Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Regressietherapie
Regressietherapie wordt ook wel regressie- en reïncarnatietherapie genoemd. Het is een erkende vorm van psychotherapie waarbij de therapeut op zoek gaat naar psychische wonden en andere handicaps. Deze worden door middel van een catharsische herbeleving geheeld of opgelost, waarbij het huidige probleem of de huidige situatie als ingang fungeert tot een meestal dieper liggende oorzaak.
De geschiedenis van regressie- en reïncarnatietherapie
Vanuit historisch oogpunt gezien is de regressietherapie gerelateerd aan hypnotherapie. Bij regressietherapie hoeft – omdat het een op zichzelf staande therapie is – geen hypnotische inductie gebruikt te worden, ondanks invloeden van Ericksoniaanse hypnotherapie, Gestalttherapie, Voice Dialogue en Innerlijk-Kindwerk. Veel regressietherapeuten zijn van mening dat klassieke hynose een snelle herbeleving van een situatie in de weg staat, omdat de cliënt daar eerst in een toestand van ontspanning moet komen, terwijl niet-ontspannen gevoelens vaak de ingang vormen voor een geslaagde regressie.
Leeftijdsregressie is bekend sinds de eerste experimenten met hypnose. Al in de negentiende eeuw dachten zowel spiritisten zoals Allan Kardec als theosofen, o.a. Annie Besant en Charles Leadbeater, na over reïncarnatie en vorige levens. De spiritistische, theosofische en later antroposofische inzichten vinden echter nauwelijks ondersteuning in regressie-ervaringen en zijn er in vele opzichten mee in tegenspraak.
Een andere belangrijke voorloper van de huidige regressie- en reïncarnatietherapie was de Franse baron Albert de Rochas. Hij constateerde in 1898 dat proefpersonen die in een magnetische trance werden gebracht, vroegere gebeurtenissen volledig herbeleefden. Geheel onverwacht bleken die proefpersonen echter te kunnen teruggaan tot voor de geboorte. Toen hij zijn proefpersonen uiteindelijk nóg verder liet teruggaan, ervoeren zij historische belevenissen die niet vanuit hun bestaande leven verklaard konden worden en geheel opzichzelf leken te staan.
Hoewel er telkens na deze regressies mentale en lichamelijke verbeteringen plaatsvonden, werden ze niet binnen een therapeutische setting gebruikt. Andere voorlopers van de hedendaagse regressietherapie zijn psychiaters als Alexander Cannon uit Engeland en Inacia Ferreira uit Brazilië, die de huidige problemen van de cliënt verklaarden vanuit trauma’s die lang geleden hebben plaatsgevonden. De eerste psychiater die mensen op deze wijze begon te behandelen en erover schreef, was Denys Kelsey uit Engeland, die zijn bevindingen in boekvorm in 1968 publiceerde. De methodes die hij gebruikte waren nog steeds die van de klassieke hypnotherapie. Een andere voorvader was Ron Hubbard, met zijn dianetics, later scientology, maar zijn methode liep later vast in sektarisme en eigenzinnigheid. Mensen die zijn werk leerden kennen, en uit zijn rigide systeem wisten los te breken, kunnen mogelijkerwijs de eerste stappen in het veld van regressie beïnvloed hebben. Belangrijke ontdekkingen waren het feit dat simpele zinsherhalingen tot intense herbelevingen kunnen leiden, en dat de focus niet op de traumatische ervaringen zelf hoeft te liggen, maar op hoe de cliënt die ervaringen destijds registreerde, en welke conclusies hij of daaraan verbond.
De effectiviteit en zeker ook de efficiëntie van de therapie is groot. Ze werkt, en áls ze werkt kan ze zelfs heel snel werken. Bij veel psychiaters, die een vorm van hypnose gebruikten, kwam de cliënt - tot grote verbazing van de therapeut - in voorgeboortelijke ervaringen en vermeende vorige levens terecht. De meest bekende ervaringen met cliënten zijn die van Brian Weiss, maar ook verschillende anderen zoals Shakuntala Modi en Robert Jarmon hebben hun bevindingen gepubliceerd. Als een cliënt in zijn huidige leven blijft, heet de herbeleving van vroegere ervaringen regressie; als eerdere, vanuit dit leven niet te duiden levenservaringen boven komen, is er sprake van een reïncarnatietrance.
Het jaar 1978 kan als hét geboortejaar van de regressie- en reïncarnatietherapie beschouwd worden, toen er boeken van Morris Netherton, Edith Fiore en Helen Wambach verschenen. In Duitsland was Thorwald Dethlefsen de pionier. In de jaren tachtig hebben o.a. Winafred Lucas, Roger Woolger, Trisha Caetano en Hans ten Dam hun boeken gepubliceerd en zijn zij in dit snel groeiende veld het vak van regressie- en reïncarnatietherapie, zoals het in Nederland officieel heet, gaan doceren. In regressie- en reïncarnatietherapie wordt niet gewerkt met hypnose maar met trance. Het belangrijkste verschil tussen hypnose en een regressie- of reïncarnatietrance is dat een cliënt bij een trance bewust aanwezig is en ook reageert vanuit dit bewustzijn op de vragen van de therapeut.
Controversieel
Regressietherapeuten die de verwerking van ervaringen uit vermeende vorige levens essentieel vinden, en dat vinden ze vrijwel allemaal, noemen zich ook reïncarnatietherapeuten; in Nederland heten zij officieel regressie- en reïncarnatietherapeuten, ook al omdat leerscholen in regressietherapie altijd ook reïncarnatietherapie doceren.
De regressie- en reïncarnatietherapie is om twee redenen controversieel. De eerste tegenwerping luidt dat tijdens een lichte trancetoestand valse herinneringen geïnduceerd kunnen worden door niet correct werkende therapeut. Verder weigeren veel mensen te geloven dat de vele herinneringen van de geboorte en de tijd in de baarmoeder die naar boven komen echt zijn, net als ervaringen van vermeende vorige levens, alsook ervaringen van een traumatische dood, die in een huidig leven alsnog zou worden verwerkt.
Voor de therapeuten zelf is dat laatste geen bezwaar: juist omdat zoveel mensen in een trancetoestand dergelijk ervaringen hebben, kunnen die niet verzonnen zijn, menen zij. Tussen de miljoenen mensen die inmiddels een reïncarnatietrance hebben beleefd, zou dan als het ware een wereldwijd complot moeten bestaan om vroegere levens voor te wenden. Verder behoeven die ervaringen niet per se als vorige levens te worden gezien: een cliënt die zijn ervaring bijvoorbeeld ziet als een soort droom, wordt evengoed geaccepteerd als cliënt. Anders dan voor vele 'gelovigen' in reïncarnatie, staat voor regressie- en reïncarnatietheurapeuten het geloof daarin niet centraal.
Regressietherapie wereldwijd
Regressie- en reïncarnatietherapie verspreidt zich nog steeds. Het is moeilijk om de verspreiding ervan in te schatten. Uitgaande van het aantal afgestudeerden van trainingprogramma’s, het aantal verenigingen en het aantal deelnemers aan congressen, zijn er wereldwijd waarschijnlijk zo’n 2000 praktiserende beroeps-regressietherapeuten. En er zijn hoogstwaarschijnlijk een half miljoen mensen die in de afgelopen veertig jaar, één of meerdere vorige levens in regressie hebben ervaren bij een beroepstherapeut. In de afgelopen decennia werden er opleidingen tot regressie- en reïncarnatietherapeut opgericht in o.a. de Verenigde Staten, Canada, Groot-Brittannië, Noorwegen, Zweden, Denemarken, Nederland, België, Duitsland, Oostenrijk, Griekenland, Turkije, Israël, Suriname, Zwitserland, Portugal, Brazilië, India en Japan.
Regressietherapie in Nederland
Pioniers die een grote rol hebben gespeeld en nog steeds spelen zijn Hans ten Dam, Rob Bontenbal en Tineke Noordegraaf (reïncarnatietherapie met kinderen). Zij hebben specifiek voor regressie- en reïncarnatietherapie verschillende methodieken ontwikkeld, waarbij het verkrijgen van inzicht centraal staat.
Onderzoek in Nederland
Wetenschappelijk onderzoek naar reïncarnatie- en regressietherapie:
- Satisfactie onderzoek, drs. R. van der Maesen, Amstelveen, januari 1994, http://www.reincarnatietherapie.nl/documents/72.html
- Gilles de La Tourette, drs. R. van der Maesen, Amstelveen, maart 1996, http://www.reincarnatietherapie.nl/documents/gilles_de_la_tourette.html
- Stemmenhoorders, drs. R. van der Maesen, Amstelveen, 1996-1999, http://www.reincarnatietherapie.nl/documents/stemmenhoorders.html
- In april 2006 promoveerde drs. R. van der Maesen op onderzoek naar het effect van en de cliëntensatisfactie over reïncarnatietherapie
Voor wetenschappelijk onderzoek naar reïncarnatie en dus naar vorige levens: zie het artikel reïncarnatie.
Literatuur
- Herinnering. Roger Woolger, Rotterdam: Uitgeverij Lemniscaat, februari 1992, ISBN 90-60697-85-5
- Cartharsis en integratie. Hans ten Dam, Ommen: Tasso, 2001. ISBN 90-75568-12-6.
- Reïncarnatie: Denkbeelden en Ervaringen. Hans ten Dam, Ommen: Tasso, 2002. ISBN 90-75568-13-4.
- Handboek reïncarnatietherapie. drs. Ronald van der Maesen en drs. Rob Bontenbal. Amsterdam: Tijdstroom, Uitgeverij De, 2002. ISBN 90-58980-37-5.
- Regression Therapy: a handbook for professionals. Winafred Blake Lucas Ph.D. Kill Devil Hills, 4th printing 2007. ISBN Two Volumes. Volume I: ISBN 978-1-929661-17-6. Volume II: ISBN 978-1-929661-18-3.