Heinrich Lahmann

Heinrich Lahmann (Bremen, 30 maart 1860 – Radeberg, 1 juni 1905) was een Duitse arts en pionier in de natuurgeneeskunde.

Leven

Heinrich Lahmann werd in 1860 in Bremen geboren als zoon van Albert Lahmann, zelfstandige touwslager en lid van het parlement van Bremen (de Bremische Bürgerschaft) en zijn vrouw Elisabeth Lahmann, meisjesnaam Erichs. Zijn oudere broer was de advocaat en kunstverzamelaar Johann Friedrich Lahmann (1858-1937). Na de middelbare school studeerde hij eerst twee jaar techniek in Hannover, waar hij in 1880 lid werd van de oudleerlingenvereniging Corps Hannovera. Daarna studeerde hij geneeskunde in Greifswald, München, Leipzig en Heidelberg, waar hij werd gepromoveerd. Reeds in zijn studententijd was hij geïnteresseerd in natuurgeneeskunde, en leerde bij over de methoden van Vincenz Prießnitz en Johann Schroth.

Hij opende een praktijk in Stuttgart als huisarts. Daar publiceerde hij zijn eerste paper, onder de titel Kritik der Prof. Dr. Jägerschen Wollbekleidungslehre, Seelenlehre und Heiltheorie, waarin hij de opvattingen van de arts Gustav Jäger bekritiseerde, die een reformkleding van wol als enige gezonde kleding propageerde en liet produceren. Lahmann pleitte daarentegen vooral voor katoen als ondergoed en liet dit later onder de naam Dr. Lahmann produceren door de Heinzelmann-fabriek in Reutlingen. In 1922 richtte hij de Lahmann Company AG (Lahco) op Baden (Kanton Aargau), Zwitserland, met het recht om het door hem ontwikkelde ondergoed te produceren. Het bedrijf bleef nog meer dan honderd jaar bestaan tot het in 2017 failliet ging.

In 1886 vertrouwde Johann von Zimmermann hem de leiding toe van zijn natuurgeneeskundige centrum in Chemnitz. Maar blijkbaar werden zij het snel oneens, want in 1887 verhuisde Lahmann naar Dresden. In het Frida-Bad, een voormalig sanatorium dat in 1883 gesloten werd, in Weißer Hirsch, een voorstad (nu een stadsdeel) van Dresden, opende hij op 1 januari 1888 zijn eigen sanatorium met de naam Physiatrisches Sanatorium. Aanvankelijk werkten er slechts tien medewerkers, maar alleen al in het eerste jaar behandelde hij 385 kuurgasten. In datzelfde jaar trouwde Lahmann met Pauline Haase (1867-1910); in dit huwelijk werden zes kinderen geboren.

In 1894 kocht Lahmann het Radeberger Gut Friedrichstal van de vorige eigenaar Alfred Pilz. Lahmann bleef het runnen als een landbouwbedrijf, waar omheen zich een herenhuisvesting ontwikkelde. Het landhuis diende Lahmann als woonhuis en vooral als ’landbouwbedrijf van Dr. Lahmann’s sanatorium, Weisser Hirsch bij Dresden’. Hij gaf het ook de naam ’Vorwerk Friedrichsthal’. HIj liet er onder andere een grote fruitplantage aanleggen.

Lahmann stierf in 1905 op zijn landgoed Friedrichstal op de leeftijd van 45 jaar aan hartspierontsteking als gevolg van de griep. Hij werd begraven op de begraafplaats Waldfriedhof Weißer Hirsch.

Invloed

Lahmann was een wetenschappelijk denkende en onderzoekende natuurgeneeskundige. Hij gaf de natuurgeneeskunde, die sinds Vincenz Prießnitz en Sebastian Kneipp hoofdzakelijk bestond uit hydrotherapie, een holistische richting.

Hij zette zich in voor goede levensomstandigheden als voorwaarde om gezond te worden en te blijven. Hij organiseerde verschillende natuurgeneeskundige methoden – baden, koude en warme kompressen, massages, therapeutische gymnastiek, lucht- tot een allesomvattende therapie. De voedingswijze speelde hierin een bijzondere rol. Het voornaamste deel van de voeding zou moeten bestaan uit sla, fruit en noten, met volkorenroggebrood, maar weinig of geen vlees. Zijn ideeën over het „onevenwicht in het bloed als oorzaak van ziekten” (dysemie) probeerde hij aan te tonen door fysiologisch-chemische onderzoeken in een laboratorium bij zijn huis. Hij hechtte in dit verband veel belang aan de mineralen in het voedsel en stond erop dat het kookwater van groenten niet werd weggegoten.

Hij zette zich in voor een hervorming van de kleding van mannen en vrouwen, die in die tijd zeer schadelijk was voor de gezondheid, en ontwikkelde ondergoed van puur katoen met grote mazen Dr. Lahmann. De hervorming van de bedden – stevige matrassen en lichte dekbedden in plaats van dikke veren bedden – was ook een van zijn zorgen. Maximilian Bircher-Benner leerde van Lahmann voordat hij in Zürich aan de slag ging als leraar moderne natuurgeneeskundige diëtetiek.

Publicaties

Die wichtigsten Kapitel der natürlichen (physikalisch-diätethischen) Heilweise. Derde uitgave van Physiatrischen Blätter. Stuttgart 1897.
Die Reform der Kleidung. A. Zimmer’s Verlag, 1898
Das Luftbad als Heil- und Abhärtungsmittel. Otto Reichl Verlag, 1986 (heruitgave van de editie uit Stuttgart 1898) ISBN 3876671086
Die Diätetische Blutentmischung als Grundursache der Krankheiten. Ein Beitrag zur Lehre von der Krankheitsanlage und Krankheitsverhütung. Otto Reichl Verlag, 1987 (heruitgave van de 15e druk, Leipzig 1905) ISBN 3876670861
Die Kohlensäurestauung in unserem Körper – die wichtigste allgemeine Krankheitsursache. Ein Beitrag zum Verständnis des Wesens innerer Krankheiten. Otto Reichl Verlag, 1986 (herdruk van de derde oplage, Stuttgart 1905) ISBN 3876671094