Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
The Colorist Orchestra
| The Colorist Orchestra | ||
| Plaats uw zelfgemaakte foto hier | ||
| Achtergrondinformatie | ||
| Jaren actief | 2013-heden | |
| Oorsprong | België | |
| Genre(s) | pop, klassieke muziek, hedendaagse muziek, experimentele muziek | |
| Bezetting | ||
| Huidige leden | Kobe Proesmans, Aarich Jespers, Sep François, Wim De Busser, Tim Vandenbergh, Gerrit Valckenaers, Jeroen Baert, Karel Coninx | |
| Website | ||
The Colorist Orchestra is een Belgisch hedendaags kamerpopcollectief[1] opgericht en geleid door Kobe Proesmans en Aarich Jespers. Het collectie ontstond in 2013.
The Colorist Orchestra nodigt steeds pop-georiënteerde singer-songwriters uit om mee samen te werken en hun repertoire te herwerken. Tot op heden werkte The Colorist Orchestra al samen met Sumie Nagano, Cibelle, Emiliana Torrini, Lisa Hannigan, Howe Gelb en Gabriel Rios.[2] De eerste samenwerking, met Sumie Nagano, stond aanvankelijk enkel als try-out in deSingel in Antwerpen, in 2014. Na de concertreeks met Cibelle, die ook in première ging in deSingel, werd in 2015 de samenwerking met Sumie Nagano hernomen.[3] [4] [5]
Het geluid van The Colorist Orchestra wordt sterk bepaald door een onorthodox gebruik van muziekinstrumenten in combinatie met zelfgemaakte instrumenten of klank gecreëerd met alledaagse objecten. Proesmans en Jespers, beiden percussionisten,[6] herwerken en 're-arrangeren het repertoire van de uitgenodigde muzikanten, zoals een colorist dit doet met een film of strip, vertrekkend van de contouren van het nummer.[6][7] Dit leidt tot nieuwe arrangementen die uitmonden in een ‘akoestische live remix’. Proesmans en Jespers zijn geïnspireerd door het werk van onder andere Harry Partch, Moondog, Kronos Quartet, Talking Heads en Steve Reich.[2] Bij hun composities houden ze rekening met de acht instrumentalisten die de kern van The Colorist Orchestra uitmaken. Dit zijn: Kobe Proesmans (percussie, Kalebas), Aarich Jespers (percussie, Marimba), Sep François (melodische percussie, Mbira), Wim De Busser (Vleugelpiano, geprepareerde piano, toetsen), Tim Vandenbergh (contrabas, elektrische bas), Gerrit Valckenaers (basklarinet, stenen, spiegels, glazen komen, electronica), Jeroen Baert (viool), Karel Coninx (altviool).[2] Het gebruik van een grote variatie aan objecten om klank met te creëren loopt als een rode draad door het werk van The Colorist Orchestra en zorgt voor innovatieve klanken en groove.[8]
Discografie
- 2016: The Colorist & Emiliana Torrini
- 2018: The Colorist Orchestra & Lisa Hannigan
- 2021: The Colorist Orchestra & Howe Gelb – Not on the Map
Externe links
- Officiële website
- The Colorist Orchestra op deSingel.be
- The colorist Orchestra op discogs.com
Bronnen, noten en/of referenties
|