Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Flavius Josephus
Titus Flavius Josephus (Jeruzalem, 37 – Rome, ca. 100[1]), ook wel Jozef ben Mattitjahu (Hebreeuws: יוסף בן מתתיהו) genoemd, was een Romano-Joodse geschiedschrijver en hagiograaf van priesterlijke en koninklijke afkomst.[2] In zijn Joodse geschiedenis ligt het accent op de eerste eeuw n.Chr. en de Eerste Joodse Oorlog die resulteerde in de vernietiging van Jeruzalem in 70.
Josephus is één van de eersten buiten de evangelieschrijvers die melding maakt van Jezus en zijn titel ’Christus’.
Josephus hield zich aan de joodse Wet (de Tora) en geloofde in de mogelijkheid het judaïsme en het Grieks-Romeinse denken te verenigen in wat wel Hellenistisch Judaïsme wordt genoemd. Zijn belangrijkste werken zijn De Joodse oorlog (ca. 75 n.Chr.) en De Oude Geschiedenis van de Joden (ca. 94 n.Chr.). De Joodse oorlog behandelt de Joodse opstand tegen de Romeinse bezetting in de periode 66 - 70 n.Chr. De Oude Geschiedenis van de Joden beschrijft de geschiedenis van de wereld vanuit joods perspectief voor een Romeins publiek. Deze werken geven waardevol inzicht in het jodendom in de eerste eeuw en de achtergrond van het vroege Christendom.[3]
Biografie
Josephus werd farizeeër. Tijdens de Joodse Opstand (66-70) benoemde het Sanhedrin hem als militair bevelhebber. In deze oorlog werden Jeruzalem en de Joodse Tempel verwoest door de Romeinen. Josephus werd in een vroeg stadium van deze opstand gevangengenomen en dankt hieraan waarschijnlijk zijn overleven. In krijgsgevangenschap voorspelde hij de Romeinse bevelhebber Vespasianus naar aanleiding van een droom dat deze keizer zou worden. Toen dat inderdaad gebeurde, verleende Vespasianus hem gratie. Josephus ging na de val van Jeruzalem met Titus mee naar Rome. Daar kreeg hij een woning en een inkomen. Als vrijgelatene van de Flavische keizers mocht hij de naam Flavius aannemen. In Rome schreef Josephus De Joodse Oorlog (De Bello Judaico), een werk met als boodschap dat de ondergang van Jeruzalem en het Joodse volk de wil van God waren (de Romeinen waren Gods instrument) en dat men het verzet tegen de Romeinen maar beter kon stoppen. Hij bleef in Rome en een kleine 20 jaar later verscheen zijn Geschiedenis van de Joden (Antiquitates Judaicae), waarin hij de geschiedenis van zijn volk beschrijft vanaf de schepping tot aan zijn eigen tijd, voor Griekse en Romeinse lezers. Verder schreef hij nog een autobiografie (Vita) en een polemisch werk, Tegen Apion (Contra Apionem), waarin hij zekere aantijgingen tegen het Joodse volk weersprak en een uiteenzetting deed van de joodse Wet.
Josephus Flavius en het Jodendom
Voor veel joodse tijdgenoten was Josephus Flavius een verrader die met de Romeinen collaboreerde, maar voor historici is zijn werk van onschatbare waarde om een gedetailleerd inzicht te kunnen krijgen in de gebeurtenissen in het oude Israël en het Midden-Oosten na de periode van het Oude Testament en rond het begin van de jaartelling. Deze periode is mede door toedoen van het moderne zionisme uitgelicht in de Joodse geschiedenis.
Josephus Flavius en het christendom
Aangezien Josephus schrijft over de periode waarbinnen de gebeurtenissen van het Nieuwe Testament vallen, is het werk van Josephus van groot belang voor de studie van het vroege christendom. Door het werk van Josephus is het mogelijk het Nieuwe Testament in de context te plaatsen van de geschiedenis en de gebruiken van de Joden in die periode.
In het werk van Josephus komen twee passages voor over Jezus van Nazareth. De eerste passage staat bekend als het Testimonium Flavianum (Antiquitates Judaicae, XVIII.63-64). De tweede passage (ibid. XX, 200) bericht over de terdoodbrenging van Jakobus (de leider van de joods-christelijke gemeente in Jeruzalem) aangeduid als ’de broer van Jezus, die Christus genoemd wordt’.
 Voor meer informatie hierover zie het artikel Flavius Josephus over Jezus |
Werken van Flavius Josephus
- (circa 75 na Chr.) De Joodse oorlog (in het Grieks)
- (circa 94) Joodse Oudheden (geschreven in het Grieks; doorgaans aangeduid als Antiquitates Judaicae (in het Latijn), of afgekort AJ; recente Nederlandse vertaling onder de titel De Oude Geschiedenis van de Joden)
- (circa 97) Tegen Apion (geschreven in het Grieks; doorgaans aangeduid als Contra Apionem (in het Latijn) of afgekort CA)
- (circa 99) Uit mijn leven (Grieks: Iosepou bios)
Nederlandse vertalingen
- Flavius Josephus, De Joodse Oorlog & Uit mijn leven, trad. comm. F.J.A.M. Meijer - M.A. Wes, Ambo/Baarn, 1992. ISBN 9026311524
Deze vertaling is gebaseerd op de Griekse tekst (editio maior van Niese-Destinon, Berlin 1894) en de Josephus-editie van J. Thackeray (Loeb Classical Library, London 1976). (Bron: p. 58-60, Verantwoording en bibliografie). De Latijnse versie De Bello Judaico is zelf al een vertaling (Bron: p. 17-18, III. Vertalingen) - Flavius Josephus, De Oude Geschiedenis van de Joden [Antiquitates Judaicae], trad. comm. F. J. A. M. Meijer - M. A. Wes, 3 vol., Baarn, 1997-1998. ISBN 9026314159, ISBN 9026314558, ISBN 9026314566
- Flavius Josephus, Contra Apionem Tegen Apion., trad. comm. F.J.A.M. Meijer - M.A. Wes, Baarn, 1999. ISBN 9026315635
Online edities
THEOLOGIENET (Vertalingen in he Nederlands)
BIBLIOTHECA AUGUSTANA
BIBLICAL.ie
- https://www.biblical.ie/page.php?fl=josephus/Josephus Griekse tekst en Engelse vertaling.
HODOI ELEKTRONIKAI, Du texte à l'hypertexte (Editie en Franse vertaling)
PACE, Project on Ancient Cultural Engagement, (Editie, Engelse vertaling en [in een eerdere versie] commentaar), gearchiveeerde versie:
Weblinks en bibliografie
|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Flavius Josephus op Wikimedia Commons.