Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
UEFA Champions League
a kunt u met anderen overleggen over de pagina. Als u iets in de tekst veranderd wilt zien, kunt u dat daar toelichten en een verzoek tot wijziging indienen. U kunt de brontekst van deze pagina bekijken en kopiëren.
| UEFA Champions League | ||
| Bestand:Logo uefa 2012.png | ||
| Regio | Europa | |
| Bond | UEFA | |
| Opgericht | 1955 als Europacup I 1992 als UEFA Champions League | |
| Systeem | Groepswedstrijden + Knock-out | |
| Aantal teams | 32 (hoofdtoernooi) 76 (hoofdtoernooi + voorronden) | |
| Huidige kampioen |  Liverpool (2018/19)
| |
| Recordkampioen |  Real Madrid (13)
| |
| Topscorer |  Cristiano Ronaldo (126)
| |
| Website | UEFA.com | |
| Huidig seizoen |  Champions League 2019/20
| |
De UEFA Champions League is het belangrijkste internationale voetbaltoernooi voor clubs in en rond Europa. Het toernooi wordt georganiseerd door de Europese voetbalbond UEFA. De Champions League bestaat sinds 1992. Voor die tijd stond het toernooi bekend als Europacup I. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, gaat het om een kampioenschap tussen hoog eindigende ploegen in de nationale competities, niet alleen om kampioenen per land.
De winnaar plaatst zich voor het wereldkampioenschap voor clubs (in het verleden -t/m 2004- voor de tweekamp om de wereldbeker). Die club plaatst zich ook voor de UEFA Super Cup, het duel tussen de winnaar van de Champions League en de winnaar van de UEFA Europa League (sinds het seizoen 2009/10, daarvoor die van de Europacup II en vervolgens die van de UEFA Cup).
Geschiedenis
Europacup I
De Europacup I (de originele naam luidt 'Coupe des Clubs Champions Européens', en staat nog altijd op de beker) was het belangrijkste Europese clubtoernooi waaraan elk seizoen de landskampioenen van alle bij de UEFA aangesloten landen deelnamen. Alleen in de beginjaren waren er enkele uitzonderingen, waaronder het Nederlandse PSV dat in het seizoen 1955/56 deelnam in plaats van de Nederlandse kampioen Willem II. De te winnen beker, die nog steeds wordt uitgereikt aan de winnaar van de Champions League, wordt ook wel de "cup met de grote oren" genoemd. Die "grote oren" zijn afgeleid van de Grieks/Romeinse amfora, waarvan de oren als draaghouvast dienden.
In het toernooi vaardigde elk land één team uit, met daaraan eventueel toegevoegd de winnaar van het seizoen ervoor. De teams speelden een competitie volgens het knock-outsysteem, waarbij per ronde twee wedstrijden werden gespeeld: één thuis- en één uitwedstrijd. De finale, in mei op een vooraf bepaalde neutrale locatie, bestond echter uit slechts één wedstrijd. In 1991 werd die formule gewijzigd. Er waren eerst twee normale knock-outronden waarna er van de beste acht ploegen twee poules werden opgemaakt die een hele competitie speelden. De winnaars van beide poules speelden de finale. In 1992 werd het toernooi voortgezet als de UEFA Champions League.
Het toernooi werd voor het eerst georganiseerd in het seizoen 1955/56, Real Madrid werd de winnaar van de eerste vijf edities en met de zesde zege in 1966 is deze club recordhouder. Nederlandse clubs wonnen het toernooi in totaal 6 keer: Feyenoord in 1970, AFC Ajax in 1971, 1972, 1973 en 1995, en PSV in 1988. In 1963 bereikte Feyenoord als eerste Nederlandse club de halve finale, in 1969 was Ajax de eerste Nederlandse club die de finale bereikte. De beste prestatie van een Belgische club was de verloren finale van Club Brugge in 1978. Tegenstander was Liverpool FC dat met 1–0 won op Wembley.
De Champions League ging in 1992 van start als voortzetting van de Europacup I. In dat jaar werd de groepsfase geïntroduceerd. Later zijn er nog meer wijzigingen aangebracht, waarvan de belangrijkste in 1997: vanaf toen werd afgeweken van het concept dat alleen landskampioenen en titelverdedigers mochten meedoen.
Champions League 1992-1993
Deelname
Ieder land aangesloten bij de UEFA, met uitzondering van Liechtenstein, mocht zijn kampioen afvaardigen. De Liechtensteinse voetbalbond organiseert alleen een bekertoernooi en geen competitie, alle Liechtensteinse voetbalclubs spelen in de Zwitserse piramide. Namens het ondertussen verbrokkelde Joegoslavië nam het Sloveense Olimpija Ljubljana deel.
Toernooiopzet
Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie kwamen er tal van nieuwe landen bij. Daarom werd een kwalificatieronde ingevoerd voor de kampioenen van de 9 slechtst presterende landen in Europa. Omdat Oekraïne, Estland, Letland en Israël jonge leden waren binnen de UEFA, waren ook deze kampioenen tot deze voorronde veroordeeld.
Na de voorronde begon het hoofdtoernooi met 32 teams. Ronde 1 en 2 werkten volgens het knock-outsysteem. De 8 clubs die deze 2 ronden hadden overleefd, werden onderverdeeld in 2 groepen. De winnaars van deze 2 groepen (Olympique Marseille en AC Milan) speelden tegen elkaar de finale in het Olympiastadion in het Duitse München.
Champions League 1993-1994
Deelname
Weer mochten alleen de kampioenen deelnemen.
Toernooiopzet
In deze tweede editie van de Champions League waren nog meer landen vertegenwoordigd. Albanië, Moldavië, Georgië, Wales, Kroatië en Wit-Rusland werden voor het eerst vertegenwoordigd. De voorronde werd uitgebreid tot 20 clubs.
De tien winnaars werden bij 22 andere kampioenen gevoegd die vervolgens het hoofdtoernooi speelden. Na twee knock-outronden werden de acht winnaars weer in twee groepen verdeeld. Nieuw was dat nu niet alleen de winnaars van de groep verdergingen, maar ook de clubs die als tweede in de groep eindigden. Zo werd er een halve finale in het leven geroepen.
Champions League 1994-1997
Deelname
Alleen kampioenen kwalificeerden zich. Opvallend was dat nu nog maar 16 kampioenen deelnamen aan het hoofdtoernooi van de Champions League in plaats van 32 bij de vorige opzet. Bovendien mochten alleen de kampioenen van de 24 succesvolste landen deelnemen aan de Champions League. Kampioenen van lager gewaardeerde landen waren veroordeeld tot deelname aan de UEFA-cup.
Toernooiopzet
Na de kwalificatieronde (16 clubs streden om de resterende 8 plaatsen in het hoofdtoernooi waar de 8 hoogst gewaardeerde clubs al rechtstreeks voor waren geplaatst) werd direct de groepsfase gespeeld. Deze bestond uit 4 groepen van 4 teams. Na de groepsfase gingen de 2 beste teams uit elke groep door naar de knock-outfase die begon bij de kwartfinales.
Champions League 1997-1999
Deelname
Niet alleen kampioenen kwalificeerden zich, ook clubs uit landen uit de top 8 die 2de eindigden in de vaderlandse competitie namen deel. De kampioenen van de landen uit de top 8 waren rechtstreeks geplaatst voor de groepsfase net als de titelhouder. Na het totale uiteenvallen van de Sovjet-Unie en Joegoslavië namen nu ook de kampioenen uit de Kaukasus en de Balkan deel.
| Positie | Champions League (24 plaatsen in HT) | |||
|---|---|---|---|---|
| HT | voorronden | |||
| 2e | 1e | |||
| *) | Titelhouder | 1 | ||
| 1-8 | 1 | 1 | ||
| 9-17 | 1 | |||
| 18-47 | 1 | |||
Toernooiopzet
Door de uitbreiding van het aantal leden was er nood aan een 2de voorronde. Na twee voorronden werden 24 ploegen toegelaten tot het hoofdtoernooi. Deze werden onderverdeeld in zes groepen van vier teams. De zes groepswinnaars en de twee beste nummers twee kwalificeerden zich voor de kwartfinales.
Champions League 1999-2003
Deelname
Om het commercieel potentieel van de Champions League volledig uit te buiten, werd gekozen om meer teams uit de grote landen te laten deelnemen. Dit ging uiteindelijk ten koste van landen zonder voetbalcultuur, want de verschillen in budgetten werden enorm tussen top, sub-top en middenmoot van Europa.
| Positie | Champions League (32 plaatsen in HT) | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| HT | voorronden | ||||
| 3e | 2e | 1e | |||
| *) | Titelhouder | 1 | |||
| 1-3 | K N2 | N3 N4 | |||
| 4-6 | K N2 | N3 | |||
| 7-9 | K | N2 | |||
| 10-15 | K | N2 | |||
| 16-22 | K | ||||
| 23-53 | K | ||||
Toernooiopzet
De groepsfase bestond nu uit 32 teams. Ook werden uit grote landen meer teams toegelaten. Dit had tot gevolg dat er een 3e voorronde moest komen. Na de knock-outfases van de voorronden ging het hoofdtoernooi met 32 teams van start. Deze waren volgens sterkte onderverdeeld in 8 groepen van 4. De 2 beste van iedere groep gingen verder. De 2e ronde was ook een groepsronde, maar deze keer maar 4 groepen van 4 teams. Ook hier stootten de 2 beste teams van iedere poule door. Hierna volgde de knock-outfase richting finale.
Champions League 2003-2018
Deelname
De deelname was hetzelfde voor deze periode als in de vorige.
Toernooiopzet
De 2de ronde werd nu ook een knock-outronde omdat de wedstrijdlast voor Europese ploegen te groot werd.
Primeur aantal deelnemers één land
De Champions League 2015/16 werd de eerste editie van het toernooi waaraan vijf deelnemers uit hetzelfde land deelnamen. FC Barcelona, Real Madrid en Atlético Madrid plaatsten zich door in het voorgaande seizoen eerste, tweede en derde te worden in de Spaanse competitie. Sevilla FC was als winnaar van de Europa League 2014/15 ook direct geplaatst. Valencia CF kwam hier in augustus 2015 als vijfde Spaanse ploeg bij door in de voorronde over twee wedstrijden te winnen van AS Monaco.
Champions League 2018- heden
Deelname
Om het commercieel potentieel van de Champions League volledig uit te buiten, wordt er gekozen om meer teams uit de grote landen te laten deelnemen in het hoofdtoernooi. Dit gaat uiteindelijk ten koste van landen zonder voetbalcultuur, want de verschillen in budgetten worden enorm tussen top, sub-top en middenmoot van Europa.
Uitzonderingen op onderstaande lijst zijn er wanneer de winnaar van de Champions League of Europa League zich via de nationale competitie al plaatst voor Europees voetbal.
- Als de winnaar van de vorige editie van de UEFA Champions League zich via de nationale competitie voor de groepfase van de Champions League plaatst. Dan neemt de kampioen van associatie 11 de plek van de Champions Leaguewinnaar in. Daarop volgt dat ook de kampioenen van eventuele andere associaties promoveren naar een andere instroomposities.
- Als de winnaar van de vorige editie van de UEFA Europa League zich via de nationale competitie voor de groepfase van de Champions League plaatst. Dan meent de nummer drie van associatie 5 de plek van de Europa Leaguewinnaar in. Daarop volgt dat ook de niet-kampioenen van eventuele andere associaties promoveren naar een andere instroomposities.
- Als de winnaar van de vorige editie van de UEFA Champions League of Europa League zich via de nationale competitie voor de kwalificatierondes van de Champions League of de Europa League plaatst. Dan meent de team van de hoogst geplaatste associatie de plek van de Champions League- of Europa Leaguewinnaar in. Daarop volgt dat ook de kampioenen en de niet-kampioenen van eventuele andere associaties promoveren naar een andere instroomposities.
- Elke associatie mag maximaal vijf teams in de Champions League hebben. Als de winnaar van de Champions League en de Europa League afkomstig zijn uit dezelfde top-vierassociatie, maar deze winnaars eindigen buiten de top vier van hun nationale competitie. Zal het op de vierde plaats geplaatste team van de competitie niet deelnemen aan de Champions League, maar zal in plaats daarvan strijden in de Europa League.
| Positie | Champions League | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| HT | voorronden | |||||||||
| PO | 3e | 2e | 1e | VR | ||||||
| KR | CR | KR | CR | KR | CR | KR | KR | |||
| Aantal teams | 32 | 8 | 4 | 12 | 8 | 20 | 6 | 34 | 4 | |
| *) | Titelhouder | 1 | ||||||||
| *) | Titelhouder EL | 1 | ||||||||
| 1-4 | K N2 N3 N4 | |||||||||
| 5-6 | K N2 | N3 | ||||||||
| 7-9 | K | N2 | ||||||||
| 10 | K | N2 | ||||||||
| 11-12 | K | N2 | ||||||||
| 13-14 | K | N2 | ||||||||
| 15 | K | N2 | ||||||||
| 16-17 | K | |||||||||
| 18-51 ** | K | |||||||||
| 52-55 | K | |||||||||
KR - Kampioensroute
CR - Competitieroute
** Dit is zonder Liechtenstein.
Toernooiopzet
De toernooiopzet is hetzelfde voor deze periode als in de vorige.
Deelname
Een club kan zich voor dit toernooi plaatsen door een hoge eindpositie in de nationale competitie van het voorgaande jaar. Elk land dat bij de UEFA is aangesloten mag minimaal één en maximaal vier clubs afvaardigen; hoe sterker het land, hoe meer clubs mogen deelnemen. De verdeling wordt gebaseerd op de positie van het land op de UEFA-coëfficiëntenranglijst. Liechtenstein kent geen deelnemer in dit toernooi omdat dit ministaatje geen eigen nationale competitie heeft; de zeven clubs uit Liechtenstein spelen alle in de Zwitserse competitie.
Aan de eerste ronde van het hoofdtoernooi doen 32 clubs mee. Een aantal clubs is rechtstreeks geplaatst en de overige clubs moeten zich via de voorronden plaatsen.
In het seizoen 2009/10 zijn een aantal wijzigingen doorgevoerd in de samenstelling van de eerste ronde. Er zijn 22 in plaats van 16 clubs rechtstreeks geplaatst en er zullen ten minste 17 landskampioenen meedoen in plaats van 10.
Voorronden
In drie voorronden, volgens het knock-outsysteem met een thuis- en een uitwedstrijd, worden de teams bepaald die zich in de eerste ronde bij de rechtstreeks geplaatste clubs mogen voegen. In de eerste voorronden spelen clubs van de zwakkere landen tegen elkaar. In de tweede en derde voorronden stromen clubs van sterkere landen in. Wanneer welke club instroomt hangt af van het aantal deelnemende clubs en het aantal vrije plaatsen in de eerste ronde.
In het seizoen 2009/10 zijn er 10 plaatsen in de eerste ronde beschikbaar voor clubs die niet rechtstreeks zijn geplaatst. Omdat in de voorronden de landskampioenen gescheiden worden van de niet-landskampioenen, zullen uiteindelijk 5 van de 10 plaatsen worden ingenomen door landskampioenen en 5 door niet-landskampioenen.
De verliezers van de derde voorronde schuiven door naar de Play-off ronde van de UEFA Europa League, de winnaars gaan door naar de Play-off ronde van de CL. De verliezers van deze ronde plaatsen zich voor de groepsfase van de Europa League.
Eerste ronde, groepsfase
De eerste ronde van het toernooi wordt gespeeld in acht groepen van vier clubs. De indeling van deze groepen wordt bepaald door een "geleide" loting, die met behulp van coëfficiënten zou moeten resulteren in groepen die ongeveer gelijk van sterkte zijn. Clubs uit hetzelfde land kunnen elkaar in deze fase niet treffen.
De nummers één en twee van iedere poule gaan door naar de tweede ronde, terwijl de nummer drie door mag gaan in de tweede ronde van de lager aangeslagen Europa League. Voor de nummer vier van de groep is het Europees voetbal voor het betreffende seizoen voorbij. Indien meerdere clubs hetzelfde aantal punten halen, wordt gekeken naar het onderlinge resultaat.
Tweede ronde, knock-outfase
De tweede ronde bestaat uit knock-outwedstrijden met een thuis- en uitwedstrijd. De acht groepswinnaars uit de eerste ronde spelen in de achtste finale tegen een nummer twee uit de groep en hebben als voordeel dat ze met een uitwedstrijd beginnen. Daarna is er een vrije loting voor de kwartfinale en de halve finale. De finale is één wedstrijd op een vooraf bepaalde locatie.
Tijdens de seizoenen 1999-2003 is geëxperimenteerd met een tweede groepsronde (16 ploegen in 4 groepen), maar omdat dit de voetbalkalender overvol maakte en het spektakelvoetbal achterwege bleef (ploegen gingen berekenend spelen), is weer overgegaan op het knock-outsysteem.
Finales
.png){kind=small}
.png){kind=small}
Bron: UEFA Champignons League Statistics Handbook 2013/14 (UEFA)
Records en statistieken
Winnaars
(*) Deze clubs wonnen de drie UEFA-hoofdcompetities
Winnaars per land
| Land | Bekers | Club(s) | Runner up(s) | Club(s) | Totaal in de finale |
|---|---|---|---|---|---|
| Spanje |
18 | 2 | 11 | 4 | 29 |
| Engeland |
13 | 5 | 9 | 6 | 22 |
 Italië |
12 | 3 | 16 | 6 | 28 |
 Duitsland |
7 | 3 | 10 | 6 | 17 |
 Nederland |
6 | 3 | 2 | 1 | 8 |
| Portugal |
4 | 2 | 5 | 2 | 9 |
 Frankrijk |
1 | 1 | 5 | 4 | 6 |
 Schotland |
1 | 1 | 1 | 1 | 2 |
 Roemenië |
1 | 1 | 1 | 1 | 2 |
 Joegoslavië |
1 | 1 | 1 | 1 | 2 |
Belgische en Nederlandse winnaars
Hieronder een lijst met alle Belgen en Nederlanders die ooit de Champions League wonnen. Tot en met 1992 alleen zij die in de finale meegespeeld hebben, vanaf 1993 ook zij die bij de selectie hoorden.
Spelers
Nederlanders
- Rinus Israël (1970)
- Theo van Duivenbode (1970)
- Wim Jansen (1970)
- Willem van Hanegem (1970)
- Henk Wery (1970)
- Coen Moulijn (1970)
- Guus Haak (1970)
- Eddy Pieters Graafland (1970)
- Piet Romeijn (1970)
- Theo Laseroms (1970)
- Nico Rijnders (1971)
- Dick van Dijk (1971)
- Heinz Stuy (1971, 1972, 1973)
- Johan Neeskens (1971, 1972, 1973)
- Barry Hulshoff (1971, 1972, 1973)
- Wim Suurbier (1971, 1972, 1973)
- Johan Cruijff (1971, 1972, 1973)
- Arnold Mühren (1971, 1972, 1973)
- Gerrie Mühren (1971, 1972, 1973)
- Arie Haan (1971, 1972, 1973)
- Piet Keizer (1971, 1972, 1973)
- Sjaak Swart (1971, 1972)
- Ruud Krol (1972, 1973)
- Johnny Rep (1973)
- Ronald Koeman (1988, 1992)
- Hans van Breukelen (1988)
- Berry van Aerle (1988)
- Gerald Vanenburg (1988)
- Edward Linskens (1988)
- Wim Kieft (1988)
- Hans Gillhaus (1988)
- Anton Janssen (1988)
- Frank Rijkaard (1989, 1990, 1995)
- Marco van Basten (1989, 1990)
- Ruud Gullit (1989, 1990)
- Clarence Seedorf (1995, 1998, 2003, 2007)
- Edwin van der Sar (1995, 2008)
- Michael Reiziger (1995)
- Frank de Boer (1995)
- Winston Bogarde (1995)*
- Danny Blind (1995)
- Ronald de Boer (1995)
- Patrick Kluivert (1995)
- Edgar Davids (1995)
- Marc Overmars (1995)
- Michel Kreek (1995)*
- Peter van Vossen (1995)*
- Tarik Oulida (1995)*
- Jaap Stam (1999)
- Jordi Cruyff (1999)*
- Raimond van der Gouw (1999)**
- Mark van Bommel (2006)
- Giovanni van Bronckhorst (2006)
- Wesley Sneijder (2010)
- Ibrahim Afellay (2011)
- Arjen Robben (2013)
- Virgil van Dijk (2019)
- Georgino Wijnaldum (2019)
* Niet in de finale, wel in een eerdere wedstrijd.
** Reservekeeper, geen minuut gespeeld.
*** Geen minuut gespeeld, wel lid van de selectie.
Bron: European Champions' Club Cup/UEFA Champions League Winning Squads (UEFA)
Belgen
- Eric Gerets (1988)
- Daniel Van Buyten (2013)
- Thomas Vermaelen (2015)***
- Divock Origi (2019)
- Simon Mignolet (2019)**
Trainers
Nederlanders
- Rinus Michels (1971)
- Guus Hiddink (1988)
- Johan Cruijff (1992)
- Louis van Gaal (1995)
- Frank Rijkaard (2006)
Belgen
- Raymond Goethals (1993)
Spelers met de meeste overwinningen
Hieronder een lijst met de spelers die het vaakst het toernooi wonnen.
| Rank | Speler | Nationaliteit | Overwinningen | Club(s) | Jaren |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Francisco Gento | .png){kind=small} Spanje |
6 | Real Madrid | 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966 |
| 2 | Alfredo Di Stéfano | Spanje |
5 | Real Madrid | 1956, 1957, 1958, 1959, 1960 |
| José María Zárraga | Spanje |
5 | Real Madrid | 1956, 1957, 1958, 1959, 1960 | |
| Héctor Rial | Spanje |
5 | Real Madrid | 1956, 1957, 1958, 1959, 1960 | |
| Marcos Alonso Imaz | Spanje |
5 | Real Madrid | 1956, 1957, 1958, 1959, 1960 | |
| Rafael Lesmes | Spanje |
5 | Real Madrid | 1956, 1957, 1958, 1959, 1960 | |
| Juan Alonso | Spanje |
5 | Real Madrid | 1956, 1957, 1958, 1959, 1960 | |
| Juan Santisteban | Spanje |
5 | Real Madrid | 1956, 1957, 1958, 1959, 1960 | |
| Paolo Maldini | Italië |
5 | AC Milan | 1989, 1990, 1994, 2003, 2007 | |
| Alessandro Costacurta | Italië |
5 | AC Milan | 1989, 1990, 1994, 2003, 2007 | |
| Cristiano Ronaldo | Portugal |
5 | Manchester United, Real Madrid | 2008, 2014, 2016, 2017, 2018 |
Winnaars als speler en als trainer
Hieronder een overzicht met de personen die het toernooi eerst wonnen als speler en later ook als trainer.
| Rank | Speler | Nationaliteit | Overwinning als speler | Overwinning als trainer |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Miguel Muñoz | Spanje |
1956, 1957, 1958 (Real Madrid) | 1960, 1966 (Real Madrid) |
| 2 | Giovanni Trapattoni | Italië |
1963, 1969 (AC Milan) | 1985 (Juventus) |
| 3 | Johan Cruijff | Nederland |
1971, 1972, 1973 (Ajax) | 1992 (FC Barcelona) |
| 4 | Carlo Ancelotti | Italië |
1989, 1990 (AC Milan) | 2003, 2007 (AC Milan), 2014 (Real Madrid) |
| 5 | Frank Rijkaard | Nederland |
1989, 1990 (AC Milan), 1995 (Ajax) | 2006 (FC Barcelona) |
| 6 | Pep Guardiola | Spanje |
1992 (FC Barcelona) | 2009, 2011 (FC Barcelona) |
| 7 | Zinédine Zidane | Frankrijk |
2002 (Real Madrid) | 2016, 2017, 2018 (Real Madrid) |
Meeste wedstrijden
| Rank | Speler | Nationaliteit | Wedstrijden | Club (aantal wedstrijden) |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Iker Casillas | Spanje |
177 | Real Madrid (150), FC Porto (27) |
| 2 | Cristiano Ronaldo | Portugal |
167 | Manchester United (52), Real Madrid, (101), Juventus (14) |
| 3 | Xavi Hernández | Spanje |
151 | FC Barcelona |
| 4 | Ryan Giggs |  Wales |
145 | Manchester United |
| 5 | Raúl | Spanje |
142 | Real Madrid (130), Schalke 04 (12) |
| 6 | Lionel Messi |  Argentinië |
140 | FC Barcelona |
| 7 | Paolo Maldini | Italië |
135 | AC Milan |
| 8 | Andrés Iniesta | Spanje |
130 | FC Barcelona |
| 9 | Clarence Seedorf | Nederland |
125 | Ajax (11), Real Madrid (25), AC Milan (89) |
| 10 | Paul Scholes | Engeland |
124 | Manchester United |
Vetgedrukt = Dit seizoen nog actief
Bijgewerkt tot en met 27 november 2019[1][2]
Topscorers aller tijden
| Rank | Speler | Nationaliteit | Doelpunten | Club (aantal doelpunten) |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Cristiano Ronaldo | Portugal |
127 | Manchester United (15), Real Madrid (105), Juventus (7) |
| 2 | Lionel Messi | Argentinië |
114 | FC Barcelona |
| 3 | Raúl González Blanco | Spanje |
71 | Real Madrid (66), Schalke 04 (5) |
| 4 | Karim Benzema | Frankrijk |
64 | Olympique Lyonnais (12), Real Madrid (52) |
| 5 | Robert Lewandowski |  Polen |
63 | Borussia Dortmund (17), FC Bayern München (46) |
| 6 | Ruud van Nistelrooij | Nederland |
56 | PSV (8), Manchester United (35), Real Madrid (13) |
| 7 | Thierry Henry | Frankrijk |
50 | AS Monaco (7), Arsenal (35), FC Barcelona (8) |
| 8 | Alfredo Di Stéfano | Argentinië |
49 | Real Madrid |
| 9 | Andrij Sjevtsjenko |  Oekraïne |
48 | AC Milan (29), Chelsea (4), Dynamo Kiev (15) |
| Zlatan Ibrahimović |  Zweden |
48 | Ajax (6), Juventus (3), Internazionale (6), FC Barcelona (4), AC Milan (9), Paris Saint-Germain (20) |
Vetgedrukt = Dit seizoen nog actief
Bijgewerkt tot en met 27 november 2019[1]
Meeste goals in een enkel seizoen
| Rank | Speler | Nationaliteit | Doelpunten | Club | Seizoen |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Cristiano Ronaldo | Portugal |
17 | Real Madrid | UEFA Champions League 2013/14 |
| 2 | Cristiano Ronaldo | Portugal |
16 | Real Madrid | UEFA Champions League 2015/16 |
| 3 | Cristiano Ronaldo | Portugal |
15 | Real Madrid | UEFA Champions League 2017/18 |
| 4 | José Altafini |  Brazilië |
14 | AC Milan | Europacup II 1962/63 |
| Lionel Messi | Argentinië |
14 | FC Barcelona | UEFA Champions League 2011/12 |
Bijgewerkt tot en met 27 november 2019[1]
Snelste doelpunten
| Rank | Speler | Nationaliteit | Sec | Datum | Wedstrijd | Stadion, stad |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Roy Makaay | Nederland |
10,12 | 7 maart 2007 | Bayern München - Real Madrid (2-1) | Allianz Arena, München |
| 2 | Jonas | Brazilië |
10,96 | 1 november 2011 | Valencia (3-1) - Bayer Leverkusen | Estadio Mestalla, Valencia |
| 3 | Gilberto Silva | Brazilië |
20,07 | 25 september 2002 | PSV - Arsenal (0-4) | Philips Stadion, Eindhoven |
| 4 | Alessandro Del Piero | Italië |
20,12 | 1 oktober 1997 | Manchester United - Juventus (3-2) | Old Trafford, Manchester |
| 5 | Clarence Seedorf | Nederland |
21,06 | 28 september 2005 | Schalke 04 - AC Milan (2-2) | Arena AufSchalke, Gelsenkirchen |
| 6 | Alexandre Pato | Brazilië |
24,97 | 13 september 2011 | FC Barcelona - AC Milan (2-2) | Camp Nou, Barcelona |
| 7 | Marek Kincl |  Tsjechië |
25,20 | 2 november 2005 | Club Brugge - Rapid Wien (3-2) | Jan Breydelstadion, Brugge |
Bijgewerkt tot en met 27 november 2019[1]
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Seizoenen van de Europacup I en UEFA Champions League |
|---|
|
| UEFA |
|---|
|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met UEFA Champions League op Wikimedia Commons.