Aanname (algemeen)

Een aanname oftewel iets aannemen is iets tot je nemen. Dit kan fysiek zijn door bijvoorbeeld een bepaalde materie aan te nemen (kopje koffie), maar ook een bepaalde gedachtengang. Deze gedachtengang kan afkomstig zijn uit de omgeving, maar ook het gevolg zijn van een eigen denkproces. Veelal worden dan bepaalde aanwijzingen (redenen) tot waarheid aangenomen, ook postuleren genoemd. In velerlei opzichten nemen mensen dingen aan. Het betreft dan zaken waarvan men iets niet weet, bijvoorbeeld inzake een buur waarmee geen contact is en welke excentriek overkomt. Een aanname heeft of betrekking op het 'aanvaarden' van iets, of betrekking op het 'veronderstellen' van iets.

Om iets tot waarheid aan te nemen moet het betreffende aannemelijk zijn, oftewel één of beide van :

• Geloofwaardig
• Niet te verwerpen.

De gevolgtrekking van het hanteren/gebruiken van aannames is vanwege de onzekere aard per definitie het blijven open staan voor andere factoren/aanwijzingen die méér zekerheid brengen of kunnen geven. Immers was dat er (nog) niet.

Geconcentreerde en samengestelde aannames

Er is een onderscheid te maken in geconcentreerde aannames, welke samentrekkingen zijn van één punt, zoals bij de bijbel, koran en thora het geval is, en
samengestelde aannames welke juist voort komen uit meerdere (of zoveel mogelijk) aanwijzingen, zoals inzake de evolutietheorie. De onderbouwing van het-één-en-ander is zo eveneens op één danwel meerdere poten rustend (gestoeld). Redelijker en logischer wijze zijn samengestelde aannames als zekerder te beschouwen, en geconcentreerde aannames als onzekerder. Echter maakt de toewijding danwel onderwerping van gelovigen het, dat gelovigen niet een ander perspectief in kunnen, willen of zelfs mogen zien.

Religie

Voor religies geldt vaak dat het-één-en-ander niet direct herleidbaar of aan te tonen is. Men neemt aan dat hetgeen wordt verkondigd, bijvoorbeeld in geschriften, de waarheid is. Hetgeen aangenomen wordt is niet direct aantoonbaar, maar er wordt dan in geloofd dat het zo is. Die overtuiging neemt naar mate de toewijding groter wordt, bezit (overheersende invloed) over het denken. Groepen van gelovigen ontwikkelen / hanteren dan een zelfde perspectief, maar naar niet of anders denkenden (niet-gelovigen) komt dat min-of-meer egocentrisch over. Discussies, beredeneringen en begrippen blijven dan uitgaan van wat binnen het eigen perspectief aanwezig is, wat een vorm van kokervisie is.

Een tweede gedachtengang zou bijvoorbeeld kunnen zijn, dat, ongetwijfeld de goede bedoelingen, apostelen, profeten en zelfs Jezus zelve overtuigingen hadden waarbinnen eveneens aannames werden geopperd. Ook is het zeer aannemelijk dat de betreffende woorden kracht bijgezet kregen, om het überhaupt te laten geloven of zich zelfs te laten verplichten, door er woorden als barmhartig, alwetend en almachtig aan te verbinden en/of te verbieden eraan te twijfelen. Immers zou de boodschap dan eerder als ongeloofwaardig aangemerkt worden en men zich er al helemaal niet door zou laten onderwerpen. Ook is het een logisch gegeven, dat de betreffende boodschap, verwijzing en/of leidraad van weleer 'niet' tot het respectievelijke geloof bleef komen, zoals die momenteel nogsteeds bestaan, zonder het benoemen, waarschuwen en/of uitleggen van een alwetende en almachtige God. Het in het vooruitzicht stellen van de Dag des Oordeels en gevolgelijke Hemel, Paradijs danwel de hel is ook een logische benoeming, wat de toewijding aan het geloof in stand houdt, en het zelfs de grondslag is van de overtuiging.

Men moet daarbij ook beseffen dat de huidige positie / invloed van de grootste religies een voortzetting is van wat van oudsher volledig overheersend, beïnvloedend en toonaangevend (normbepalend) was/is. Dit houdt in dat sindsdien nogsteeds veel mensen beperkt worden in hun denken, en belangrijker nog, in het krijgen van een groter begrip. Het moeilijke inzake deze ontwikkelingen van gedachtengangen en overtuigingen, is dat de afzonderlijke beredeneringen met de teweeggebrachte, beperkte begrippen wél volledig beslag nemen over de ontstane overtuigingen van een individu. Het standvastig blijven geloven in dergelijk 'bundelingen van rechtlijnige beredeneringen en begrippen', veroorzaakt een kokervisie waar het individu zelf deel van uit maakt. Dit is enigszins te vergelijken met het voortdurend op hebben van een gekleurde bril, waarbij al waarop gefocust wordt in die zelfde kleur wordt gezien. De gelovige zal indien deze gevraagd wordt een ander perspectief in te zien of een andere denkwijze te hanteren, een andere (tweede) bril óver de eerste bril heen zetten.

Andere aannamen (en aannemen)

• In het algemeen : iets overnemen dat wordt toegereikt / toegeworpen / toegepaast (bijvoorbeeld : de aanname van de gepaaste bal).

• Ook : een bord, geld, goede raad, boodschap, telefoontje aannemen.

• Geloven.
• Aannemen (werk), zich verbinden enig werk op bepaalde voorwaarden te volbrengen (bijvoorbeeld inzake : aannemer, schildersbedrijf).
• Opnemen in een vereniging of kerk als volwaardig lid (ook : aannemeling(e).)
• Met meerderheid van stemmen goedkeuren (bijvoorbeeld inzake een voorstel of wetsontwerp).
• Het adopteren van een kind.
• Een naam aan zichzelf geven.
• Gaan dragen (bijvoorbeeld : de rouw aannemen).
• Zich ontfermen om iemand en/of medelijdend steunen.
• Personeel (werknemer) in een dienstbetrekking (aan)nemen (aangenomen zijn / worden).
• Een axioma, een aanname in de logica en de wiskunde.

Zie ook

• Waan
• Out-of-the-box-denken