Leon Fleisher

Leon Fleisher (San Francisco, Californië, 23 juli 1928) is een Amerikaans pianist en dirigent.

Leon Fleisher begon met het pianospel toen hij vier jaar oud was. Hij debuteerde bij het New York Philharmonic onder leiding van Pierre Monteux op zijn zestiende. Zijn leraar was Artur Schnabel.

Samen met George Szell en het Cleveland Orchestra heeft hij een memorabele serie concerten opgenomen voor hij als gevolg van focale dystonie het gebruik van zijn rechterhand kwijtraakte. Desondanks ging hij door met het geven van uitvoeringen met het repertoire voor de linkerhand tot hij uiteindelijk het gebruik van zijn hand terugkreeg door een combinatie van massage en botox injecties. Gedurende de tijd dat hij zijn hand niet kon gebruiken is hij ook als dirigent aan de slag gegaan, en is chefdirigent van het Annapolis Symfonieorkest in Maryland geweest. Hij staat vooral bekend voor zijn interpretaties van de pianoconcerten van Brahms en Beethoven. In 2004 bracht Vanguard Classics Leon Fleishers eerste opnames met ‘twee handen’ uit in 40 jaar, die heel toepasselijk Two Hands heette, en veel bijval ontving. Two Hands is ook de titel van een documentaire over Fleisher die gemaakt werd door Nathaniel Kahn en genomineerd werd voor een Academy Award op 23 januari 2007. In 2007 kreeg Fleisher de zogenaamde „Kennedy Center Honors”. Stephen A. Schwarzman, de voorzitter van het Kennedy Center, omschreef hem als „een compleet musicus, wiens carrière een levend testament is voor de bevestigende kracht van de kunst.”

Fleishers muzikale interesse strekte zich duidelijk boven het romantische repertoire uit. De Amerikaanse componist William Bolcom schreef zijn concert voor twee piano’s voor de linkerhand voor Fleisher en voor zijn intieme vriend Gary Graffman, die ook al problemen met zijn rechterhand had. De eerste uitvoering hiervan vond plaats in april 1996 in Baltimore. Het concert is zo opgebouwd dat het op drie verschillende manieren kan worden uitgevoerd, elk pianodeel alleen met een beperkt orkest, of met beide piano’s en twee beperkte orkesten die samen een geheel orkest vormen.

Fleisher is zich steeds met muziek blijven bezighouden, als dirigent en als leraar aan het Peabody Conservatory of Music, het Curtis Institute of Music en het Royal Conservatory of Music in Toronto; hij is ook zeer betrokken bij het Tanglewood Music Center. Als leraar heeft Fleisher de traditie voortgezet die teruggaat tot Beethoven en is doorgegeven via de generaties van Carl Czerny, Theodor Leschetizky, Artur Schnabel, Fleisher zelf, en daarna weer door velen van zijn studenten. Zijn invloed op de klassieke pianisten, vooral in Amerika, is dan ook enorm.

Prijzen en erkenningen

• Koningin Elisabeth Wedstrijd: Leon Fleisher, piano (1952)
• Fellow van de American Academy of Arts and Sciences
• Instrumentalist of the Year, Musical America (1994)
• Eredoctoraten van het San Francisco Conservatory of Music, de Towson State University, The Boston Conservatory, en het Cleveland Institute of Music
• Johns Hopkins University President’s Medal.

Externe links

• SonyBMG Masterworks podcastserie over Leon Fleisher podcasts.sonybmgmasterworks.com
• Leon Fleisher in The Marc Steiner Show [1]
• Leon Fleisher op WYPR’s Maryland Morning met Tom Hall [2]
• Mary Bubala’s uitzending op WJZ-CBS TV toen Fleisher de Kennedy Center Honors ontving [3]
• Interview met Fred Child op NPR Performance Today [4]
• Leon Fleisher’s biografie
• Newsweek, 1 april 2004, artikel en interview msnbc.msn.com