Great Disappointment

The Great Disappointment of Grote Ontgoocheling is een datum uit de adventistische kerkgeschiedenis.

William Miller was door zijn studie van de Bijbel, met name de profetieën van Daniël, tot de conclusie gekomen dat Jezus Christus ergens in de periode van 21 maart 1843 tot 21 maart 1844 zou terugkomen om de aarde te reinigen en de gelovigen te belonen. Maar deze periode verstreek zonder gevolgen.

In de zomer hielden de volgelingen van Miller een camp meeting in Exeter, New Hampshire. Op de derde dag daarvan, 15 augustus 1844, hield Joseph Bates een toespraak over de grote lijnen van de profetie die op Jezus Christus’ spoedige wederkomst duidden. Tijdens de toespraak was Samuel Sheffield Snow te paard aangekomen. Nadat hij was gaan zitten bij zijn zus en haar man John Couch ging, fluisterde hij iets in haar oor, met de Bijbel geopend in zijn hand.

Mevrouw Couch onderbrak daarop Joseph Bates. Ze zei dat het te laat was om zich met dat thema bezig te houden, maar dat er hier een man was „met een boodschap van God”. Bates nodigde Samuel Snow bijgevolg uit om de boodschap die hij had, uit te leggen, en ging zitten om te luisteren.

Snow presenteerde zijn interpretatie dat Christus zou terugkomen op de „tiende dag van de zevende maand van het huidige jaar, 1844”. Hij legde uit dat deze dag volgens de karaïtisch-joodse kalender op 22 oktober 1844 zou vallen. Deze nieuwe zienswijze kwam bekend te staan als de „seventh-month message” (de boodschap van de zevende maand) en verspreidde zich als een vuurtje door de bevolking.

Miller was in het begin sceptisch om deze nieuwe datum te aanvaarden, maar uiteindelijk liet hij zich door Snows argumenten overtuigen. Op 12 oktober 1844 liet Miller een brief afdrukken in de Midnight Cry, waaruit bleek dat hij er het volste vertrouwen in had dat Christus zou komen in de zevende maand en hen allen zou zegenen.

Op dinsdag 22 oktober waren vele millerieten bijeengekomen en verwachtten met spanning de terugkomst van Jezus en dat zij zouden opgenomen worden in de hemel. Zij brachten de nacht door met gebeden en het zingen van hymnen. Toen 22 oktober voorbijging en Jezus niet zoals gehoopt was teruggekomen, leidde dit tot een grote teleurstelling, die bekend kwam te staan als de Great Disappointment.

Dat Jezus niet gekomen was, was voor tegenstanders van de millerieten een reden om hen te bespotten. Op enkele plaatsen kwam het tot uitbraken van geweld tegen de millerieten of hun kerkgebouwen. Velen keerden zich af van de beweging. Diegenen die overbleven, probeerden zich te hergroeperen, maar al spoedig werden onderlinge verschillen duidelijk.

Sommigen veronderstelden dat de datum verkeerd was, en gingen nieuwe datums voorstellen, bijvoorbeeld in 1845. De predikant Joseph Turner stelde dat de deur tot redding nu gesloten was. Anderen stelden, als er op die dag niets gebeurd is, kan ook de deur nog niet gesloten zijn. Miller sloot zich bij deze zienswijze aan.

Tijdens een gebedsbijeenkomst concludeerde Hiram Edson dat er te rechter tijd meer licht zou schijnen op wat er werkelijk gebeurd was. Hij ging het thema daarom nog eens uitgebreid bestuderen, samen met O. R. L. Crosier en F. B. Hahn. Zij concludeerden dat het ’heiligdom’ dat Jezus volgens Daniël 8:14zou komen reinigen, niet de aarde was maar zich het hemelse heiligdom was en dat 22 oktober dus niet de dag was van Jezus’ wederkomst, maar van een gebeurtenis in de hemel, en dat hun verwachtingen bijgevolg fout waren geweest.

Dit werd ook de visie van Ellen White, die vanaf december 1844 stelde dat zij visioenen had en die een grote invloed zou uitoefenen op de ontwikkeling van de kerk van de zevendedagsadventisten.

Verwijzingen