Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Eeldert Christiaan van der Heijden
Eeldert Christiaan (Epie) van der Heijden (Muntok, 1866 - Semarang, 19 juli 1910) was een Nederlands kapitein der infanterie van het Indische leger en ridder in de Militaire Willems-Orde.
Loopbaan
Van der Heijden, zoon van generaal Van der Heijden en broer van tweede luitenant Hubert Adrien Charles van der Heijden, volgde de Koninklijke Militaire Academie en werd in 1890 benoemd tot tweede luitenant. Hij vertrok op 14 maart 1891 met het stoomschip Prinses Wilhelmina naar Indië, waar hij werd geplaatst bij het elfde bataljon te Meester Cornelis. Hij werd datzelfde jaar overgeplaatst bij het negende bataljon te Batavia
Lombok-expeditie
Van der Heijden werd bij Koninklijk Besluit van 9 april 1895 nummer 32 benoemd tot ridder in de Militaire Willems-Orde voor zijn verrichtingen tijdens de Lombok-expeditie. Hij was gedurende deze expeditie ingedeeld bij het negende bataljon infanterie, dat onder commando stond van luitenant-kolonel P. van Lawick van Pabst (zijn broer, Hubert, die sneuvelde gedurende dezelfde expeditie, was ingedeeld bij het elfde bataljon). De Willems-Orde werd op 8 juli 1895 uitgereikt in Den Haag, tijdens een grootscheepse plechtigheid; in Het Nieuws van de Dag werd vermeld: Achter de Koningin-Regentes stond generaal van der Heijden, een nog flink figuur, ondanks zijn 69 jaren. Ongetwijfeld moet er in deze ogenblikken veel door hem heen zijn gegaan: ook zijn 24-jarige zoon streed dapper als officier op Lombok. Hij was een der voorsten bij de bestorming van Tjakra Negara, toen een kogel een einde maakte aan zijn jeugdige en nog veelbelovende leven. Ook zijn tweede zoon, eerste luitenant der infanterie E.C. van der Heijden, thans te Semarang, verwierf op Lombok de Militaire Willems-Orde. Bon sang ne peut mentir...:[1]
Van der Heijden werd bevorderd tot eerste luitenant en in april 1895 benoemd tot adjudant bij het zevende bataljon infanterie te Atjeh (commandant daarvan was J.R. Jacobs); hiermee nam hij onder meer deel aan de tocht naar Lampisang in 1896. Later dat jaar werd hij wegens ziekte geëvacueerd naar Batavia en verkreeg vervolgens, om dezelfde reden, een verlof naar Europa (de geneeskundige commissie verleende hem een certificaat voor een jaar verlof).[2] Dit verlof werd later met zes maanden verlengd. Tijdens de inhuldiging van koningin Wilhelmina (1898) maakte hij deel uit van de erewacht. Op 12 november van genoemd jaar vertrok hij per Prinses Sophie terug naar Indië. Even daarvoor was er sprake van geweest dat hij benoemd zou worden in een hofbetrekking (bijvoorbeeld als ordonnansofficier van de Koningin) maar Van der Heijden gaf er de voorkeur aan terug te keren naar Indië.[3] Bij terugkeer werd hij geplaatst bij het garnizoensbataljon van Palembang, waarbij hij in mei 1901 werd aangesteld als adjudant.
Latere loopbaan
Van der Heijden werd in 1903 bevorderd tot kapitein en geplaatst bij het achtste bataljon te Willem I en het jaar daarop overgeplaatst bij het tweede bataljon infanterie te Djambi. In 1905 was de verhouding van het Nederlandse gouvernement met Goa (een rijk niet ver van Makassar) gespannen geworden en werd er een expeditie uitgezonden, waaraan het achtste bataljon deelnam. Van der Heijden werd ingedeeld als commandant van een compagnie van genoemd bataljon. In 1906 werd hij weer geplaatst bij de troepenmacht te Atjeh en Onderhorigheden en ingedeeld bij het veertiende bataljon (Lam Meulo). In mei 1907 werd hij overgeplaatst bij het derde bataljon (Lam Njong) en in februari 1909 van daar overgeplaatst bij het korpsgedeelte te Kota Radja. Hij overleed in juli 1910 te Semarang.
|
Portaal KNIL |
Bronnen, noten en/of referenties
|
