Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Giovanni Pico della Mirandola
Giovanni Pico della Mirandola (Mirandola, 24 februari 1463 – Florence, 17 november 1494) was een Italiaans renaissancehumanist.
Leven
Pico interesseert zich al als jongen voor theologie en filosofie. Hij studeert een tijd wijsbegeerte aan de Universiteit te Ferrara. Later gaat Pico naar Padua om bij de Joodse geleerde Elia del Medigo zijn studie filosofie voort te zetten. In deze tijd wijdt Pico zich aan poëzie en maakt hij kennis met de humanistische kringen van Padua.
Hij leert onder anderen Marsilio Ficino, Girolamo Savonarola en Ermalao Barbaro kennen. Met deze laatste voert Pico een beroemd geworden briefwisseling over wat er in de literatuur voorrang heeft: de waarheid der dingen zonder elegante en retorische verwoording of eerder juist de esthetische verzorgde zegging. Barbaro kiest voor dit laatste, Pico voor het eerste. Pico is bovenal geïnteresseerd in de wijsgerige, wetenschappelijke inhoud.
Pico dello Mirandola studeerde Latijn en Grieks aan de Florentijnse Academie van Marsilio Ficino en vervolgens canoniek recht aan de universiteit van Bologna.
In de periode 1480–1482 kreeg zijn eerste lessen Hebreeuws, Aramees en Aristoteliaanse Arabische filosofie bij Elia del Medigo in Padua, ook bekend als Elias Cretensis. Elias del Medigo wees de kabbala af en gaf er dus geen les over. Elia del Medigo vertaalde voor Pico ook Hebreeuwse manuscripten naar het Latijn.
In Florence kwam hij in aanraking met Lorenzo de Medici, maar het liep bijna slecht voor hem af nadat hij verliefd werd op diens nichtje. Pico wilde er met het meisje vandoor gaan, maar werd op bevel van de echtgenoot van het meisje opgepakt en in de gevangenis gegooid. Toen hij dankzij Lorenzo de Medici vrijkwam, trok hij zich terug in Perugia om van zijn wonden te genezen. „Het was daar,” zo vertelde hij in een brief aan Lorenzo, „dat de voorzienigheid zekere boeken in mijn handen legde. Het waren Chaldeeuwse boeken vol mysterie.” In die boeken las hij over de mystieke kabbala en over hermetische schrijvers zoals Hermes Trismegistus. De kabbala en de hermetica werden in de tijd van Pico geacht even oud te zijn als het Oude Testament, wat voor hem de reden was om ze een bijna bijbelse status te verlenen.
Della Mirandola liet zich onderwijzen in de kabbala door Jochanon Allemano, een rabbijn uit Constantinopel die zich in Italië had gevestigd.[1]
Pico’s eigen behandeling van de thema’s in die boeken was vrij syncretisch: hij betrok er allerlei elementen bij die hij uit vele verschillende bronnen putte. In zijn „Redevoering over de Waardigheid van de Mens” uit 1486, waarin hij mogelijkheden onderzoekt om tot ware, volledige kennis te komen, blijkt deze aanpak duidelijk: Pico combineerde hierin platonisme, neoplatonisme, aristotelisme, hermetisme en kabbala.
Hij was tevens leerling en collega van onder anderen Angelo Poliziano.
Zijn belangrijkste werk was Oratie over de waardigheid van de mens.
Het meest bekend is Giovanni Pico della Mirandola geworden met zijn geschrift over de eenheid van de waarheid en van het menselijke weten, dat vanwege het prachtige eerste gedeelte gewoonlijk maar enigszins misleidend de titel draagt Over de waardigheid van de mens.
Literatuur
- Rede over de menselijke waardigheid - Pico della Mirandola, G, HIistorische Uitgeverij, 2008 ISBN 9789065544520
- De nawerking van Giovanni Pico’s Oratio de hominis dignitate: een verhaal van toeval en bijval, in Pico della Mirandola, Rede over de menselijke waardigheid. Vertaald en van aantekeningen voorzien door Michiel Op de Coul, met een inleiding en nawoord van Jan Papy, Filosofie & Retorica II (Groningen: Historische Uitgeverij, 2008)
- A. Perifano (ed.); La Sorcière. Dialogue en trois livres sur la tromperie des démons. Dialogus in tres libros divisus: titulus est Strix, sive de ludificatione Daemonum (1523), Turnhout, 2007, Brepols, ISBN 978-2-503-52662-1
Externe links
Verwijzingen
- º Christian David Ginsburg, Massoreth Ha-Massoreth, p. 11
| Filosofen uit de Middeleeuwen en de Renaissance |
|---|