Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Anja Meulenbelt
| Anja Meulenbelt | ||
| Bestand:Meulenbelt2006.jpg | ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Anja Henriëtte Meulenbelt | |
| Geboren | 6 januari 1945 | |
| Partij | PSP SP (2003 tot 2014) BIJ1 (2016-heden) | |
| Titulatuur | drs. | |
| Politieke functies | ||
| 2003-2011 | Eerste Kamer | |
| Parlement & Politiek - biografie | ||
. Anja Henriëtte Meulenbelt (Utrecht, 6 januari 1945) is een Nederlands publicist, schrijfster en politica. Haar roman De schaamte voorbij maakte haar tot een kopstuk van de tweede feministische golf. Tussen 2003 en 2011 was zij lid van de Eerste Kamer voor de SP.
Levensloop
Meulenbelt volgde de HBS in Amsterdam; daarna, van 1965 tot 1969, eveneens in Amsterdam de sociale academie. Vervolgens studeerde Meulenbelt van 1972 tot 1977 andragologie aan de Universiteit van Amsterdam. Van 1975 tot 1992 was ze docente hulpverlening.
Meulenbelt was actief in de vrouwenbeweging en was onder andere betrokken bij de oprichting van de Feministische Uitgeverij Sara. Haar archief over 25 jaar vrouwenbeweging heeft ze ondergebracht bij het Internationaal Informatiecentrum en Archief voor de Vrouwenbeweging (IIAV). Ze was ook actief in de PSP.[1]
Via de Stichting Admira, die slachtoffers van oorlog en seksueel geweld bijstaat, werkte Meulenbelt regelmatig in Balkanlanden. Ze trainde onder andere vrouwengroepen in voormalig Joegoslavië. Ze is sterk betrokken bij de Palestijnse zaak. Met de Stichting Kifaia ondersteunt zij gehandicapten in de Gazastrook.
Meulenbelt publiceerde bijna veertig boeken en vele artikelen voor diverse tijdschriften. In de autobiografische roman De schaamte voorbij (1976) herkenden zich vele vrouwen; het boek verscheen in elf talen waarvan er inmiddels zo'n half miljoen zijn verkocht. Voorts: Het beroofde land (2000) en De tweede intifada (2001). Haar roman Alba (1984), over een hernieuwde heteroseksuele relatie, werd vertaald in het Duits, Zweeds, Fins, Grieks en Turks. Meulenbelt was tevens serieredacteur van de reeks Gender, psychologie, hulpverlening bij uitgeverij Van Gennep.
Van 10 juni 2003 tot 7 juni 2011 was zij lid van de Eerste Kamer voor de SP. In 2014 maakte Meulenbelt via haar eigen weblog bekend dat ze het lidmaatschap van de SP had opgezegd uit onvrede over de houding van de partij in het Israëlisch-Palestijns conflict.[2] Voor de Tweede Kamerverkiezingen 2017 stelde zij zich verkiesbaar als lijstduwer namens Artikel 1.
Prijzen
In 1987 kreeg Meulenbelt voor haar essays de Annie Romeinprijs van het blad Opzij. Omdat zij, aldus de jury, via de honderden artikelen en opstellen die zij sedert 1968 heeft geschreven in allerlei (vrouwen)bladen een stut en steun is geweest voor de ontwikkelingen binnen de vrouwenbeweging.[3]
In 2004 ontving zij ook de prijs voor "Journalist van de Vrede", die jaarlijks wordt toegekend door het Humanistisch Vredesberaad (HVB). In 2017 werd de Prijs Jaap Kruifhof aan haar toegekend.[4]
Persoonlijk
Meulenbelt trouwde op jonge leeftijd met een Oostenrijkse man van Joodse afkomst. Uit het huwelijk werd in 1962 een zoon geboren. Deze verbintenis, de breuk, de verzorging van haar kind en haar keuze om het zonder de vader te verzorgen, heeft zij uitgebreid beschreven in verscheidene publicaties, waaronder De schaamte voorbij en Het moederboek.
In 1997 leerde ze in Gaza Khaled Abu Zaid kennen, met wie ze tot 2009 een relatie had, waarvan de laatste twee jaar gehuwd. Zaid was oprichter-directeur van het "National Center for Community Rehabilitation" (NCCR), een door Meulenbelt gesteund gehandicaptenproject in Gaza-Stad.[5] Hij was in de jaren tachtig actief voor Fatah en de PLO en werd destijds door Israël tot zeven jaar gevangenisstraf veroordeeld. Zijn NCCR zegt politiek neutraal en voor iedereen toegankelijk te zijn.[6] Meulenbelt introduceerde enkele artikelen van de omstreden publicist Israel Shamir in het Nederlands taalgebied.
Meulenbelt houdt een weblog bij, dat zij beschrijft als "een weerspiegeling van al die activiteiten en thema’s die in verschillende gedaanten in mijn leven terugkomen".
Meulenbelt is verbonden aan de Studentenekklesia van Huub Oosterhuis in Amsterdam, door haar "mijn linkse kerk" genoemd, en liet zich daar in 2003 dopen.[7]
Beknopte bibliografie
- De schaamte voorbij (1976) ISBN 90-5226-461-9
- Feminisme en Socialisme (1976)
- Wat is feminisme (1981)
- Kleine voeten, grote voeten: Vrouwen in China, een indruk (1982)
- Alba (1984; roman)
- De ziekte bestrijden, niet de patiënt: Over seksisme, racisme en klassisme (1985)
- Het beroofde land (2000)
- De tweede intifada (2001)
- Een spiegel liegt niet (2002)
- Oorlog als er vrede dreigt (2010)
- Het jawoord (2013)
- Kwart over Gaza (2015)
- Het F-boek. Hedendaags Feminisme in Woord en Beeld (2015, met Renée Römkens)
- Het verschil (2016)
- Feminisme. Terug van nooit weggeweest (2017) ISBN 9789462671058
Externe links
|
Profiel bij de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (dbnl) |
- Het archief (1965-2003) van Anja Meulenbelt bevindt zich bij Atria, Kennisinstituut voor Emancipatie en Vrouwengeschiedenis
Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Anja Meulenbelt op Wikimedia Commons.