Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jan van Luijn
| Jan van Luijn | ||
| Orpheus, Utrecht (1957) | ||
| Orpheus, Utrecht (1957) | ||
| Persoonsgegevens | ||
| Geboren | Utrecht, 23 mei 1916 | |
| Overleden | 7 oktober 1995 | |
| Geboorteland | Nederland | |
| Beroep(en) | Beeldhouwer | |
| Oriënterende gegevens | ||
| Stijl(en) | Figuratief | |
 Informatie over Jan van Luijn bij het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie
| ||
Jan van Luijn (Utrecht, 23 mei 1916 – ?, 7 oktober 1995) was een Nederlandse beeldhouwer.[1]
Leven en werk
Van Luijn was een zoon van kleermaker Dirk Govert van Luijn en Fredrica Wilhelmina van Bree. Gestimuleerd door zijn oudere broer Dick van Luijn ging hij schilderen en volgde een opleiding aan de kunstnijverheidsschool in Utrecht. Hij volgde vervolgens de tekenklas van J.H. Jurres aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam, maar maakte al snel de overstap naar beeldhouwen. Samen met onder anderen Piet Esser en Johan Limpers kreeg hij les van Jan Bronner. In 1939 kwam hij van school en werkte aanvankelijk bij Jo Uiterwaal. Tijdens de Tweede Wereldoorlog dook zijn Joodse mede-studente Loekie Metz bij hem onder. Van Luijn was actief in het verzet en moest in het laatste half jaar van de oorlog ook onderduiken. Na de oorlog was hij korte tijd getrouwd met Metz. Na hun scheiding hertrouwde Van Luijn met Letty Snijders.
Van Luijns eerste grote opdracht was het monument voor de Binnenlandse Strijdkrachten in Utrecht, dat in 1947 door prins Bernhard werd onthuld. Er volgden meerdere oorlogsmonumenten en andere beelden; de oeuvrecatalogus in zijn biografie vermeldt 53 werken. In de jaren vijftig gaf hij les aan de Utrechtse kunstnijverheidsschool, later bij Artibus.
In 1995 organiseerden veertig ex-leerlingen de tentoonstelling Beelden - een hommage aan Jan van Luijn. Hij maakte dit niet meer mee, hij overleed drie weken voor de opening.[2]
Werken (selectie)
- Monument voor de Binnenlandse Strijdkrachten (1947), Bokweg (Begraafplaats Tolsteeg), Utrecht
- De Stedemaagd (1948), Wilhelminaplantsoen, Enkhuizen.[3] Ontwerp van Jo Vegter.
- Verzetsmonument (1951), Bruggelaan, Appelscha
- Sint Geerte en Reiziger die Geerte-minne drinkt (1951), Geertebrug, Utrecht
- Verzetsmonument (1952), Van Harenstraat, Wolvega
- Bevrijdingsmonument (1955), Gerrit Verboonstraat, Schiedam
- Verzetsmonument (1956), Vrijhof, Ferwerd
- Orpheus (1957), Beethovenplein, Utrecht
- Zich oprichtende vrouw (1959), Herderplein, Utrecht
- Liggende vrouw (of snelheid) (1960), Stadsring, Amersfoort
- De rat in de rioolbuis (1960), Van Esveldstraat 23, Utrecht
- Meisje met schelp (1962), steenreliëf Basisschool "Het Rotsoord", Rotsoord, Utrecht
- Hertje (1962), Victor Hugoplantsoen, Utrecht
- Fluitspeler (1962), Julianapark, Utrecht
- De Twee Zwervers (1962), Molenplantsoen, IJsselstein
- Boogschutter (1973), Boogschuttersplein, Amersfoort
- Twee spelende kinderen (1973), Tiendstraat, Utrecht
- Ontwaken (1976), Lingecollege, Prinses Beatrixlaan, Tiel
- Kronos (1979), Dalweg, Soest
- Kangoeroe (1964), Australiëlaan 23 Utrecht
Fotogalerij
-
Ontwaken
-
Reiziger die Geerte-minne drinkt
-
Meisje met schelp
-
Zich oprichtende vrouw
-
Fluitspeler
-
Twee spelende kinderen
-
De Stedemaagd, Enkhuizen
-
Kronos, Soest
-
Vrijhof in Ferwerd. Oorlogsmonument 'As it nedich is'.
_03.jpg){kind=link}
Literatuur
- Aarnhem, P. van (1995) Jan van Luijn : Beeldhouwer. Utrecht: Stichting Patina. ISBN 9090086137
Zie ook
| Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Jan van Luijn op Wikimedia Commons.