Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Engels in Engeland
_Islands.png){kind=small}
.png)
Het Engels in Engeland (Engels: English language in England) wordt gekenmerkt door een rijke diversiteit aan accenten en dialecten, die de culturele en historische achtergrond van het land weerspiegelen.
Diversiteit van Accenten en Dialecten[bewerken]
Variëteit[bewerken]
Engeland heeft bijna 40 verschillende dialecten, elk met unieke uitspraak, vocabulaire en grammatica. Belangrijke dialectgroepen zijn onder andere het Zuid-Engels, het Midden-Engels en het Noord-Engels.
Sociale Klasse Indicatoren[bewerken]
Accenten kunnen dienen als markers van sociale klasse, waarbij sommige dialecten historisch gezien als "inferieur" worden beschouwd. Bijvoorbeeld, Cockney uit Oost-Londen en Scouse uit Liverpool zijn opmerkelijke voorbeelden die sterke lokale identiteiten met zich meebrengen.
Received Pronunciation (RP)[bewerken]
Vaak aangeduid als "The Queen's English", wordt RP beschouwd als het standaard Britse accent, hoewel het slechts door ongeveer 2% van de bevolking wordt gesproken. Het wordt meestal geassocieerd met de hogere klassen en wordt gebruikt in formele settings.
Fonetische Kenmerken[bewerken]
Foot-Strut Split[bewerken]
Dit is een belangrijke fonetische eigenschap die veel van Engeland verdeelt, en die beïnvloedt hoe woorden zoals "put" en "cut" verschillend worden uitgesproken, afhankelijk van de regio.
Non-Rhoticity[bewerken]
De meeste dialecten in Engeland zijn non-rhotic, wat betekent dat de "r" aan het einde van woorden vaak niet wordt uitgesproken. Deze eigenschap komt ook voor in andere Engelstalige regio's, zoals Australië en Nieuw-Zeeland.
H-Dropping[bewerken]
Veel arbeidersklasse-accenten vertonen h-dropping, waarbij de "h" klank wordt weggelaten uit woorden, waardoor "harm" en "arm" homofonen worden.
Historische Invloeden[bewerken]
Oorsprong[bewerken]
Het Engels is ontstaan uit de Anglo-Friese dialecten die door Germaanse kolonisten naar Groot-Brittannië werden gebracht. In de loop der tijd werd het beïnvloed door Scandinavische en Normandische invasies, die de woordenschat verrijkten en de grammatica vereenvoudigden.
Evolutie[bewerken]
De dialecten van Engeland zijn aanzienlijk geëvolueerd door sociale mobiliteit, migratie en de verspreiding van het Standaard Engels via onderwijs en media. Terwijl sommige plattelandsdialecten zijn afgenomen, hebben stedelijke gebieden zich ontwikkeld tot onderscheidende accenten door geconcentreerde migratie.