Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Whitesnake
| Whitesnake | ||
| ||
| (Whitesnake op het Arrow Rock Festival 2008, Nijmegen) | ||
| Achtergrondinformatie | ||
| Jaren actief | 1977–1991, 1994, 1997–1998, 2002-heden | |
| Oorsprong | Middlesbrough,  Engeland
| |
| Genre(s) | Hard rock, Heavy metal, Blues-rock | |
| Label(s) | United Artists EMI Geffen SPV Mirage Frontiers | |
| Verwante acts | Deep Purple, Coverdale and Page, Blue Murder, Manic Eden, Paice, Ashton & Lord, Thin Lizzy, The Snakes, The Company of Snakes, Snakecharmer | |
| Leden | ||
| Zang | David Coverdale (1976–1991, 1994, 1997–1998, 2002–heden) | |
| Gitaar | Doug Aldrich (sinds 2002) | |
| Gitaar, Zang | Reb Beach (sinds 2002) | |
| Drums, Percussie | Tommy Aldridge (1987–1991, 2002–2007, 2013-heden) | |
| Basgitaar | Michael Devin (sinds 2010) | |
| Website | ||
Whitesnake is een Britse hardrockband, opgericht in 1977 door David Coverdale (voormalig zanger van Deep Purple).
Geschiedenis
1978 : Het begin
Eerste om toe te treden tot de nieuwe band is (slide)gitarist Micky Moody waarmee Coverdale al werkte aan zijn beide soloplaten 'White Snake' en 'North Winds'. De eerste line-up wordt vervolledigd door gitarist Bernie Marsden, bassist Neil Murray en drummer Dave Dowle. Als toetsenist fungeert aanvankelijk Brian Johnstone. Hun eerste optreden heeft plaats op 23 februari 1978 in de Sky Bird club in Nottingham.
Met producer en inmiddels ook toetsenist Pete Solley wordt een EP 'Snakebite' opgenomen waarop vooral 'Ain't no love in the heart of the city' tijdens de vele live concerten een vaste waarde zal worden 'Ain't no love...' is een cover van een soulnummer van Bobby Bland waar Moody een nieuwe intro aan toevoegt, intro gestolen van Come Together van The Beatles. Eigenaardig genoeg zullen anderen die het nummer coveren (onder andere Chris Farlowe) de Moody-intro mee coveren.
1978-1982 : Classic Whitesnake
Tijdens de opnames van het eerste album blijft Coverdale op zoek naar een geschikte toetsenist tot Jon Lord (ook al Coverdales collega in Deep Purple) bezwijkt onder Coverdales argumenten en in augustus 1978 tot Whitesnake toetreedt. Op het eerste album 'Trouble' is zijn inbreng slechts een overdub, daarna wordt zijn inbreng markanter.
Grote verwondering uiteraard als daarna ook Ian Paice - ook al ex-Deep Purple- de rangen komt vervoegen. Zijn allereerste optreden met Whitesnake is trouwens op het Jazz Bilzen Festival (1979) in België. Met 3 ex-Deep Purple leden in de rangen dromen vele fans reeds van een nieuwe Deep Purple. De inbreng van het gitaristenduo Moody/Marsden blijkt echter de belangrijkste troef te zijn voor Whitesnake, de ex-Purpleleden worden door de drie M's dan ook de "brass section" bestempeld. Ze treden in die dagen ook vaak op met T-shirts waarop de tekst 'No I wasn't in F**king Deep Purple' staat. Coverdale zelf verklaart trouwens dat Deep Purple met hem enkel nog samenkomt mocht Whitesnake groter worden dan Deep Purple. De band toert en neemt platen op aan de lopende band. Vooral live blijkt de band een voltreffer te zijn tussen het jonge punkgeweld.
1983
In 1982 neemt de band een kleine pauze wegens ziekte van Coverdale's dochter. Paice en Murray besluiten bij Gary Moore te blijven, waar ze eerst tijdelijk ingelijfd waren. Coverdale heeft dan al besloten om drummer Cozy Powell in zijn band op te nemen. Terwijl ex-Trapeze-gitarist Mel Galley en bassist Colin Hodgkinson de overige nieuwelingen zijn. Enkel Jon Lord blijft dus aan boord, al keert Micky Moody ook al vroeg terug naar Whitesnake. Moody verlaat de band alweer in 1983 na een intensieve tournee (onder andere op het Monsters of Rock festival in Castle Donington en twee keer in Vorst Nationaal) en de opnames van het album Slide it in.
1984-1985 : Verandering van stijl
Van een bluesbased band gaat Whitesnake meer de traditionele Led Zeppelin toer op. Bij de komst van ex-Thin Lizzy gitarist John Sykes en de terugkeer van Neil Murray wordt het album geremixt, waardoor er twee versies van op de markt zijn. Als Jon Lord vertrekt naar de eerste Deep Purple-reünie en Mel Galley zich blesseert blijft Whitesnake als een kwartet verder liveoptreden. In Japan en Noord- en Zuid-Amerika is de band immens populair. Achter de schermen speelt Richard Bailey keyboards.
1985-1987 : Het Album 1987
Tijdens de opnames van het nieuwe album loopt het echter totaal mis. Coverdale kan de zangpartijen wegens ziekte niet inspelen en na geruchten over wanbetalingen zit Coverdale met een deel opnames maar geen muzikanten. Om het album af te maken roept Coverdale de hulp van Don Airey en Aynsley Dunbar in. Voor een heropname van 'Here I go again' huurt Coverdale de ritmesectie van Heart en de Nederlandse gitarist Adrian VandenBerg speelt de gitaarsolo in.
1987-1988 : Hairband
Als het album klaar is, zit Coverdale zonder muzikanten. Het album heeft ook geen titel en zal onder de naam 1987 (het verschijningsjaar) bekend worden. Om het album te promoten en onder de invloed van MTV moet Coverdale een videoclip uitbrengen. Coverdale ronselt Vandenberg, Vivian Campbell (ex-Dio), Rudy Sarzo (ex-Ozzy Osbourne) en Tommy Aldridge (eveneens ex-Ozzy Osbourne) bijeen voor de opnames van de videoclips. Met een Brit, een Amerikaan, een Cubaan, een Ier en een Nederlander moet ook een van de meest internationale hardrockbands op de planken staan. Het album is een groot commercieel succes wat mede te danken is aan die videoclips met de verschijning van fotomodel en actrice Tawny Kitaen. Tijdens de opnamen van de clips bloeit een romance op tussen haar en Coverdale en later zullen zij ook trouwen. Naast harde rocknummers staan er ook rustige rockballads op het album en meerdere singles bereiken hoge plaatsen in de verschillende hitlijsten, tot de hoogste plaats in de USA met de single Here I go again (een heropname van een door Marsden gepend nummer). In dezelfde bezetting als gebruikt voor de videoclips treedt de band ook op. Een gepland concert in Nederland wordt afgelast wegens ziekte van Coverdale. Na de tournee verlaat Campbell de groep, niet geheel tot ongenoegen van Vandenberg, die het niet goed met hem kon vinden.
1989-1990: Slip of the Tongue
Voor het nieuwe album Slip of the Tongue componeert Coverdale samen met Vandenberg de nummers. Vanwege een polsblessure (ontstaan door bewegingsoefeningen om zijn pols juist soepeler te maken), kan Vandenberg zijn partijen niet inspelen. Coverdale huurt Steve Vai in en geeft hem carte blanche om de partijen op eigen wijze in te spelen. Door Vai wordt deze mogelijkheid benut om zichzelf bij een groter publiek bekend te maken. Ondanks persoonlijke verschillen tussen Vai en Vandenberg is de tournee de meest succesvolle van Whitesnake.
Coverdale/Page
Coverdale besluit echter de band tijdelijk te stoppen om te kunnen samenwerken met Led Zeppelin gitarist Jimmy Page onder de noemer Coverdale/Page.
1993-1994: Greatest Hits-band
In 1993 wordt een verzamelalbum uitgebracht waarbij enkel de drie laatst uitgebrachte albums gebruikt worden. In het nieuwe huurlingenlegioen ter promotie van het album verschijnen naast Heart-drummer Denny Carmassi (meegenomen van Coverdale/Page), Ratt-gitarist Warren DeMartini en toetsenist Paul Mirkovich ook oudgedienden Vandenberg en Sarzo.
David Coverdale & Whitesnake - Farewell tour
In 1997 besluit Coverdale om een soloalbum op te nemen. Onder druk van de platenmaatschappij wordt het album 'Restless Heart' echter toch onder de naam 'Whitesnake' uitgebracht. Een nieuw huurlingenlegioen met naast Coverdale, Vandenberg en Carmassi Tony Franklin, Steve Farris en Derek Hilland wordt samengesteld voor de 'Farewell Tour'. Een akoestisch optreden met enkel Coverdale en Vandenberg wordt in Japan opgenomen en twee dagen later ook uitgebracht. Hierna besluit Coverdale om opnieuw (tijdelijk) te stoppen met Whitesnake en zich te richten op een solocarrière.
Coverdale Solo : Into the Light
Het soloalbum 'Into the light' uit 2000 opgenomen met als co-writer en gitarist Earl Slick blijkt echter niet aan te slaan.
2004-2007 : Terugkeer van Whitesnake
In 2004 wordt opnieuw een Whitesnake samengesteld met gitaristen Doug Aldrich en Reb Beach, bassist Marco Mendoza, toetsenist Timothy Drury en oudgediende Tommy Aldridge op drums. Van deze wereldtournee -die ook doorliep in 2005) werd een DVD opgenomen die in 2006 verscheen. Bij de promotie van die DVD is Mendoza vertrokken naar Ted Nugent en vervangen door Uriah Duffy. Voor de Benelux wordt Arrow Rock in Nederland met een gastrolletje voor Adje Vandenberg en Graspop in België aangedaan. Begin 2007 is er een livealbum uitgebracht "Live in the shadow of the blues" met daarop 4 nieuwe songs, een voorbereiding op een nieuw album dat later in het jaar verschijnt in de winkel en daarop waarschijnlijk een nieuwe wereldtour.
2007-heden : Good to be Bad
Eind 2007 wordt bekendgemaakt dat Aldridge bij Thin Lizzy blijft, waarmee hij al enkele jaren af en toe toert en vervangen wordt door Chris Frasier. Voor 2008 worden alvast optredens op het Arrow Rock Festival (Nederland) en het Graspop-festival (België) in juni aangekondigd dit in een Euro-tour met Def Leppard. In April verschijnt eindelijk een nieuw studio-album Good to be Bad. 21 december 2008 geeft Whitesnake zijn laatste concert van de "Good to be Bad" tour in 013 te Tilburg,ook Adrian Vandenberg is voor 2 nummers aanwezig. Whitesnake is ook 2011 weer van de partij op Graspop Metal Meeting in Dessel (België). In 2012 en 2013 treed hij ook regelmatig met Whitesnake op.
Rond 5 juli 2013 verscheen een live dubbelalbum met muziek van de laatste jaren. Ook nummers met Adrian Vandenberg.
Bandleden
- David Coverdale: zang (1976–1982, 1982–1991, 1994, 1997–1998, 2002–heden)
- Doug Aldrich: zang & elektrische gitaar (2002–heden)
- Reb Beach: lead & elektrische gitaar (2002–heden)
- Timothy Drury: keyboard (2002–heden)
- Brian Tichy drummer (juni 2010-2013)
- Michael Devin bassist (juni 2010-heden)
- Tommy Alderidge Drums (2013 - heden
Line ups
- 01 - David Coverdale/ Micky Moody/Bernie Marsden/Neil Murray/Dave Dowle/Brian Johnstone
- 02 - David Coverdale/ Micky Moody/Bernie Marsden/Neil Murray/Dave Dowle/Peter Solley
- 03 - David Coverdale/ Micky Moody/Bernie Marsden/Neil Murray/Dave Dowle/Jon Lord
- 04 - David Coverdale/ Micky Moody/Bernie Marsden/Neil Murray/Ian Paice/Jon Lord
- 05 - David Coverdale/ Micky Moody/Mel Galley/Colin Hodgkinson/Cozy Powell/Jon Lord
- 06 - David Coverdale/ John Sykes/Mel Galley/Neil Murray/Cozy Powell/Jon Lord
- 07 - David Coverdale/ John Sykes/Neil Murray/Cozy Powell/(Richard Bailey)
- 08 - David Coverdale/ John Sykes/Neil Murray/Aynsley Dunbar/(Don Airey)
- 08bis - David Coverdale/Ad Vandenberg/Mark Andes/Denny Carmassi/Don Airey
- 09 - David Coverdale/ Adje Vandenberg/Vivian Campbell/Rudy Sarzo/Tommy Aldridge
- 10 - David Coverdale/ Adje Vandenberg/Steve Vai/Rudy Sarzo/Tommy Aldridge
- 11 - David Coverdale/ Adje Vandenberg/Warren DeMartini/Rudy Sarzo/Paul Mirkovich/Denni Carmassi
- 12 - David Coverdale/ Adje Vandenberg/Steve Farris/Tony Franklin/Denni Carmassi/Derek Hilland
- 13 - David Coverdale/ Doug Aldrich/ Reb Beach/ Marco Mendoza (bas)/ Tommy Aldridge (drums)/ Timothy Drury
- 14 - David Coverdale/ Doug Aldrich/ Reb Beach/ Uriah Duffy (bas)/ Tommy Aldridge (drums)/ Timothy Drury
- 15 - David Coverdale/ Doug Aldrich/ Reb Beach/ Uriah Duffy (bas)/ Chris Frazier (drums)/ Timothy Drury
- 16 - David Coverdale/ Doug Aldrich/ Reb Beach/ Michael Devin (bas)/ Brian Tichy (drums)/ Brian Ruedy
- 17 - David Coverdale/ Doug Aldrich/ Reb Beach/ Michael Devin (bas)/ Tommy Aldridge (drums)/ Brian Ruedy
Discografie
Albums
| Album(s) met hitnoteringen in de Nederlandse Album Top 20/50/75/100 |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Snakebite | 1978 | - | |||
| Trouble | 1978 | - | |||
| Lovehunter | 1979 | - | |||
| Live at Hammersmith | 1980 | - | Japans Livealbum | ||
| Ready an' willing | 1980 | - | |||
| Live... in the heart of the city | 1980 | - | Livealbum | ||
| Come an' get it | 1981 | - | |||
| Saints & sinners | 1982 | - | |||
| Slide it in | 1984 | - | |||
| 1987 | 1987 | 18-04-1987 | 30 | 27 | |
| Slip of the tongue | 1989 | 2-12-1989 | 43 | 16 | |
| Restless heart | 23-05-1997 | 21-06-1997 | 58 | 4 | |
| Starkers in Tokyo | 1998 | - | |||
| Best of | 24-03-2003 | - | Verzamelalbum | ||
| Live... in the shadow of the blues | 2006 | - | Livealbum | ||
| Good to be bad | 18-04-2008 | 26-04-2008 | 33 | 4 | |
| Forevermore | 25-03-2011 | 02-04-2011 | 42 | 3 | |
| Made in Britain | 05-07-2013 | - | - | - | Dubbelalbum (live) |
| Album(s) met hitnoteringen in de Vlaamse Ultratop 50/100 |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Good to be bad | 2008 | 03-05-2008 | 70 | 3 | |
| Forevermore | 2011 | 02-04-2011 | 63 | 4 | |
| Made in Japan | 2013 | 27-04-2013 | 126 | 1* | Livealbum |
| Made in Britain | 05-07-2013 (o.v.) | - | - | - | Dubbelalbum (live) |
Singles
| Single(s) met hitnoteringen in de Nederlandse Top 40 |
Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Here I go again | 1987 | 31-10-1987 | 5 | 8 | #6 in de Single Top 100 / Alarmschijf |
| Is this love | 1988 | 23-01-1988 | 23 | 5 | #31 in de Single Top 100 |
| Fool for your loving | 1990 | 27-01-1990 | 19 | 5 | #19 in de Single Top 100 / Alarmschijf |
Dvd's
| Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30 | Datum van verschijnen |
Datum van binnenkomst |
Hoogste positie |
Aantal weken |
Opmerkingen |
|---|---|---|---|---|---|
| Live at Donington 1990 | 2011 | 11-06-2011 | 20 | 2 | |
| Made in Japan | 2013 | 27-04-2013 | 9 | 2* | (live) |
Overige singles
- 1979: Long way from home
- 1980: Fool for your loving
- 1980: Ready an' willing
- 1980: Ain't no love in the heart of the city
- 1981: Don't break my heart again
- 1981: Would I lie to you
- 1982: Here I go again
- 1983: Guilty of love
- 1984: Give me more time
- 1984: Love ain't no stranger
- 1987: Here I go again (Remix)
- 1987: Is this love
- 1987: Still of the night
- 1988: Give me all your love
- 1989: Fool for your loving
- 1989: Slip of the tongue
- 1990: The deeper the love
- 1990: Now you're gone
- 2008: All for love
- 2011: Love will set you free
Videografie
- 1983 - Fourplay (VHS)
- 1983 - Live ! Donnington Park
- 1988 - Trilogy (VHS)
- 2006 - Live... in the still of the night (DVD)