Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Neptunus (planeet)

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Neptunus
Neptunus.
De planeet Neptunus, door methaan gekleurd,
met z'n satellieten
Proteus, Larissa, Galatea en Despina,
gezien vanaf de ruimtetelescoop Hubble.
Eigenschappen
Aantal manen 13
Diameter 49.528 (±30) km (equator)
48.684 (±60) km (polair)
Afplatting 1 / 58.4
Massa 1,0243×1026kg
Valversnelling 13,24 m/s2
Rotatietijd (dag) 16 uur 6,5 min
Omlooptijd zon (jaar) 164,89 jaar
Afstand tot de zon 4,498×109 km
Atmosfeer Dicht, H2, He en CH4
Temperatuur (gem) 53 K (-220°C)
Kleur Blauwgroen
Kern Vermoedelijk nikkelijzer en steen

Neptunus is vanaf de Zon gezien de achtste planeet van ons zonnestelsel. Neptunus is het verst van de Zon verwijderd van de 8 huidige planeten. De planeet is vernoemd naar de Romeinse god van de zee.

Ontdekking van Neptunus

De eerste waarneming van Neptunus werd in januari 1614 verricht door Galileo Galilei, toen de planeet vlak naast Jupiter verscheen. Maar omdat hij ervan uitging dat het een ster betrof, staat de ontdekking niet op zijn naam. In 1821 publiceerde Alexis Bouvard tabellen van de baan van Uranus, waarbij hij afwijkingen (storingen of perturbaties) opmerkte die alleen door een andere planeet veroorzaakt konden worden. In 1843 berekenden John Couch Adams en Urbain Le Verrier onafhankelijk van elkaar de baan die deze hypothetische planeet zou beschrijven, maar deze werd door George Airy als onmogelijk afgedaan. In de zomer van 1846 begon James Challis aarzelend een nieuwe zoektocht naar de onbekende planeet. Het waren echter Johann Galle en Heinrich d'Arrest die de planeet op 23 september 1846 voor het eerst waarnamen, slechts 1° vanaf de plaats waar Adams en Le Verrier haar hadden voorspeld. Later realiseerde Challis zich dat hij in augustus de planeet al twee keer had waargenomen, zonder haar te herkennen als de nieuwe planeet. Omdat Neptunus pas in 1846 werd ontdekt en in 165 aardjaren om de zon draait, hebben we hem nog nooit een volledig rondje zien maken. We zullen hem voor het eerst op dezelfde plek zien in 2011.

Samenstelling

De opbouw van de ijsreus Neptunus vertoont veel overeenkomsten met die van Uranus. De kern bestaat uit (gesmolten) metaal en rots en daaromheen bevindt zich een mantel van gesteente, water, ammoniak en methaan. Naar buiten toe wordt de mantel steeds vloeibaarder en gaat uiteindelijk geleidelijk over in de atmosfeer.

Atmosfeer

Samenstelling atmosfeer
Waterstof (H2) 80%
Helium (He) 19%
Methaan (CH4) 1,5%
Ammoniak (NH3) 0,01%
Ethaan (C2H6) ~0,00015%
Acetyleen (C2H2) sporen

Op grotere hoogten bestaat de atmosfeer van Neptunus vrijwel volledig uit waterstof en helium. Lager wordt er ook methaan, ammoniak en water aangetroffen. De relatief hoge concentratie methaan in de lagere atmosfeer veroorzaakt de voor Neptunus karakteristieke blauwe kleur. In tegenstelling tot de atmosfeer van Uranus, komen er op Neptunus wel grote wolkenformaties voor. Tot 1994 kwam er een grote donkere vlek voor die vergelijkbaar is met de Grote Rode Vlek op Jupiter, maar later is die verdwenen en verscheen er een nieuwe. Met behulp van de Hubble ruimtetelescoop zijn in de atmosfeer van Neptunus de hoogste windsnelheden van het zonnestelsel gemeten die rond de evenaar kunnen oplopen tot 2000 km/u. Vermoedelijk worden deze stormen veroorzaakt door de warmteuitstraling van de planeet.

Manen en ringen rondom Neptunus

De langst bekende maan van Neptunus is Triton, waarvan het bestaan al een maand na de ontdekking van de planeet (1846) werd bevestigd. Pas in 1949 werd door Gerard Kuiper de tweede maan Nereïde (Engels: Nereid) ontdekt. In totaal zijn er in 2004 13 manen rondom Neptunus bekend.

Natuurlijke satellieten van Neptunus
Naam Middellijn (km) Massa (1016 kg) Straal van de baan (km) Omlooptijd* (d)
Neptunus III Naiad 58 ~19 48.227 0,294396
Neptunus IV Thalassa 80 ~37 50.075 0,311484
Neptunus V Despina 148 ~210 52.526 0,334656
Neptunus VI Galatea 158 ~370 61.953 0,428744
Neptunus VII Larissa 193 (208 × 178) ~490 73.548 0,554653
Neptunus VIII Proteus 418 (436 × 416 × 402) ~5000 117.647 1,122315
Neptunus I Triton 2707 2,140.000 354.800 –5,876579
Neptunus II Nereïde 340 ~3100 5.513.400 360,135    
Neptunus IX Halimede 60 ~9 15.728.000 –1879,71     
Neptunus XI Sao 38 ~9 22.422.000 2914,07     
Neptunus XII Laomedeia 38 ~9 23.571.000 3167,85     
Neptunus X Psamathe 28 ~1.5 46.695.000 –9115,91     
Neptunus XIII Neso 60 ~9 48.387.000 –9373,99     

* Neptunus roteert, van zijn noordpool af gezien, tegen de wijzers van de klok in. Ook de meeste manen bewegen "linksom". Een negatieve omlooptijd geeft een rotatie aan die hieraan tegengesteld is ("rechtsom").

De eerste vermoedens van (onvolledige) ringen rondom Neptunus ontstonden halverwege de jaren '80. Deze vermoedens werden in 1989 door waarnemingen van de Voyager 2 bevestigd. De buitenste Adams ring bestaat uit vier afzonderlijke bogen die de namen Liberty, Equality, Fraternity en Courage dragen. Onder invloed van de maan Galatea groeien deze bogen niet uit tot volledige ringen. Met de Voyager zijn ook dichter bij de planeet nog enkele ringen ontdekt. Al deze ringen zijn erg smal en vermoedelijk ontstaan na het inslaan van meteorieten op de manen. Er is in 2004 een vijftal ringen bekend die zich bevinden op afstanden tussen 41.900 en 62.900 km van het centrum van de planeet. Nieuwe waarnemingen vanaf de Aarde in 2005 wijzen erop dat de ringen van Neptunus veel minder stabiel zijn dan eerder gedacht werd. De Liberté ring verdwijnt mogelijk binnen een eeuw. [1]

Naam van de ring Straal (km) Breedte (km) Aantekening
1989 N3R ('Galle') 41,900 15 Vernoemd naar Johann Galle
1989 N2R ('Leverrier') 53,200 15 Vernoemd naar Urbain Le Verrier
1989 N4R ('Lassell') 55,400 6 Vernoemd naar William Lassell
Arago Ring 57,600 - Vernoemd naar François Arago
Liberté Ring boog 62,900 - "Leidende" boog
Égalité Ring boog 62,900 - "Equidistante" boog
Fraternité Ring boog 62,900 - "Volgende" boog
Courage Ring boog 62,900 -
1989 N1R ('Adams') 62,930 <50 Vernoemd naar John Couch Adams

Sommige planetoïden hebben dezelfde naam als de manen van Neptunus: 74 Galatea, 1162 Larissa. Triton had geen officiële naam tot de 20e eeuw. De naam was in 1880 gesuggereerd door Camille Flammarion, maar werd niet algemeen gebruikt tot de late jaren 1930. Triton stond bekend als "de satelliet van Neptunus", de tweede satelliet werd immers pas in 1949 ontdekt.

Verkenning

Tot en met 2004 is er slechts één ruimtesonde in de buurt van Neptunus geweest. De in 1977 gelanceerde Voyager 2 passeerde de planeet in augustus 1989. Tijdens deze missie heeft de sonde foto's van de planeet en de ringen naar de Aarde gestuurd en heeft vervolgens het zonnestelsel verlaten.

Vanaf de Aarde is Neptunus met het blote oog niet zichtbaar. Met een telescoop is de planeet tot 2012 in het sterrenbeeld Steenbok (Capricornus) zichtbaar als een blauwgroene schijf die veel gelijkenis met Uranus vertoont.

Waarnemen

Neptunus is niet met het blote oog te zien, door zijn grote afstand van de zon is hij niet helder genoeg. Met een verrekijker en een zoekkaartje is Neptunus wel te vinden, maar is dan weinig spectaculair als "sterretje" van de 8ste grootte. Om hem als blauw schijfje te kunnen zien is een redelijk grote telescoop vereist.

Verwijzing

rel=nofollow

Externe link

WikiWoordenboek
WikiWoordenboek
Zoek Neptunus

Wikimedia Commons  Vrije mediabestanden over Neptune op Wikimedia Commons

rel=nofollow