Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Barend Blankert
| Barend Blankert | ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Persoonsgegevens | ||
| Volledige naam | Barend Blankert | |
| Geboren | 30 december 1941 | |
| Overleden | 11 juli 2023 | |
| Geboorteland | Nederland | |
| Beroep(en) | kunstschilder | |
| Oriënterende gegevens | ||
| Jaren actief | 1962-2023 | |
| Stijl(en) | Hedendaagse kunst | |
 Informatie over Barend Blankert bij het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie
| ||
| Website | ||
Barend Blankert Barend Blankert (Kampen, 30 december 1941 – Amsterdam, 11 juli 2023) was een Nederlands kunstschilder; hij was docent aan de Academie Minerva in Groningen.
Biografie
Zijn kinderjaren bracht Blankert door in provinciesteden. Toen hij twaalf was, verhuisde het gezin - 4 broers - naar Schiedam. De grootstedelijke omgeving werd een openbaring. In het bijzonder museum Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam. Ook fietste hij naar België om tentoonstellingen te zien. Door onenigheid met zijn vader moest hij op zijn vijftiende uit huis en kwam bij een kinderloos echtpaar in Sneek. Er heerste een schraal regiem en hij was ver van zijn familie. Drie jaren die achteraf gezien nogal beslissend voor zijn wereldbeeld bleken. Na diverse middelbare scholen in Sneek en Schiedam en een Staatsexamen HBS-b bezocht hij de Rijksnormaalschool ter Opleiding van Tekenleraren in Amsterdam, waarvan het gebouw met opschrift ‘Teekenen is Spreken en Schrijven tegelijk’ nog altijd in de tuin van het Rijksmuseum Amsterdam staat. De lerarenopleiding was een keuze van zijn ouders, die beiden als classici in het onderwijs zaten. Zijn vader promoveerde eerder op teksten van Seneca.
Op de Normaalschool leerde je tekenen, schilderen was onderdeel van de MO-b opleiding. De belangstellingssfeer lag meer richting Haagse school. Met een voorliefde voor Jaap Wagemaker of Antoni Tàpies kon je er niet op medestanders rekenen. Buiten school experimenteerde Blankert met assemblages en materiekunst. Later werden het eenzame, met waterverf ingekleurde pentekeningen, totaal afwijkend van wat er op school werd gedoceerd. Door bemoeienis van Benno Premsela - bij wie hij een map tekeningen had afgegeven - kreeg hij in 1962 een éénmans-tentoonstelling in Amsterdam, bij kunsthandel Ina Broerse [1], die in de pers lovend besproken werd. Het scheelde weinig of hij werd van school verwijderd. Je werk was eigendom van de school, zo redeneerde docent H.M. van der Spoel, dat mocht je niet elders exposeren. Ook werd hem geregeld verzuim verweten. Dankzij inmenging van onderdirecteur Jan van Tongeren - van wie Blankert overigens geen les had - werd het conflict gesust. Later moest hij het MO-a examen, een staatsexamen, wel met de aantekening ‘buiten verantwoordelijkheid van de school’ doen. Na het behaalde MO-a diploma ging Blankert van school. Schilderen leerde hij al doende, uit boeken en door veel rondkijken in musea. Oude, moderne en hedendaagse kunst.
Blankert trouwde met medeleerling Koosje van Keulen.[2] Beiden werkten als tekenleraar aan het Lyceum in Den Helder. Daarna verhuisden ze naar een vrij krappe woonboot in Vinkeveen, waar ze van het schilderen leefden, en hun zoon Tiemen geboren werd. Toen 2e zoon Jeroen zich aandiende vonden ze een huis in Workum (Friesland), waar later ook hun dochter Marieke werd geboren. In 1976 volgde een scheiding, vertrok hij naar Amsterdam en ontmoette er Pien Braat, studente, later vertaalster, en docente Frans. Haar studie Arabisch deed hen besluiten enige tijd in Marokko te wonen en werken. Uit hun verbintenis werden nog twee zoons geboren, Wolter en Anne.
Naast moeizame deeltijdbanen als tekenleraar in het middelbaar onderwijs en later met meer plezier aan de avondacademie in Leeuwarden wijdde hij zich verwoed aan het schilderen, exposeerde, en volgde de ontwikkelingen in de kunst. In 1969 nam hij deel aan tentoonstellingen in het Museum Arnhem en het Stedelijk Museum Amsterdam. In 1974 aan de tentoonstelling Europese Realisten en Amerikaanse Hyperrealisten in Museum Museum Boijmans Van Beuningen en er volgde een solo in het Institut Néerlandais in Parijs.
Van 1971 tot 1992 gaf hij les aan de Academie Minerva in Groningen. Schilderen bleef wel hoofdbezigheid. Geregeld nam hij onbetaald verlof, onder andere met een werkbeurs van het Fonds BKVB [3] voor een verblijf in Parijs met zijn varend woonschip annex atelier. Zomer 1990 stond daar Sacha Tanja aan de kade voor een atelierbezoek. Dit was het begin van een jarenlange samenwerking en vriendschap, tot haar vroege dood in 2004. Sacha was hoofdconservator ING Kunstzaken en vurig pleitbezorger van de Nederlandse figuratieve kunst. Haar enthousiasme werkte aanstekelijk op menige schilder en collectioneur. Vanaf 2002 werkt Blankert hoofdzakelijk in zijn atelier in Frankrijk, exposeerde regelmatig in Brussel bij galerie Mineta [4], en tot op heden in het Lieu d'art contemporain nabij Narbonne, de museale expositieruimte van de familie Moget, opgericht door Piet Moget.
Blankert overleed op 11 juli 2023.[5]
Opleiding:
- 1960 HBS-b, Staatsexamen
- 1960 - 1963 Rijksnormaalschool ter Opleiding van Tekenleraren, Amsterdam, Staatsexamen MO-a
Beroepsactiviteiten: Schilder daarnaast in deeltijd:
- 1966 – 1972 Docent Academie Vredeman de Vries, Leeuwarden
- 1971 – 1993 Docent Academie Minerva, Groningen
Woonde en werkte in:
- 1960-’63, Amsterdam
- 1963-’64, Den Helder
- 1964-’65, Vinkeveen
- 1966-’75, Workum (Friesland)
- 1976-’77, Amsterdam
- eind 1977-april ’78, Essaouira (Marokko)
- 1978-1986 Woltersum (Gr.)
- 1986-2002 varend woonschip en atelier m.s. “Wiljo”: Zaandam, Parijs (1987), Groningen (1987-’89), Parijs (1989-’91), Amsterdam (1991-heden)
- Werkt vanaf 1995 afwisselend in Amsterdam en Salles-d'Aude, vanaf 2002 voornamelijk in Salles d’Aude
Tentoonstellingen
Solotentoonstellingen:
- 1961 - Leiden, Prytaneum, Universiteit Leiden[6]
- 1962 - Amsterdam, Kunsthandel Ina Broerse
- 1964 - Apeldoorn, Gemeentemuseum
- 1965 - Amsterdam, Galerie Mokum
- 1967 - Amsterdam, Galerie Mokum [7]
- 1967 - New York, Lester Kingsley Gallery
- 1969 - Amsterdam, Galerie van Hulsen met o.a. Gerrit Benner [8]
- 1971 - Amsterdam, Galerie Siau
- 1973 - Amsterdam, Galerie Balans
- 1974 -* Parijs (Fr.), Institut Néerlandais
- 1975 - Amsterdam, Galerie Balans
- 1977 - Amsterdam, Galerie Balans[9][10]
- 1980 - Brussel (B.), Galerie Mineta Move
- 1983 - Brussel (B.), Galerie Mineta Move
- 1990/91 - Wehe Den Hoorn, 't Marnehoes, org. Jacoba Wijk [11]
- 1992 - Antibes (Fr.), Musée du Bastion St. André, curator Mme Lemaire d’Agaggio
- 1993 - Amsterdam, Galerie Siau
- 1995 - Amsterdam, Galerie Siau
- 1996 - Groningen, Galerie Jacoba Wijk
- 1997 - Amsterdam, Galerie Siau
- 1997 - Groningen, Galerie Jacoba Wijk
- 1999 -• Haarlem, Vishal Vishal (Haarlem), 'Voor Eeuwig Bevroren', in samenwerking met ING Collectie
- 2000 -• Brussel (B.), galerie Mineta Move, 'New Paintings'
- 2002 -• Assen, Drents Museum, ‘Meester van de Melancholie’, curator Harry Tupan [12]
- 2002 - Brussel, galerie Mineta Move
- 2004 - Kampen, Stedelijk Museum Kampen, gemeentelijke Expositieruimte Stedelijk Museum Kampen
- 2005 -• Brussel, galerie Mineta Contemporary, ‘Salles d’Aude’,
- 2007 -• Brussel, galerie Mineta Contemporary, ‘Barend Blankert, Paintings 2002-2007’
- 2010 -• Brussel, galerie Mineta, 'Barend Blankert'
- 2014 -• Brussel, Mineta Fine Art, ‘Silence’
- 2015 - Landschappen, Drents Museum, Assen
- 2016 - Groningen, Pictura ‘Het was op een dinsdag’ [13]
- 2023 - Eerbetoon van Drents Museum aan overleden Barend Blankert. 'Zelfportret in rode badjas' hangt in hal van museum in Assen. [14]
- bij deze tentoonstellingen kwam een catalogus uit.
Groepstentoonstellingen (selectie):
- 1964 - Amsterdam, Galerie Mokum, ‘Twaalf nieuwe figuratieven’.
- 1968 - Londen (GB), Mac Mullan Obelisk Gallery, ‘International Realism’
- 1969 - Amsterdam, Stedelijk Museum, ‘Atelier 6’ .
- 1974 - Rotterdam, Museum Boijmans Van Beuningen, ‘Kijken naar de werkelijkheid’ Amerikaanse hyperrealisten (Hyperrealisme) en Europese realisten (Realisme (kunststroming))
- 1975 - Leeuwarden, Fries Museum, met Koosje van Keulen en Carel van Eeden
- 1981 - Groningen, Galerie Laverman, ‘Realisme uit Groningen’
- 1982 - Parijs (Fr.), FIAC, Galerie Mineta Move, met Harry Holland.
- 1983 - Amsterdam, Vlaams Cultureel Centrum De Brakke Grond, ‘Retina’, met galerie Mineta Move
- 1991 - Parijs (Fr.), Salon de Mai, Grand Palais
- 1992 - Assen, Drents Museum, ‘Noordbeeld / Nordbild’
- 1992 - Oldenburg (D) Stadtmuseum Oldenburg‘Nordbild / Noordbeeld’
- 1996 - Gemeentemuseum Helmond: ‘Van Willink tot Bierenbroodspot’, ING Collection
- 1997 - Moskou, Poesjkin Museum,‘Highlights from Dutch (ING coll.) and Russian corporate collections’
- 1997 - Eelde, Museum de Buitenplaats, ‘De grijpbare vorm’.
- 1998/99 - Rotterdam, Museum Boijmans Van Beuningen, ‘Big enough for both of us’, seventies en nineties uit de collectie
- 2000 - Tokio, Okura Hotel, ‘400 years relations between the Netherlands and Japan’.
- 2001 - Frisia Museum, Spanbroek Scheringa Museum voor Realisme, ‘Ik zie, ik zie wat jij niet ziet, Realisme in ogenschouw’.
- 2001 - Kunsthal Rotterdam, ‘Nederlandse realisten na 1950’
- 2002 - Boekarest (Roemenië), National Museum of Art of Romania, ‘Contemporary Art from the Netherlands’. ING collectie & collectie ABN-Amro
- 2004 - Rotterdam, Museum Boijmans Van Beuningen, ‘De keuze van Co Westerik’
- 2007 - Kunsthal Rotterdam, ‘LEVE DE SCHILDERKUNST! terug naar de figuur’
- 2008 - Legnano (It.), Palazzo Leone da Perego Palazzo Leone da Perego, ‘Realismo Olandese, dall'Avanguardia Magica alle ultimi generazione’, ING Art Management
- 2009/’10 - Den Helder, Conceptueel Realisme, selectie ING collectie met o.a. Harry van der Woud, Rob Scholte, Annemarie Busschers
- 2011 - Hameau du Lac, Sigean (Fr.), L.A.C. Lieu d'art contemporain ‘MINETA au LAC’, met Jan Cox (B.), Harry Holland (GB), Jean Rustin (Fr.), Volker Stelzmann (D.), Co Westerik (NL), Harry van der Woud (NL)
- 2011 - PAN Amsterdam, met Mineta Fine Art, Brussel
- 2012 - Onder Invloed, Barend Blankert, Frank Lenferink en Harry van der Woud, opening Emily Ansenk, directeur Kunsthal Rotterdam, ARTIPOLI Art Gallery, Noorden
- 2012 - PAN Amsterdam, met Mineta Fine Art, Brussel
- 2013 - Conceptueel Realisme, Barend Blankert, Frank Lenferink, Harry van der Woud, opening Annabelle Birnie [15] Art Singel 100, Amsterdam
- 2014 - L.A.C. Lieu d'Art Contemporain, enkele realisten/hyperrealisten met Jacques Monory, Ralph Goings, Richard Estes, Don Eddy, Chuck Close, Barend Blankert
- 2014 - • Re: Society - 40 years of ING engaging with the Arts, Cobra Museum Amstelveen
- 2015 - L.A.C. Lieu d'Art Contemporain, met o.a. A.R. Penck , Yves Klein, Thomas Huber
- 2015/2016 - Scherp kijken, Museum MORE, Gorssel [16]
- 2017 - L.A.C Lieu d´Art Contemporain, Retrospective Hommage aan Piet Moget, bovenzaal: enkele vrienden van Piet Moget: Karel Appel, Barend Blankert, Dado, Marlene Dumas, André Lhote, Robert Morris, Patrick Sauze, Geer van Velde
- 2017 - Finale ArtRocks in Paradiso [17] Amsterdam
- bij deze tentoonstellingen kwam een catalogus uit.
Prijzen/toekenningen
- 1989-1991: 2x Werkbeurs Fonds voor Beeldende Kunsten Vormgeving en Bouwkunst (Mondriaan Fonds)
- 1999: Smelik en Stokkingprijs
- 2006: Sacha Tanja Penning
- 2015: J.K. Egberts-publieksprijs
Literatuur/artikelen
- 1969 Geert Jan Jansen, Jonge Nederlandse Realisten, catalogus Gemeentemuseum Arnhem
- 1971 Lambert Tegenbosch, 'Landschap - Barend Blankert', Openbaar Kunstbezit, nr. 31, 15e jaargang
- 1974 Rudi ter Haar, Barend Blankert, tableaux, dessins, catalogus, Institut Néerlandais, Parijs
- 1974 Kijken naar de werkelijkheid, Amerikaanse hyperrealisten, Europese realisten, catalogus, Museum Boijmans van Beuningen, Rotterdam
- 1975 Ella Reitsma, Barend Blankert, Koosje van Keulen en Carel van Eeden, catalogus, Fries Museum, Leeuwarden
- 1980 Retina, catalogus, Galerie Mineta Move, Brussel
- 1990 C.O. Jellema, artikel in decembernummer van Tableau, bij solotentoonstelling 't Marnehoes, Wehe den Hoorn
- 1992 Friggo Visser, Noordbeeld/Nordbild, catalogus Drents Museum Assen & Landesmuseum Oldenburg (D.)
- 1996 Diederik Kraaijpoel, 'Barend Blankert, Voor eeuwig bevroren' HP De Tijd''
- 1997 Nicolette Brink, 'de nieuwe Figuratieve Kunst, de Mens - Stillevens', Art & value nr. 2
- 1997 Diederik Kraaijpoel, De Grijpbare Vorm, catalogus, Museum De Buitenplaats, Eelde
- 1998 Catalogus, de ING collectie, een selectie, uitgave ING Kunstzaken
- 1999 Diederik Kraaijpoel, Emily Ansenk, Sacha Tanja e.a., Voor eeuwig bevroren', 1975-1998, Barend Blankert 1941, uitgave ING Kunstzaken
- 2000 Johannes Buwalda, Barend Blankert, New Paintings, catalogus galerie Mineta Move, Brussel
- 2001 Heleen Buys, Nederlandse Realisten na 1950, catalogus Kunsthal Rotterdam
- 2002 Albert Blankert, ‘Mijn broer en ik’ [18], Peter Karstkarel ‘Luisteren naar Barend Blankert’, Barend Blankert, Meester van de Melancholie, catalogus ter gelegenheid van de gelijknamige tentoonstelling in het Drents Museum/uitgave Drents Museum [19] te Assen
- 2007 Hans Hartog Jager, Leve de Schilderkunst! terug naar de figuur Uitg. Kunsthal, Rotterdam
- 2011 Noh Hyun-gi, 'Facing the unbearable' Dutch Magical Realism, art. The Korea Times i.v.m. 50 jaar diplomatieke betrekkingen
- 2011 catalogus Mineta au L.A.C. Lieu d'art contemporain(Artikel in Franstalige Wikipedia), tekst Edward Lucie-Smith: Barend Blankert/Jan Cox/ Harry Holland/Jean Rustin/Volker Stelzmann/Co Westerik/Harry van der Woud
- 2014 Re: Society - 40 years of ING engaging with the Arts - catalogus
Meester van de Melancholie
‘Gedeprimeerd zijn is goed voor de kunst’,[20] zei Barend Blankert eens in een interview met het Nieuwsblad van het Noorden. Dit soort uitlatingen zijn typerend voor deze schilder, want als iemand in staat is afstand te nemen van zijn vervreemdende, wat sombere schilderijen, is het wel de schilder zelf. Ook al is hij bij het publiek minder bekend dan andere Nederlandse ‘realisten’ hij wordt door experts gezien als één van de treffendste schilders van het moment.
Voor Blankert, geboren in Kampen in en opgeleid aan de Rijksnormaalschool voor Tekenonderwijs in, is de term ‘realist’ veel te beperkt. Hij wordt vaak beschouwd als één der ‘Noordelijke Realisten’ omdat hij jarenlang in Friesland en Groningen woonde, en van 1971 tot 1992 les gaf aan de Academie Minerva, met o.a. Matthijs Röling, Wout Muller en Diederik Kraaijpoel. Blankert is - in tegenstelling tot zijn Noordelijke collega’s - geen realist uit overtuiging. Aan het begin van zijn carrière maakte hij enige tijd abstract werk (Abstracte kunst) en hij ontwikkelde zijn huidige figuratieve stijl (Figuratieve kunst) niet om de waargenomen werkelijkheid zo precies mogelijk weer te geven, maar omdat hij hiermee uitdrukking kan geven aan zijn thema en levensgevoel.
Zijn composities zijn niet slechts een letterlijke weergave van mensen - vaak met hemzelf als model -, interieurs, meubels of landschappen, ze drukken een unieke werkelijkheidsbeleving uit, met associaties uit heden en verleden, vrij te interpreteren door de kijker. Het gaat om wat het werk oproept bij de aanschouwer, niet om ‘wat de schilder bedoelt’. Barends werk is moeilijk in woorden te vatten. Zelf zei hij eens: ‘Mijn werk is niet literair bedoeld, het beeld spreekt voor zich.’ Naar Engels artikel van Jan Jaap Heij, in “Barend Blankert, Meester van de Melancholie”, uitgave Drents Museum - Waanders 2002 ISBN 90-400-9638-4
Externe links
Bronnen, noten en/of referenties
Bronnen, noten en/of referenties
|
:format(jpeg):fill(f8f8f8,true)/s3/nrchub/clippings/NH/20230722/146-advertisement-260591_1313477_blankert08-bc1090.png){kind=link}