Christian Connection

De Christian Connection, ook geschreven als Christian Connexion was een beweging in het christendom. Deze begon op verschillende plaatsen in de laten 18e en vroege 19e eeuw.

Aanhangers van de Christelijke Connection vertrouwden niet in geloofsbelijdenissen, maar probeerden strikt de Bijbel te volgen. Gewoonlijk hadden ze een aantal gemeenschappelijke voorstellingen, zoals een arminiaanse visie over de menselijke natuur en een verwerping van de calvinistische leer van de uitverkiezing. Zij waren voorstanders van een radicaal gedecentraliseerde vorm van kerkbestuur. Het tijdschrift van de Connexion tijdschrift, de Herald of Gospel Liberty verscheen voor het eerst op 1 september 1808. Sommige historici beschouwen dit als het eerste religieuze tijdschrift dat ooit in de [Verenigde Staten van Amerika|VS]] werd uitgegeven.

De beweging bestond vooral uit personen die zich hadden afgescheiden van de congregationalistische, methodistische en congregationalistische kerken.

Voorlopers

• James O’Kelly was een voorstander het streven naar christelijke eenheid door een terugkeer naar het nieuwtestamentisch christendom. In 1792 trok hij zich terug uit de methodistisch-episcopaalse kerk, uit ontevredenheid over de rol van de bisschoppen. Zijn beweging, geconcentreerd in Virginia en Noord-Carolina, werd oorspronkelijk Republican Methodists genoemd (republikeinse methodisten). In 1794 namen zij de naam Christian Church aan.
• Omstreeks die tijd During leidden zowel Elias Smith uit Vermont en Abner Jones uit New Hampshire een beweging die gelijkaardige zienswijzen had als de groep van O’Kelly. Zij geloofden dat men een goed christen kon zijn de Bijbel te gebruiken, zonder gebonden te zijn aan menselijke overleveringen en denominaties die uit Europa waren meegebracht. Smith en Jones werkten eerst onafhankelijk, maar verenigden dan hun krachten en begonnen de naam Christian te gebruiken.
• Na de Cane Ridge Revival in Kentucky in 1801 ontstond een beweging in Kentucky en de vallei van de Ohio-rivier, die zich losmaakte van de gevestigde denominaties. Barton W. Stone en vijf anderen publiceerden The Last Will and Testament of the Springfield Presbytery in 1804. De gaven de band met de gevestigde denominaties op en verkozen eenvoudig als Christians bekend te staan. Stone was bekend met de beweging rond O’Kelley en wist dat de republikeinse methodisten enkel de naam Christian gebruikten.

Vorming

Tegen 1808 gingen de groepen rond O’Kelley en rond Smith en Jones nauw samenwerken. De groep Christians rond Stone in Kentucky sloot zich spoedig daarop aan. Tegen 1810 waren deze drie groepen verenigd. Deze losse connectie van kerken kreeg de naam Christian Connection (of Connexion) en Christian Church.

Stone-Campbell

Een meerderheid van de door Stone geleide Christian Churches in Kentucky en Tennessee verenigden zich met de groep kerken die geleid werden door Alexander Campbell. (De Stone-Campbell beweging.) Velen van hen bleven de naam Christian Church gebruiken, maar zagen zich niet langer als deel van de Christian Connection. Het door elkaar gebruiken van de benamingen veroorzaakt vandaag nog verwarring bij de geschiedschrijvers. Veel van de geschiedschrijving hierover komt tot stand door de kerkgemeenschappen die hun roots hebben in de Christian Connection.

Organisatie

De pogingen tot een radicale kerkhervorming leidden tot praktische moeilijkheden, die er in de jaren 1830 en 1840 toe leidden dat de oorspronkelijke anti-organisatorische principes afgezwakt werden.

David Millard en Joseph Badger versterkten de stabiliteit van de verhoudingen tussen de diverse gemeenten. Beide waren ze, p verschillende tijdstippen, redacteurs geweest van de Christian Palladium, een religieuze krant uit New York, die concurreerde met de Herald of Gospel Liberty als belangrijkste tijdschrift van de beweging.

Een buitengewoon groot aantal predikanten van de Christian Connexion in New England werd betrokken bij de eschatologische verwachtingen rond William Miller. Niet minder dan zeven van de 16 ondertekenaars van de oproep voor een adventistische algemene conferentie in 1840 waren Connexion-predikers. In het midden van de jaren 1840 verlieten velen de Connexion om zich aan te sluiten bij de nieuwe opkomende denominaties, zoals de zevendedagsadventisten en de adventchristenen (Advent Christian Church).

Fusies

In de tweede helft van de 19e eeuw voerden de leiders van de Connexion een beleid van aanpassing aan de mainstream. Via de temperance movement (die zich inzette voor het matigen van alcohol en voor geheelonthouding), de zondagsschool-beweging, en de Bijbelgenootschapppen, toonden de Christian Connexionisten dat zuµij veel gemeenschappelijk hadden met de grote religieuze organisaties.

In 1931 werd de Christian Church samengevoegd met de congregationalistische kerken tot de Congregational Christian Churches. In 1957, na twintig jaar discussie en werk, volgde de fusie met de Evangelical and Reformed Church (de evangelische en hervormde kerk), die zelf het product was van de fusie van twee Duits-Amerikaanse denominaties. Het resultaat kreeg de naam United Church of Christ (UGC, verenigde kerk van Christus). In 1989 verklaarden de UCC en de Diciples of Christ zich akkoord tot deelname aan volledige gemeenschap met elkaar, terwijl zij voor de rest afzonderlijke denominaties bleven.

Zie ook

• Restoration Movement