Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Willem Vermandere: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(nog wat opruimen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 128: Regel 128:
[[Categorie: Vlaams gitarist]]
[[Categorie: Vlaams gitarist]]
[[Categorie: Geboren in 1940]]
[[Categorie: Geboren in 1940]]
[[Categorie:Belgisch volkszanger]]

Versie van 5 dec 2013 19:01

rel=nofollow

Willem Vermandere (Lauwe, 9 februari 1940) is een Vlaams kleinkunstenaar, gitarist en zanger, schrijver, dichter, beeldhouwer en schilder.

Vermandere zingt consequent in het West-Vlaamse dialect. Tot zijn bekendste nummers behoren Klein ventje van Elverdinge, Lat mie maar lopen, Als ik zing, Blanche en zijn peird, Bange blankeman, Duizend soldaten, La Belle Rosselle en Ik plantte ne keer patatten. Hij beschouwt zichzelf eerder beeldend kunstenaar dan muzikant.

Biografie

Willem Vermandere werd geboren in 1940 in Lauwe, een deelgemeente van Menen. Willems vader was wagenmaker en speelde in zijn vrije tijd als klarinettist in de Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia te Lauwe. Ook Willem sloot zich aan bij de Harmonie. Willem volgde de Latijns-Griekse humaniora. Op feestjes van de jeugdbewegingen deed hij zijn eerste ervaringen met het gitaarspelen voor een publiek. Hij tekende zijn kladschriften vol ventjes en karikaturen van zijn leraren. Later begon hij melodietjes te componeren en zette hij gedichtjes op muziek. Op latere leeftijd studeerde Vermandere godsdienstwetenschappen te Gent. Toen hij meende een religieuze roeping te hebben ontvangen, ging hij in het klooster bij de paters oblaten.[1] Hoewel hij het klooster na vier jaar verliet, was deze periode door het dagelijkse gregoriaanse gezang en de vele negro-spirituals die hij toen zong, een belangrijke stap in zijn muzikale carrière.[1]

Vervolgens gaf hij drie jaar godsdienstles aan de Rijksmiddelbare School van Nieuwpoort.[1] Hij ontdekte in die periode de mooie gedichten van Djoos Utendaele (Joris Declercq) en van schrijnwerker Roger Rossey, in het regionale dialect van de Westhoek en besloot ook die richting in te slaan.

In 1968 werd zijn eerste plaat uitgegeven, Liedjes uit de Westhoek, kleinkunstliedjes, gezongen in het West-Vlaams over de mensen en het dagelijkse leven in de Westhoek, geproduceerd door Al Van Dam. Na verloop van tijd koos Vermandere ook meer hedendaagse thema’s die niet zo regionaal gebonden waren. Hij schreef een aantal maatschappij- en kerkkritische teksten, over bijvoorbeeld de Grote Oorlog, de paus, vluchtelingen...

In 1991 schreef Vermandere het lied Bange Blanke Man over multiculturaliteit. Veel aanhangers van de partij Vlaams Blok protesteerden tegen het nummer. Vermandere ontving dreigbrieven en tijdens de 11 juli-viering op de Brusselse Grote Markt in 1992 kreeg hij projectielen naar het hoofd gegooid.[2]

Hij maakte acht langspeelplaten en evenveel cd’s. De vaste muzikanten bij zijn optredens zijn Freddy Desmedt (fluiten en klarinet) en Pol Depoorter (gitaren en mandoline). De optredens van Vermandere zijn een afwisseling van luchtige en doodernstige, droevige en levenslustige liedjes en muziek en worden doorspekt met zijn typische spitse ’vertellementen’. Zijn taalgebruik in de liederen evolueerde over de jaren van plat West-Vlaams dialect naar Nederlands met een West-Vlaams accent.

Omwille van zijn diverse kunstactiviteiten werd hij in 2000 ereburger van Veurne. In 2006 erkende ook de stad Menen Vermandere als ereburger.[3]

Hij woont er in de deelgemeente Steenkerke. In 2005 eindigde Vermandere op nr. 115 in de Vlaamse versie van de verkiezing van De Grootste Belg.

In 2009 werd hij opgenomen in de Radio 2 eregalerij voor een leven vol muziek.

Op zijn 70e verjaardag bracht hij een nieuw album uit, genaamd Alles gaat over (2010). Met dit album stond hij 14 weken genoteerd in de Ultratop 100 albums met een hoogste notering op nummer 6.

Op 20 april 2012 was hij de centrale gast op de Nekkanacht in het Sportpaleis te Antwerpen. Gastmuzikanten waren Liesbeth List, Yevgueni, de Vaganten, Stoomboot, Raymond van het Groenewoud, Mustafa Avsar, Mira, Axl Peleman en A la Rum.

Discografie

Albums

Album(s) met hitnoteringen in
de Vlaamse Ultratop 50/100
Datum van
verschijnen
Datum van
binnenkomst
 Hoogste 
positie
 Aantal 
weken
 Opmerkingen 
Liedjes van de westhoek 1968 -
Langs de Schreve 1969 -
Willem Vermandere 1971 -
Vier 1973 -
Met mijn simpel lied 1976 -
Lat mie maar lopen 1981 -
Als ik zing 1984 -
Willem Vermandere 1988 -
Ik wil maar zeggen 1988 -
De eerste jaren 1989 -
Lat mie maar lopen 1991 -
Een avond in Brussel 1990 - Livealbum
Help mij 1993 -
Mijn Vlaanderland 30-10-1995 25-11-1995 26 9
De vergeten liedjes 1996 -
In de donkerste dagen 1997 27-12-1997 49 1
Onderweg 1999 04-12-1999 36 10
Gezongen uit de ark 2000 -
De eerste jaren II 2000 -
Van Blanche tot Blankeman 2000 17-06-2000 42 2
Omzwervingen - Liedjes zonder woorden 2002 09-03-2002 13 13
Op den duur 2003 08-03-2003 2 16
Master serie - Willem Vermandere, Het beste van 2005 - Verzamelalbum
Van soorten 2005 12-11-2005 27 15
Altijd iemands vader, altijd iemands kind 2006 23-09-2006 37 6
Alles gaat over 05-02-2010 13-02-2010 6 14
De zanger & de muzikant Vincent Troch 20-04-2012 28-04-2012 12 8*

Boeken

  • Thuis en nog veel verder, 2000, Gent, Blobe, 224 pp.
  • Van Blanche tot Blankeman, 2007, Lannoo: 122 liedjesteksten
  • De zeven laatste woorden, 2013, Lannoo, 70 p.

Weblinks

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Willem Vermandere op Wikimedia Commons.

rel=nofollow

Verwijzingen

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow