Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Ex-Jehovah's Getuigen: verschil tussen versies
(bezig) |
(-) |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{ | {{meebezig}} | ||
'''Ex-Jehovah's Getuigen''' zijn personen die vroeger [[Jehovah's Getuigen]] waren en die [[Excommunicatie#Jehovah's Getuigen|uitgesloten]] werden uit de gemeenschap van Jehovah's Getuigen of vrijwillig zijn gestapt. Deze laatsten worden ''teruggetrokken'' genoemd; als zij hun terugtreden formeel kenbaar hebben gemaakt, zijn dezelfde regels van toepassing als op uitgeslotenen. | '''Ex-Jehovah's Getuigen''' zijn personen die vroeger [[Jehovah's Getuigen]] waren en die [[Excommunicatie#Jehovah's Getuigen|uitgesloten]] werden uit de gemeenschap van Jehovah's Getuigen of vrijwillig zijn gestapt. Deze laatsten worden ''teruggetrokken'' genoemd; als zij hun terugtreden formeel kenbaar hebben gemaakt, zijn dezelfde regels van toepassing als op uitgeslotenen. | ||
Versie van 13 mrt 2012 10:44
Ex-Jehovah's Getuigen zijn personen die vroeger Jehovah's Getuigen waren en die uitgesloten werden uit de gemeenschap van Jehovah's Getuigen of vrijwillig zijn gestapt. Deze laatsten worden teruggetrokken genoemd; als zij hun terugtreden formeel kenbaar hebben gemaakt, zijn dezelfde regels van toepassing als op uitgeslotenen.
Iemand wordt uitgesloten wanneer hij opzettelijk een ernstige overtreding van regels van de Jehovah's Getuigen begaat (bijvoorbeeld seks buiten het huwelijk, homoseksueel gedrag, roken, gokken, het vrijwillig ondergaan van een bloedtransfusie, omgang met een uitgesloten ex-Jehovah's Getuige) en daarover geen berouw toont. In sommige gevallen wordt uitsluiting ook toegepast wanneer iemand het niet meer met de leer eens is en daarover spreekt met anderen. Het doel van de uitsluiting is langs de ene kant dat de persoon met zijn negatieve kritiek en gedachten geen andere Jehovah's Getuigen bereikt. Ook wordt uitsluiting gebruikt om de organisatie te beschermen. Jehovah's Getuigen hebben ook om die reden geen contact met een uitgeslotene, zelfs wanneer de uitgeslotene een familielid is. Wanneer een uitgeslotene na verloop van tijd tot inkeer komt en berouw toont, kan hij opnieuw opgenomen worden in de gemeente.
 Voor meer informatie over de toepassing van disciplinaire maatregelen zie: Jehova's getuigen en disciplinering |
Sommige ex-Jehovah's Getuigen hebben boeken geschreven of hebben een website waarin ze de reden van hun vertrek of uitsluiting uit de gemeenschap van Jehovah's Getuigen proberen aan te geven. Onder deze ex-Jehovah's Getuigen zijn mensen die tientallen jaren zeer actief geweest zijn voor het Wachttorengenootschap, zelfs in belangrijke functies, zoals een lid van het Besturend Lichaam: Raymond Franz.[1] Tevens zijn er discussieforums waar communicatie tussen ex-Jehovah's Getuigen plaatsvindt.[2]
Sociaal
Omdat het Jehovah's Getuigen verboden is omgang met uitgesloten ex-Jehovah's Getuigen hebben (op straffe zelf te worden uitgesloten), worden de uitgesloten ex-leden door hun uitsluiting afgesneden van alle sociale omgang met hun vroegere vrienden en meestal ook met hun familie als die Jehovah's Getuige zijn. Omdat Jehovah's Getuigen ook sterk ontraden wordt vriendschappen op te bouwen buiten de gemeenschap, vallen degenen die worden uitgesloten regelmatig in een sociaal "gat". Slechts een minderheid wordt uitgesloten vanwege "afvalligheid"; de meesten die worden uitgesloten, geloven de doctrines van het Besturend Lichaam nog wel min of meer. Omdat deze doctrines op belangrijke punten afwijken van de meeste andere christelijke kerken, kunnen ex-Jehovah's Getuigen vaak moeilijk aansluiting vinden in een andere christelijke kerk.
Afsplitsingen
Er is een behoorlijk aantal splintergroeperingen, vooral in de Verenigde Staten, sektes die zich ooit hebben afgescheiden van de beweging die door Charles Taze Russell in 1879 werd gestart onder de naam Bible Students (Bijbelonderzoekers). Er zijn regelmatig personen geweest die het leiderschap van het Besturend Lichaam niet hebben erkend, van mening verschilden over doctrinaire interpretaties, met inbegrip van het van-huis-tot-huis werk waar de Jehovah's Getuigen zo bekend staan. Het merendeel van de belangrijke afsplitsingen vond plaats in de periode van 1916 tot 1930.
Merk op dat veel van deze groepen zich afsplitsen voordat de groep bekend kwam te staan als Russellieten of dat de Bible Students de naam Jehova's getuigen aannamen in 1931. Doordat veel van deze groepen zichzelf een naam gaven die een variatie was op Associated Bible Students (een officiële naam van een van de wettelijke corporaties van het Wachttorengenootschap) of zich eenvoudig Bible Students noemden, ontstond de noodzaak de (in eigen ogen) "hoofd"beweging een duidelijke, onderscheiden naam te geven waardoor verwarring met deze andere groepen niet meer mogelijk was. Dit is de belangrijkste reden voor het aannemen van een nieuwe naam (Jehova's getuigen) in 1931. Veel van de afgesplitste sektes noemen zich nog altijd naar een variatie op Bible Students.
Eerste afsplitsing: 1909
In 1907 benadrukte Pastor Russell meer expliciet zijn opvatting dat christenen niet onderworpen waren aan het Nieuwe Verbond, maar dat het Nieuwe Verbond nog toekomstig was en zou worden gesloten tussen God en de natie Israël om zijn voornemens aan de wereld te onderwijzen. De controverse die hierover ontstond (en enkele andere onderwerpen) leidde in 1909 tot het vertrek van sommige aanhangers van de leer van Russell. Zij groepeerden zich tot de New Covenant Bible Students (Nieuwe Verbond Bijbelonderzoekers).
M.L. McPhail, een pelgrim van de Chicago Bible Students distantieerde zich in die periode ook van de beweging van Russell, leidde de beweging van de New Covenant Bible Students in de Verenigde Staten en vestigde de New Covenant Believers in 1909.
Tweede crisis: de dood van Pastor Russell
Na de dood van Charles Taze Russell in 1916, werd Joseph Franklin Rutherford na een heftige strijd gekozen tot president van het Wachttorengenootschap. Hij begon onmiddellijk aan een grondige herstructurering van de sekte die, rond 1928, leidde tot het vertrek van bijna driekwart van de leden van de sekte. Een van de meest controversiële stappen die Rutherford ondernam was het afzetten van vier leden van de Board of Directors die nog door Russell zelf waren aangewezen (R. H. Hirsh, I. F. Haskins, A. I. Ritchie en J. D. Wright) en hen in juli 1917 te vervangen door door hemzelf aangewezen personen. Na hun uitstoting startten deze vier uiteindelijk de Pastoral Bible Institute en begonnen met het uitgeven van The Herald of Christ’s Kingdom onder redactie van R. E. Streeter.
De Australische Berean Bible Institute scheidden zich ook formeel af van het Wachttorengenootschap in 1918.
In december 1918 beschouwden Charles E. Heard en sommige anderen de aanbeveling van Rutherford om war bonds (oorlogsaandelen) te kopen als een verdraaiing van Russells pacifistische leringen en startten de Stand Fast Bible Students Association in Portland, Oregon.
In 1917 vestigde Alexander F.L. Freytag, landsopziener van Zwitserland voor het Wachttorengenootschap sinds 1898, de Angel of Jehovah Bible and Tract Society (Engel van Jehovah Bijbel en Traktaat Genootschap, die ook wel bekend werd als de Philanthropic Assembly of the Friends of Man en The Church of the Kingdom of God, Philanthropic Assembly) en begon zijn zienswijzen te publiceren; hij werd in 1919 uit het Wachttorengenootschap gestoten door Rutherford.
Paul S. L. Johnson[3] vestigde de Layman's Home Missionary Movement in 1919.
In Duitsland werd Ewald Vorsteher in de vroege jaren 1920 uitgesloten nadat hij weigerde bepaalde instructies van het Wachttorengenootschap op te volgen. Hij publiceerde de Wahrheitsfreund (Vriend van de waarheid). Zijn huis werd in 1933 doorzocht door de Gestapo en de ontdekking van documenten waarin kritiek werd geuit op het Nazi regime werd gebruikt als rechtvaardiging voor de vervolging van zowel de Bijbelonderzoekers als de Jehova's getuigen.
Latere afsplitsingen
In 1928 verliet Norman Woodworth[4] het Wachttorengenootschap om een radioprogramma te maken getiteld Frank and Earnest; hij werd hierbij geholpen door de gemeente van de Bible Students uit Brooklyn. Dit leidde uiteindelijk tot het vestigen van de Dawn Bible Students Association met als doel het drukken en verspreiden van de serie Schriftstudies waarmee het Wachttorengenootschap officieel in 1927 was gestopt.
Eveneens in 1928 onttrok de Italian Bible Students Association in Hartford, Connecticut, onder leiding van Gaetano Boccaccio, hun steun aan het Wachttorengenootschap en veranderde hun naam in de Millennial Bible Students Church, daarna in Christian Millennial Fellowship, Inc.. In 1940 begon Boccaccio met het uitgeven van het tijdschrift New Creation en bleef dit doen tot aan zijn door in de vroege jaren 1990. Het tijdschrift wordt nog altijd uitgegeven door de Christian Millennial Fellowship, geleid door Elmer Weeks in New Jersey.
Jesse Hemery was een van de meest prominente Bijbelonderzoekers in Engeland, was door Pastor Russell in 1901 aangesteld als president van de International Bible Students Association en bezette deze functie tot 1946. In 1951 werd hij door Knorr uitgesloten en richtte hij de Goshen Fellowship op.
De Duitse German Bible Students Association bleven verbonden aan het Wachttorengenootschap gedurende het regime van Hitler maar hadden in die periode geen contact met het hoofdbureau. Toen het contact werd hersteld, waren zij het niet eens met verschillende doctrinaire wijzigingen die in de tussentijd waren doorgevoerd en zij disassocieerden zichzelf van het Wachttorengenootschap.
In 1948 werd een verbod van kracht op Jehova's getuigen in Roemenië dat duurde tot de val van het communistische regime in 1989. Zij hadden beperkt toegang tot de veranderende leerstellingen die werden gepubliceerd in De Wachttoren dus zij bestudeerden vooral de boeken van Rutherford en oudere publicaties. Een belangrijke leerstelling voor hen was de interpretatie dat de "Superieure Autoriteiten" niet op regeringen maar op Jehova duidden. Nadat het verbod op de sekte werd opgeheven waren zij het niet eens met de wijzigingen in de doctrines van het Wachttorengenootschap zoals deze in de loop der jaren waren gepubliceerd, dus splitsten zij zich af en startten in 1992 de "The True Faith Jehovah's Witnesses Association".[5]
USSR
Toen het Besturend Lichaam de interpretatie inzake de "superieure autoriteiten"[6] wijzigde, dachten sommige Jehova's getuigen in de USSR dat deze wijziging van de KGB kwam. Dit leidde tot de oprichting van de "Theocratische Organisatie van Jehova's getuigen", die gebruik van publicaties van het Wachttorengenootschap van na 1962 afwees. De sekte heeft een aanhang in Rusland, Oekraïne en Moldavië en beweert contact te zoeken met Jehova's getuigen in andere landen.[7] De sekte verstrekt geen gegevens over aantallen gemeenten of aanhangers en heeft weinig tot geen publieke aandacht.
Afsplitsingen in het Internet-tijdperk
In 1993 verzocht wiskundige Gordon Ritchie gedoopt te worden door Jehova's getuigen. Vrijwel direct daarna begon hij ideeën te verdedigen die afwijken van de doctrines van het Besturend Lichaam. Hij beweert in maart 1996 te zijn uitgesloten wegens afvalligheid.[8][9] Ritchie beweert dat Jehova's getuigen de ware religie waren tot 2004, maar dat zijn eigen groepering van "Lord's Witnesses" (Getuigen van de Heer) nu de enige ware aanbidding vormt.[10] De groepering beweert enkele honderden aanhangers te hebben en stelt dat hun wiskundige analyse van de Bijbel goddelijke openbaringen aan het licht heeft gebracht die door Jehova's getuigen zijn genegeerd.
In 2007 trok Jehova's getuige apologist en auteur Greg G. Stafford, auteur van het boek "Defending Jehovah's Witnesses" (Jehova's getuigen verdedigd - Elihu Books), zich formeel terug uit de sekte. Hij staat erop dat hij en zijn volgelingen "Jehova's getuigen" worden genoemd.[11] Stafford heeft materiaal gepubliceerd dat veel unieke en belangrijke leerstellingen van Jehova's getuigen, zoals het unitarisme, verdedigt.[12] In 2007 introduceerde Stafford de term "Christian Witnesses of Jah" (Christelijke getuigen van Jah) om degenen aan te duiden die veel doctrines van Jehova's getuigen geloven,[13][14] maar geen lid willen zijn van hun organisatie (het Wachttorengenootschap) of niet alle doctrines geloven.[15]
Nederland
Een aantal Nederlandse ex-Jehova's getuigen heeft in het verleden de media opgezocht om hun onvrede over de gang van zaken binnen de organisatie van Jehova's Getuigen te uiten. Vaak gebruikten zij specifieke passages uit de lectuur van het Wachttorengenootschap om hun boodschap te staven.
- De Ontgoochelden was de eerste vereniging voor ex-Jehova's getuigen in Nederland, opgericht in de jaren '80, door Nico Klein, zelf een ex-Jehova's getuige.[16] Klein was teleurgesteld dat het Besturend Lichaam geen verantwoordelijkheid erkende inzake de gevolgen van hun profetie dat Armageddon in 1975 zou uitbreken; de individuele Jehova's getuigen hadden door het opvolgen van de instructies die het Besturend Lichaam had uitgevaardigd, soms ernstige schade geleden toen de profetie niet uitkwam.[17] Het doel van de vereniging was om Jehova's getuigen te "redden van valse leerstellingen". Buiten het terrein waar Jehova's getuigen hun congressen hielden, plaatsten zij een boekenstalletje, waar zij publicaties van het Wachttorengenootschap met profetieën inzake 1975 uitstalden. Na een aantal jaren viel de vereniging uiteen.
- Henri Dahlem (voorheen Henri Bolte) richtte in 1995 een nieuwe vereniging op met de naam Forum '96.[18] Dahlem groeide als pleegzoon op in een gezin van Jehova's getuigen in Tilburg. Toen hij op de Frater van Gemertschool zat, liep hij stage bij de Wereldwinkel en werd daar zijn interesse voor politiek gewekt. Toen hij in 1994 ging stemmen bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer, werd hij uitgesloten. Hij wilde graag zien dat er meer democratische regelingen zouden komen binnen Jehova's getuigen. Na zijn uitsluiting ging hij theologie studeren. In Berlijn kwam hij in contact met Koerden en ging hij zich voor de Koerdische zaak inzetten. Enkele jaren later werd hij hersteld als Jehova's getuige en diende hij als gewone pionier (onbezoldigd fulltime evangelist). In 2010 trok hij zichzelf terug als Jehova's getuige om zich weer met de Koerdische zaak bezig te houden.[19]
- Rado Vleugel werd in 1986 gedoopt als een Jehova's getuige. Hij was toen dertien jaar oud. Rond 1998 begon hij op een aantal punten te twijfelen, vooral inzake de leerstelling die het accepteren van een bloedtransfusie of van bepaalde bloedbestanddelen verbood. Toen hij op het Internet de website van de “Associated Jehovah’s Witnesses for Reform on Blood"[20] vond, trof hij materiaal aan dat hem sterkte in zijn overtuiging dat het standpunt van het Besturend Lichaam inzake bloed onjuist was.[21] Hij vertaalde de gevonden documentatie en nam contact op met verschillende kranten. Trouw, de Volkskrant en het Algemeen Dagblad wijdden aandacht aan Jehova's getuigen en de bloedkwestie op basis van de door Vleugel verstrekte informatie. Zijn naam werd echter niet vermeld. Om het risico van uitsluiting te vermijden, verscheen hij eind 1998 vermomd in beeld bij het TV-programma 5 in het Land. Hier pleitte hij voor het opheffen van het stellen van sancties op het accepteren van bloedtransfusie. Toch was zijn maskering niet goed genoeg. Hij werd herkend en uiteindelijk uit de gemeenschap van Jehova's getuigen gesloten, na tevergeefs beroep tegen zijn uitsluiting te hebben aangetekend. In 2000 werd Vleugel geportretteerd in het VPRO programma Ingodsnaam[22]. Hierin was te zien hoe Vleugel zijn bloed doneerde aan een bloedbank en zonder veel rancune sprak over zijn verleden als Jehova's getuige.
- Ezra Swolfs ging, na het trieste verlies van zijn vrouw in 2001 en de moeilijke periode daarna, steeds meer twijfelen aan de juistheid van de doctrines van het Besturend Lichaam inzake het verbod op bloedtransfusie en bepaalde bloedbestanddelen en andere leerstellingen. Hij was vooral actief op het internet en zette verschillende websites op waar hij documenten van Engelse sites naar het Nederlands had vertaald.[23] In 2003 leidde dit tot een zaak van een rechterlijk comité van zijn gemeente. Hij werd niet uitgesloten, maar in februari 2009 trok hij zichzelf terug.
(Semi-)autobiografieën van ex-Jehova's getuigen
De volgende (semi-)autobiografische werken zijn geschreven door ex-Jehova's getuigen en betreffen (deels) hun uittreden:
- Josy Doyon (1967 (Nederlands), herziene uitgave 1976): Herders zonder erbarmen, Uitgave Ten Have, Baarn - één van de eerste uitgaven van een ex-Jehova's getuige met een autobiografische kijk op de zakelijke aanpak in het tijdperk Knorr (ISBN 9025940838)
- Raymond Franz (1983 (Engels), 1998 (Nederlands)): Gewetensconflict, Ten Have - Franz was lid van het Besturend Lichaam, maar kreeg informatie onder ogen die hij niet kon rijmen met zijn geloof; dit werk geeft een uniek kijkje in de gang van zaken aan de top van de organisatie (ISBN 9025947220)
- (en) Barbara Grizzuti Harrison (1978): Visions of Glory, Simon and Schuster, New York - Grizzuti was werkzaam op het hoofdbureau van Jehova's getuigen en beschrijft hoe haar twijfel ontstond en het proces van uittreden (ISBN 0671251015)
- (en) Carl Olof Jonsson (1983, herziene uitgave 1998): The Gentile Times Reconsidered, Commentary Press, Atlanta - dit werk is een grondige studie rondom het archeologische materiaal inzake de vernietiging van Jeruzalem, met in de inleiding een uitgebreid autobiografisch verslag van de aanleiding het werk te schrijven (ISBN 0914675060)
- (en) William J. Schnell (1956 (Engels), 1958 (Nederlands)): Dertig jaar in de greep der Jehova-Getuigen - één van de eerste uitgaven van een ex-Jehova's getuige met een autobiografische kijk op de totalitaire aanpak in het tijdperk Rutherford[24]
- Paolo van Vliet (1997): Uitgesloten, Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam - een autobiografische roman, in 2001 verfilmd als "Uitgesloten" (ISBN 9038880774)
- J.W. Kuchler (2011): De Onberispelijken, Free Musketeers - roman over iemand die in de jaren vijftig wordt opgevoed als Jehova's getuige, totdat hij zich voorzichtig verzet tegen interpretaties van de organisatie en dit leidt tot verwarring en isolatie binnen de geloofsgemeenschap (ISBN 9789048419012)
Bronnen, noten en/of referenties
|
