Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Christiane Felscherinow
Christiane Vera Felscherinow (Hamburg, 20 mei 1962) is Duitslands bekendste heroïneverslaafde. Ze kwam eind jaren 70 in de publiciteit onder de schuilnaam Christiane F. Ze publiceerde in 1979 ook haar autobiografie, waarin ze openlijk over haar verleden als heroïneprostituee praatte. Dit boek werd op de Nederlandstalige markt uitgebracht als: "Verslag van een junkie".
Vroege jeugd
Felscherinow groeide op in een gezin waarin liefdeloosheid en geweld overheersten. Ze werd regelmatig geslagen door haar alcoholverslaafde vader. Dit gegeven en haar moeders afhankelijkheid bepaalden het dagelijks leven van het jonge meisje.
Toen Felscherinow zes jaar was, verhuisde de familie van het platteland naar Berlijn. Ze belandde in Gropiusstadt, een forensenwijk in het zuiden van de stad. In het appartement op de elfde verdieping van een flat speelden zich dramatische taferelen af. Tijdens één van de mishandelingsessies was Felscherinows doodsangst zó groot dat ze instinctief uit het raam wilde springen om zichzelf in veiligheid te brengen, maar het lukte haar niet.
Mishandeling
Naast alle familieproblemen waren er ook financiële zorgen. Toen haar ouders uiteindelijk uit elkaar gingen, losten deze problemen niet op. Omdat kindermishandeling in die tijd in Duitsland nog een taboe was, bleef de sociale omgeving, zoals de basisschool die Christiane bezocht, blind voor haar thuissituatie. Steeds toenemend sociaal isolement dreef haar tenslotte tot drugsverslaving.
Vanaf twaalfjarige leeftijd nam ze verschillende soorten drugs, zoals hasj en verschillende soorten pillen.
Beroemd
Felscherinow kwam in de kerkelijke discotheek 'Haus der mitte' voor het eerst in aanraking met soft- en harddrugs. Op veertienjarige leeftijd was Felscherinow verslaafd aan heroïne en tippelde ze op de Kinderstrich (kinderzone) bij het Berlijnse station Zoologischer Garten. Felscherinows moeder kwam na twee jaar achter het dubbelleven van haar dochter en ging de strijd aan met de verslaving.
In 1978, op zestienjarige leeftijd, trad Felscherinow als getuige op in een rechtszaak. Twee journalisten van het Duitse blad Stern merkten haar op en vroegen haar om een gesprek van twee uur. Tijdens dit gesprek kwam de drugsscene ter sprake. Twee uur werden twee maanden waarin het boek Wir Kinder vom Bahnhof Zoo ('Wij kinderen van station Zoo') ontstond; een autobiografisch werk, waardoor het zware, ruwe dagelijkse leven van de drugsscene in de openbaarheid kwam, gezien vanuit het oogpunt van een drugsverslaafde.
De film
Het boek werd in 1981 verfilmd. Door de gelijknamige film werd de discotheek Sound, waarin veel scènes zich afspelen en zijn opgenomen, internationaal bekend. De Sound is eind jaren 80 door brand verwoest. Er is anno 2006 een gelijknamige doch ongerelateerde discotheek in Berlijn.
In de film zit een opname van een concert van David Bowie, dat speciaal voor de film is gegeven.
Felscherinow speelde zelf in de film Neonstadt (1981), een film over het leven van eindexamenkandidaten aan de Münchener Film-hogeschool en in Decoder (1983). Deze laatste film, waarin ze speelde samen met haar toenmalige partner Alexander Hacke van de Duitse band Einstürzende Neubauten, heeft als hoofdthema muziek en klank.
2008
Na turbulente jaren in de Verenigde Staten en in Griekenland woont Felscherinow als boekbinder in Berlijn-Neukölln en schijnt weer regelmatig in contact te komen met de drugsscene[feit?]. In een van de meest recente interviews met Felscherinow vertrekt ze regelrecht naar metrostation Kottbusser Tor (een van de meest beruchte drugsontmoetingsplaatsen van Berlijn) om daar "nog wat te regelen".
Ze heeft een zoon, Jan-Niklas (1996).
Felscherinow had in het voorjaar van 2008 plannen om met haar vriend en zoon naar Amsterdam te vertrekken, maar Bureau Jeugdzorg kwam achter haar plannen en nam haar elfjarige af, waarna Felscherinow het kind vanuit de instelling meenam en alsnog naar Amsterdam vertrok.[1] Drie maanden later, juni 2008, zag ze geen andere uitweg en keerde ze terug naar Duitsland alwaar ze vanuit de trein contact opnam met de politie. Deze heeft de zoon na aankomst in Potsdam-Mittelmark opgevangen. Hij verblijft in een opvanghuis voor kinderen. Een terugkeer van Jan-Niklas naar Felscherinow is vooralsnog uitgesloten.
Horst Rieck, schrijver van Wir Kinder vom Bahnhof Zoo kan niet bevestigen of Felscherinow een terugval kreeg na vijftien jaar clean te zijn geweest.[2]
Amsterdam
Eind jaren negentig dook Felscherinow op in de Amsterdamse drugsscene. In die periode werd er door vrienden naar haar gezocht. In Amsterdam werden er posters met haar foto opgehangen.
Literatuur
- Christiane F, Verslag van een Junkie, Kai Hermann & Horst Rieck, Becht's Uitgevers-Maatschappij, H.J.W, ISBN-nummer 9023009770, 28e druk. Vertaling van: Wir Kinder vom Bahnhof Zoo. - Hamburg : Stern-Magazin im Verlag Gruner und Jahr, 1979. - 1e dr. Nederlandse uitg.: Amsterdam : Becht, 1980.
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- º (de) Christiane F. zurück im Drogensumpf Spiegel Online, 9 augustus 2008
- º (de) "Sie war mit jemandem zusammen, der sie nicht gut behandelt hat" Spiegel Online, 9 augustus 2008