Alfred Vogel

Alfred Vogel
Geboren	26 oktober 1902, Aesch (Zwitserland)
Overleden	1 oktober 1996, Feusisberg (Zwitserland)
Nationaliteit	Zwitsers
Beroep	Fytotherapie, fytotherapeut
Overige informatie
Religie	Getuige van Jehovah

Alfred Vogel (Aesch, 26 oktober 1902 – Feusisberg, 1 oktober 1996) was een Zwitsers fytotherapeut en producent van natuurgeneesmiddelen.

Alfred Vogel pleitte voor een natuurlijke totaalgeneeswijze. Hij legde in verschillende publicaties het grote belang uit van volwaardige, niet geraffineerde voeding met veel groenten en fruit en niet te veel dierlijke eiwitten en vetten. Ook een geestelijk evenwicht is van belang. In vele gevallen kan dit ondersteund worden door uitwendige behandeling, en soms is het gebruik van geneesmiddelen nodig. Bij de behandeling richt hij zich in de eerste plaats op natuurlijke geneesmiddelen, met name fytotherapeutische middelen. Daarnaast kunnen homeopatische middelen worden gebruikt, die echter fundamenteel anders werken. In sommige gevallen wordt een chemisch medicijn gekozen.

Van zijn boek De kleine dokter (Der kleine Doktor, voor het eerst gepubliceerd in 1953) zijn er meer dan 2 miljoen verkocht in 12 verschillende talen.

Leven

Alfred Vogel werd in in 1902 geboren te Aesch (bij Bazel), Zwitserland. Hij was de jongste van vier kinderen. Als kind leerde hij veel over geneeskrachtige planten van zijn vader en zijn grootouders. Op 21-jarige leeftijd opende hij in Basel een kruiden- en gezondheidswinkel. Hij bestudeerde de werken van artsen zoals dr. Ragnar Berg en dr. Maximilian Bircher-Benner. Hij begon zijn klanten gezondheidsadviezen te geven, en gaf al spoedig een eerste lezing over de gezondheidswaarde van rauwkost. In 1927 huwde hij met de lerares Sophie Sommer. Samen hadden ze twee dochters: Ruth en Maya. In 1929 begon hij met de publicatie van een maandelijks tijdsschrift, getiteld „Das neue Leben” (Het nieuwe leven). Dit werd vanaf 1941 „A.Vogel Gesundheits-Nachrichten” (Gezondheidsnieuws). Vanaf 1943 verschijnt dit maandelijks.

In de jaren ’30 verhuisde Vogel naar Teufen in Appenzell, waar hij actief was als natuurarts. Hij experimenteerde verder met kruidenremedies, en produceerde zijn eerste eigen natuurlijke geneesmiddelen, vooral op basis van verse kruiden, omdat hij vaststelde dat die werkzamer zijn dan de gedroogde die men toen gewoonlijk gebruikte.

Het kruid ’rode zonnehoed’ (Echinacea purpurea), de basis voor het middel Echinaforce, is een belangrijke basis voor Vogels reputatie. Tijdens een van zijn reizen naar de Verenigde Staten raakte hij bevriend met de medicijnman Benjamin Black Elk van de Sioux. Deze toonde hem een veld met rode zonnehoed en wees hem op de geneeskrachtige werking ervan. De Sioux kenden deze plant sinds generaties en gebruikten deze uitwendig bij slangenbeten, wonden en kneuzingen, en inwendig om het immuunsysteem te sterken. Toen Vogel vertrok, kreeg hij van Black Elk een handvol Echinaceazaden mee.

Ben Black Elk werd bij zijn dood door de New York Times gememoreerd als de meest gefotografeerde indiaan ter wereld of ’het vijfde gezicht van Mount Rushmore’.

Terug in Zwitserland, begon Vogel de plant te kweken en te onderzoeken, waarbij na verloop van tijd hieruit Echinaforce samengesteld werd, dat het belangrijkste product zou worden uit zijn assortiment.

In 1952 gaf Vogel zijn boek De kleine dokter uit, dat een internationale bestseller werd.

Vogel reisde veel, en was er op zijn reizen vooral in geïnteresseerd primitieve volkeren te ontmoeten die nauw in contact met de natuur leefden. In de jaren 1958 en 1959 ondernam hij uitgebreide reizen in de Amerika’s. Van 1965 tot 1969 ondernam hij reizen naar Afrika, waar hij met de Ovambo-stam de Kalahari- en Namibwoestijn intrekt onderzoek naar de duivelsklauw (Harpagophytum procumbens). In 1969 reisde hij naar Australië, Nieuw Zeeland en Tasmanië.

Hij richtte in 1963 in Roggwill (Thurgau), Bioforce AG op, een firma die natuurgeneesmiddelen produceert.

Nadat zijn eerste echtgenote in 1982 overleed, hertrouwde hij, met Denise. Hoewel hij in de 80 jaar was, ontwierp hij nog een nieuwe woning en liet dezze bouwen.

Erkenningen

Alfred Vogel, pionier van de natuurgeneeskunde, bij de uitreiking van de Priessnitz-Medaille der Deutschen Heilpraktikerschaft.

• In 1952 verleende de Universiteit van Los Angeles hem een eredoctoraat (doctor honoris causa), en werd hij ook gevraagd om college’s te houden.
• In 1982 ontving A.Vogel de Priessnitz-Medaille van de Duitse Heilpraktiker-Gesellschaft (Genootschap van Natuurartsen).
• In 1984 werd hij, als enige niet-arts, erelid van de Zwitserse Artsenvereniging voor Ervaringsgeneeskunde (Schweizerischen Ärztegesellschaft für Erfahrungsmedizin – SAGEM).
• Op een internationaal congres dat in 1985 in Den Haag werd gehouden, noemde prof. dr. [Ernst] Wagner van de Universiteit München hem de ’nestor van de Europese fytotherapie’.

Jaarlijks wordt door de A.Vogel-Stiftung de Alfred-Vogel-Prijs uitgereikt voor wetenschappelijk onderzoek op het gebied van de natuurgeneeskunde.

Kritiek

Vanuit de farmaceutische wereld vond men dat het boek ’De kleine dokter’ weinig te maken heeft met geaccepteerde medische inzichten. De recepten die Vogel met name in de oudere drukken geeft, zouden niet serieus te nemen zijn.

In de jaren 1980 wwerden de producten van Alfred Vogel nog verkocht met de titel van doctor A.Vogel of dr. Vogel. In 1952 zou Vogel een eredoctoraat hebben gekregen in botanische studies van de ’universiteit van Californië, Los Angeles’ waardoor hij zich wel degelijk dr. h. c. A.Vogel kon noemen. De instelling die hem het eredoctoraat toekende, bestaat intussen niet meer. Omdat dit geen doctoraat in de geneeskunde maar in de plantkunde was, en Vogel in natuurgeneesmiddelen handelde, werd de titel dr. Vogel onterecht geassocieerd. Na een klacht in 1981 bij de Reclame Code Commissie, werd hij geleidelijk aan niet meer als dr. Vogel vermeld. Op 14 oktober 1982 publiceerde de Nederlandse leraar, presentator en comedian Ivo de Wijs hierover een artikel in de wetenschapsbijlage van NRC Handelsblad waarin hij Vogel als kwakzalver kwalificeerde.

In Nederland was er ook kritiek op het feit dat Alfred Vogel één van Jehovah's Getuigen was. De Nederlandse tak van het bedrijf (Biohorma), werd destijds geleid door verwanten van mede-oprichter M.G.H. Bolle, die eveneens Jehovah’s Getuigen waren.

In zijn boek ’De kleine dokter’ propageerde Vogel ook een aantal ideeën van Jehovah’s Getuigen of voorstellingen die ooit in de publicaties van Jehovah’s Getuigen stonden. In edities van De kleine dokter van vóór 1980 kan men lezen dat God bloedtransfusie verbood (zoals Jehovah’s Getuigen nog steeds geloven) en dat het toch toepassen van deze medische behandeling zou kunnen leiden tot karakterverandering. (de zienswijze over karakterverandering door bloedtransfusie wordt al lang niet meer gevolgd door Jehovah’s Getuigen.)

Publicaties

• Kleiner Wegweiser für Lebensreform, 1925
• A.Vogel Gesundheits-Nachrichten. Zeitschrift für natürlich gesundes Leben, 1929
• Die Nahrung als Heilfaktor, 1935
• Der kleine Doktor, 1952 (De kleine dokter)
• De kleine dokter over lever-, gal- en suikerziekte
• De kleine dokter over kanker
• Die Leber als Regulator der Gesundheit, 1960; Die Leber reguliert die Gesundheit
• Krebs – Schicksal oder Zivilisationskrankheit?, 1982
• Anders beter worden volgens de inzichten van A. Vogel

Weblinks

• De Nederlandstalige site van A.Vogel op avogel.nl
• Korte biografie van Alfred Vogel 1902 – 1996 op avogel.nl
• Persdossier door Bert Moons
• Over de doctorstitel en de kleine dokter op skepsis.nl
• Over Vogels ontdekking van echinacea op skepsis.nl

  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Alfred Vogel op Wikimedia Commons.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties: