiescollege van de senaat, of 19,6% van de landelijk voor de senaat uitgebrachte stemmen. Hij kreeg persoonlijk 785.776 voorkeurstemmen. Koning Albert II van België benoemde op donderdag 17 juni 2010 Bart De Wever tot informateur na de federale verkiezingen van 2010.
Op zondag 14 oktober 2012 won de N-VA met als lijsttrekker De Wever (met 77.732 voorkeurstemmen) 23 zetels (37,73%), in de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen, na wat hoofdzakelijk een tweestrijd was met Patrick Janssens (met 49.859 voorkeurstemmen) die de ’stadslijst’ aanvoerde en 17 zetels behaalde (28,58%). Op 11 december 2012 werd een coalitie van N-VA, CD&V en Open Vld gesloten. De Wever werd door deze coalitie voorgedragen om vanaf 1 januari 2013 burgemeester van Antwerpen te zijn.
De wetgevende verkiezingen van 25 mei 2014, voor de Kamer van volksvertegenwoordigers, het Vlaams Parlement en het Europees Parlement, betekenden een vooruitgang van de N-VA in aantal stemmen en zetels. Bart De Wever zelf werd bij deze verkiezingen verkozen tot federaal Kamerlid.[13] Op 27 mei 2014 werd Bart De Wever, die daags voordien door koning Filip van België als eerste onder de partijvoorzitters was geconsulteerd, door hem met een informatieopdracht belast met het oog op de vorming van een federale regering. Tegelijk startte hij onderhandelingen voor de vorming van een Vlaamse regering.
Overzicht deelname politieke verkiezingen
- Kamer van Volksvertegenwoordigers 18 mei 2003 - 1e plaats kieskring Antwerpen - N-VA - niet verkozen
- Vlaams Parlement 13 juni 2004 - 4e plaats kieskring Antwerpen - CD&V-N-VA - verkozen - stopt mandaat na de verkiezing van 10 juni 2007 - vervangen door Dirk de Kort (CD&V)
- Gemeenteraad 8 oktober 2006 - Antwerpen - 3e plaats - CD&V-N-VA - verkozen
- Districtsraad 8 oktober 2006 - Berchem - 23e plaats - CD&V-N-VA - verkozen - beslist niet te zetelen
- Kamer van Volksvertegenwoordigers 10 juni 2007 - 2e plaats kieskring Antwerpen - CD&V-N-VA - verkozen - stopt mandaat na de verkiezing van 7 juni 2009 - vervangen door Kristof Waterschoot (CD&V)
- Europees Parlement 7 juni 2009 - 13e plaats kieskring Vlaanderen - N-VA - verkozen - beslist niet te zetelen - vervangen door Frieda Brepoels, die als lijsttrekker en als eerste opvolger op de lijst stond
- Vlaams Parlement 7 juni 2009 - 1e plaats kieskring Antwerpen - N-VA - verkozen
- Senaat 13 juni 2010 - 1e plaats Vlaamse kieskring - N-VA - verkozen met 785.776 voorkeurstemmen - De Wever besloot niet te zetelen, maar wel als gemeenschapssenator aan de vergadering deel te nemen. In de senaat was Patrick De Groote zijn opvolger.
- Gemeenteraad 14 oktober 2012 - Antwerpen - lijsttrekker - N-VA - verkozen
- Wetgevende verkiezingen 25 mei 2014 - lijsttrekker Kamerlijst - N-VA - verkozen
Visie
Zijn mens- en wereldbeeld komt tot uiting in de verzameling van zijn columns uit De Morgen en De Standaard, getiteld Het kostbare weefsel. Vijf jaar maatschappijkritiek (Uitgeverij Pelckmans, 2008). De Wever noemt zichzelf conservatief en heeft een centrumrechts imago. Hij is een bewonderaar van de achttiende-eeuwse Ierse conservatieve filosoof Edmund Burke, van diens conservatieve leer en van de Britse psychiater en columnist Anthony Daniels, die beter bekend is onder zijn nom de plume Theodore Dalrymple.
Talenkennis
De Wever geeft interviews in 4 talen: Nederlands, Frans, Engels en Duits. Zijn ouders stimuleerden hem, naar eigen zeggen, tijdens zijn schooljaren om Frans te leren. „Wij werden thuis wel aangemoedigd om Frans te leren. De reflex was: ’Zorg ervoor dat je goed Frans kunt, anders zullen de Franstaligen je afschilderen als een enggeestige boerenpummel.’”[14] In 2005 volgde De Wever, tezamen met onder andere de toenmalige SPIRIT-voorzitter Geert Lambert, een opfriscursus Frans in een taleninstituut in Wallonië.
Begin jaren 90 deed hij in Baskenland twee weken vakantiewerk in een cultureel centrum.[15] Volgens een journalist van De Standaard sprak De Wever uitsluitend Baskisch op een persconferentie in 2013 in Baskenland.[16] De Wever ontving daar de Sabino Arana-prijs.
Controverse
Het Vlaams Belang poogde De Wever in opspraak te brengen door een foto uit 1996 te publiceren, die De Wever toont naast Jean-Marie Le Pen van het Franse extreem-rechtse Front National, ter gelegenheid van een lezing voor de Vlaams-Nationale Debatclub te Antwerpen. De Wever verklaarde verder geen enkele band te hebben met extreem-rechts. De foto werd onthuld op de website van Filip Dewinter.
Bart De Wever wordt soms vermeld als vaste medewerker aan het jaarboek en de nieuwsbrief van het Studiecentrum Joris van Severen, maar zijn medewerking beperkte zich tot één enkele bijdrage als geschiedkundige in 2001 aan het jaarboek van die stichting.
Eind september 2007 publiceerde Le Vif/L'Express details over de leefsituatie van zijn werkloze zus.[17]
Eind oktober 2007 noemde De Wever de verontschuldigingen van Patrick Janssens na meer dan zestig jaar aan de joodse gemeenschap ’gratuit’. Volgens recent onderzoek maakte het Antwerps stadsbestuur en het plaatselijk politiekorps zich tijdens de Tweede Wereldoorlog schuldig aan verzuim en medewerking aan de Duitse bezetter bij het opsporen en arresteren van Antwerpse joden. De Wevers stelling lokte veel kritiek uit en zorgde voor polemiek in de politieke wereld, waarna hij zich verontschuldigde bij de vertegenwoordigers van de joodse gemeenschap. In een open brief schreef hij over zijn inschattingsfout: „Politieke communicatie verdraagt geen nuance, wetenschappelijke communicatie leeft van nuance”.[18][19] Eind juni 2011 bevestigde André Gantman De Wevers stelling dat het niet aanvaardbaar was het hele stedelijke apparaat naar aanleiding van controversiële uitspraken door Olivier Maingain over dezelfde kam te scheren.[20]
Medio augustus 2008 werd meegedeeld dat de politicus werd bewaakt door de federale politie, omdat hij doodsbedreigingen had ontvangen.[21][22]
In december 2010 kreeg hij ook kritiek omdat hij een interview had gegeven in het Duitse Der Spiegel, terwijl men net probeerde een doorbraak te forceren op communautair vlak. De Wever noemde België in het interview „de zieke man van Europa”, naar analogie met de in Duitsland levende opvatting dat Duitsland vroeger „de zieke man van Europa” was. De Wever vond de Belgische koning „niet belangrijk”.[23]
Trivia
- Op 5 februari 2009 was Bart De Wever een van de drie finalisten van de VRT-quiz De Slimste Mens ter Wereld. Na tien voorrondes te hebben overleefd, verloor hij de finale van Freek Braeckman met slechts één seconde verschil.
- Voor de lezers van deredactie.be was De Wever de persoonlijkheid van het jaar 2009[24] en 2010. Tegelijkertijd wekt zijn persoonlijkheid ook controverse[23] op, ook speelt de hype die de pers rond zijn persoonlijkheid creëert mee.[25]
- De Wever gebruikt nu en dan Latijnse gezegden. Deze gewoonte wekte medio 2010 in het Vlaams onderwijs vernieuwde belangstelling voor de studierichting klassieke talen.[26] Zo sprak hij na de verkiezingsoverwinning van 25 mei 2014 de volgende spreuk uit: Vicit vim virtus of De moed heeft het geweld overwonnen.
- Op 17 juni 2010 had Bart De Wever in de hoedanigheid van federale informateur op de persconferentie geen Franse vertaling voorbereid. Toen de Franstalige pers naar de Franse versie vroeg, zette hij zijn fout – niet gespeend van enige spot – recht met „En français? Ah oui, je n’ai pas préparé ça. C'est déjà une bêtise!” („In het Frans? Ah ja, dat heb ik niet voorbereid. Dit is nu al een stommiteit.”). Vervolgens vertaalde hij zijn hele tekst uit de losse pols in het Frans.[27]
- Op 29 augustus 2012 was De Wever te gast in het Nederlandse televisieprogramma Knevel & Van den Brink, waarin hij zijn verhaal vertelde over zijn ziekte, obesitas. De Wever was in zes maanden tijd ruim 50 kilo afgevallen.
- Hij speelde mee in het derde seizoen van de komische VTM-serie Tegen de Sterren op, en werd eerder in het programma gepersifleerd en geïmiteerd door Ivan Pecnik.
- De Wever werd in 2012 in Humo's Pop Poll verkozen tot zowel Politicus van het jaar als Lul van het jaar.[28]
- Hij had een gastrol in De Kiekeboesstrip Wie A zegt.
Publicaties
- Bart De Wever, Het kostbare weefsel. Vijf jaar maatschappijkritiek, Uitg. Pelckmans, 216 p.
- Theodore Dalrymple en Bart de Wever, Vrijheid en oprechtheid. Uitg. Pelckmans, 47 p.
- Bart De Wever, Werkbare Waarden, Uitg. Pelckmans, 191 p.
Literatuur
- Ivan De Vadder, Het koekoeksjong, Van Halewyck, 2008
- Marcel Sel, Les Secrets de Bart De Wever, Les éditions de l'arbre, 2011
- Carl Huybrechts, Het regime van Bart De Wever, Davidsfonds, 2012 (de opbrengst gaat naar de behandeling van obese kinderen)
- Kristof Windels, De ware De Wever, Agora, 2012
- Koen Hostyn, Het Vlaanderen van De Wever, EPO, 2014
- Karel Cambien, Bart De Wever. Ik ben (niet) staatsgevaarlijk; 1001 inspirerende oneliners en quotes, Van Halewyck, 2014
Onderscheidingen
- 2013: Sabino Arana-prijs genoemd naar de Bask Sabino Arana[16]
| Voorganger: Geert Bourgeois |
Partijvoorzitter van de N-VA 2004-heden |
|
| Voorganger: Patrick Janssens |
Burgemeester van Antwerpen 2013-heden |