Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Eredoctoraat: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eredoctoraat&oldid=51831061)
 
Regel 25: Regel 25:


[[Elena Ceauşescu]] wist tijdens de regering van haar man [[Nicolae Ceauşescu]] het fabeltje te verspreiden dat ze een groot chemicus was. Niet alleen de Roemeense universiteiten accepteerden dit klakkeloos, maar ook het westen. Bij buitenlandse bezoeken van het paar werden haar regelmatig eredoctoraten toegekend. Een politieke reden zat hier ook achter: omdat men hoopte dat Roemenië bij een conflict het westelijke kamp zou kiezen, moest alles worden gedaan om de Roemeense leider te plezieren. Pas na de val van Ceauşescu werd bekend dat Elena nauwelijks haar lagere school had afgemaakt, laat staan dat ze een hogere opleiding had gevolgd. Haar scheikundeproefschrift (over de stereospecifieke polymerisatie van [[isopreen]]) zal zij dus niet zelf hebben geschreven.<ref>[http://www.ceausescu.org/ceausescu_texts/elena_ceausescus_cult.htm ceausescu.org]</ref><ref>[http://www.foxcrawl.com/2012/09/05/elena-ceausescu-phd-thesis-stereospecific-polymerization-of-isoprene-a-scientific-success-in-the-u-s-and-on-amazon-com/ foxcrawl.com]</ref>
[[Elena Ceauşescu]] wist tijdens de regering van haar man [[Nicolae Ceauşescu]] het fabeltje te verspreiden dat ze een groot chemicus was. Niet alleen de Roemeense universiteiten accepteerden dit klakkeloos, maar ook het westen. Bij buitenlandse bezoeken van het paar werden haar regelmatig eredoctoraten toegekend. Een politieke reden zat hier ook achter: omdat men hoopte dat Roemenië bij een conflict het westelijke kamp zou kiezen, moest alles worden gedaan om de Roemeense leider te plezieren. Pas na de val van Ceauşescu werd bekend dat Elena nauwelijks haar lagere school had afgemaakt, laat staan dat ze een hogere opleiding had gevolgd. Haar scheikundeproefschrift (over de stereospecifieke polymerisatie van [[isopreen]]) zal zij dus niet zelf hebben geschreven.<ref>[http://www.ceausescu.org/ceausescu_texts/elena_ceausescus_cult.htm ceausescu.org]</ref><ref>[http://www.foxcrawl.com/2012/09/05/elena-ceausescu-phd-thesis-stereospecific-polymerization-of-isoprene-a-scientific-success-in-the-u-s-and-on-amazon-com/ foxcrawl.com]</ref>
De titel dr.h.c. wordt ook toegekend voor maatschappelijke of politieke prestaties. Er was dus geen bedrog in het spel{{Bron?|Dit is een mening van een Ceauşescu aanhanger|2015|08|23}}: zij was gewaardeerd als vrouw van de Roemeense president, niet als scheikundige.{{Bron?|Deze wijsheden staat toch ergens?|2015|08|23}} Een gewone [[doctor|doctorstitel]] is echter niet vereist om een dr.h.c. toe te kennen: [[Moeder Teresa]] en [[Sandra Brown]] kregen ook eredoctoraten: geen van beiden was [[doctor]] of [[Doctor of Philosophy|PhD]]. Dr.h.c.mult. [[Elena Ceauşescu]] mocht dus eervol haar titel voeren.{{Bron?|Deze wijsheden staat toch ergens?|2015|08|23}} Het annuleren van dergelijke titels is soms onmogelijk, gezien de reglementen van sommige universiteiten, zo is haar man nog steeds eredoctor van de [[Universiteit Nice Sophia Antipolis|Universiteit van Nice]].<ref>Cristina Sbîrn [http://www.adevarul.ro/international/europa/ceausescu_0_184782152.html Ceauşescu, "Doctor Honoris Causa" al Universității din Nisa şi după 35 de ani] Adevărul, 6 januari 2010.</ref>
Ook het feit dat [[Filip van België|Prins Filip]] van [[België (hoofdbetekenis)|België]] in [[2002]] een eredoctoraat verkreeg op het patroonsfeest (2 februari, [[Maria Lichtmis]]) van de [[Katholieke Universiteit Leuven]] (K.U. Leuven) werd door veel wetenschappers in België als een belediging ervaren.{{Bron?|Dit is een mening van iemand?|2015|08|23}} Met dit eredoctoraat wilde de K.U. Leuven de inzet van de prins erkennen voor de Europese en internationale positionering van het land. De motivatie van de Leuvense Academische Raad was als volgt
:''"De prins besteedt bijzondere aandacht aan de wereld van onderwijs en onderzoek, hij beklemtoont de rol van het gezin in de hedendaagse samenleving en hij komt op voor nationale en internationale solidariteit"''.
Meer dan 225 wetenschappelijke medewerkers aan de K.U.Leuven vonden de toekenning van het eredoctoraat aan Prins Filip onterecht. Zij beschouwden het als een 'aanslag' op hun beroepseer. Ook onder studenten en in de media en de politiek was de kritiek groot. Later werd toegelicht dat de K.U. Leuven in eerste plaats 'het koninklijk instituut' wilde eren en niet noodzakelijk een wetenschappelijke of een maatschappelijke verdienste van de prins.{{Bron?|Dit is een mening van iemand|2015|08|23}}
Gelijkaardige reacties vielen er in Nederland te horen toen de [[Universiteit Leiden]] op [[8 februari]] [[2005]] een eredoctoraat uitreikte aan koningin [[Beatrix der Nederlanden|Beatrix]], volgens de universiteit vanwege de wijze waarop zij het belang van de vrijheid telkens weer aan de orde had gesteld. De universiteit, die als motto ''Praesidium Libertatis'' draagt ("bolwerk van de vrijheid"), was op de dag af 430 jaar geleden gesticht, als geschenk van [[Willem van Oranje]]. Velen waren dan ook van mening dat hier de Oranjes werden gehonoreerd en niet de prestaties van de vorstin.{{Bron?|Dit is een mening van iemand?|2015|08|23}}


== Lijsten van eredoctoraten in België en Nederland ==
== Lijsten van eredoctoraten in België en Nederland ==

Versie van 29 jul 2018 16:15

Een eredoctoraat (doctoratus honoris causa) is een doctoraat dat wordt verleend aan personen die een uitzonderlijke prestatie hebben geleverd in de wetenschap, zonder dat daarover verslag is gelegd in een proefschrift. Ook komt het voor dat iemand een eredoctoraat krijgt voor niet-academische prestaties, bijvoorbeeld op maatschappelijk gebied of in de politiek. Overigens kunnen ook degenen die langs reguliere weg hun doctorsgraad hebben verkregen door het schrijven van een proefschrift, een eredoctoraat van een andere universiteit ontvangen bij wijze van bijzonder eerbewijs voor academische prestaties. Vaak wordt dit eredoctoraat uitgereikt bij feestelijke gelegenheden.

Titel

De persoon die dit eredoctoraat ontvangt mag de academische graad doctor honoris causa voeren en afgekort als dr.h.c. voor zijn naam zetten, alhoewel veelal simpelweg dr. voor de naam wordt gevoerd (bijv. dr. Anton Philips of dr. Joop den Uyl). Bij meerdere eredoctoraten wordt wel de titel dr.h.c.mult. (van multiplex, meervoudig) gevoerd. De titel dient onderscheiden te worden van de gewone doctorstitel dr., die verkregen wordt door een wetenschappelijke promotie. Bij gebruik van meerdere academische titels worden de normale regels in titelvolgorde aangehouden, met als uitzondering dat de eredoctorstitel 'achter' een gewone doctorsgraad maar vóór alle andere academische graden gaat. Voorbeeld: prof. dr. dr.h.c.mult. mr. ir. J. van den Berg.

Personen die zeer veel eredoctoraten ontvingen

Architect en dichter Richard Buckminster Fuller werd 47 maal door een universiteit vereerd met de titel. Aan dalai lama Tenzin Gyatso verleende men reeds meer dan zestig maal een eredoctoraat. De Belgische farmacoloog, dr. Paul Janssen, werd 22 maal vereerd met de titel. De pionier van stervensbegeleiding en waardig sterven Elisabeth Kübler-Ross kreeg 19 eredoctoraten voor haar werk, terwijl de Poolse seksuoloog Kazimierz Imieliński er 56 wist te verwerven. Ook Nelson Mandela werd reeds meer dan 50 maal geëerd met de titel. De Thaise koning Rama IX (Phra Chaoyuhua Bhumibol Adulyadej) hield een tijdlang het record met 136. Daarna was het record lange tijd in handen van de katholieke theoloog Theodore Hesburgh, die gedurende 35 jaar rector was van de Universiteit van Notre Dame. Hij ontving 150 eredoctoraten. De Japanse auteur en filosoof Daisaku Ikeda ontving echter in 2013 zijn meest recente eredoctoraat van de Universiteit van KwaZoeloe-Natal, waarmee hij een totaal van 338 titels bereikt.

Bekendheden die een eredoctoraat ontvingen

In België

De Katholieke Universiteit Leuven heeft doorheen de eeuwen velen tot doctor honoris causa bevorderd. In de laatste tientallen jaren werden onder meer Jan Tinbergen, Rudolf Mössbauer, Eugène Ionesco, Óscar Romero, Christian de Duve, Umberto Eco, Alex Müller, Mario Vargas Llosa, Ban Ki-moon en Radhika Coomaraswamy geëerd. Jaarlijks worden meerdere eredoctoraten uitgereikt. De Universiteit Gent eerde onder meer Bob Geldof, David Attenborough, Herman Van Rompuy, Karel Van Miert, Jacques Rogge, Kofi Annan, Desmond Tutu en Gerard Mortier. De Université libre de Bruxelles gaf eredoctoraten aan Salvador Allende, Maurice Béjart, Andrej Sacharov, Václav Havel, Simon Wiesenthal, Marc Van Montagu en Kim Clijsters, de Université catholique de Louvain aan onder meer Boutros Boutros-Ghali, Barbara Hendricks, Herman Van Rompuy

In Nederland

Verschillende schrijvers hebben in Nederland een eredoctoraat ontvangen, onder meer Henriette Roland Holst, Harry Mulisch, Kees Fens, Willem Frederik Hermans, Cees Nooteboom, Salman Rushdie, V.S. Naipaul, Simon Vestdijk en Gerrit Komrij.

Verdere voorbeelden zijn Jac. P. Thijsse (1922, Universiteit van Amsterdam); Albert Heijn, Wim Kok en Bill Gates (Universiteit Nyenrode); Ruud Lubbers, Al Gore en Kofi Annan (Universiteit van Tilburg); Prinses Beatrix en Nelson Mandela (Universiteit Leiden); Winnie Mandela (1986, Universiteit Utrecht); Gerrit Krol, Beyers Naudé, Gerrit Zalm en Karen Armstrong (Vrije Universiteit Amsterdam); Jimmy Wales, (Universiteit Maastricht); Joop van den Ende, Jan Peter Balkenende.

Beroering over eredoctoraten

In de praktijk wordt door sommigen het eredoctoraat beschouwd als een chic relatiegeschenk.

In Nederland ontstond enige beroering toen de Universiteit Nyenrode aan Albert Heijn een eredoctoraat verleende, zogenaamd voor het in Nederland introduceren van de streepjescode, maar in werkelijkheid omdat Heijn een leerstoel had gefinancierd. Uit protest probeerden de Utrechtse wetenschappers André Klukhuhn en Piet Vroon in januari 1993 hun doctoraatsbul in te leveren. Dit bleek echter niet mogelijk.[1]

Over het eredoctoraat aan Winnie Mandela ontstond discussie, toen zij bij aanzetten tot moord in Zuid-Afrika betrokken bleek te zijn: de executies van tegenstanders met brandende autobanden (neckties).[2][3]

Elena Ceauşescu wist tijdens de regering van haar man Nicolae Ceauşescu het fabeltje te verspreiden dat ze een groot chemicus was. Niet alleen de Roemeense universiteiten accepteerden dit klakkeloos, maar ook het westen. Bij buitenlandse bezoeken van het paar werden haar regelmatig eredoctoraten toegekend. Een politieke reden zat hier ook achter: omdat men hoopte dat Roemenië bij een conflict het westelijke kamp zou kiezen, moest alles worden gedaan om de Roemeense leider te plezieren. Pas na de val van Ceauşescu werd bekend dat Elena nauwelijks haar lagere school had afgemaakt, laat staan dat ze een hogere opleiding had gevolgd. Haar scheikundeproefschrift (over de stereospecifieke polymerisatie van isopreen) zal zij dus niet zelf hebben geschreven.[4][5]

Lijsten van eredoctoraten in België en Nederland

België

Nederland

Externe links

Referenties

  1. º Volkskrant
  2. º NRC Handelsblad
  3. º Sol Iustitiae en de Kaap p. 161
  4. º ceausescu.org
  5. º foxcrawl.com
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Eredoctoraat&oldid=254720"