Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Energy drink
Een energy drink, (in het Nederlands ook energiedrank, meestal verkocht onder de Engelse term) is een drank, bedoeld is om een stimulerende werking te hebben op het organisme. Energy drinks worden vaak in blikjes verkocht worden en bevatten gewoonlijk veel cafeïne en taurine.
Geschiedenis
De eerste energiedrank werd ontwikkeld in de Verenigde Staten onder de merknaam ’Dr. Enuf’. Dit was een softdrink met cafeïne, rietsuiker en de vitamines thiamine en niacine. Het drankje werd bedacht door de scheikundige Bill Swarts uit Chicago nadat hij collega’s had horen klagen over lethargie (weinig energie hebben, geen wilskracht en kracht hebben om iets te doen.) Hoewel het drankje nog steeds bestaat, was het de marketingstrategie van de firma om enkel lokaal te verkopen. Buiten Tenessee, North Carolina, South Carolina en Southwest Virginia, probeerden ze het drankje niet verder te verspreiden.
Intussen was men na de Tweede Wereldoorlog in Japan bezig de maatschappij herop te bouwen, wat zorgde voor lange werkdagen. Onder de druk gingen sommige zakenmensen of piloten op lange vluchten stimulantia zoals amfetamines gebruiken, die een aantal negatieve bijwerkingen op de gezondheid hadden. In de jaren 1950 werden deze verboden. Men ging op zoek naar nieuwe stimulerende middelen, en in 1962 bracht de firma Taisho Lipovitan-D op de markt, een klein flesje met een sterk cafeïnehoudend drankje, aangevuld met vitaminen, taurine en arginine. Lipovitan-D werd er heel populair en tegen de jaren 1980 waren er diverse merken van energy drinks op de markt. Het gebruik van deze drankjes verspreidde zich over Azië. De Oostenrijkse zakenman Dietrich Mateschitz, kwam in Thailand in contact met de energy drink Krating Daeng en dacht dat dit soort drankjes met goede marketing ook in Europa zou kunnen aanslaan.[1] Krating Daeng had een meer specifieke smaak dan veel van de voorafgaande drankjes, die smaakten als een medicijn of kruidenmengsel. Mateschitz werd de zakenpartner van de Thaise zakenman Chaleo Yoovidhya, die het drankje Krating Daeng had ontwikkeld, om samen in 1987 de firma Red Bull op te richten.
Door een uitgekiende marketingstrategie werd het drankje populair gemaakt. Het werd geïntroduceerd en goed ontvangen in skioorden in Oostenrijk, bijvoorbeeld bij mountain bikers en snowboarders. De opkomende wereld van de elektronische dansmuziek werd ook een goede afzetmarkt. Red Bull was de eerste fabrikant die in Europa bekend werd voor dit type drankjes.
Op de wereldmarkt worden jaarlijks ongeveer vijf miljard liter energy drink verkocht. De markt wordt nog steeds gedomineerd door de Oostenrijkse producenten van Red Bull en Bullit (een tweede merk van Red Bull). Red Bull heeft momenteel een marktaandeel van ca. 20 tot 25 %. Dit is vooral te danken aan de verkoop bij tankstations, snackbars, restaurants en dergelijke, waar de andere merken niet of nauwelijks verkocht worden.
Toen andere fabrikanten heel wat gelijkaardige drankjes met een lagere prijs op de markt brachten, werden zij een grote concurrentie voor Red Bull.
Ingrediënten
De ingrediënten en recepten variëren van merk tot merk, maar gewoonlijk bevatten deze drankjes naast water, suiker (of in de light-varianten zoetstoffen), cafeïne (soms in de vorm van guaraná), B-vitamines, taurine, glucuronlacton, mineralen, natuurlijke of chemische smaakstoffen en kleurstoffen. Sommige producenten gebruiken geen thiamine (vitamine B1),[2] omdat dit geen oppeppende werking heeft, maar vitamine B is noodzakelijk voor de stofwisseling van koolhydraten (suikers). Bij veelvuldig gebruik van de drankjes kan een tekort ontstaan, net als bij mensen die veel alcohol drinken.
De marketingboodschap van deze drankjes legt de nadruk op het stimulerende effect, dat voornamelijk wordt bereikt door de cafeïne,[3] maar mogelijk ook door de specifieke combinatie van de ingrediënten.[3] Ook de suiker kan op korte termijn het prestatievermogen verhogen.
Sommige fabrikanten brachten suikervrije varianten op de markt. Op die manier ontbreekt een essentiële energiebron. Er waren buisjes op de markt, zogenaamde ’Energy Shots’, die ongeveer evenveel cafeïne en suiker bevatten als een 25 cl. energy drink, maar slechts weinig vloeistof, waardoor men in 1 of 2 slokken een ’shot’ binnenkreeg. Red Bull verkocht ze nog een tijd in afbouwende mate en Kruidvat, die ze in Nederland als tweede op de markt bracht, heeft ze gefaseerd uit de handel gehaald, net zoals ook Shots van Monster (Coca Cola Company), die vooral in de Verenigde Staten verkocht werden, gefaseerd uit de handel gehaald zijn.
Risico’s
Wegens het hoge cafeïnegehalte dient men energy drinks niet in grote hoeveelheden te drinken. Het Duitse Bundesinstitut für Risikobewertung waarschuwt voor gezondheidsrisico’s en wenst waarschuwingen op de verpakking dat bij de consumptie van grotere hoeveelheden bij sportactiviteiten of samen met alkoholische dranken ongewenste werkingen niet uitgesloten kunnen zijn, en dat dergelijke drankjes, vooral in grotere hoeveelheden niet geschikt zijn voor kinderen, zwangeren en zogenden, en personen die gevoelig zijn aan cafeïne.[4]
Volgende mogelijke symptomen worden in een artikel in de Journal of the American Pharmacists Association genoemd als problemen die in verband staan met (overmatig) cafeïneverbruik: slapeloosheid, nervositeit, hoofdpijn, tachykardie (versnelde hartslag); met een aantal gevallen zelfs de dood als gevolg.[5][6]
Vanwege gezondheidsrisico’s is Red Bull in Noorwegen, Uruguay en Denemarken verboden. In een aantal andere Europese landen wordt een energiedrankje gezien als een soort medicijn. In Frankrijk was de verkoop via de supermarkt daarom een tijd verboden. Dit verbod werd in 2008 opgeheven.[7]
Een man in België kreeg als veroordeling onder andere het verbod op het drinken van Red Bull opgelegd. Hij was heel agressief in het verkeer en bij zijn arrestatie en had op dat moment energiedrank gedronken in combinatie met kalmeringsmiddelen.[8]
Kinderen, goedkope merken en verslaving
Kinderen kunnen energy drinks in Nederland gewoon kopen bij de supermarkt of zelfs de drogist zonder leeftijdsgrens. Op vele scholen zijn de drankjes verboden, omdat kinderen er druk, onrustig en zelfs hyperactief van kunnen worden. Er zijn gevallen van verslaving bekende bij kinderen en ook volwassenen. Over het algemeen wordt geadviseerd het pas vanaf 16 jaar te nuttigen en niet meer dan een halve liter (1 groot blik of 2 kleine) per dag, wat gelijk is aan 150-200 mg cafeïne.
Echte verslaving lijkt onschuldiger dan het is, omdat het gevaarlijk kan zijn voor diabetici en het de plakkerigheid van de bloedvaatjes vergroot (denk aan een cerebrovasculair accident, zoals een TIA, of in zeldzame gevallen een hersenbloeding of (hersen)infarct). Ook toename van het lichaamsgewicht, het niet goed meer functioneren zonder de drankjes en zelfs het nemen van zogenaamde ’downers’, zoals benzodiazepinen en/of opioïde pijnstillers of illegale middelen (harddrugs) komt voor. In de meeste gevallen is het een milde verslaving, die vooral psychisch van aard is. Zodra men de drankjes afgebouwd heeft en de cafeïne minstens een week uit het bloed is, (waarbij het belangrijk is om ook slechts weinig of geen koffie te drinken) kan de verslaving al overwonnen zijn, mits men blijft beseffen dat men geen energy drinks nodig heeft. Bij overmatig gebruik kunnen mensen juist moe worden en verhoogde bloedsuikerwaarden hebben, met soms verlaagde bloedsuikerwaarden (hypoglykemie). Indien men geen diabetes mellitus heeft (in de volksmond ’suikerziekte’), kunnen de drankjes wel een factor zijn in het ontstaan ervan, vooral bij mensen met (erfelijke) aanleg en bij veelvuldig en vooral dagelijks gebruik van de drankjes.
Bronnen
|