Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Maximilian Bircher-Benner
| Dr. Max Bircher-Benner | ||
| ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Maximilian Oskar Bircher-Benner | |
| Academische titel | Dr. Med. | |
| Geboren | 22 augustus 1867, Aarau, .png){kind=small} Zwitserland
| |
| Overleden | 24 januari 1939, Zürich, Zwitserland
| |
| Nationaliteit | Zwitserland
| |
| Bekend van | Bircher muesli | |
| Beroep | arts | |
Dr. Maximilian Oskar Bircher-Benner, voor zijn huwelijk in 1893 Bircher (Aarau, 22 augustus 1867 – Zürich, 24 januari 1939) was een Zwitsers arts en voedingshervormer, die de muesli populariseerde.
Leven
Maximilian Bircher werd geboren in Aurau als tweede zoon in het gezin van de notaris Heinrich Bircher en echtgenote Berta, meisjesnaam Krüsi (1845–1928).
Bircher-Benner had als kind al belangstelling voor geneeskunde en volgde deze studierichting in Zürich en Berlijn na zijn schooltijd aan de Alte Kantonsschule Aarau. Hij gradueerde in 1891 in Zürich en promoveerde in 1897 met het proefschrift Über den nevus pilosus. Al in zijn studententijd hield hij zich bezig met natuurgeneeskunde, hydrotherapie en diëtetiek. Hij was sterk onder de indruk van de fysioloog Justus Gaule (1849-1939) en van de psychiater en geheelonthouder Auguste Forel.
Op 1 december 1891 vestigde hij zich onmiddellijk na zijn studie als huisarts in het industriegebied Zürich-Aussersihl.[noot 1] Hij nam tijd vrij om naar Berlijn te reizen om bij te leren over de waterkuur van Sebastian Kneipp, bezocht de kliniek van Heinrich Lahmann bij Dresden om zich te informeren over de dieettherapie die daar gebruikt werd, en beluisterde in Wenen de lezingen over hydrotherapie van dr. Wilhelm Wintemitz.[1]
In 1893 trouwde hij met Elisabeth Benner (1872–1945), de dochter van een apotheker uit de Elzas (Alsace). In tien jaar tijd kregen zij zeven kinderen.
In 1897 werd hij ziek aan geelzucht en verloor hierdoor alle eetlust. Zijn vrouw zat aan zijn bed en sneed een appel in dunne schijfjes. Zo at hij de volgende paar dagen enkele appelen en herwon langzamerhand zijn eetlust. Een maand later vertelde een collega dat één van zijn patiëntes niets kon verteren. Hij had haar daarom een gerechtje voorbereid waarvan hij had geleerd dat de pythagoreeërs in de Oudheid dit gebruikten: een moesje van rauwe vruchten met wat honing en geitenmelk. De patiënte vond het lekker en kon dit verteren. Na een tijd begon hij wat gepureerde groente toe te voegen, en in enkele weken tijd was de patiënte hersteld. Door zulke ervaringen raakte Bircher-Benner overtuigd van de genezende krachten van rauwe voeding.[2]
Bij een bergwandeling troffen Bircher-Benner en zijn echtgenote een herder. Hij bewonderde de actieve levensstijl en de voeding van de herder: de herder maakte voor hen een hoofdgerecht van grof volkoren, met melk, appel en wat honing. Dit werd een voorloper van de muesli (met wat noten en pitten eraan toegevoegd) die in Bircher-Benners sanatorium op het menu zou komen.[2]
De volgende maanden liet hij zijn patiënten rauwe groente en fruit eten en hij concludeerde uit dit experiment dat de rauwe voeding beter verteerd werd.[2] In de late herfst van 1897 opende hij een kleine privékliniek op de Zürichberg[noot 2] en baatte samen met zijn collega Heinrich Hotz ook een ’Centralbad’ uit in het centrum van Zürich.[noot 3]
In 1903 formuleerde hij zijn ideeën in een boek: Kurze Grundzüge der Ernährungs-Therapie auf Grund der Energie-Spannung der Nahrung. Het boek wekte heel wat belangstelling, waardoor de kliniek spoedig daarop moest uitbreiden. Het jaar daarop opende Bircher-Benner een sanatorium op de Zürichberg op een toplocatie boven het meer,[noot 4] dat hij ’Lebendige Kraft’ noemde.
In 1923 begon Bircher-Benner met het maandblad Der Wendepunkt im Leben und im Leiden. De meeste bijdragen aan het blad werden door hemzelf geschreven. Hij verzorgde ook de rubriek Vragen en antwoorden, waarin hij tot zijn overlijden in 1939 circa 2000 toegestuurde vragen beantwoordde. Zijn zonen hielpen mee in de redactie, en er verschenen ook belangrijke artikelen van andere artsen zoals Wilhelm Stekel, Erich Stern, Heinrich Meng, Werner Zabel, Karl Kötschau en anderen. Werner Kollath had een tijd een eigen rubriek: „Kollath-Worte”.
In het sanatorium in Zürich werd een uitgewogen dieet van rauwe groente en fruit gebruikt om de gezondheid van de patiënten te herstellen. Dat was in strijd met de overheersende opvatting toen aan het einde van de 19e eeuw, waarin men dacht dat men gekookte voeding en vlees moest eten voor de gezondheid.
Bircher-Benner bracht jaren door met lezen en onderzoek over de vraag waarom rauwe volwaardige plantaardige voeding bepaalde opmerkelijke gezondheidseigenschappen heeft in contrast met de traditionele keuken, die gebaseerd was op gekookte voeding met vlees. Hij concludeerde dat rauwe voedingsmiddelen voedzamer waren omdat ze directe energie van de zon bevatten, en dat het koken, roken of fermenteren deze energie afbreekt.[2] Hij was een van de eerste wetenschappers in de moderne tijd in Europa die geloofde dat voedsel gebruikt kon worden om het lichaam gezond te houden in plaats van simpelweg honger te stillen. Hij moedigde mensen met een goede gezondheid aan om dagelijks ongeveer 50% rauw voedsel te eten, en voor mensen met een slechte gezondheid om 100% rauw voedsel te eten. Bircher-Benners zussen, Alice Bircher en Berta Brupbacher-Bircher, creëerden vele recepten met rauw voedsel om een rauwkostdieet aantrekkelijker te maken. Door deze hulp van zijn zussen werd zijn sanatorium enorm populair en breidde hij zijn kliniek uit.
Zijn radicale theorieën kwamen niet goed aan bij de meesten van zijn collega’s in de medische wereld, die hem een koppige anarchist vonden.[2]
Bircher-Benners werk werd door andere voedingswetenschappers pas naar waarde geschat nadat in de jaren 1930 vitaminen in groente en fruit ontdekt werden.
Dankzij een donatie van een miljoen Zwitserse frank door de industrieel F. Allemann, werd het mogelijk een stichting zonder winstoogmerk te beginnen en een Volkssanatoriums für Ordnungstherapie op te richten. De planning begon in 1937 en op 12 april 1938 werd een stuk grond aangekocht op de Zürichberg.[noot 5]
Maximilian Bircher was geboren met een hartafwijking, en overleed in 1939 aan een hartinfarct.
Na zijn overlijden werd de naam van het Sanatorium Lebendige Kraft gewijzigd naar Bircher-Benner-Privatklinik. Het nieuw aangebouwde Volkssanatorium für Ordnungstherapie werd geopend in juni 1939, vijf maanden na het overlijden van Bircher-Benner. Het bood plaats aan 45 tot 48 kuurgasten. Het Volkssanatorium werd in eerste instantie geleid door de zonen Max Edwin, Franklin en Willy.
Zijn erfgoed en de beschrijvingen van de patiënten worden bewaard in het archief voor geschiedenis van de geneeskunde aan de Universiteit Zürich.[3]
De kliniek had verscheidene bekende patiënten op bezoek, zoals tsaar Nicolaas II, Sir Stafford Cripps (voormalige kanselier van het Verenigd Koninkrijk), Israëlisch premier Golda Meir, de Tunesische president Habib Bourguiba, Rainer Maria Rilke, Thomas Mann, Hermann Hesse, Geza Anda, Yehudi Menuhin, Helena Rubinstein en vele anderen. Dr. Bircher-Benner had onder zijn vrienden dr. en pedagoog Maria Montessori, dr. Auguste Forel, en Sigmund Freud (die hij kritisch bekeek nadat hij in zijn boek Der Menschenseele Not een heel andere zienswijze presenteerde over het Oedipuscomplex), psychiater C. G. Jung en de Zwitserse dichter Carl Spitteler.
Familie
De kinderen van Maximilian Bircher-Benner en Elisabeth Benner waren:
- Max Edwin Bircher-Müller (1895–1977). Geneesheer. Na een periode van opleiding in Amerika, onder andere aan het Battle Creek Sanatorium bij dr. John Harvey Kellogg en in de Mayo-Kliniek in Rochester (Minnesota) werkte hij van 1922 tot 1929 in het Sanatorium Lebendige Kraft. Hij opende een eigen praktijk in Zürich in 1929 en begon later een eigen sanatorium in Oberwil am Zugersee.
- Franklin Bircher-Rey (1896–1988). Geneesheer. Opleiding bij de psychoanalyticus Paul Federn. Vanaf 1929 werkte hij in het Sanatorium. Vanaf 1935 tot 1939 zetelde hij in de Zwitserse Nationale Raad voor de Lijst van Onafhankelijken (LDU). Van 1939 tot 1942 chefarts in het Sanatorium Lebendige Kraft in Zürchich. Hij was een nauwe medewerker van Paul Niehans, die in 1931 begon met de ’therapie met verse cellen’ (Frischzellentherapie).
- Willy Bircher-Schwarzenbach (1898–1970). Geneesheer. Psychotherapeutische opleiding bij Wilhelm Stekel in Wenen. Vanaf 1924 werkte hij mee in het Sanatorium Lebendige Kraft. Hij had er verschillende jaren de leiding.
- Ralph Bircher-Rauch (1899–1990). Econoom. Handelshogeschool Straatburg, van 1925 to 1931 textielhandelaar op het Iberische schiereiland, de Caribische eilanden en Centraal-Amerika. Na een studie Nationale economie schreef hij een verhandeling over de Zwitserse Alpeneconomie. Vanaf 1932 was hij redacteur van Der Wendepunkt.
- Elisabeth Favaretto-Bircher (1901–). Was lerares dansgymnastiek in het Sanatorium Lebendige Kraft en leidde een kleine boekbinderij.
- Margret Bircher (1902–), emigreerde naar Argentinië.
- Ruth Kunz-Bircher (1904–). Concertvioliste. Van 1945 tot 1993 directie van het Sanatoriums. Haar echtgenoot Alfred Kunz-Bircher, gepromoveerd chemicus, leidde vanaf 1931 het scheikundige en klinische laboratorium van de kliniek.
Publicaties
- Grundzüge der Ernährungstherapie auf Grund der Energiespannung der Nahrung, Berlijn, 1903.
- Die Grundlagen unserer Ernährung, Berlijn, 1921.
- Der Menschenseele Not. Erkrankung und Gesundung, Wendepunkt-Verlag, Zürich, deel I: 1927; deel II: 1933
- Vegetabile Heilkost, in: Neue Deutsche Klinik, 11e boekdeel. Aanvullingsdeel (Ergänzungsband) 1; gelijktijdig verschenen in: Klinische Fortbildung, jaargang 1, Urban en Schwarzenberg, Berlijn en Wenen, 1933, p. 109–168.
- Diätetische Heilbehandlung: Erfahrungen und Perspektiven, Stuttgart, 1935.
- Vom Wesen und der Organisation der Nahrungsenergie, Stuttgart, 1936.
- Vom Werden des neuen Arztes: Erkenntnisse und Bekenntnisse, Dresden, 1938.
- Max Bircher-Benner: Ordnungsgesetze des Lebens. Drei Vorträge für die „Food Education Society“. Bircher-Benner, Bad Homburg, 1938.
- Die Verhütung des Unheilbaren, Wendepunktverlag Zürich, Leipzig, Wenen.
- Ernährungskrankheiten, deel 1 en 2, 1928 Wendepunktverlag Zürich, Leipzig.
Noten
Verwijzingen
Hulp genealogie en geschiedenis (Nederland) • Deepl vertaler • Schrijfassistent VRT • ChatGPT (Opgepast! Altijd verifiëren!) • Claude.ai (Opgepast! Altijd verifiëren!) • Copilot (Opgepast! Altijd verifiëren!) • tekst herschrijven met scribbr.io •