Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Kateda
Kateda, na de introductie in het Verenigd Koninkrijk ook wel kixa genoemd, is een Tibetaanse krijgskunst voor zelfverdediging waarvan aangenomen wordt dat het zijn oorsprong vindt in Tibet. De herontdekking van Kateda gaat terug op een persoon uit de Himalaya met de naam Tagashi. De naam Kateda is de afkorting van het Indonesische Karate Tenaga Dalam dat karate van de innerlijke kracht betekent.
In deze krijgskunst ligt het accent op vordering in ademhalingstechniek, concentratie, balans en coördinatie. Belangrijk daarbij is het bereiken van innerlijke kracht.[1] Vanwege de het accent op filosofie, spier- en ademhalingstechniek wordt de krijgskunst ook wel in verband gebracht met de beweeglijke ashtanga vinyasa yoga, ook bekend als power yoga.
Kateda werkt met een bandensysteem, oplopend in dezelfde kleurvolgorde als bijvoorbeeld judo. Een beginner start met de witte band, waarna de gele, groene, blauwe, bruine en zwarte band volgen.[1] Vanaf de zwarte band zijn er acht gradaties. Bij de eerste vijf hoort een zwart pak met rode Romeinse cijfers en wordt de beoefenaar Instructor genoemd. De gradaties zes tot en met acht hoort een wit- of crèmekleurig pak en wordt de beoefenaar de kwalificatie van Master toegekend.[2]
Geschiedenis
Aan de basis van de krijgskunst staat volgens de wereldwijde Kateda-organisatie een fantastische overlevering van de Tibetaan Tagashi.
In 1907 zou hij een oud leren boek of manuscript hebben gevonden toen hij in het noorden van Tibet reisde. Het geschrift was op een symbolische wijze geschreven en hij zou het al gedurende veertig jaar hebben bestudeerd om de herkomst te achterhalen, onder andere door het te vergelijken met andere oude boeken die werden bewaard bij mensen in Tibet en andere plaatsen in de Himalaya. De symbolen vertaalde hij in zeven karakters en hij noemde het geschrift de Zeven Geheimen. Hij beschreef de leer als een structurele anatomie van de innerlijke menselijke kracht die is opgebouwd uit de zeven puurste elementen van de natuurlijke innerlijke kracht.[3]
Op de laatste pagina stond een kaart met een route die Tagashi in 1947 naar verluidt zou hebben gevolgd. De route liep door Nepal, India, Thailand, Maleisië en Indonesië en duurde uiteindelijk zestien jaar. Onderweg leerde hij de krijgskunst aan ongeveer tweehonderd leerlingen die een eed van geheimhouding af moesten leggen om misbruik van de krijgskunst te voorkomen.[3]
Tagashi en dertig van zijn meesters bereikten in 1963 de vulkaan Bromo op Oost-Java. Hier ontdekte hij de betekenis van de innerlijke visie en stem, toen hij een visioen kreeg op de krater. Dat bestond eruit dat hij daar dezelfde symbolen zag als die werden beschreven in het manuscript. Het visioen is de basis gaan vormen van zijn geloof dat het Zevende Geheim bereikt kon worden door de methoden van de zelfverdediging. Hij besloot hier te blijven om het zevende geheim te ontsluiten, terwijl zich een groep leerlingen om hem heen vormde.[3]
In 1969 gaf Tagashi toestemming om de Zeven Geheimen te vertalen in gewoon taalgebruik aan een van zijn Indonesische meesters die net als hij het visioen zouden hebben gehad op de krater. Deze meester had het boek tot dan toe nog niet gezien en kreeg toestemming om ook de ontsluiting van het Zevende Geheim te vertalen. Deze methode werd diepe stilte genoemd en maakte het mogelijk de controle over de geest te bereiken en contact te maken met het onderbewustzijn. Van hieruit bereikte hij zijn innerlijke visie en stem. De meester werkte drie jaar aan de vertaling in Noord-Tibet zelf op de plaats waar het manuscript was gevonden.[3]
In maart 1972 accepteerde Tagashi de vertaling en hij stemde ook in om de traditionele geheimhouding op te heffen en te vervangen voor doorgifte van de kennis via een school met regels en voorschriften. De vertaling van de Zeven Geheimen had de naam kateda dat het hoogste stadium van centrale kracht betekent. In 1977, vijf jaar na de opening van de eerste kateda-school in Indonesië, werd de eerste buitenlandse kateda-organisatie opgericht in Engeland en drie jaar later in 1980 in de Verenigde Staten. De Londense school is sinds 5 maart 1981 de hoofdvestiging van de andere scholen in de wereld.[3]
Op 22 januari 1976 overleed Tagashi op een leeftijd van 89 jaar. Hij werd gecremeerd in de krater van Bromo, samen met het originele manuscript; dit was zijn laatste wens. Het verhaal van Tagashi is daarmee niet meer te verifiëren.[3]
Begin 21e eeuw vinden er nog altijd uitgebreide, internationale trainingssessies plaats in Bromo op een hoogte van een kleine 1000 meter.[1]
Literatuur
- Nasution, Lionel: Kateda Dickens Pub. Co 1984, ISBN 0-946204-61-6.
Zie ook
Externe links
Videodemo van kateda op YouTube
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties: