Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Muzikale handtekening
Een muzikale handtekening is een klein thema dat componisten vaak in hun werk opnemen.
Daarbij wordt in de eerste plaats gebruik van de letters A t/m G die overeenkomen met muzieknoten. Daarnaast kan de noot Es nog gelezen worden als de letter S. De letter H komt in het Duits overeen met de muzieknoot B.
Voorbeelden van muzikale handtekeningen zijn:
- Dmitri Sjostakovitsj, (D. Schostakowitsch), die in bijna al zijn werken DSCH verwerkte, Duits voor de muzieknoten D-Es-C-B. Zie ook: DSCH-motief
- De componisten uit de Bach-familie, waaronder Johann Sebastian Bach, gebruikten de handtekening BACH die op verschillende manieren in hun werk terugkomt, bekend als het BACH-motief.
- Alban Berg verwerkte zijn naam, met die van twee van zijn vrienden Arnold Schoenberg en Anton Webern, in zijn kamerconcert uit 1925. A, Bes, B, F staat voor Alban Berg en Hanna Fuchs-Robettin (A. B. en H. F.), en wordt gebruikt in zijn Lyrische suite.
- Gustav Mahler verwerkte de voornaam van zijn vrouw Alma muzikaal in de vorm van de noten a-e-a (la-mi-la).
- Franz Schubert (F. Schubert) gebruikte F, Es, C, B
- Arnold Schoenberg (Schönberg) gebruikte Es, C, B, Bes, E, G
- Béla Bartók (Béla Bartók) B, E, B, A of B, A, B, E. Het laatstgenoemde verwijst naar de Hongaarse gewoonte om de familienaam voor de voornaam te plaatsen.
Niet alleen de persoonlijk handtekening
De traditie om woorden in muziekletters om te zetten dateert uit de vroege renaissance. Niet alleen verwerkten componisten hun eigen naam, maar ook de naam van geliefden, vrienden of plaatsnamen in hun werk, net als dichters deden, bijvoorbeeld door het gebruik van een acrostichon.
Zo verwerkte Robert Schumann de naam Meta Abegg, een vrouw op wie hij verliefd was, in zijn Piano Variaties op het ABEGG thema. Ook gebruikte Schumann de naam van de stad Asch, waar zijn geliefde Ernestine von Fricken woonde, in zijn Carnaval pianoserie. GADE voor Niels Gade werd gebruikt door Schumann in een stuk als hommage aan zijn goede vriend.