Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Andrews Norton

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Andrews Norton (Hingham, Massachusetts, 31 december 1786 – Newport, Rhode Island, 18 september 1853) was een Amerikaans predikant en theoloog. Samen met William Ellery Channing was hij een leidende figuur in het unitarisme van de 19e eeuw.

Tijdens zijn vroege loopbaan hielp Andrews Norton om het vrijzinnig unitarisme in New England te vestigen. Hij was fel gekant tegen het streng orthodoxe calvinisme en trinitarisme. Later ontwikkelde hij zich tot de unitarische conservatieve hoofdtegenstander van het transcendentalisme. Als theoloog die niet op zijn mond gevallen was en goed gepubliceerd werd, kreeg hij van sommigen gekscherend de bijnaam „de unitarische paus” (Unitarian Pope).[1]

Leven

Andrews Norton werd geboren in Hingham, Massachusetts als zoon van Samuel Norton. Hij behaalde zijn bachelor (A.B.) in 1804 aan de Universiteit van Harvard. Hij bleef aan de universiteit van Harvard en aan het Bowdoin College als promovendus en lector. In 1815 werd hij verkozen tot Fellow van de American Academy of Arts and Sciences.[2] Van 1813 tot 1821 was hij bibliothecaris van de universiteitsbibliotheek van Harvard College.[1][3]

Hij werd in 1813 benoemd tot Dexter Lecturer voor Bijbelkritiek. In 1819 werd hij in Harvard benoemd tot de eerste Dexter Professor in de Heilige Literatuur. Hij behield deze positie tot in 1830. Hij gaf les aan een hele generatie protestantse geestelijken, inclusief Ralph Waldo Emerson, die transcendentalisten werden.

In 1821 trouwde Andrews met Catharine Eliot, de dochter van Samuel Eliot, een zakenman uit Boston. Zij hadden vier kinderen die de volwassenheid bereikten; een van hen, Charles Eliot Norton, werd een Amerikaans schrijver en Harvard professor.[3] Later in zijn carrière verzette hij zich hevig tegen de opkomst van het transcendentalisme. Hij beklemtoonde dat vele Bijbelse wonderen echt gebeurd waren, maar zag tevens de meeste wonderen in het Oude Testament en sommige in het Nieuwe Testament, zoals met name de maagdelijke geboorte van Jezus, niet als ware gebeurtenissen.[4] In het ontkennen van de maagdelijke geboorte van Jezus volgde hij William Ellery Channing.[5]

Nadat Ralph Waldo Emerson in 1838 een toespraak gaf (de ’Divinity School Address 9’) was voor Norton de maat vol wat betreft het transcendentalisme. Het jaar daarop hield hij een toespraak met het thema On the Latest Form of Infidelity voor de alumni van de Harvard Theological School, waarin hij inging tegen de argumenten van Spinoza, Schleiermacher, Strauss en Hegel maar Emersons naam niet vernoemde. Dit lokte als reactie weer een toespraak uit van George Ripley.

Hij had nooit een sterke gezondheid, maar vanaf 1849 ging zijn gezondheid nog achteruit. Andrews Norton overleed in 1853 in Newport, Rhode Island.[1]

Werken (selectie)

  • A Statement of Reasons for Not Believing the Doctrines of Trinitarians Respecting the Nature of God and the Person of Christ, Boston, 1819; archive.org
  • The Evidences of the Genuineness of the Gospels (3 delen), 1837–1844; archive.org
  • A Discourse on the Latest Form of Infidelity, Cambridge, MA, 1839;
  • (met John James Taylor), The Pentateuch and Its Relation to the Jewish and Christian Dispensations, archive.org, 1863
  • Tracts Concerning Christianity, 1852.

Verwijzingen

rel=nofollow

Weblinks

rel=nofollow
 
rel=nofollow