Uitklappen
Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
rel=nofollow

Griko

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 28 jan 2025 om 01:56
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Griko (ook bekend als Griko-Salentino of Grico) is een Grieks dialect dat wordt gesproken door de Griekse gemeenschappen in de regio’s Apulië (Salento) en Calabria in Zuid-Italië. Dit dialect is een levend overblijfsel van de oude Griekse kolonisatie van Zuid-Italië en Sicilië, en heeft zich ontwikkeld in de loop van meer dan twee millennia. Het wordt beschouwd als een bedreigde taal volgens UNESCO.

Geschiedenis

De oorsprong van het Griko-dialect gaat terug naar de tijd van de oude Griekse kolonisatie van de kustgebieden van Zuid-Italië en Sicilië, een gebied dat ook wel Magna Graecia werd genoemd. Deze kolonisatie begon rond de 8e eeuw voor Christus. De Griekse cultuur en taal floreerden in deze regio’s tot de Romeinse overheersing.

Na de val van het West-Romeinse Rijk en de daaropvolgende Byzantijnse overheersing, bleef de Griekse invloed in Zuid-Italië sterk. Tijdens de middeleeuwen en de Renaissance was het gebied blootgesteld aan verschillende heersers, waaronder de Normandiërs, de Hohenstaufen, de Anjous en de Aragonezen, wat leidde tot een voortdurende vermenging van talen en culturen.

Kenmerken

Griko heeft een unieke linguïstische structuur die elementen van het oude Grieks, middeleeuws Grieks, en Italiaans bevat. Hoewel de basisgrammatica en de woordenschat duidelijk Grieks zijn, zijn er talloze leenwoorden en invloeden uit het Italiaans, Latijn en zelfs Spaans. Het dialect vertoont ook enkele archaïsche kenmerken die in het moderne Grieks niet meer voorkomen.

Huidige status

Vandaag de dag wordt Griko nog steeds gesproken in enkele gemeenschappen in de Salento-regio en in enkele dorpen in de provincie Reggio Calabria. Het aantal actieve sprekers wordt geschat op minder dan 20.000, voornamelijk ouderen. Hoewel het aantal sprekers is afgenomen door de invloed van de Italiaanse taal en cultuur, zijn er inspanningen gedaan om dit dialect te behouden en te revitaliseren. Griko wordt onderwezen aan scholen in sommige dorpen en er zijn culturele verenigingen en festivals die de taal en tradities in stand houden.

In 1999 werd de Wet 482/99 in Italië aangenomen, die officiële erkenning en bescherming biedt aan historische taalminderheden, waaronder het Griko. De Europese Unie ondersteunt ook verschillende projecten voor het behoud van deze taal.

rel=nofollow
rel=nofollow
 
rel=nofollow