Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Zvi Eyal
Zvi Eyal (Utrecht, 1 november 1925 als Harry Klafter) is een Nederlands-Joodse holocaustoverlevende, woonachtig in Jeruzalem.
Eyal bracht zijn jonge jaren door boven Parfumerie Apollo op de Oudegracht 111. Toen Eyal vijftien jaar was brak de Tweede Wereldoorlog uit en moest hij van de hbs overstappen naar de Joodse school. Zijn ouders waren voortdurend bezig met vluchtplannen. Tijdens een tweede vluchtpoging naar Noorwegen werd de familie Klafter op de Lemmerboot van Enkhuizen naar Stavoren gearresteerd. Zijn vader heeft de daaropvolgende tweeënhalf jaar in de gevangenis gezeten en is via concentratiekamp Theresienstadt naar het concentratiekamp Auschwitz getransporteerd en vermoord. Eyal is met zijn moeder in januari 1942 naar het doorgangskamp Westerbork gestuurd. Eind 1943 ging zijn moeder ook naar Theresienstadt en bleef Eyal achter in Westerbork. Daar kreeg hij medio 1944 gezelschap van zijn broer Manfred die bij een onderduikadres werd opgepakt. Net voor de laatste transporten wisten ze te vluchten door met een heggeschaar een onzichtbare opening in het hek te maken. 's Avonds tegelijk met de sirene voor het appel zijn ze daar doorheen geglipt, werden vervolgens ontdekt en achtervolgd maar na uren rennen, waarbij ze de spoorlijn als baken gebruikten, bereikten de broers tegen de ochtend Assen. Tot de bevrijding zijn ze in Amsterdam ondergedoken.
Na de oorlog behaalde Eyal zijn examen aan de Universiteit van Utrecht en emigreerde in 1946 naar Mandaatgebied Palestina. Voor de Onafhankelijkheidsoorlog in 1948 sloot hij zich in december 1947 aan bij de Hagana en werd Eyal officier bij de technologische afdeling. Daar leerde Eyal zijn vrouw Cheftsie kennen en zij zijn in 1949 getrouwd en hebben drie kinderen. Later studeerde Eyal geneeskunde en werd uiteindelijk chirurg waar hij jarenlang hoofd van de afdeling in Hadassa Ein Karem was.
