Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Karel Dieltjens
Karel Dieltjens (Lier, 1 augustus 1900 – executieplaats Plötzensee (Berlijn), 7 september 1943) was een Belgische communist die werd gerekruteerd door de Wollweber-groepen.[1]
Levensloop
Karel kwam uit een communistisch nest, de Wollweber organisatie probeerde tevergeefs zijn broer Jan ook te recruteren. Zijn broer Gommaar Dieltjens vocht dan weer bij de Internationale Brigades tijdens de Spaanse Burgeroorlog.
Karel ging slechts tot zijn negende levensjaar tot school, waarna hij als arbeider werkte, met uitzondering van de periode 1920-1921 toen hij soldaat was. In 1923 ging hij aan de slag in de Haven van Antwerpen.
Dieltjens smokkelde een brandbaar pakket dat hij van Alfons Fictels en Rimbertus Schaap had ontvangen aan boord van een stoomboot van de Duitse rederij HAPAG, waarna brand ontstond aan boord. Na deze aanslag stapte Karel Dieltjens uit de groep.
Dieltjens was getrouwd met Nelly Vercammen met wie hij een zoon had, Karel Maria Dieltjens. Karel was telg uit een communistisch gezinde familie en Alfons Fictels trachtte tevergeefs ook Karels jongere broer Jan te recruteren. Een andere jongere broer, Gommaar Dieltjens was lid van de Internationale Brigades tijdens de Spaanse Burgeroorlog.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog arresteerden de Duitsers Adriaan Feij die besloot samen te werken waardoor een twintigtal leden van de Wollwebergroep werden gearresteerd, waaronder (op 6 december 1940) de tot dusver voor alle inlichtingendiensten onbekende Karel Dieltjens. Hij werd onmiddelijk naar Hamburg getransporteerd en in een concentratiekamp gezet. Van Hamburg werd hij later overgeplaatst naar Oranienburg en tenslotte naar de Plötzensee-gevangenis in Berlijn Charlttenburg. Op 11 november 1942 werd hij samen met Wilfried Wouters, Louis Schockaert, Gummarus Vercammen, Jan Mastbooms en Gerardus Rodrigus ter dood veroordeeld door Roland Preisler wegens lidmaatschap van een terroristische organisatie.
Op 7 september 1943 werden de zes ter dood veroordeelden in Berlijn terechtgesteld door ophanging op de executieplaats Plötzensee.
Erkenning
In 1946 kreeg zijn weduwe als blijk van erkentelijkheid het Kruis van Ridder in de orde van Leopold II met Palm en het Oorlogskruis 1940 met Palm overhandigd.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|