Joseph Marsh

Joseph Marsh (St. Albans, Franklin, Vermont, op 6 december 1802 – Tecumseh, Michigan, 13 september 1863) was een Amerikaans prediker met een Christian Connection-achtergrond. Hij had contact met de vroege adventisten (millerieten), en de bewegingen rond Johan Thomas en Benjamin Wilson. Hij was uitgever van christelijke tijdschriften. Hij wordt door de Church of God General Conference (Abrahamic Faith) als hun stichter beschouwd.

Leven

Joseph Marsh werd geboren in St. Albans, Franklin, Vermont, op 6 december 1802. Toen hij zestien was verhuisde de familie naar Genesee County, New York. Daar werden Josephs ouders uitgesloten uit de methodistisch-episcopaalse kerk omdat zij het dogma van de Drie-eenheid verwierpen. Vanaf zijn 19 tot 21 jaar probeerde hij en zijn broer Josiah het werk op een farm, eerst in Monroe Township, Ashtabula County, Ohio, later in Springfield Township, Erie County, Pennsylvania.

In 1823 ging hij net als zijn broer James in Rochester, New York, wonen. Marsh werd overtuigd van het geloof van de „Christian Connexion” en werd gedoopt in de Genesee rivier. Hij begon zich verschillende jaren in te zetten als reizend prediker, terwijl hij de kost verdiende als schrijnwerker. Op 4 augustus 1830 trouwde hij met Sarah Mariah Adams (geboren te Sennett, New York, op 27 november 1808). Het echtpaar kreeg drie dochters: Sarah Eliza (1832), Mary Maria (1834) and Permelia Jane (16 juni 1836). Vanaf 1839 diende Marsh als pastor van een ’Christian Connexion’-kerk in Union Mills en als redacteur van The Christian Palladium.

Adventisme

In 1843 nam Marsh de zienswijze van William Miller aan dat Christus in 1843 zou terugkeren. Zijn openlijke steun aan Miller leidde ertoe dat hij als redacteur van The Christian Palladium werd afgezet, en hij nam ontslag als pastor.

Miller ontmoette de familie Marsh op zijn rondreis in het westen van de Verenigde Staten, en verbleef ongetwijfeld als gast bij de familie Marsh toen hij als spreker naar Rochester kwam.

In 1843 riep Charles Fitch de adventisten op om uit te gaan van Babylon (Openbaring 18:4 (NBG)). Hij verklaarde dat de gevestigde protestantse kerken die geen gehoor gaven aan de adventboodschap, ’Babylon’ zijn. Joseph Marsh steunde deze oproep. In januari 1844 begon hij met de uitgave van het tijdschrift The Voice of Truth and Messenger of the Kingdom at Hand, en in september 1844 ondersteunde hij de zienswijze dat 22 oktober 1844 de datum van Christus’ wederkomst zou zijn (de „seven month movement”). Nadat Jezus niet was teruggekeerd op 22 oktober 1844 en deze dag als The Great Disappointment de geschiedenis inging, kwamen enkele overgebleven adventisten in 1845 tezamen op een conferentie in Albany, N.Y., (de „Albany Conference”). Zij gaven uiting aan hun geloof in de nabijheid van de persoonlijke wederkomst van Jezus Christus. Marsh wou niet aanwezig zijn op de conferentie omdat hij gekant was tegen het aannemen van een geloofsbelijdenis en tegen het stichten van een eigen adventistische denominatie.

Marsh publiceerde in zijn tijdschrift de visies van diverse pluimages van adventisten en andere stromingen: bijdragen van sommige adventisten die stelden dat de deur tot redding gesloten werd (shut-door); of van anderen, die een nieuwe datum zochten (time brethren genoemd); artikelen van „literalisten”, die probeerden de Bijbel zo veel mogelijk letterlijk te nemen en daarom een letterlijke terugkeer van de Joden naar Palestina zou plaatsvinden. Anderen, die Willam Millers mening volgden, gaven diegenen die ervan uitgingen dat de profetieën over Israël zich aan de letterlijke joden zouden vervullen, de naam „Judaizers” (judaïseerders), terwijl zij zelf, omdat zij allegorische betekenissen zochten of zeiden dat er op 22 oktober 1844 wel degelijk iets gebeurd was: niet de terugkomst van Jezus in het vlees, maar iets geestelijks, door anderen soms de Spiritualizers genoemd werden.

In 1848 werd het tijdschrift hernoemd naar The Advent Harbinger en het jaar daarop naar The Advent Harbinger and Bible Advocate. Vanaf 1850 kreeg het de naam The Prophetical Expositor and Bible Advocate.

In 1849 publiceerde Marsh het boek The Bible Doctrine or True Gospel Faith, waarin hij William Millers zienswijzen volgde over het Millennium. In zijn nieuwe boek in 1851, The Age to Come, verwierp en herzag hij een aantal van de ideeën uit zijn vorige boek en aanvaardde de visie, die door Johan Thomas in zijn boek Elpis Israel was uiteengezet over een letterlijke terugkeer van de Joden naar Palestina die vóór Christus’ wederkomst zou plaatsvinden. Deze zienswijze was afkomstig van een stroming die in Engeland bekend stond als Literalism, en die in Amerika Age to Come zou worden genoemd.

John Thomas, die herdoopt werd na zijn breuk met de campbellieten in 1847, spoorde ook Marsh aan om zich opnieuw te laten dopen, zoals ook een andere Benjamin Wilson zich in 1851 opnieuw had laten dopen. Thomas en Marsh waren het eens in hun geloof dat een koninkrijk op aarde zou worden opgericht en dat Israël hersteld zou worden, maar verschilden van mening of dit punt het noodzakelijk maakte om zich opnieuw te laten dopen. Thomas vond dit essentieel. Wie met een verkeerd begrip van dit punt gedoopt was, moest worden herdoopt, of kwam anders niet in aanmerking voor christelijke omgang en deelname aan het Avondmaal. Van 1852 tot 1860 schreven Marsh en Nathaniel Field uit Jeffersonville, Indiana er artikelen over in de Prophetical Expositor, en Thomas van zijn kant in de Herald of the Kingdom. over de vraag of een correct begrip van de terugkeer van de Joden en van Gods beloften aan Abraham noodzakelijk waren voor een geldige doop.

In 1855 en 1856 organiseerde Nathanael Field in Jeffersonsville twee conferenties waarop Marsh één van de hoofdsprekers was. Er werd geen denominatie gesticht. Later zou Field zijn inzet in de beweging wat beperkt hebben.

Tegen 1860 bestonden in Rochester en op verschillende andere plaatsen twee duidelijk onderscheiden groepen: een groep met diegenen die, zoals John Thomas, herdoopt waren nadat zij afstand hadden genomen van het millerisme en het campbellisme, en anderzijds een groep die zoals Marsh aanvaardde dat er verschillen konden zijn tussen het begrip dat ze bij hun doop hadden over Bijbelse leerstellingen, en het begrip dat ze hier nu over hadden.

In 1860 verkocht Marsh de Prophetical Expositor aan Thomas Newman en liet ook de overgebleven voorraad van zijn boeken en liederenbundel The Millennial Harp aan Newman over. Volgens de volkstelling van 1860 was de familie Marsh toen in Rochester. Volgens zijn dochter Jane Marsh Parker verhuisde hij in 1860 naar Milby, Canada en hetzelfde jaar nog naar Oshawa, Canada, en zou hij kort voor zijn dood teruggekeerd zijn naar de Christian Connexion. Volgens de gegevens van de Church of God werd hij in 1863 als evangelieprediker toegewezen aan Jeffersonville, Indiana, de kerk van Nathaniel Field, toen hij in het huis van zijn dochter in Tecumseh, Michigan, op 13 september 1863, overleed aan tyfeuze koorts.

Later werd de groep rond Joseph Marsh dikwijls beschreven als een aftakking van de adventisten. Zij zelf maakten duidelijk dat zij zich onderscheidden van de adventisten, en de adventisten hadden een hekel aan de Age-to-Come-zienswijzen. Hoewel zij net zoals de adventisten uitkeken naar een spoedige Wederkomst van Jezus Christus, geloofden zij niet zoals de adventisten dat de aarde zou vernietigd worden.

Joshua V. Himes schonk kort voor zijn overlijden de kaart aan de hand waarvan William Miller de profetieën uitlegde, aan Jane, de dochter van Joseph Marsh, omdat Miller erg op de familie gesteld was geweest.

Geloof

• Zijn anti-trinitarische zienswijze erfde hij mogelijk van zijn ouders en van de Christian Connection.
• Aanvankelijk was Marsh gekant tegen het aanvaarden van een credo of tegen formele kerkorganisatie
• Marsh verwierp de leerstelling die zich vanaf 1850 onder adventisten verspreidde: dat christenen de sabbat op de zevende dag moeten onderhouden.
• Marsh aanvaardde John Thomas’ visie over Gods beloften aan Abraham en over Israël, maar deelde zijn mening niet dat onjuiste kennis van deze leerstellingen ten tijde van de doop de doop ongeldig maakten.
• Blijkbaar deelde Marsh de zienswijze van John Thomas en Benjamin Wilson dat de duivel slechts een allegorische figuur is.